Η παραπλάνηση είναι ειδικότητα των Παλαιοημερολογιτών!

  Σημάτης Παναγιώτης

     1. Ὁ κ. Μάννης (ἐδῶ),   σχολιάζοντας ἀνάρτησή μας (ἐδῶ) γράφει ψευδῶς πὼς ὁ Ἀνώνυμος συντάκτης τῆς “Π.Π.” λέει «ότι ο Άγιος Φιλάρετος της Νέας Υόρκης είχε αποκηρύξει τάχα τους Παλαιοημερολογίτες και τους ονόμασε αιρετικούς και Δοναστιστές!». Ψεύδεται. Δὲν τὰ λέει αὐτὰ ὁ Ἀνώνυμος, ἀλλὰ ἡ ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς ἐνορίας τῆς ΡΟΕΔ στὴν Ἀγγλία! Ὁ Ἀνώνυμος ἁπλῶς παραθέτει καὶ μᾶς πληροφορεῖ γι’ αὐτά.

      2. Ὁ διαχειριστὴς τοῦ ἱστολογίου "Π.Π." ἀναρτώντας τὸ κείμενο τοῦ Ἀνώνυμου καὶ σχολιάζοντάς το, ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν γνωρίζει ὅλες τὶς λεπτομέρειες τοῦ θέματος, ἀποδέχτηκε μὲ ἐπιφυλάξεις τὴν πληροφορία, καὶ ἔγραψε «φαίνεται» ὅτι εἶναι ἔτσι!  Ἄρα, παρ’ ὅτι ἡ πληροφορία στηρίζεται σὲ ἐπίσημη ἀπόδειξη- ντοκουμέντο (καὶ τί ποιό ἐπίσημο ἀπὸ τὴν ἀνάρτηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς ΡΟΕΔ στὴν Ἀγγλία;) τὸ δεχθήκαμε μὲ ἐπιφύλαξη.  Ἀκόμα καὶ ὁ τίτλος ἦταν μὲ ἐρωτηματικὸ καὶ ἦταν ὁ ἑξῆς: «Αυτά έλεγε ο άγιος Φιλάρετος για τους Παλαιοημερολογίτες;»! Ὁ δὲ κ. Μάνης δὲν διέψευσε τὴν ὕπαρξη τῆς ἐπίσημης ἀνάρτησης τῆς Ἐκκλησίας τῆς ΡΟΕΔ!

     3. Ἄλλη παραπλάνηση. Γράφει: «Ως γνωστόν ο Άγιος Φιλάρετος ήταν εκείνος ο οποίος παρείχε Συνοδική Αναγνώριση (το 1969) στους Επισκόπους των Γνησίων Ορθοδόξων της Ελλάδος, τους διαδόχους των Αγίου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου υπό τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αυξέντιο, οι οποίοι είχαν χειροτονηθεί από Επισκόπους της Ρωσικής Διασποράς, (τα έτη 1960 και 1962) άνευ εγκρίσεως του Προκαθημένου». Ναί, εἶχαν χειροτονηθεῖ· ναὶ ἔχουν χειροτονητήρια· ἀλλὰ ὅλα ἔγιναν ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΑ καὶ παρὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, μὲ πολλὲς ἀντικανονικότητες, μία τῶν ὁποίων τὴν παραδέχεται ὁ κ. Μάννης: «άνευ εγκρίσεως του Προκαθημένου», ποὺ παραπλανήθηκε καὶ τὴν ἔδωσε μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ (7) χρόνια!!!  Καὶ ὁ ἕνας ἐκ τῶν -κατ’ αὐτούς- χειροτονησάντων (ὁ Ρουμάνος ἐπίσκοπος Θεόφιλος) …ἀρνεῖται ὅτι τοὺς χειροτόνησε(!), ὁ δὲ ἄλλος, ὁ Σικάγου Σεραφεὶμ ποὺ πραγματοποίησε τὴν χειροτονία ἔγραψε: «Ἔκαμα λάθος χειροτονήσας τόν Ἐπίσκοπον Ἀκάκιον τόν πρεσβύτερον»!  (Δεῖτε τὴν ἐπιστολή του στὴ συνέχεια).

     4. Γράφει ὁ κ. Μάννης: «Στο άρθρο του Ανώνυμου διαστρεβλωτή δεν αναφέρεται καμία δήλωση του Αγίου Φιλαρέτου για τους Παλαιοημερολογίτες. Η δε επίμαχη φράση της βιογραφίας που παραθέτει …αποτελεί αυθαίρετη και ψευδή γνώμη του συγγραφέα της βιογραφίας». Αὐτὴ ἡ προσωπικὴ γνώμη τοῦ κ. Μάννη εἶναι …ντοκουμέντο; Καὶ ντοκουμέντο τέτοιο ποὺ ἀνατρέπει τὴν ἀλήθεια τῆς ἀναρτήσεώς μας; Ἢ εἶναι προσωπικὴ ἄποψη καὶ ἑρμηνεία τοῦ κ. Μάννη; Ἀσφαλῶς δική του ἑρμηνεία καὶ κάποιων ὁμοϊδεατῶν του. Παραθέτει δὲ στοιχεῖα μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ νὰ ἐνισχύουν τὶς προσωπικές του ἐκτιμήσεις, χωρὶς νὰ ἀνατρέπουν τὴν ἐπίσημη τοποθέτηση μιᾶς Ἐκκλησίας τῆς ΡΟΕΔ.

