«Τα πράγματα είναι απολύτως
συγκεκριμένα, σαφή και ξεκάθαρα, ήδη από το πρώτο Σεπτό Πατριαρχικό
Γράμμα προς όλους τους Προκαθημένους, με το οποίο ανακοινώθηκε (δεν
ζητήθηκε ούτε η έγκριση ούτε η «αναγνώριση»…)… Ποτέ άλλοτε η παροχή
Αυτοκεφαλίας, αποκλειστικό προνόμιο του Οικουμενικού Θρόνου, δεν ετέθη
υπόψιν συνόδων η διαβουλεύσεων, πολύ περισσότερο δε, δεν κατέστη
αντικείμενο κρίσεως σε συνόδους τοπικών Εκκλησιών, και μάλιστα εκείνων
των οποίων η υπόσταση και το κύρος στηρίζονται σε Τόμους που έχουν λάβει
από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
«Χωρίς δε πάσης αντιλογίας το έλαττον
υπό του κρείττονος ευλογείται» (Εβρ. ζ 7), ορίζει η Αγία Γραφή. Εν
προκειμένω έχουμε καταστεί έκθαμβοι μάρτυρες μιας εκκλησιαστικής
ακαταστασίας και ανορθογραφίας.
Οι Εκκλησίες – που κατά εκκλησιολογική
ακρίβεια είναι θυγατέρες και όχι αδελφές- της Αγίας του Χριστού Μεγάλης
Εκκλησίας αποτολμούν να αμφισβητούν διαδικασίες και αποφάσεις, βάσει των
οποίων και οι ίδιες έλαβαν την εσωτερική διοικητική τους αυτοτέλεια και
ανεξαρτησία, δηλαδή το καθεστώς Αυτοκεφαλίας.
Σε κανένα λογικό σύστημα δικαίου δεν θα
μπορούσαν να γίνουν ανεκτές τέτοιες συμπεριφορές. Και όμως, η Μεγάλη
Εκκλησία, από αγάπη και συγκατάβαση, ανέχεται αυτές τις προσβολές των
τέκνων της».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.