(Απάντηση σε «Ανώνυμο Vaso19-19/6/19)
Σαράντα (40) ολόκληρα ερωτήματα υποβάλλει ο
«Ανώνυμος Vaso19-
19/6/19, 8.56 μ.μ.» στον υποφαινόμενο, στην «Πατερική Παράδοση» (ἐδῶ στὰ σχόλια) ως «αρχή», για
να καλύψει το παρακμιακό τοπίο του Πατριαρχείου Κων/λεως επί Πατριαρχίας
Δημητρίου. Ας θυμηθούμε, ορισμένα σημαντικά γεγονότα της εποχής εκείνης:
1) Ο αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς σε υπόμνημά του προς
την ιεραρχία της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας (7/05/1977), στην υποενότητα 5,
με τίτλο «Ανατολικός νεοπαπισμός εν όψει;» καταλογίζει – υπογραμμίζει
εκκλησιολογικές αποκλίσεις στην προετοιμασία της «Μεγάλης Συνόδου της
Ορθοδοξίας» και ομιλεί περί «σκηνοθετημένης» Συνόδου.
Ότι έπραττε, ο τότε Χαλκηδόνος Μελίτων, ως
πρόεδρος της «Πρώτης προσυνοδικής» Διασκέψεως της Γενεύης, ήτο εν αγνοία του
Πατριάρχου Δημητρίου;
2) Ας θυμηθούμε τα κατορθώματα του Σεβ. Κ. Μαξιμου
(Πατρ. Έξαρχος) στο Αγ. Όρος, τις διώξεις δηλ. Αγιορειτών που δεν μνημόνευαν
τον Πατριάρχη και τις δηλώσεις του:
«Η Ενότης και η ένωσις των Εκκλησιών, η οποία
αποτελεί το τελικόν και πολυπόθητον τέρμα του Διαλόγου, δεν δύναται να
επιτευχθή, όταν εκάστη Εκκλησία αποκλείει δι’ εαυτήν το ενδεχόμενον της πλάνης.
Η πεποίθησις εκάστης Εκκλησίας ότι μόνον αυτή κατέχει την αλήθεια και ότι
ουδέποτε πλανάται, αποκλείει τον διάλογον, και κατά συνέπειαν, αδυνατεί να ιδή
καθαρά την αλήθειαν. Ο διάλογος δεν ζητεί να επιβάλλη την αλήθειαν, αλλά να την
ανακαλύψη» (Ορθόδοξος Μετανάστης, Βόννη, Μάιος 1972 σ.5).
Ακούς, αγαπητέ Vaso19, οτι κατά τον Επίσκοπο αυτό, του κλίματος του
Οικουμενικού Πατριαρχείου η Ορθοδοξία είναι φυσικό να πλανάται… Γι’ αυτό και η
εμμονή του Δημητρίου στο δρόμο του Αθηναγόρα, στο δρόμο του Παγκοσμίου
Συμβουλίου Εκκλησιών! Εάν ο Δημήτριος δεν ήταν οικουμενιστής, τότε θα
ανακαλούσε τον σεβασμιότατο κ. Μάξιμο στην ορθόδοξο τάξη.
Ερώτημα: Είναι δυνατόν με τέτοιους κληρικούς και
Πατριάρχες να μη προχωρεί αλματωδώς ο Οικουμενισμός και δι’ αυτού η Νέα Εποχή;
Αναμφίβολα, ουδέποτε στην Εκκλησιαστική Ιστορία,
οι αιρετικοί ποιμένες κινήθηκαν τόσο άνετα και έπληξαν τόσο θανάσιμα το Σώμα
της Εκκλησίας και την αλήθειαν της, όσο σήμερα!
Ο αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός καταριότανε τους παπικούς
ενώ ο Πατριάρχης Δημήτριος τους αποκαλούσε αδελφούς.
Ιδού υπόδειγμα Πατριάρχου (Μ. Φώτιος):
«Ούτως ημείς πιστεύομεν εν ή πίστει
συνεβαπτίσθημεν· δεχόμεθα δε ως Πατέρας και αδελφούς πάντας όσοι
πιστεύουσι τον αυτόν όρον (Σύμβολο Νικαίας – «Πιστεύω»). Εάν τις δε
νεωτεριστής άλλην ομολογίαν συντάξη παρά την ιεράν ταύτην και προτείνη αυτήν
τοι πιστοίς ή τοις κατηχουμένοις βαρβάροις, τούτον ημείς, κληρικόν μεν όντα
καθαιρούμεν, λαϊκόν δε αναθεματίζομεν κατά τα θεσπίσματα της Συνόδου ταύτης»
(Νοέμβριος 879 μ.Χ.).
