Καημένη Αυστραλία τί σου 'μελε να πάθεις!

τοῦ π.Νικολάου Μανώλη

    Χριστός Ἀνέστη!

Γιατί ἐπιλέχθηκε Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας ὁ ἐπίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος;

Συνοπτικά γιά τούς λόγους αὐτούς: Εἶναι σθεναρός ὑποστηρικτής τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καί ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου σέ αὐτήν, ὑποστηρικτής καί κόλακας τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου, καριερίστας οἰκουμενιστής συμπροσευχόμενος σέ κάθε εὐκαιρία μέ τούς αἱρετικούς παπικούς, ὑβριστής τῆς ἁγιοπατερικῆς ἀποτείχισης καί τῶν ἀποτειχισθέντων πατέρων. Ὅπως καταλαβαίνετε, διέθετε ἅπαντα τά προτερήματα πού τόν ὁδήγησαν στήν ἄμοιρη, ὅπως ἀποδεικνύεται, ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας. 

Ἄς ἐξετάσουμε κάπως ἀναλυτικότερα μερικά λεχθέντα καί πραχθέντα τοῦ κ. Μακάριου. (Νά ὑπενθυμίσω πώς τοποθετήθηκα γιά τήν ἐκλογή τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς σέ προηγούμενο δημοσίευμα.) 

• Φιγουράρει ἀνάμεσα στούς ὑπόλοιπους ἀντιπροσώπους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης: 

Ἡ σύνθεσις τῆς Ἀντιπροσωπείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔχει ὡς ἑξῆς:                                                                

        Α. Θ. Παναγιότης, Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος, Πρόεδρος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου…

…  Εἰδικοί Σύμβουλοι:

          25. Θεοφ. Ἐπίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος (Ἐσθονία)...^[1]

• Συμμετέχει σέ διεθνή συνέδρια πού ἀγωνίζονται νά ἑδραιώσουν τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης ὡς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου στή συνείδηση τοῦ λαοῦ, ἐπιδιδόμενος σέ ἕνα ἀκατάσχετο ὑβρεολόγιο  κατά τῶν παραδοσιακῶν μοναχῶν καί κληρικῶν, διαστρέφοντας τήν ἱεροκανονική καί ἁγιοπατερική παράδοση, ψευδόμενος ἐπανειλημμένως. Μεγάλη ἐκδούλευση πρόσφερε μέ τόν τρόπο αὐτό στούς ὑπόλοιπους ὑβριστές τῆς παράταξής του.

8ο Διεθνές Συνέδριο Ὀρθοδόξου Θεολογίας στήν Θεσσαλονίκη

Τό θέμα τοῦ συνεδρίου: «Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία τόν 21ο αἰώνα». Τό συνέδριο διοργανώνεται ἀπό τή Θεολογική Σχολή τοῦ ΑΠΘ καί τελεῖ ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου. Μεταξύ τῶν ὁμιλητῶν ὁ ἐπίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος.^[2] Ὁ πρωτοπρ. π.Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος σέ σχετικό του ἄρθρο ἐντοπίζει τίς κακοδοξίες τοῦ συγκεκριμένου μητροπολίτη στήν εἰσήγησή του καί ἀπαντᾶ σέ αὐτές. Γράφει συγκεκριμένα:

“Ἕτερος ὑπέρμαχος τῆς ψευδοσυνόδου ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος στήν εἰσήγησή του ἔγραψε  : «Εἶναι γνωστό ὅτι, μετά τήν ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, διαπιστώθηκε ἕνα φαινόμενο ἄκρως ἀνησυχητικό. Κάποιοι ἀδελφοί μας κληρικοί, κινούμενοι ὄχι «χάριτι θείᾳ» ἀλλά «ἀνθρωπίνῃ σπουδῇ», ἔσπευσαν νά διακόψουν τήν κοινωνία μέ τόν Ἐπίσκοπό τους».

