Επιστολή προς τους Ιεράρχες της Κρήτης

Τοῦ π. Σπυρίδωνα Δαμανάκη

«Διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μέλλοντος κρίνειν ζῶντας καὶ νεκροὺς κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ. ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσοντα». (Τιμ. Β΄ Δ΄ 2-7).

Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀντηχοῦν σὰν καμπάνες στὰ αὐτιά μου: ἔλεγξον, ἐπιτίμησον. Ἀντηχοῦν καὶ μὲ ἐλέγχουν. Ἡ συνείδησή μου μὲ ἐλέγχει. Γι’αὐτὸ τὸν λόγο, ἂν καὶ θεωρῶ τὸν ἑαυτό μου μικρό, ἱερέας ἑνὸς μικροῦ ἀλλὰ περήφανου, τιμίου χωριοῦ, παρόλα αὐτὰ δὲν μπορῶ ὡς ἱερέας τοῦ Ὑψίστου νὰ μένω σιωπηλὸς σὲ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν γενέτειρά μου τὴν ἀγαπημένη μου Κρήτη. Δὲν μπορῶ νὰ ἀρνηθῶ τὴν εὐθύνη ποὺ μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός. Δική του ἡ ἱερωσύνη. Αὐτὸς μοῦ τὴν ἔδωσε γιὰ νὰ τηρήσω καὶ νὰ διαφυλάξω τὸν λόγο Του. Καὶ μὲ τὶς μικρές μου δυνάμεις πρέπει νὰ τὸ κάνω.

Διαμαρτύρομαι, λοιπόν, καὶ ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οἱ ψευτοδιδάσκαλοι, ποὺ δὲν προσέχουν τὴν ἀλήθεια, ποὺ δὲν ἀνέχονται τὴν ὑγιᾶ καὶ

ἁγίαν διδασκαλία, ποὺ στρέφονται σὲ μυθολογίες καὶ ψευδολογίες, εἶστε ἐσεῖς Ἱεράρχες τῆς Κρήτης, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἐπίσκοποι, πατριάρχες, ἀρχιμανδρῖτες, ἱερεῖς, διάκονοι καὶ μοναχοί, ποὺ μετὰ τὴν ψευτοσύνοδο τῆς Κρήτης ἔκλεισαν οἰκειοθελῶς τὰ μάτια τους καὶ τὰ αὐτιά τους, ἔκλιναν τὸ γόνυ τους στὸν οἰκουμενιστὴ ψευτοπρῶτο τῆς Κων/πολης καὶ στὸν ἐντολοδόχο του Πάπα Ρώμης. Καὶ προσκυνήσατε ὄχι μόνο αὐτόν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἄθεη πολιτικὴ ἐξουσία ποὺ βιάζει τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν πουλάει στὰ παγκόσμια παζάρια ἀντὶ πινακίου φακῆς.

Ὅσοι ἐθελοτυφλεῖτε δὲν εἶστε ποιμένες τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, δὲν εἶστε ποιμένες τοῦ ταλαιπωρημένου ἑλληνικοῦ λαοῦ. Τοῦ γυρίσατε τὴν πλάτη καὶ γλυκοκοιτάζετε τὴν Δύση τῶν μεγάλων αἱρετικῶν καὶ ἰδίως τοῦ Παπισμοῦ. Ξεχάσαμε τοὺς ὅρκους μας, ξεχάσαμε τὴν καταγωγή μας, ξεχάσαμε τὶς παρακαταθῆκες ποὺ παρελάβαμε καὶ οἱ ὁποῖες δὲν εἶναι δικές μας, ἀλλὰ τοῦ Χριστοῦ. Ἰδίως οἱ συμπατριῶτες μου Κρητικοὶ μὲ θλίβουν ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ τοὺς ἀγαπῶ, μὲ ἀγανακτοῦν ἀφάνταστα. Γι’ αὐτὸ ὅμως μιλάω, γιατὶ καὶ αὐτὰ τοῦ Παύλου ἀντηχοῦν στὰ αὐτιά μου: «Κρῆτες ἀεί ψεῦσται, κακά θηρία, γαστέρες ἀργαί. ἡ μαρτυρία αὕτη ἐστὶν ἀληθής. δι᾿ ἣν αἰτίαν ἔλεγχε αὐτοὺς ἀποτόμως, ἵνα ὑγιαίνωσιν ἐν τῇ πίστει» (Τίτ. 1, 12-13). Γι’ αὐτὸ καὶ ἐλέγχω καὶ ἐγὼ πρῶτα τὸν ἑαυτό μου, ἀλλὰ καὶ σὰν ἱερέας τὸ ποίμνιο γιὰ νὰ κρατήσουν οἱ ἀγαπημένοι ἀδελφοί μου Κρητικοί, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Ἕλληνες, σὲ αὐτοὺς τοὺς καιροὺς τῆς ἀποστασίας ἀνόθευτη τὴ πίστη.