   Παρόμοιες πληροφορίες, ὅμως, μὲ τὶς θέσεις τῆς ΡΟΕΔ γιὰ τὸ θέμα εἶχε καὶ ὁ δυσφημηθεὶς βάναυσα (ἐπειδὴ ἀποκάλυπτε τὶς ἀντικανονικότητές τους) ἀπὸ τοὺς Παλαιοημερολογίτες σεβαστὸς π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος.  Ἀλλὰ καὶ ἡ ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» παρόμοια ἔγραψε, ὅπως τὴν παρουσιάζει τὸ «Ἐν Τούτῳ Νίκᾳ» (ἐδῶ http://entoytwnika1.blogspot.com/2018/10/blog-post_5.html) καὶ τὴν ἴδια περίπου θέση δείχνει!

     5. Καὶ ὁ κ. Μάννης (ὁ ὁποῖος θέλει –καὶ καλῶς– νὰ «τεκμηριώνουμε επιστημονικά (παραθέτοντας δηλαδή αποδείξεις και όχι υποθέσεις» τὰ ὅσα δημοσιεύουμε), συνεχίζει: «Αν ο Άγιος Φιλάρετος μετανόησε και θεωρούσε (και μάλιστα μετά το 1972, όπως ισχυρίζεται ο Ανώνυμος σχολιαστής) [σ.σ.: ἐπισημάναμε ΟΧΙ ὁ ἀνώνυμος σχολιαστὴς ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία τῆς ΡΟΕΔ] τάχα τους Παλαιοημερολογίτες ως αιρετικούς και Δονατιστές, τότε πως ήταν δυνατόν…»! Δηλαδὴ χρησιμοποιεῖ ὑποθέσεις καὶ ἐρωτήματα ὡς …ντοκουμέντα καὶ ἀποδείξεις!!!

      Δὲν ξέρουμε πῶς εἶναι δυνατόν, ἀλλὰ οἱ τῆς ΡΟΕΔ αὐτὴ τὴν πληροφορία δίνουν καὶ αὐτῶν τοὺς ἰσχυρισμοὺς πρέπει νὰ ἀνατρέψουν κι ΟΧΙ νὰ ὁμιλοῦν γιὰ «ἰσχυρισμοὺς τοῦ Ἀνώνυμου». Γιὰ τὸ πῶς εἶναι δυνατόν πολλὲς ἀπαντήσεις θὰ μποροῦσαν νὰ δοθοῦν. Γιατὶ καὶ ἄλλα πράγματα δὲν ἦταν δυνατά, ἀλλὰ ἀδύνατα, κι ὅμως ἔγιναν!  Πῶς ἦταν λ.χ. δυνατὸν νὰ χειροτονεῖ ὁ Ρουμάνος ἐπίσκοπος Θεόφιλος, παρ’ ὅτι κοινωνοῦσε μὲ τὸ Νέο, νὰ χειροτονεῖ τὸν Ἀκάκιο γιὰ ἐπίσκοπο τοῦ …Παλαιοῦ! Ἀκόμα, πῶς ἦταν δυνατόν «η σύνοδος ΡΟΕΔ που δεν είχε επίσημη αλληλογραφία ή οποιαδήποτε επικοινωνία με τις ιερές συνόδους άλλων τοπικών Εκκλησιών και Πατριαρχείων, αλλά είχε εκκλησιαστικές σχέσεις και κοινωνία με κληρικούς όλων των βαθμίδων αυτών (πλην Μόσχας)» νὰ χειροτονεῖ τοὺς Παλαιοημερολογίτες, τὴν στιγμὴ ποὺ «οι παλιοημερολογίτες θεωρούν σε δημοσιεύματά τους σοβαρότατο λόγο απόσχισης από την Εκκλησία της Ελλάδος τη χρήση του νέου ημερολογίου και αποφεύγουν αυστηρά την επαφή με όσους το χρησιμοποιούν»; «Ορισμένες παρατάξεις παλαιοημερολογιτών θεωρούν ακόμη και αίρεση τη χρήση του νέου ημερολογίου». (Ἐδῶ).

    Τὸ πνεῦμα τῶν θέσεων αὐτῶν στηρίζει καὶ τὸ σχόλιο-ἀπάντηση τοῦ Ἀνώνυμου, τὴν ὁποία περιμέναμε νὰ μᾶς στείλει πρὶν δημοσιεύσουμε τὴ δική μας ὀφειλομένη ἀπάντηση καί, ἀφοῦ  τὴν λάβαμε, θὰ δημοσιεύουμε στὴ συνέχεια.