Αγαπητέ «Ανώνυμε –Vaso19», η ουσία νοθεύεται ανεπανόρθωτα, όταν
πρόκειται να δοθεί απάντηση με «ΝΑΙ» στο ένα ερώτημα και με «ΟΧΙ», στο άλλο,
διότι εκβιάζεται προς αλλοίωση η όποια απάντηση, όταν τα ερωτήματα δεν
αποτελούν ενότητα. Δεν το καταλαβαίνεις;
Στους καθαρούς και ειλικρινείς διαλόγους πρέπει να
αποφεύγεται η σύμμιξη ερωτημάτων, διότι είναι γνωστή η μέθοδος διαστροφής με το
όνομα package deal,
δηλ. υποχρεωτική αγορά όλου του πακέτου!
Εάν θέλεις όμως διάλογο ουσιαστικής γνησιότητας,
να υποβάλλω εγώ ένα (ως αρχή) ερώτημα (41ο): Ήτο ή δεν ήτο
οικουμενιστής ο Πατριάρχης Δημήτριος; Ασφαλώς και ήταν!
Με αγάπη Χριστού
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Καταρχάς τα υπονοούμενα με φανφαρονίστικο, "Τελεβάντιο" τρόπο περί ανωνυμίας, ως δήθεν υπεκφυγής μου, καλό είναι να εκλείπουν. Άλλωστε δεν είναι το πρώτο σχόλιο μου εδώ. Το μικρο μου το ξέρουν πολλοί, το ανέφερα και πρόσφατα σε μερικά και το επώνυμο μου επίσης γνωστό εδώ σε μερικούς και έχει αναφερθεί επίσης. Θα μπορούσες να πεις απλό στον χρήστη vas019, ή στον γνωστό σχολιαστή vas , όπως είπε και ο scripta - π.Γρηγοριος
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα απαντήσω στο συγκεκριμένο κείμενο σου, άλλα επειδή διακρίνω αμυδρά μια κατανόηση, ότι άλλο πατριαρχείο και άλλο πατριάρχης, όπως και άλλο ύπαρξη οικουμενισμου και άλλο οικουμενιστής, μπορεί να φανεί χρήσιμο και το παρακάτω προς την αναζήτηση της αλήθειας. Διότι μάλλον πρέπει πολλοί να θεσπίσουν κριτήρια το ποιος είναι οικουμενιστης και ποιος ορθόδοξα φιλενωτικος που είναι εντολή της Γραφής. Διακρίνω τεράστια σύγχυση και εμπάθεια ,υπεκφυγή αντιμετώπισης όλων των δεδομένων, επιλεκτικότητα και τάση προπαγάνδας. Γι αυτό και οι τόσες διαιρέσεις στην αποτειχιση αλλά και οι διαφορετικές γνώμες στις θεωρίες..Σαν Πρόσθετο στοιχείο βάζω το παρακάτω.
ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΜΑΡΚΟ ΕΥΓΕΝΙΚΟ
Οι περιπτώσεις φυσικά έχουν κοινά και διαφορές που δεν εξαρτώνται από τους δύο ανθρώπους αλλά και από το ευρύτερο πλαίσιο. Στα κοινά των περιπτώσεων θα μπορούσαμε να πούμε:
1) Είχαν και οι δύο παρορμητικούς φιλενωτικούς των μειωμένων ή καθόλου προϋποθέσεων στον περίγυρό τους. Ίσως ο Άγιος Μάρκος περισσότερο.
2) Υπήρχε πρόβλημα ευρύτερης εισχώρησης πλάνης στο ορθόδοξο πλήρωμα με τα συνλείτουργα των παλαιών και με την ουνία στην σύγχρονη εποχή.
Μερικά κοινά στα πρόσωπα, τα φρονήματα, τις ιδιότητες και τις ενέργειες τους.
1)Αρχική διάθεση έντιμου θεολογικού διαλόγου με πνεύμα αγάπης αλλά και με βάση στην αλήθεια χωρίς εκτροπή.