Σέ ἄλλο σημεῖο : «Ἡ κατ᾽ ἐπιλογήν χρήση τοῦ κειμένου, [ἐννοεῖ τοῦ 15ου Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου] σέ συνδυασμό μέ ζηλωτικές τάσεις ἤ, κατά τό Βαλσαμῶνα, σέ συνάρτηση μέ «τήν κατά μεθοδείαν σατανικήν εἰς τήν τῶν σχισματικῶν μανίαν», ὁδηγεῖ σέ ἀντιποίηση κανονικῆς ἀρχῆς, ἡ ὁποία, μέ τή σειρά της, ἀποτελεῖ τή βάση γιά τίς μετέπειτα ἐκκλησιαστικές παρενέργειες».

Παρακάτω : «Πρόσωπα, ὁμάδες, κληρικοί, μοναχοί, λαϊκοί, ὀργανώσεις καί συνάξεις δέν ἔχουν κανένα δικαίωμα καί καμμία αὐθεντία νά κρίνουν τί εἶναι αἵρεση καί νά χαρακτηρίσουν ποιός εἶναι αἱρετικός. Μέσα σέ αὐτό τό πλαίσιο καί μέ δεδομένη τή ζηλωτική ἔξαρση κάποιων ἀδελφῶν μας, πού ἐπικαλοῦνται παραβιάσεις συγκεκριμένων Κανόνων, γιά παράδειγμα περί συμπροσευχῆς μέ αἱρετικούς καί ἑτεροδόξους…».

Πιό κάτω : «Ὡστόσο, οἱ διάφορες λίστες μέ τά παραπτώματα τῶν Πατριαρχῶν καί τῶν Ἐπισκόπων, πού κυκλοφοροῦν καί μοιράζονται ἀπό τούς σύγχρονους «ὁμολογητές τῆς πίστεως», βασίζονται κυρίως στήν παραβίαση συγκεκριμένων Κανόνων, ἀπό τήν ὁποία ἐξάγεται ὁ χαρακτηρισμός τοῦ αἱρετικοῦ».

Ἀλλοῦ : «Διανοήθηκαν ἆραγε ὅλοι αὐτοί οἱ δῆθεν μεγάλοι θεολόγοι, οἱ ἀποτειχισμένοι καί ἀποσχισμένοι, ὅλοι αὐτοί, πού κατακρίνουν τούς κανονικούς Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας ὡς αἱρετικούς μέ βάση τά δικά τους κριτήρια…».

Στή συνέχεια : «Ὅλοι αὐτοί, πού διέκοψαν τό μνημόσυνο τῶν Ἐπισκόπων τους, ἀπό ποιό σχίσμα ἀπήλλαξαν τήν Ἐκκλησία; Ἀπό ποιά κατάτμηση τήν προστάτεψαν καί πῶς διασφάλισαν τήν ἑνότητά της; Αὐτό, τό ὁποῖο διαπιστώνουμε, εἶναι ὅτι, ὄχι μόνο δέν προστάτεψαν καί δέν προστατεύουν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά, ἀντίθετα, τήν διασποῦν κυριολεκτικά ἐν ὀνόματι τῶν δογμάτων καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Γι᾽ αὐτό, ἐξάλλου, δέν ἐπαναπαύονται στήν ἁπλῆ παύση τῆς μνηνονεύσεως οὔτε στήν μετά πολλῆς ταπεινώσεως ἀναμονή τῆς ἀποφάσεως τῆς Συνόδου, ἀλλά κάνουν πανηγυρικές ἐμφανίσεις, διακηρύττουν μέ ἐπίσημες ἀνακοινώσεις τήν πράξη τους, προγραμματίζουν τήν ἡμέρα τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου, σάν νά πρόκειται γιά ἀναγγελία δημιουργίας κόμματος, διαφημίζουν τό σχίσμα τους ὡς ἡρωική πράξη, ὀργανώνονται σέ συνάξεις καί συνέδρια, προσπαθώντας νά πείσουν γιά τά λάθη τῆς Ἐκκλησίας, φατριάζουν ἐναντίον τῶν Ἐπισκόπων καί μετά σπουδῆς προσπαθοῦν νά προσηλυτίσουν καί ἄλλους, γιά νά τούς ἀκολουθήσουν στόν ὀλισθηρό δρόμο, πού έχουν πάρει. Μέ δύο λόγια: κρατοῦν τήν Ὀρθοδοξία καί ἀπορρίπτουν τήν Ἐκκλησία!!! Αὐτός ὁ συνδυασμός, ὅμως, εἶναι ἀνύπαρκτος γιά τά δεδομένα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας».