     Τέλος, ἐδῶ νὰ ἐπαναφέρουμε τὸ ἐρώτημα γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν λάβαμε πειστικὴ ἀπάντηση. Οἱ Παλαιοημερολογίτες μιλοῦσαν γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου, ποὺ ἀντιστρατευόταν τὴν Παράδοση καὶ οὐδέποτε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ (τὶς πρῶτες δεκαετίες) δὲν μιλοῦσαν γιὰ Οἰκουμενισμό! Γιατί λοιπόν, δὲν στράφηκαν στὶς Ἐκκλησίες ποὺ ἦσαν ἀκόμη μὲ τὸ Παλαιό,  ποὺ δὲν εἶχαν κατηγορηθεῖ γιὰ Οἰκουμενισμό, κι ἄρα ἀκολουθοῦσαν τὴν Παράδοση τῶν 13 ἡμερῶν γιὰ τὴν ὁποία νοιάζονται οἱ Π.Η.; Γιατί ἔκαναν δική τους Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἐκφυλίστηκε σὲ ἀλληλομισούμενες καὶ ἀλληλομηνυόμενες ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ;

      Ἡ ἀπάντηση εἶναι:

⇒ Διότι καμία τοπικὴ Ἐκκλησία δὲν τοὺς δεχόταν, ἀλλὰ τοὺς συμβούλευαν νὰ τὰ βροῦν μὲ τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.⇒ Διότι γιὰ τὶς 13 ἡμέρες ἔκαναν Σχίσμα κι ὄχι τάχα γιὰ τὴ λειτουργικὴ ἑνότητα (ὅπως φάνηκε ἀπὸ τὸ ποῦ πῆραν τὶς χειροτονίες τους).⇒ Διότι οἱ ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες, δὲν θέλησαν νὰ συμμετάσχουν στὸ σχίσμα, ποὺ δὲν τὸ ξεπλένει τὸ αἷμα μαρτυρίου. 

      Καὶ ἀφοῦ καμιὰ τοπικὴ Ἐκκλησία ποὺ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ δὲν τοὺς δέχτηκε, ἀλλὰ τοὺς εἶχε ὡς σχισματικούς, κατέφυγαν μετὰ ἀπὸ δεκαετίες στοὺς ἐμπερίστατους καὶ ἀντιστεκόμενους στὸν Κομμουνισμὸ Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, οἱ ὁποῖοι εἴτε ἀπὸ καλωσύνη, εἴτε ἐπειδὴ παραπλανήθηκαν, θέλησαν νὰ τοὺς ἐξυπηρετήσουν, παρότι αὐτοὶ (οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς) κοινωνοῦσαν μὲ ἱερωμένους τῶν ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ποὺ εἶχαν κοινωνία μὲ Νεοημερολογίτες, ἀλλὰ τελικὰ καὶ οἱ περισσότεροι ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς ἐγκατέλειψαν.

    Παραθέτουμε στὴν συνέχεια τὴν ἐπιστολὴ τοῦ χειροτονήσαντος τὸν Ἀκάκιο μητροπολίτη Σικάγου Σεραφείμ, ὡς καὶ τὴν διάψευση τοῦ Ρουμάνου Ἐπισκόπου Θεοφίλου, ὁ ὁποῖος δὲν παραδέχεται  ὅτι ...χειροτόνησε τὸν Ἀκάκιο! Τέτοιες κρυφὲς πρακτικές, «μασωνικοῦ» τύπου κινήσεις (ὑπὸ τὸν φόβο τῶν διωγμῶν θὰ εἶναι ἡ πιθανὴ ἀπάντηση!) γιὰ νὰ βγάλετε τὰ συμπεράσματά σας.

[Ἡ δημοσίευση τῶν ἐγγράφων-κειμένων, δὲν σημαίνει ὅτι ἔχουμε κάποια σχέση μὲ τοὺς Ματθαιϊκοὺς π.χ., τῶν ὁποίων τὶς θέσεις δὲν δεχόμαστε, γιατὶ καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ἱκανοὶ νὰ μᾶς κατηγορήσουν].

DIOCESE OF CHICAGO AND DETROIT, INC

HE AD  OFFICE: VLADIMIROVO – LOST LAKE ROCK CITY, ILL. 61070.

SUBSIDIARY:  2135 NORTH SAWYER ST, CHIGAGO,

ILL. 60647. PHONE 312-384 -1973

Τῆ 26η Ὀκτωβρίου 1972 Π.Η.

Μνήμη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου

Τῶ Ἀρχιεπισκόπω Αὐξεντίω,

Ἀγαπητέ Ἀδελφέ καί ἐν Χριστῶ Συλλειτουργέ,

Ὁ Χριστός ἐν τῶ μέσω ἡμῶν.