2) Εκφράσεις προσφώνησης και αναγνώρισης του τίτλου των λατίνων παρ' όλη την ξεκάθαρη έκπτωση τους και φυσικά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
3) Σαφής αναφορά των διαφορών που υπάρχουν σαν εμπόδιο για την ένωση ώστε να μην τρέφουν οι Λατίνοι φρούδες, μη ρεαλιστικές, ελπίδες για αυτόματη πανορθοδοξη αποδοχή τους.
4) Επικεντροποίηση στην διαφορετική πίστη ως πολύ σημαντικό εμπόδιο και αφήνοντας τις επιμέρους εξωτερικού τύπου διαφορές και εγυρότητες μυστηρίων για αργότερα.
5) Το φιλιόκβε ήταν το βασικότερο αρχικό σημείο και ο Δημήτριος το έδειξε με την επιβολή της ορθόδοξης κοινής ανάγνωσης με τον Πάπα του "Πιστεύω" και επιβεβαίωσε συμβολικά την ίδια "αγία γραμμή".
6) Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για εμφανή παρουσία θείας Χάρης και Άγιοπνευματικής κατάστασης αρετών στον Δημήτριο, ενώ εξ ορισμού υποθέτουμε το ίδιο για τον Άγιο.
Μερικές διαφορές
1) ο Άγιος Μάρκος ήταν βαθύς και λόγιος γνώστης, μέλος της επιτροπής διαλόγου, ενώ ο Ιεράρχης όχι.
2) Ο Πατριάρχης συναντήθηκε μόνο μια φορά με τον εκάστοτε Πάπα και είχε διαφορετικό ρόλο εκ της θέσεως του.
3) Η θέση του και η ποιμαντική του παράσταση έδωσε την μαρτυρία της κατάστασης, κοινής ιστορικής αφετηρίας αλλά και των διαφορών σε αμέτρητους Λατίνους. Αντίθετα ο Άγιος Μάρκος περιορίστηκε σε αυτούς που αποφασίζουν λόγω της συμμετοχής του στην επιτροπή.
4) Ο Πατριάρχης Δημήτριος προχώρησε ένα βήμα παραπάνω με την απόσπαση ( συνειδητή ή μη) της αποδοχής της απόρριψης του φιλιόκβε)
ΟΙΚΟΥΜΕΝΣΙΤΗΣ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ Ο π.Γ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ ( Η ο π.Θ.Ζησης , λαϊκός τότε στο επιτελείο του Πατριαρχείου;) Πόση αντικειμενικότητα και αξιοπιστία μπορεί να έχουν τέτοιοι ισχυρισμοί για τους δυο πασίγνωστους αντι-οικουμενιστές Πανεπιστημιακούς Ιερείς της Θεολογίας επί δεκαετίες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί αυτοί, οι Άγιοι Πόποβιτς και Παΐσιος και άλλα τόσα αναστήματα της εποχής δεν έλεγξαν τον "οικουμενιστή" πατριάρχη τότε; To Α.Ορος γιατί έλεγχε ανθενωτικά αλλά ποτέ δεν κατηγόρησε ευθέως τον πατριάρχη για οικουμενισμό;
Μην ξεχνάτε και ο Κύριος και αλλοι Άγιοι είχαν Ιούδες διπλά τους, αυτό ομως φώτιζε την δική τους στάση σε σχέση με το σκότος που καραδοκούσε.
Ας δούμε και τι έλεγε ο π.Γ.Μεταλληνος για τα φιλενωτικά έναρξης διαλόγου το 79, γιατί ο κάθε ανθενωτικός βλέπει παντού οικουμενιστες. Οι οικουμενιστες είναι οι άκριτα και απροϋπόθετα φιλενωτικοι και υποτακτικοί στον Πάπα, στην μασονια και στο πνεύμα του κόσμου.
------------------
Μας κάλεσαν οι αντι-παπικοί Ρωμαιοκαθολικοί, που με την Σύνοδό τους στην Βασιλεία (1431-37/1448) αγωνίζονταν να απελευθερωθούν από την παπική καταδυνάστευση και να αποτινάξουν τα δεσμά της παπικής τυραννίας. Μας κάλεσε όμως και ο πάπας (Ευγένιος Δ’, 1431-1447) που με την Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας προσπαθούσε να σώσει το «βασίλειο» και την εξουσία του πάνω στη δυτική χριστιανοσύνη. Και μεις – οι Βυζαντινοί τότε πρόγονοί μας – ταχθήκαμε στο πλευρό του πάπα και αφήσαμε, ως μη ώφειλε, τους δυτικούς χριστιανούς αδελφούς μας αβοήθητους.
