Ομιλία για τον νέο Επίσκοπο Λαρίσης Ιερώνυμο και για τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη

Ομιλία π. Ευθ. Τρικαμηνά - Λάρισα (Άγιος Γεράσιμος)

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία.

    ...Ὅταν οἱ λύκοι τριγυρίζουν κι ἔχουν μπεῖ μέσα στὸ μανδρί (στὴν Ἐκκλησία), τί θὰ περίμενε κανεὶς νὰ στείλουν (οἱ Ἐπίσκοποι) γιὰ νὰ προστατέψουν τὸ κοπάδι τὸ ἔρημο, τὸ ὀρθόδοξο κοπάδι ποὺ τὸ ροκανίζουν οἱ λύκοι; Τι θὰ περίμενε κανεὶς νὰ στείλουν; Ἕνα μαντρόσκυλο τὸ ὁποῖο θὰ γαυγίσει, νὰ τὸ φοβοῦνται οἱ λύκοι (οἱ αἱρετικοί). Ἂν λοιπόν, ἀντὶ γιὰ μαντρόσκυλο μᾶς στέλνουν ἕνα σκυλάκι ἀπ’ αὐτὰ ποὺ βλέπουμε νὰ κυκλοφοροῦν μὲ τὰ μπουζάκια τους, ποὺ εἶναι κουρεμένο, ποὺ εἶναι γιὰ τὰ καλλιστεῖα, ποιός θὰ τὸ φοβηθεῖ αὐτό; Οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας, οἱ πολιτικάντηδες, οἱ παπικοί, οἱ Οἰκουμενιστές;

   Ὅταν ἔχουμε μιὰ ἀσθένεια, ὅπως ἦταν παλιὰ ἡ χολέρα, ἡ πανοῦκλα, ποὺ ἀποδεκάτιζε χωρία ὁλόκληρα· ὅταν ἔχουμε μιὰ τέτοια ἀσθένεια, ποὺ στὴν Ἐκκλησία μεγαλύτερη ἀσθένεια, ποὺ δὲν ὑπάρχει ἄλλη χειρότερη εἶναι ἡ αἵρεση, μὰς βγάζει ὅλους ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἅμα τὴν ἀποδεχτοῦμε τὴν αἵρεση· ὅταν ἔχουμε λοιπόν, μιὰ τέτοια ἀσθένεια καὶ μᾶς λέγανε, σᾶς φέρνουμε ἕνα γιατρὸ ποὺ εἶναι καλός, εἶναι δίκαιος, εἶναι ἐλεήμων, εἶναι, εἶναι... Θὰ τοῦ λέγαμε· ἐμεῖς ἔχουμε ἀρρώστεια, ἔχουμε πανοῦκλα, ξέρει τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα (ὁ νέος Δεσπότης); Ἔχει δείξει κανένα δεῖγμα, ἔκανε κάποια (ἀντίδραση); (Ὄχι), γιατὶ ἂν εἶχε κάνει κάτι ἀπ’ αὐτά, δὲν θὰ τὸν ἔκαναν Δεσπότη!

    Ἦρθε, λοιπόν, ἀπ’ ὅ,τι φαίνεται ὁ νέος Δεσπότης γιὰ νὰ ἑνώσει τὰ διεστῶτα! Νὰ μείνουν ἀναπαυμένοι καὶ οἱ Ἀγωνιζόμενοι, γιὰ νὰ φανεῖ τελικὰ ὅτι δὲν ἀγωνιζόμαστε γιὰ θεσμούς, ἀλλὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ πρόσωπα. Αὐτὸ θὰ φανεῖ· θὰ μᾶς ἑνώσει, καλὸς Δεσπότης, δίκαιος κ.λπ. θὰ κάνει καὶ μνημόσυνο στὸ Θεολόγο, γιὰ νὰ ἀναπαυθοῦν οἱ ἀγωνιζόμενοι.

    Ἀφοῦ ἠρέμησαν τὰ πράγματα, οἱ Χριστιανοὶ ἐδῶ ξέχασαν γιατί πρέπει νὰ ἀγωνίζονται, (παρότι) τὰ πράγματα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι χειρότερα, εἶναι μεγαλύτερα. Βλέπετε τί γίνεται καὶ πόσο γρήγορα προχωράει τὸ κακό… Νὰ ξέρετε ὅτι ἡ Ἐκκλησία θὰ σωθεῖ καὶ πάλι στὶς κατακόμβες. Εἶναι προφητευμένο αὐτό.