Τὰ λόγια μου δὲν εἶναι λόγια μίσους ἢ ὑπεροψίας. Εἶναι λόγια πόνου καὶ ἀδυναμίας κατανόησης, πῶς φτάσαμε νὰ πέσουμε τόσο χαμηλά. Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας, ἀδέλφια μου Κρητικοί. Ἂς γίνουμε σταυραετοὶ καὶ ὄχι ἀλώπεκες.

Ἂς σταματήσουμε νὰ κοιτάζουμε καὶ νὰ θαυμάζουμε τὴν Δύση ποὺ εἶναι μόνο σκότος καὶ ψέμα. Ἂς κοιτάξουμε τὴν Ἀνατολή, τὸν ἥλιο τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Δικαιοσύνης. Τὸ φῶς τὸ ἄσβεστο καὶ σωτήριο. «Ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου», μᾶς λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, «ἐγὼ εἰμὶ ἡ θύρα, ἐγὼ εἰμὶ ὁ ποιμὴν ὁ καλός»· κι ἀντίθετα, ὅποιος ἀκολουθεῖ ἢ κάνει πλάτες στοὺς αἱρετικούς, εἶναι «μισθωτὸς ποιμήν» (Ἰω. ι΄ 9, 16). «Τάδε λέγει Κύριος, ὦ ποιμένες Ἰσραήλ, μὴ βόσκουσι ποιμένες ἑαυτούς;» (Ἰεζ. 34, 2-5). Ἀλίμονο στοὺς ποιμένες ποὺ βόσκουν τοὺς ἑαυτούς τους. «Τοῖς κοινωνοῦσι ἐν γνώσει (τοῖς αἱρετικοῖς) ἀνάθεμα» (Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος).

Ἀδελφοί μου ἱερεῖς, ἂν ἀγανακτεῖτε καὶ θλίβεστε καὶ ἐσεῖς, ὅπως ἐγὼ ὁ τελευταῖος ὅλων, μὴ φοβηθεῖτε νὰ ὑψώσετε τὴν φωνή σας ὡς σάλπιγγα τρομερή. Ἂς δείξουμε στὸν ἀπόστολο Παῦλο ὅτι, ἰδίως ἐμεῖς οἱ Κρητικοί, τὸν ἀκούσαμε καὶ ἀλλάξαμε. Ἂς μὴ ξεχάσουμε, ποιά εὐθύνη φέρουμε ὡς ἱερεῖς πρῶτα ἀπέναντι στὸν Θεὸ καὶ μετὰ στοὺς ἐπισκόπους.

Ἰδίως ἐσεῖς οἱ ἐπίσκοποι ἀκοῦστε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου καὶ κάντε τὸ χρέος σας ἀπέναντι στὸν Θεὸ καὶ στὸν λαό του. Ἐλέγξετε και σταματῆστε τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη καὶ πρωτειομανὴ Βαρθολομαῖο. Πάρτε τὴν ράβδο τοῦ Ἀαρὼν καὶ κυνηγεῖστε τοὺς αἱρετικούς ἔξω ἀπὸ τὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ.

Γιατὶ ἀκολουθεῖτε ἕναν αἱρετικό, τώρα σχισματικὸ καί, ἂν συνεχιστοῦν οἱ βιαιοπραγίες στὴν Οὐκρανία, ἐγκληματία Πατριάρχη; Πῶς σιωπᾶτε στὴν «βάπτιση» τῶν αἱρέσεων ὡς «Ἐκκλησίες», στὴν ἀποχριστιανοποίηση τῆς πατρίδας μας, στὴν φτωχοποίηση τοῦ λαοῦ μας, στὴν πώληση τῆς γῆς μας, στοὺς χλευασμοὺς τῶν ἀθέων; Ἀλλὰ ὅταν εἶναι γιὰ τοὺς μισθούς σας εἶστε λαλίστατοι;

      Δὲν φοβᾶστε τὸν Θεό; Ἂν δὲν μετανοήσετε, πῶς θὰ Τὸν ἀντικρύσετε; Τὸ αἷμα τῶν Ἁγίων, ὁ ἀγρὸς τῆς χήρας, τὸ κλάμα τῶν ἀνέργων καὶ πεινασμένων παιδιῶν τῆς χώρας μας, τὰ μνημεῖα τῶν μακεδονομάχων, ζητοῦν δικαιοσύνη. Μετανοεῖστε καὶ ἀπὸ ψευδορασοφόροι τῆς αἰσχύνης γίνετε πάλι ποιμένες. Καὶ ἂν δὲν μετανοήσετε, κάντε μας τὴν χάρη καὶ ἀλλάξτε ἐπάγγελμα. Γιατὶ τότε θὰ εἶναι γιὰ ἐσᾶς τὸ ράσο κερδοφόρο ἐπάγγελμα καὶ ὄχι θυσία καὶ αἷμα.

Προφήτην Ἡλίαν ζητῶ.

π. Σπυρίδων Δαμανάκης

 Σκαλωτὴ Χανίων, Σφακιὰ Κρήτης