Αυτό ήταν το έγκλημά μας!
..
Μπρος στην ίδια ιστορική ευθύνη βρισκόμαστε ως Ορθοδοξία, αλλά και ως Έθνος, ως Λαός, ως Κράτος αυτή τη στιγμή. Τώρα που συνάπτονται πολιτικές συμφωνίες (έστω όχι Κονκορδάτο απ’ ευθείας), που προετοιμάζεται ο «θεολογικός διάλογος» με το Βατικανό. Ο σύγχρονος δυτικός κόσμος – και αυτοί οι Ρωμαιοκαθολικοί – όταν ακούουν να γίνεται λόγος για «πρωτείο» και «αλάθητο», γελούν με περιφρόνηση. Οι πολλοί τα θεωρούν ως κατάλοιπα ενός τυφλού μεσαιωνισμού.
Αρκετοί όμως μπορούν να καταλάβουν πόσο τρομερή αλλοίωση της ευαγγελικής αληθείας συνιστούν τα δύο αυτά «δόγματα».
..
Το βιβλίο του Χάσλερ μας θέτει το αδυσώπητο δίλημμα: Θα τολμήσουμε (Μάρκ. 15, 43) να απαντήσουμε στους δυτικούς χριστιανούς αδελφούς μας, προσφέροντάς τους, την Ορθόδοξη αλήθεια και ζωή, και βοηθώντάς τους να αποτινάξουν το ζυγό του Παπισμού, ή θα επαναλάβουμε την κατά το 1438 αχαρακτήριστη συμπεριφορά μας απέναντί τους; Νομίζω ότι το δίλημμα αυτό δεν αφορά μόνο την εκκλησιαστική μας Ιεραρχία και εμάς του ειδικούς – «επαγγελματίες» - θεολόγους,
αλλά σ’ ολόκληρο το ορθόδοξο πλήρωμα. Κάθε Ορθόδοξος πιστός καλείται από το Θεό – και προκαλείται από την ιστορία – να αναλάβει την δική του ευθύνη
Αθήναι, 4 Ιουλίου 1979
Πώς έγινε ο Πάπας "αλάθητος", Πρωτ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Πρότυπες Θεσσαλικές Εκδόσεις. Αθήνα, Τρίκαλα 2002
Ένας κακόβουλος για παράδειγμα, θα μπορούσε να πάρει την παρακάτω εκφραστική μου παράλειψη και ανακρίβεια ώστε να με "αποδείξει" οικουμένιστή και λατινοφρων. Τόσο απλά, εύκολα και τόσο πρόχειρα και ασύνδετα με τα υπόλοιπα. Έτσι, διαγράφοντας μονοκοντυλιά όλα τα προηγούμενα μου και τα επόμενα μου κείμενα, θα μπορεί να νιώθει ως μέγας "κυνηγός" αιρετικών..Ο Καλόβουλος όμως, αφού μελετούσε καλύτερα, πιθανων θα εννοούσε την παράλειψη χωρίς αλλοίωση το τι ήθελα να πω ή θα ζητούσε διευκρινίσεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι Ως ΠΑΡΆΔΕΙΓΜΑ:
2) Εκφράσεις προσφώνησης και αναγνώρισης του τίτλου των λατίνων παρ' όλη την ξεκάθαρη έκπτωση τους και φυσικά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
{ΚΑΚΟΒΟΥΛΗ ΚΡΙΤΗΚΗ ΣΤΟ ΓΡΑΠΤΟ ΜΟΥ} -> [ Δηλαδή μας λες ότι στην ουσία δεν είχαν ξεκάθαρη έκπτωση αλλά ήταν προσωρινή παρεξήγηση και ο τίτλος τιμής δικαίως αποδόθηκε ως δικαίως οφείλεται να γίνει;]
Το σωστό διευκρινισμένο / ξεχασμένο / παραλειπόμενο όμως είναι:
2) Εκφράσεις προσφώνησης και αναγνώρισης του τίτλου των λατίνων παρ' όλη την ξεκάθαρη έκπτωση τους. Mία τέτοια ενέργεια έχει σκοπό την ευγένεια και τη διπλωματικότητα και φυσικά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Παρακαλούμε τον αδελφό Αδαμάντιο εάν είναι δυνατόν να διασαφηνίσει για την ενημέρωση μας τον διάλογο μεταξύ των αδελφών Vas και Νικολάου Σακαλακη. Η γνώμη του είναι αξιοσέβαστη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσεις κ.Σηματη και ο π.Ευθυμιος πιστεύετε οτι ηταν οικουμενιστης ο Πατριαρχης Δημητριος ή πιστευετε οτι "Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για εμφανή παρουσία θείας Χάρης και Άγιοπνευματικής κατάστασης αρετών στον Δημήτριο"?????