Ἐπειδή τελευταίως ἐγείρονται καί πάλιν συζητήσεις περί τῆς χειροτονίας τοῦ ἀποθανόντος Ἐπισκόπου Ἀκακίου Παπᾶ, καί ἐφ' ὅσον γίνεται μνεία τοῦ ὀνόματός μου ἐν αὐταῖς, ἐπιθυμῶ ὅπως εἴπω τά ἑξῆς:

Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀκάκιος ἐχειροτονήθη εἰς ἐπίσκοπον ὑπό τῆς ἐμῆς ταπεινότητος καί τοῦ Ρουμάνου Ἐπισκόπου Θεοφίλου. Δέν ἐχειροτόνησα μόνος τόν Ἐπίσκοπον Ἀκάκιον. Ἡ χειροτονία ἔλαβε χώραν ἐν ΔΕΤΡΟΙΤ, ΜΙΨΗΙΓΑΝ καί ἐν τῶ Καθεδρικῶ Ναῶ τοῦ Ἐπισκόπου Θεοφίλου. Ὑπάρχουν μάρτυρες ἔτι ζῶντες, οἱ ὁποῖοι ἦσαν παρόντες κατά τήν χειροτονίαν, τοὐτέστιν οἱ τότε Ἀρχιμανδρῖται, νῦν Ἐπίσκοποι Ἀκάκιος καί Πέτρος. Τό χειροτονητήριον ὅθεν, τό ὁποῖον φέρει τήν ὑπογραφήν ἡμῶν εἶναι ἀκριβές καθ' ὅσον ἀναφέρει ὅτι ἡ ταπεινότης ἡμῶν καί ἕτερος ἐπίσκοπος μή ὀνομασθείς ἐτέλεσαν τήν χειροτονίαν. Ὁ δεύτερος ἐπίσκοπος δέν ἀναφέρεται καί δέν ὑπέγραψε τό χειροτονητήριον ἐπειδή ἀμφότεροι, ὁ Ἐπίσκοπος Θεόφιλος καί ὁ Ἐπίσκοπος Ἀκάκιος, διά λόγους προσωπικούς δέν ἐπεθύμουν νά γνωστοποιήσουν δημοσίως τό γεγονός τοῦτο.

Ὅσον ἀφορᾶ τήν συμμετοχήν ἡμῶν, ἐξήγησα εἰς τόν τότε ὑποψήφιον Ἀρχιμανδρίτη Ἀκάκιον ὅτι ἕνεκεν τῆς ἀπαγορεύσεως τοῦ χειροτονεῖν τοῦτον ὑπό τῆς ἡμετέρας Συνόδου, ὁ Ἐπίσκοπος Θεόφιλος θά συμμετεῖχεν ὥστε νά ὑπάρχη καί δεύτερος χειροτονῶν Ἐπίσκοπος. Ἐξήγησα εἰς πάντας τούς ἐνδιαφερομένους, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος Θεόφιλος ἠκολούθει τό νέον ἡμερολόγιον καίτοι ὑπό τήν δικαιοδοσίαν του ὑπῆρχον ὀλίγαι κοινότητες ἀκολουθοῦσαι τό Παλαιόν Ἡμερολόγιον. Ὁ ἐν DETROIT Καθεδρικός Ναός, λειτουργεῖ μέ τό νέον ἡμερολόγιον. Δέν ἀπέκρυψα τό γεγονός τοῦτο ἀπό τόν Ἐπίσκοπον Ἀκάκιον. Ἡ ἀπάντησίς του ἦτο ὅτι ὑπῆρχε ἐπείγουσα ἀνάγκη Ἐπισκόπου ἐν Ἑλλάδι καί ὅτι ἔπρεπε νά ἐπιστρέψη ὡς Ἐπίσκοπος. Ὅθεν συγκατατεθέντος τοῦ Ἐπισκόπου Θεοφίλου ὅπως λάβη μέρος εἰς τήν χειροτονίαν, θά παρέβλεπον τό γεγονός ὅτι ἐλειτούργει μέ τό νέον ἡμερολόγιον.

Ἐάν ὁ Ἐπίσκοπος Θεόφιλος νῦν ἀπαρνῆται τήν συμμετοχήν του εἰς τήν χειροτονίαν, ὁ ἴδιος φέρει τήν εὐθύνην. Δέν δύναμαι νά θέσω τήν ὑπογραφήν τούτου εἰς τό χειροτονητήριον. Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀκάκιος ἐδέχθη τήν χειροτονίαν γνωρίζων καλῶς τότε ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος Θεόφιλος δέν ἐπρόκειτο νά ὑπογράψη οἱονδήποτε πιστοποιητικόν. Ἡ εὐθύνη ὅθεν, διά τήν παροῦσαν σύγχυσιν ἔγκειται ἐπίσης εἰς τόν ἀποθανόντα Ἐπίσκοπον Ἀκάκιον καί τούς σύν αὐτῶ.

Τώρα μέ τήν γραπτήν ἄρνησιν τοῦ Ἐπισκόπου Θεοφίλου ὅτι δέν ἔλαβε μέρος εἰς τήν χειροτονίαν, ἡ ὑπόθεσις περιπλέκεται καί δημιουργεῖται κανονικόν ζήτημα ὅσον ἀφορᾶ τήν χειροτονίαν. Διά τοῦτο λυποῦμαι ἀληθῶς, ἀλλά ποῖος θά προέβλεπεν ἤ θά ἐφαντάζετο τήν παροῦσαν ἐξέλιξιν τῆς ὅλης ὑποθέσεως; Ἀγαπητέ ἀδελφέ, μήπως ὁ Θεός ἐν τῶ Δικαιοσύνη Αὐτοῦ ἔχει ἐπιτρέψη τόν πειρασμόν τοῦτον ἐπειδή ἡ ὑμετέρα παράταξις ἔχει ἐπανειλημμένως καί ὑπερβολικῶς χρησιμοποιήσει τό γεγονός χειροτονίας ἐπισκόπου ὑφ' ἑνός ἐπισκόπου ὡς ἐπιχείρημα κατά τῆς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ματθαίου παρατάξεως; Ἐάν εἶχε δειχθῆ ταπείνωσις καί οἶκτος εἰς τούς ὑφ' ἑνός χειροτονηθέντας καί ἐάν ἐτύγχανε ἀποδοχῆς ἡ ἀπόφασις τῆς ἡμετέρας Συνόδου περί τούτων, τότε ἴσως ἡ δοκιμασία αὕτη δέν θά εἶχε ἐπέλθη ἐφ' ὑμῶν.