Σέ ἄλλο σημεῖο : «Ἡ πράξη τῆς διακοπῆς κοινωνίας μέ τόν Ἐπίσκοπο, τόν ὁποῖο ἀποδέχεται κανονικά καί εὐχαριστιακά σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία, ὁδηγεῖ σέ ἕνα εὐχαριστιακό καί κανονικό ἀποκλεισμό, γεγονός πού εἴδαμε καί ζήσαμε στούς ἐλάχιστους ἁγιορεῖτες «ζηλωτές», οἱ ὁποῖοι, μαζί μέ τούς σύγχρονους «ὁμολογητές τῆς πίστεως», διέκοψαν τό μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου τους μέ ἕνα ἑρμαφρόδιτο καί ἐπαμφοτερίζοντα τρόπο».

Παρακάτω : «Δέν χρειάζεται, βέβαια, νά τεθεῖ καθόλου ὁ ἐκκλησιολογικός καί κανονικός προβληματισμός πρός ὅλους αὐτούς, πού κατακρίνουν τούς Πατριάρχες καί τούς λοιπούς Ἐπισκόπους ὡς σχισματικούς ἤ αἱρετικούς, γιά τό ποιός τελικά θά μᾶς πληροφορήσει ὅτι ὅλοι αὐτοί ἤ κάποιοι ἐξ αὐτῶν ἐπέστρεψαν στήν ἀληθινή πίστη καί μετενόησαν γιά τίς «κακοδοξίες» τους. Σήμερα βγαίνουν καί δηλητηριάζουν τό λαό τοῦ Θεοῦ μέ ἕνα σωρό ἀνακοινώσεις καί δημοσιεύματα ὅτι δῆθεν ὁ Πατριάρχης καί μερικοί Ἐπίσκοποι κηρύσσουν αἵρεση». 

Καί τέλος : «Σκοπός, ἐπίσης, τοῦ Κανόνα δέν εἶναι νά δώσει στούς «ζηλωτές» Κληρικούς ἕνα κανονικό ἐπιχείρημα, γιά νά ἀντιμάχονται καί νά πολεμοῦν τούς Ἐπισκόπους, οὔτε τό κανονικό δικαίωμα νά τούς χαρακτηρίζουν, κατά τήν κρίση τους, ὡς αἱρετικούς».

Ὡς ἀπάντηση στήν ἀθεολόγητη καί ἀντιεπιστημονική εἰσήγηση τοῦ κ. Μακαρίου, πού παρερμηνεύει τόν 15ο Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου, παραπέμπουμε στό βιβλίο τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβύτερου Θεοδώρου Ζήση «Δέν εἶναι σχίσμα ἡ ἀποτείχιση»^[3] καί στήν ἐργασία τῆς ἡμέτερας ἐλαχιστότητος μέ τίτλο: «Συμβολή στό θέμα τῆς διακοπῆς μνημοσύνου»^[4].”