Πρέπει νὰ βγοῦμε μέσα ἀπ’ αὐτὸ τὸ σάπιο κατασκεύασμα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ἀλλὰ ὁ κόσμος μὲ τοὺς πνευματικούς, μὲ τὶς Ὀργανώσεις, οἱ ὁποῖες πηγαίνουν μὲ τὸ κατεστημένο, μὲ τὴν ἐξουσία· ὅπου
ὑπάρχει ἐξουσία, ἐκεῖ κοντὰ καὶ ἡ Ὀργάνωση. Μπορεῖ νὰ λένε κάποια πράγματα, ἀλλὰ μέχρι ἐκεῖ. Θὰ λέμε ἀπὸ ΄δῶ καὶ πέρα, ὅσα μᾶς ἐπιτρέπονται. Θὰ ποῦν καὶ οἱ Ὀργανώσεις, θὰ ποῦν καὶ οἱ Ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοί, ναί, τὸ κακὸ θὰ τὸ στιγματίζουμε, ἀλλὰ μέχρι ἐκεῖ. Στὸ διὰ ταῦτα; Ἀπὸ ΄δῶ καὶ πέρα τι κάνουμε; Τί πρέπει νὰ κάνει ὁ λαός; Δὲν θὰ ἀκοῦτε γι’ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα τίποτα. Σὰν νὰ μᾶς λένε: ἀκολουθεῖστε διαμαρτυρόμενοι. Γράφετε, φωνάζετε, ἀλλὰ θὰ ἀκολουθεῖτε τὴν κοσμική, τὴν ἐκκοσμικευμένη Ἐκκλησία. Γιατὶ ἀλλιῶς θὰ διωχθεῖτε! Θὰ εἶστε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, στιγματισμένοι, στὸ περιθώριο. Κάποια στιγμὴ θὰ χρειαστεῖ νὰ βγοῦμε στὸ περιθώριο, καὶ στὸ βουνό.
      Πότε θὰ βγοῦμε στὸ περιθώριο; Ὅταν δὲν μποροῦμε πλέον νὰ συμφωνήσουμε τὴν πίστη μας, ποὺ εἶναι τὸ πρῶτο καὶ τὸ βασικό, μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ γίνονται. Βλέπετε τώρα μπαίνουμε μέσα στὶς Τράπεζες κ.λπ., μὲ τὸ ΑΜΚΑ μας, μὲ τὸ ΑΦΜ μας κ.λπ., γιὰ νὰ συνηθίσουμε, καὶ μετὰ ὅποιος θελήσει νὰ μὴ μπεῖ στὸ σύστημα αὐτὸ τοῦ ἄθεου κράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας μαζί, θὰ χάσει τὴ δουλειά του, τὰ κτήματλα του, τὴ σύνταξή του, τὰ φάρμακά του· δὲν θὰ μπορεῖ νὰ χωρέσει μέσα στὴν κοινωνία.

    Ἔ, οἱ Δεσποτάδες, ὅλοι αὐτοὶ οἱ καλοὶ καὶ οἱ δίκαιοι, θὰ συμφωνήσουν.

      Ἂν λοιπόν, δεῖτε αὐτὸν τὸν νέο Δεσπότη νὰ μιλάει ἐναντίον τῶν Μασώνων, ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, νὰ μὴν ἀναγνωρίζει τὴ Σύνοδο στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, τότε ἔχει κάτι ὀρθόδοξο μέσα του.

     Ἂν δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ (ὁ νέος Δεσπότης)· δὲν θέλω καὶ τὶς ἐξουσίες, καὶ τὰ ἀξιώματά σας, καὶ τὰ δεσποτιλίκια· θέλω νὰ εἶμαι ὀρθόδοξος Χριστιανός. Λέει ὁ Ψαλμός· «Ἐξελεξάμην παραρριπτεῖσθαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μου μᾶλλον ἢ οἰκεῖν με ἐν σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν». Τὰ σκηνώματα ἁμαρτωλῶν εἶναι οἱ ἐκκλησίες τώρα, ἐκεῖ ποὺ εἶναι ἡ αἵρεση, ὁ Οἰκουμενισμός.

    Αὐτὸ λοιπόν, θὰ προτιμούσαμε, ἂν εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι· καὶ ὅλα τὰ ἄλλα τὰ φολκλορικά, τὰ ἐφέ, ποὺ θέλουμε νὰ δείξουμε, νὰ κάνουμε μνημόσυνα στὸν Θεολόγο (λὲς καὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὰ μνημόσυνα τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν Μασώνων ὁ Θεολόγος), νὰ τὰ βροῦμε μὲ τὸ μοναστήρι καὶ τοὺς Χριστιανούς, καὶ νὰ κατασιγάσουνε  τὰ πνεύματα, καὶ ἡ αἵρεση νὰ προχωράει, καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ συμφωνεῖ μὲ τὸ κράτος τὸ ἄθεο, καὶ νὰ γίνει μιὰ δούλη τοῦ κράτους…