Ὁ Μητροπολίτης ἡμῶν Φιλάρετος ἐξ ἀρχῆς, ἀκόμη καί πρό τῆς ἐμφανίσεως τῶν Ἐπισκόπων τῆς τοῦ Ματθαίου παρατάξεως ἐνώπιον τῆς ἡμετέρας Συνόδου κατά τό παρελθόν ἔτος, ἔγραφεν ἐπανειλημμένως πρός τήν Ὑμετέραν Σεβασμιότητα λέγων ὅτι, εἴμεθα πεπεισμένοι ὅτι ἡ τόσον ἐπιθυμητή ἕνωσις τῶν δύο παρατάξεων θά ἐπετυγχάνετο ἐάν ἐπλησιάζατε τούς ὡς ἄνω Ἐπισκόπους ἐν ἀδελφικῆ ταπεινώσει καί ἐάν τούς προσηγορεύατε ὡς Ἐπισκόπους.

Τά ἐλατήρια τῆς ἡμετέρας Συνόδου, ἀγαπητέ ἀδελφέ, εἰς τάς σχέσεις μετά τῶν Ἑλλήνων ἀδελφῶν ἡμῶν, πάντοτε ὑπῆρξαν εἰλικρινῆ καί πρός ἐνίσχυσιν τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τήν ἀνήσυχον ταύτην ἐποχήν. Διά τοῦτο εἴμεθα πάντοτε πλήρεις ἐλπίδων ὅτι θά εὑρίσκετο ὁ τρόπος νά ἑνωθοῦν αἱ δύο παρατάξεις τῶν ἐν Ἑλλάδι Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Πρός τόν εὐλογημένον τοῦτον σκοπόν, δέν φειδόμεθα κόπων καί χρόνου πάντοτε ἐνθαρρύνοντες καί συμβουλεύοντες τάς δύο παρατάξεις νά ἑνωθοῦν.

Εἰς τήν ἀλληλογραφίαν ὑμῶν πρός τήν ἡμετέραν Ἁγίαν Σύνοδον, παρατηροῦμεν ὁτι ἐπανειλημμένως ρίπτετε τήν εὐθύνην τῆς μή ἑνώσεως εἰς τήν ἄλλην παράταξιν. Ἐν τούτοις ἐπιτρέψατέ με νά κάνω ὀλίγας παρατηρήσεις.

Ἀναθεωροῦντες τά ἔγγραφα εἰς τά ἀρχεῖα τῆς Συνόδου καί τῶν ἐν Ἑλλάδι ὑποθέσεων, ἔχομεν τήν ἐγκύκλιον τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος τήν ἐκδοθεῖσαν ἐν Ἀθήναις τῆ εἰκοστῆ ἑβδόμη Αὐγούστου 1971 Π.Η. Ἀριθ. Πρωτ. 532, ἡ ὁποία μεταξύ ἄλλων ἀναφέρει τά ἑξῆς: "Δηλοῦμεν ὑπευθύνως καί κατηγορηματικῶς πρός πάντας, ὅτι τό θέμα τοῦτο (δηλαδή τῆς ἑνώσεως μετά τῶν Ματθαιϊκῶν) θεωρεῖται ἀπό πολλοῦ ὡς κλειστόν, διά πολλούς καί διαφόρους λόγους".

Παρατηρήσετε ὅτι ἡ Ἐγκύκλιος αὕτη ἐγράφη ἐν ὦ χρόνω οἱ Ἐπίσκοποι Κάλλιστος καί Ἐπιφάνιος τῆς τοῦ Ματθαίου παρατάξεως εὑρίσκοντο ἀκόμη ἐν Ἡνωμέναις Πολιτείας Ἀμερικῆς ἐκθέτονες τήν περίπτωσίν των ἐνώπιον τῆς Συνόδου. Ἡ ἰδία λυπηρά ἔκφρασις, ὅτι ἡ ἕνωσις μετά τῶν Ματθαιϊκῶν θεωρεῖται κλειστόν θέμα, εὑρίσκεται τυπωμένη εἰς τό ὑμετέρον ἐπίσημον περιοδικόν, ἀκόμη καί μετά τήν εἰς Ἑλλάδα ἐπιστροφήν τῶν ὡς ἄνω Ἐπισκόπων καί μετά τήν δημοσίευσιν τῆς ἡμετέρας ἀποφάσεως περί τούτων.