• Συμμετέχει σέ οἰκουμενιστικές συμπροσευχές:

Ἡ Θρονική Ἑορτή στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο

Σέ πανηγυρική ἀτμόσφαιρα τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τίμησε τή μνήμη τοῦ ἱδρυτοῦ του, Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου…

… Ὅπως ἀναφέρει ἀνακοίνωση ἀπό τό Γραφεῖο Τύπου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κατά τήν Θεία Λειτουργία παρέστη ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης ὑπό τόν Καρδινάλιο Κούρτ Κόχ, Πρόεδρο τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου γιά τήν Χριστιανική Ἑνότητα.

Συμπροσευχήθηκαν πολλοί Ἱεράρχες τοῦ Θρόνου καί ἄλλων Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, Κληρικοί, Μοναχοί καί Μοναχές ἀπό τήν Πόλη καί τήν Ἑλλάδα. Τόν θεῖο λόγο κήρυξε ὁ Ἐπίσκοπος Χριστουπόλεως Μακάριος.^[5] 

 

• Κάνει τεμενάδες στόν κ. Βαρθολομαῖο καί ταυτόχρονα ἐξουθενώνει τούς παραδοσιακούς ἀγωνιστές τῆς Πίστης.

Ἀνήκει καί αὐτός στή χορεία τῶν ἀγαπούληδων αὐλοκολάκων τοῦ Πατριάρχη πού ἔχουν ἀναλάβει τήν ἐξουθένωση τῶν ἀντιδρώντων στά πονηρά σχέδια τοῦ κ.Βαρθολομαίου, γιά τήν καταστροφή τῆς Ὀρθοδοξίας. Διαβάζουμε σέ ἕνα ἀποκαλυπτικό ἄρθρο τοῦ Ἄγγελου Ρούσσου^[6]: 

Τεμενάδες στόν Βαρθολομαῖο καί καρφιά γιά τούς ἀντιδρῶντες ἀπό τά ἑξαπτέρυγα τοῦ Φαναρίου

Μόνο γέλωτα μπορεῖ νά προκαλέσει ὁ διακαής πόθος τῶν ἑξαπτέρυγων τοῦ Φαναρίου νά ἀνυψώσουν τό καταρρακωμένο γόητρο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη, γράφοντας βιβλία πού τόν ὑμνοῦν καί καταδικάζοντας ὅσους τόν κατακεραυνώνουν.

Πρίν ἀπό περίπου 20 μέρες ὁ Ἐπίσκοπος Χριστουπόλεως Μακάριος, πού ὀφείλει τήν ἀρχιερωσύνη του στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, σέ ἐκδήλωση εἶχε χαρακτηρίσει μιλώντας γιά τήν Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου φονταμενταλιστές καί πνευματικούς τρομοκράτες ὅσους ἀντιδροῦν.

Ὁ ἴδιος ἀφιερώνει τό μεγαλύτερο κομμάτι στό νέο του βιβλίο μέ τόν τίτλο: «Τό Ἱερατικό Ἦθος. Ἀπό τό φαρισαϊσμό στό ἦθος κι ἀπό τόν εὐσεβισμό στήν ἀγάπη» στό νά δικαιολογεῖ τόν Ἐπίσκοπο καί νά ἐπικρίνει ὅσους τόν… ἐπικρίνουν!

Ἔχοντας βγάλει τή μεζούρα τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους “ὁρίζει” πώς: “ἀλλοτριώνεται τό ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό ἦθος καί ἐπαναλαμβάνεται ἡ ἴδια ἀκριβῶς φαρισαϊκή πρακτική: κατάχρηση τῆς πίστεως καί ἐκμετάλλευση τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ.” καί συμπληρώνει πώς “ χριστιανικό ἦθος δέν εἶναι αὐτό τῶν κανόνων καί τῶν ἀρχῶν ἀλλά αὐτό τῆς ἐλευθερίας καί τῆς προσωπικῆς κοινωνίας, πού προέρχεται ἀπό κενωτική ἀγάπη”.

Χαρακτηρίζει ὡς μεγαλύτερο πόνο τῆς Ἐκκλησίας τό ὅτι κυριαρχεῖ κάποιες φορές ὁ ἐγωισμός ἐπί τῆς ἀγάπης καί ὁ τύπος ἐπί τῆς οὐσίας. “Τότε κάποιοι ἀδελφοί μας, ἐπειδή δέν ἀγαποῦν κανένα, πιστεύουν ὅτι ἀγαποῦν τό Θεό. Ἔχοντας αὐτή τήν πεποίθηση, κρίνουν τούς πάντες μέ ἀπολυτότητα καί αὐστηρότητα, τούς πάντες ἐκτός ἀπό τόν ἑαυτό τους. Κι ἄν δέν καταφέρουν νά καταδικάσουν ἤ νά ἐξουθενώσουν κάποιον, τότε μιλοῦν γιά «θεία δίκη», ἡ ὁποία θά τιμωρήσει, κατά τή γνώμη τους, τούς «ἀσεβεῖς». Ἀλλά αὐτή ἡ «θεία δίκη» δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά ἡ φιλοδοξία τοῦ μυαλοῦ τους, τί δηλαδή θά ἔπρατταν ἐκεῖνοι, ἄν ἦταν θεοί. Ἔχουμε τήν τάση νά ὑποκαθιστοῦμε τό Θεό κι αὐτό εἶναι πραγματική κόλαση»” ἀναφέρει.

Πάντως ὀφείλουμε νά τοῦ ἀναγνωρίσουμε πώς κάνει καί τήν αὐτοκριτική τῶν κληρικῶν λέγοντας: “Μιλοῦμε γιά ἁγιότητα στούς ἀνθρώπους, ἀλλά ἐσωτερικά δέν μᾶς συγκινεῖ ἡ ἁγιότητα καί ἡ θέωση· ἐξωτερικά μάλιστα ὑπάρχει ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τῆς ἁγιότητος καί τῆς βιοτῆς μας. Δέν εἴμαστε κἄν σωστοί χριστιανοί. Ναί, κι ἐμεῖς οἱ κληρικοί ἄς ξεκινήσουμε ἀπ’ αὐτό: νά γίνουμε τουλάχιστον καλοί χριστιανοί!”.

Ἄν καί δέν παραλείπει νά μᾶς ἐνημερώσει γιά τό…δράμα πού ζεῖ ὁ Ἐπίσκοπος: «Ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει χίλιες μέριμνες. Πολλές τίς ξέρουμε, τίς περισσότερες, ὅμως, ὄχι. Οἱ πικρίες πού ἀναγκάζεται νά δοκιμάσει καθημερινά εἶναι πολλές. Τό τραγικό εἶναι ὅτι ἀρκετές ἄπ’ αὐτές προέρχονται ἀπό τούς ἄμεσους συνεργάτες του, ἀπό αὐτούς πού χειροτόνησε καί εὐεργέτησε. Ἡ πιό συνηθισμένη ἀντίδραση τοῦ Ἐπισκόπου σέ τέτοιες περιπτώσεις εἶναι ἡ σιωπή. Ἀλλά αὐτή ἡ πικρή σιωπή μεγαλώνει ὅλο καί περισσότερο τό χάσμα τῆς ἀπομόνωσης καί τῆς μοναξιᾶς. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀποτελεῖ κομμάτι τῆς δικῆς μας ζωῆς. Ὅσο περισσότερο ζεῖ ὁ Χριστός μέσα μας, τόσο θά μεγαλώνει στήν καρδιά μας ἡ σταυρωμένη Του ἀγάπη γιά τόν ὅλο Ἀδάμ καί τόσο περισσότερο θά ζοῦμε τή θλίψη καί τό ἁμάρτημα τοῦ ἄλλου σάν νά ἦταν δικά μας, δίχως νά ταραζόμαστε καί νά θέλουμε νά τόν ἐξουθενώσουμε».