Ὁ ἡμέτερος Πατήρ Βασίλειος Σακκᾶς ἐν Γενεύη ἔχει σχολιάσει τό θέμα καί δικαίως ἐρωτᾶ "ὑπό ποίων καί πότε ἐκλίσθη τό θέμα"; Δέν ἐπιδεικνύει τοῦτο τήν φανεράν ἀπροθυμίαν καί προκατάληψιν ἐκ μέρους ὑμῶν κἄν νά δεχθῆτε σκέψεις περί τῆς δυνατότητος νά ἔλθητε εἰς συνομιλίας μετά τῶν Ματθαιϊκῶν; Καί πάλιν σημεῖον ἀπροθυμίας ἐκ μέρους ὑμῶν νά ἑνωθῆτε μετά τῆς ἄλλης παρατάξεως δέν εἶναι ἡ ὑμετέρα χειροτονία Ἐπισκόπου Θεσσαλονίκης, ὅπου ἑδρεύει Ἐπίσκοπος τῆς ματθαϊκῆς παρατάξεως ἄνω τῶν εἴκοσι ἐτῶν, καί μάλιστα τώρα, κατ' ἐποχήν ἐλπίδων ἑνώσεως. Δέν περιπλέκει ἡ πρᾶξις αὕτη τήν ὑπόθεσιν ἀκόμη περισσότερον καί δέν φανερώνει τήν ἐκ μέρους ὑμῶν ἀπροθυμίαν νά ἑνωθῆτε;

Ἀλλ' ἔτι περισσότερον μᾶς λυπεῖ τό γεγονός ὅτι ἀπορρίπτετε τήν ἀπόφασιν καί πρᾶξιν τῆς ἡμετέρας Συνόδου περί τῶν Ματθαιϊκῶν Ἐπισκόπων, γράφοντες εἰς τό ὑμέτερον ἐπίσημον ὄργανον ὅτι οὗτοι δέον νά συγκριθοῦν μέ τούς τοῦ Μελετιανοῦ Σχίσματος τῆς Ἀλεξανδρείας. Ὅταν αἱ ἡμέτεραι ἀποφάσεις εἶναι τῆς ἀρεσκείας ὑμῶν, τότε ἀγαλλιᾶσθε καί τάς ἀποδέχεσθαι, ὅταν εἶναι δυσάρεστοι, τότε τάς ἀπορρίπτετε. Ἀλλά τοιαύτη συμπεριφορά δέν ἁρμόζει εἰς σοβαρούς καί ὡρίμως σκεπτομένους ἄνδρας, πόσον μᾶλλον ὀλιγώτερον εἰς Ἐπισκόπους.

Καλεῖτε σχισματικούς τούς τῆς Ματθαιϊκῆς παρατάξεως. Ἐξετάζοντες ὅμως τά συμβάντα τά ὁποῖα ὡδήγησαν εἰς τόν χωρισμόν σημειοῦμεν ὅτι κατ' ἀρχάς ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Χρυσόστομος καί οἱ μετ' αὐτοῦ ἐκήρυξαν σχισματικήν τήν καινοτομοῦσαν Ἐκκλησίαν νοεημερολογιτῶν, καί ὡς ἑπόμενον οἱ κανόνες οἱ ἀφορῶντες τούς σχισματικούς ἐτέθησαν εἰς ἐφαρμογήν. Μετά καιρόν ἤλλαξε γνώμην καί ἐδήλωσεν ὅτι ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου ἀπετέλει ἀνωμαλίαν τινα καί ὄχι ἀφορμήν σχίσματος. Κατόπιν τούτου ὁ Ἐπίσκοπος Ματθαῖος καί οἱ μετ' αὐτοῦ ἀπεχώρησαν. Ἐν καιρῶ ὁ Ἐπίσκοπος Ματθαῖος μόνος ἐχειροτόνησεν Ἐπισκόπους διά ἐπισκοπάς τῆς Ἑλλάδος, θεωρῶν πάντοτε σχισματικήν τήν ἐπίσημον Ἐκκλησαν. Ὀλίγους μῆνας μετά τήν κοίμησιν τοῦ Ἐπισκόπου Ματθαίου, ὁ Ἐπίσκοπος Χρυσόστομος ἐξέδωκεν ἕτερον ἐπίσημον ἀνακοινωθέν κατά τό ὁποῖον ἐθεώρει σχισματικήν τήν καινοτομοῦσαν Ἐκκλησίαν νεοημερολογιτῶν Ἑλλάδος καί, ὡς ἑπόμενον, τά μυστήρια ταύτης ἄκυρα.