Ὑμνολόγιο ἀπό τόν Μιλήτου

Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά μέ ἀφορμή τή συμπλήρωση εἴκοσι πέντε ἐτῶν Πατριαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ὁ Ἐπίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος, ἐπιμελήθηκε τή σύνταξη ἑνός ἀκόμη βιβλίου, τό ὁποῖο ἐξεδόθη μέ δαπάνες τῆς Περιφέρειας Κρήτης καί τοῦ Περιφερειάρχου κ. Σταύρου Ἀρναουτάκη, Ἄρχοντος Ἐξάρχου τῆς Ἁγίας του Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.

Ὁ Μητροπολίτης Μιλήτου Ἀπόστολος ἐγκρίνει καί ἐπαυξάνει τήν προσπάθεια αὐτή ὑποστηρίζοντας πώς τό ἐν λόγῳ βιβλίο ἀποτελεῖ μία προσπάθεια μυήσεως στήν ἐσχατολογική καί ἀποκαλυπτική πορεία ἑνός μεγάλου Πατριάρχου!

Ὁ συγγραφέας παρουσιάζει τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ὡς μία ξεχωριστή καί ἐξέχουσα φυσιογνωμία, ἐνῶ τήν εἰκοσιπεντάχρονη πορεία του ὡς ἐσχατολογική καί ἀναστάσιμη.

Στό τέταρτο κεφάλαιο ἐπιχειρεῖται νά δικαιολογηθοῦν τά ἀνοίγματα πρός τούς ἑτερόδοξους καί ὅπως ἀναφέρει ὁ Μητροπολίτης Μιλήτου “ἡ ἀγωνία τοῦ Πατριάρχου μας γιά τήν ἐπιστροφή τῶν πεπλανημένων ἀδελφῶν καί τήν ἐπικράτηση τῆς ἀληθείας. Ὁ τίτλος τοῦ κεφαλαίου αὐτοῦ εἶναι: «Τέταρτη Πενταετία: “οὐ γάρ νικῆσαι ζητοῦμεν, ἀλλά προσλαβεῖν ἀδελφούς”». Διαφαίνεται ἔντονα στό κεφάλαιο αὐτό ὅτι ὁ Πατριάρχης ποτέ δέν λησμονεῖ ὅτι ὁ κόσμος αὐτός ἔχει κληθεῖ ἀπό τό Θεό, γιά νά γίνει ὅλος Ἐκκλησία, Τίμιο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό ἐξυπηρετοῦν οἱ διάλογοι καί τά ἀνοίγματα πρός τούς ἑτεροδόξους καί ἀλλοθρήσκους ἀδελφούς μας”.

Τό δέ πέμπτο καί τελευταῖο κεφάλαιο ἔχει τίτλο: «Πέμπτη Πενταετία: Ἡ ὥρα τῆς Ὀρθοδοξίας» καί ἀναφέρεται στό γεγονός τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Ὅπως ἀναφέρει ὁ κ. Ἀπόστολος “ὁ Πατριάρχης μας ἐργάστηκε ἐντόνως καί προσωπικῶς, γιά νά ἀκουστεῖ ἑνωμένη καί ἑνιαία ἡ φωνή τῆς Ὀρθοδοξίας στό σύγχρονο κόσμο”.

Τώρα πῶς ἀκούστηκε ἑνωμένη ἡ φωνή τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τίς ἐκκλησίες πού ἐκπροσωποῦν τό μισό Ὀρθόδοξο ποίμνιο τοῦ πλανήτη νά ἀπουσιάζουν, οὐδείς τό ἀντιλαμβάνεται….

Τό ζήτημα ὅμως δέν εἶναι οὔτε τά βιβλία πού γράφονται οὔτε τά ὑμνολόγια. Αὐτά μοιάζουν μέ γραμμάτια πού ἐξοφλοῦνται γιά προσωπικούς λόγους. Τό ζήτημα εἶναι πώς ἔχει γίνει ἀντιληπτό σέ κάθε κοινό νοῦ πώς ἡ προσωπικότητα τοῦ κ .Βαρθολομαίου φθίνει διαρκῶς. Καί αὐτό ἔχει τήν ἀνάγκη ἀπό τακτικά “ὑμνολόγια” καθαρά γιά τό θεαθῆναι, ὅταν ἐν πολλοίς ἔχει χάσει τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία!