Ὅθεν, ὁ μελετῶν τά προαναφερθέντα μέ ἀντικειμενικότητα συμπεραίνει ὅτι, τοὐλάχιστον, ἡ Ματθαιϊκή παράταξις τελικῶς δικαιώνεται, ἐφ' ὅσον δέν ἤλλαξεν τήν γνώμην τήν ὁποίαν διετύπωσεν ἐξ ἀρχῆς. Τοὐναντίον, ἡ παράταξις τοῦ Ἐπισκόπου Χρυσοστόμου εἶναι ἡ ἀλλάξασα τήν ἀρχικήν αὐτῆς γνώμην, καί μετά τριακονταετίαν ἡ ἐπιστρέψασα εἰς τήν αὐτήν θέσιν τήν ὁποίαν ἡ Ματθαιϊκή παράταξις εἶχεν διατηρήσει ἐξ ἀρχῆς. Πῶς λοιπόν δύνανται νά κηρυχθοῦν σχισματικοί οἱ Ματθαιϊκοί; Ἀλλά καί πάλιν ἀδιάφορον τό τί ἔχει λεχθῆ καί τί ἔχει συμβῆ κατά τό παρελθόν, δέν εἶσθε ἀμφότεροι σύμφωνοι ὡς πρός τά περί τήν ἐπίσημον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος; Μέ τήν πάροδον εἰκοσαετίας καί ἄνω ἀφ' ὅτου ὁ Ἐπίσκοπος Ματθαῖος ἐχειροτόνησεν Ἐπισκόπους διά τάς Ἑλλαδικάς ἕδρας, δέν ἔχετε καί ὑμεῖς παύσει τελευταίως νά χειροτονῆτε Ἐπισκόπους τιτουλαρίους καί ἐχειροτονήσατε ἀντ' αὐτῶν Ἐπισκόπους διά Ἑλλαδικάς ἕδρας; Ποῖα σημεῖα διαχωρίζουν ὑμᾶς σήμερον;

Ἡ ὑμετέρα παράταξις δέν ἔχει ἐπιδείξει οὔτε σοβαρότητα οὔτε σταθερότητα εἰς τάς ἐκθέσεις καί πράξεις αὐτῆς. Ἐπί πλέον, ὡσάν νά μήν ἠδύνατο νά ἐπαρκέσουν αἱ διαιρέσεις, κατηγορίαι, καί συγχύσεις αἱ προκληθεῖσαι ἐκ τῶν ὑμετέρων χειροτονιῶν ἐν Ἑλλάδι κατά τό παρελθόν ἔτος, παρατηροῦμεν ὅτι μεταφέρατε τήν ἰδίαν κατάστασιν τῶν πραγμάτων καί εἰς τό ἡμισφαίριον τοῦτον διά τῆς χειροτονίας τοῦ Ἐπισκόπου Ἀκακίου τοῦ νεωτέρου ἐν ΜΟΝΤΡΕΑΛ. Περί τῆς ἀντικανονικῆς ταύτης πράξεως, ἀμφότεροι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ΜΟΝΤΡΕΑΛ Βιτάλιος καί ἡ ἡμετέρα Σύνοδος, ἔχουν γράψει πρός ὑμᾶς, ἀλλά δυστυχῶς εἰς μάτην. Γνωρίζετε, ἀγαπητέ Ἀδελφέ, ὅτι μία ἀντικανονική πρᾶξις ἐναντίον μιᾶς τῶν ἡμετέρων ἐπισκοπῶν θεωρεῖται τοιαύτη ὑπό πασῶν τῶν ἡμετέρων ἐπισκοπῶν, διότι εἶναι ἁμαρτία κατά τῆς Ἐκκλησίας καί δέν δύναται νά θεωρηθῆ ὡς ἁπλῆ τοπική ὑπόθεσις. Ἡ παροῦσα κατάστασις τῶν πραγμάτων θλίβει πάντας ἡμᾶς.

Ἐξ ἀρχῆς, ὅταν ἔλαβον μέρος εἰς τήν χειροτονίαν τοῦ ἀποθανόντος Ἐπισκόπου Ἀκακίου, ἔπραξα τοῦτο καλῆ τῆ πίστει, εἰλικρινῶς σκεφθείς ὅτι ἐβοήθουν τούς Ἕλληνας ἡμῶν ἀδελφούς. Τό αὐτό δύναται νά λεχθῆ περί τῶν ἐλατηρίων τοῦ ἡμετέρου μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Λεοντίου. Ἡ σύγχυσις, αἱ διαιρέσεις, αἱ πράξεις, αἱ κατηγορίαι αἱ ὁποῖαι ἐπῆλθον ἔκτοτε οὔτε κἄν τάς ὑποψιάσθην τότε. Τώρα ἔρχομαι νά ἐκτιμήσω καί νά κατανοήσω τό γεγονός ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος ὑμῶν Χρυσόστομος ἐκοιμήθη χωρίς νά ἀφήση διάδοχον. Ἡ ἔκβασις τῶν πραγμάτων ἀποδεικνύει ὅτι οὗτος ὑπῆρξε βαθύς γνώστης ἀτόμων καί πραγμάτων καί οὕτως δέν ἐπεθύμει νά φέρεται ὑπεύθυνος τῆς παρούσης λυπηρᾶς καταστάσεως.

Ἔκαμα λάθος χειροτονήσας τόν Ἐπίσκοπον Ἀκάκιον τόν πρεσβύτερον ἐφ' ὅσον δέν ἐγνώριζον καλῶς οὔτε τά ἄτομα οὔτε τήν ἀληθῆ κατάστασιν τῶν πραγμάτων ἐν τῆ Ἑλλαδικῆ Ἐκκλησία.

"Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα", ἀγαπητέ Ἀδελφέ, κατά τό λόγιον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός Κορινθίους, "ἀλλά νουθετῶ ὑμᾶς" καί προσφέρω εἰς ὑμᾶς τήν εὐκαιρίαν, ὅπως ἀναθεωρήσητε ὡρισμένας ἀπόψεις καί ὅπως διορθώσητε ὅσα χρήζουν διορθώσεως. Μετά παρρησίας γράφω πρός ὑμᾶς κατά τόν τρόπον τοῦτον ἐφ' ὅσον τυγχάνω περισσότερον παντός ἄλλου ὑπεύθυνος διά τήν ὑμετέραν σειράν χειροτονιῶν, καί, ἑπομένως νουθετῶ ὑμᾶς ὄχι μόνον ὡς ἀδελφός ἀλλά καί ὡς πατήρ. Χαίρω ὅτι ἄν καί παρῆλθον πολλά ἔτη καί ἡ ἡλικία εἶναι προχωρημένη εὑρίσκομαι ἔτι ἐν τῆ ζωῆ καί δυνάμενος νά γράψω πρός ὑμᾶς τήν παροῦσαν.

Σεραφείμ Ἀρχιεπίσκοπος ΣΙΚΑΓΟ ΚΑΙ ΝΤΙΤΡΟΙΤ

Ὁ ἐν Χριστῶ ὑμῶν ἀδελφός

Ἡ ἐπιστολή αὕτη, ἡ ὁποία ἐγράφη πρό δώδεκα ἐτῶν (σ.σ. σήμερον εἶναι 33 ἔτη) ἀπεικονίζει τήν θλιβεράν κατάστασιν τοῦ σχίσματος τοῦ 1937.

Ἤδη ἐν ἔτει 1984, τί θά ἔπρεπε νά γράψη ὁ Σεραφείμ, ὁ ὑπεύθυνος διά τήν ὅλην θλιβεράν εἰκόνα, τήν ὁποίαν ἔχουν δημιουργήσει αἱ ἀλλεπάλληλοι διαιρέσεις εἰς τούς κόλπους αὐτοῦ τοῦ σχίσματος; (σ.σ. τί θά ἔπρεπε νά γράψη καί ἐν ἔτει 2007).

https://churchgoc.org/enimerosis/e_186.html

Η άρνησις του Θεοφίλου

Πέραν όμως τούτων το θέμα της χειροτονίας του Ακακίου γίνεται σοβαρότερον μετά την ρητήν άρνησιν του Ρουμάνου Επισκόπου Θεοφίλου, όστις διαψεύδει τον Σικάγου Σεραφείμ. Ιδού η σχετική δήλωσις του Θεοφίλου:

 "… Με κατηγορούν, ότι έλαβον μέρος εις την χειροτονίαν του Επισκόπου, παλαιού Παλαιοημερολογιτικού, ονόματι ΑΚΑΚΙΟΥ ΠΑΠΑ. ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΟΝ. ΟΥ ΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΣΧΟΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΙΑΥΤΗΝ ΤΙΝΑ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΜΑΙ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΙΝ ΤΑΥΤΗΝ.
Η βεβαίωσις, ότι εκείνο, όπερ μοι αποδίδουν ότι έπραξα, "εσκανδάλισε πολλάς ψυχάς εν Ελλάδι", με υποχρεώνει να υπάρξω σαφής, ρητός και κατηγορηματικός, εν τη Επισκοπική μου διαβεβαιώσει, ότι Η ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΩΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ ΠΑΠΑ, ΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΥΓΧΑΝΕΙ ΞΕΝΗ ΠΡΟΣ ΕΜΕ, ΚΑΙ, ΣΥΝΕΠΩΣ, ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΩΣ ΠΡΟΣ ΕΜΕ, ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ…".

http://archive.li/qF2He#selection-2311.0-2341.202

02] Το έτος 1969 δημοσιεύτηκε ότι η χειροτονία αυτή τελέστηκε από δύο επισκόπους της εν λόγω ΡΟΕΔ, λάθρα της οικείας συνόδου, που ο δεύτερος ήταν ο επίσκοπος Σεβρών και Κεντρικής Ευρώπης Teofil Ionescu, σύμφωνα με φωτοτυπία από βεβαίωση αναγνώρισης της «συνόδου του αρχιεπισκόπου Αυξεντίου» και άλλης φωτοτυπίας βεβαίωσης περί αναγνώρισης των χειροτονιών του Ακακίου Παππά. που εμφανίστηκε στον παλιοημερολογίτικο τύπο. Το ένα από αυτά τα έγγραφα φέρει υπογραφές από επισκόπους της ΡΟΕΔ, συγκεκριμένα από 10 επισκόπους (τα μέλη της συνόδου της ΡΟΕ ήταν 21). Το άλλο είναι προσωπική επιστολή του προέδρου της συνόδου ΡΟΕΔ, Φιλάρετου Βοσνεσένσκι, προς τον «Αρχιεπίσκοπο Αυξέντιο». Επίσης, δεν έχουν αριθμό πρωτοκόλλου εξερχομένου, ούτε συνοδική σφραγίδα, ούτε την προβλεπόμενη μορφή, ούτε θεωρούνται χειροτονικά έγγραφα, αλλά άλλου είδους βεβαιώσεις/γνωστοποιήσεις.

http://syghorisis.blogspot.com/2015/05/1960-62.html