• Ἀνακρίβειες καί ψεύδη.

Γιά τό πόσο πληγώνει τόν κ. Μακάριο ἡ διακοπή μνημόνευσης τοῦ ὀνόματος τοῦ ἐπισκόπου παρουσιάζεται ἀπό τόν π. Ἄγγελο Ἀγγελακόπουλο σέ ἕνα ἄλλο ἀποστομωτικό ἄρθρο του μέ τίτλο: “Ἀνακρίβειες τοῦ Χριστουπόλεως Μακαρίου περί τοῦ Ἐπισκ. Αὐγουστίνου Καντιώτη σχετικά μέ τήν διακοπή μνημονεύσεως”^[7]. Ἀξίζει κανείς νά τό διαβάσει, ὥστε νά καταλάβει σέ τί θεολογική πλάνη βρίσκεται ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας  καί πόσο ἐπιθετικός γίνεται. Χαρακτηριστικό στοιχεῖο ὅλων αὐτῶν τῶν οἰκουμενιστῶν πού ἀποτελοῦν τά ἑξαπτέρυγα τοῦ Πατριάρχη εἶναι ἡ ταραχή, βασικό συστατικό τῆς πλάνης. Ὅταν πρόκειται νά ἀντιμετωπίσουν περιπτώσεις πατέρων πού τούς ἐλέγχουν γιά τίς πλάνες τους καί πολύ περισσότερο πού τούς ἔχουν κόψει τό μνημόσυνο, ἀλλοιώνονται. Ἡ ἁγιασμένη μορφή τους, τό ἱλαρό πρόσωπό τους ἐξαφανίζεται καί τό ἀντικαθιστᾶ ἡ ἀγριάδα μέ φρικωδέστατη εἰκόνα.

Τελειώνοντας τήν παρουσίαση μερικῶν ἀπό τά λεχθέντα καί πραχθέντα τοῦ οἰκουμενιστῆ νέου Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας θέλω νά σημειώσω τή θλίψη μου γιά τήν ἀρχιεπισκοπή αὐτή. Περίμενε πολλές δεκαετίες νά δεῖ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας νά λάμπει στόν Οὐρανό της. Οἱ φαναριώτικες ὅμως πολιτικές καί μεθοδεύσεις θά κρατήσουν τήν Ἐκκλησία τῆς Αὐστραλίας δέσμια στό ἅρμα τῆς αἵρεσης. Λυπᾶμαι τό ποίμνιο. Δέ θά ἔχει τήν εὐκαιρία στό ἄμεσο μέλλον νά ἀνασάνει ὀρθόδοξα. Ἄς πράξει τά δέοντα πού ὁρίζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες καί ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Διακοπή τοῦ μνημοσύνου καί ἱερά ἀποτείχιση γιά κλῆρο καί λαό, ΤΩΡΑ!

---

[1] https://www.katanixis.gr/2016/05/blog-post_915.html 

[2] https://www.katanixis.gr/2018/05/blog-post_333.html 

[3] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Δέν εἶναι σχίσμα ἡ Ἀποτείχιση˙ Ὀφειλόμενες ἐξηγήσεις, Σειρά Καιρός 24, ἐκδ. Τό Παλίμψηστον, Θεσσαλονίκη 2017.

[4] Σχ. βλ. ἡμέτερον κείμενον μέ τίτλο «Συμβολή στό θέμα τῆς διακοπῆς μνημοσύνου», 10-1-2018, http://www.katanixis.gr/2018/01/blog-post_30.html 

[5] https://www.katanixis.gr/2018/12/60.html 

[6] https://www.katanixis.gr/2017/03/blog-post_5.html 

πηγή