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνανίας Ανανιάδης
Καλό θα ήταν να μην πιέζονται γνώμες, αλλά να δούμε συνολικά τα στοιχεία, καθώς θεωρώ ότι υπάρχουν αντιφατικές μαρτυρίες και στοιχεία, που προκαλούν σύγχυση. Δεν είναι υποχρεωμένος να απαντήσει αμεσα.
ΔιαγραφήΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑ ΘΕΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ. Ο Κ.ΜΑΝΝΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ Π.ΕΥΘΥΜΙΟΥ, ΕΒΑΛΕ ΣΑΝ "ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ" ΑΛΛΕΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΙΣΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Ο.Τ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΣΠΟΤΗ ΤΟΥΣ. ΣΤΟ ΠΑΡΩΝ ΑΡΘΡΟ ΤΩΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή1) α) Κανένας ιερός κανόνας δεν επιτρέπει σε Ιερέα ή Λαϊκό να αποτοιχιστεί από τον Επίσκοπο του (ακόμα και να έχει εκείνος αποδεδειγμένα πλήρη σαφή γνώση κειμένων), για τυχόν διαφωνία κατά την προετοιμασία συνοδικών κειμένων, που μάλιστα ετοιμάζονται από τρίτους και δεν έχουν εγκριθεί από τον Ίδιο. Έλεγχο, ενημέρωση και προτροπή στον πατριάρχη να επέμβει μαζί με πρόταση διόρθωσης μπορεί και επιβάλλεται να κάνει εφόσον μπορεί.
β) Ο συγκεκριμένος Πατριάρχης δεν τηρούσε τις ακαδημαϊκές προϋποθέσεις και το μορφωτικό επίπεδο και να εμβαθύνει σε τέτοιες λεπτομέρειες. Είναι άλλωστε γνωστό ότι ποτέ δεν ζήτησε να γίνει Πατριάρχης, εξεπλάγη ο ίδιος και Το θεωρούσε μέχρι το τέλος του ως Σταυρό.
Ακόμα όμως και να τις τηρούσε, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει διανομή ρόλων και υποχρεώσεων μέσα στο Πατριαρχείο και την άγνοια του Πατριάρχη. Πολύ δε περισσότερο, γιατί αυτό είναι και το ζητούμενο, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Ά.Παΐσιο για παράδειγμα, διότι δεν έλεγξε ή δεν ζήτησε διακοπή μνημοσύνου του Πατριάρχη. Ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που ήταν ενημερωμένος για τα προσυνοδικά κείμενα. Αυτοί οι ισχυρισμοί υπερβαίνουν τους και τις κλασσικές γοχικές αντιλήψεις.
2) α) Αν υπήρχαν άδικες διώξεις, θα έπρεπε ο Άγιος Παΐσιος τουλάχιστον να έχει παραπονεθεί εγγράφως. Δεν παραπονέθηκε όμως διότι ήταν φίλενωτικός με ορθόδοξες προϋποθέσεις, όπως επιτάσσει και η Γραφή κατά πνεύμα και χωρίς αποκομμένα χωρία από την υπόλοιπη συνάφεια. Άλλωστε, τότε υπήρχε ο Ιεραρχης Μελιτωνας που είχε προσκυνηθεί στα πόδια από τον Πάπα, ως ένδειξη μετανοίας αλλά και διαβεβαιώσεις ορθόδοξου φρονήματος πατριάρχη και προσπάθειας επαναφοράς Λατίνων στην κατάσταση με τις 7 Οικ,Συνοδους. Αυτό φαίνεται και από επιστολή πρώην αποτειχισμένου Ιεράρχη στον Πατριάρχη που το έθεσε όρο αλλα και από την συμπεριφορά της
πλειοψηφίας των μονών, όπου η τάξη (ορθώς μετά τις εξηγήσεις) επανήρθε. Οι λεγόμενες διώξεις των υπερζηλωτων ανθενωτικών στα πρωτα χρόνια, χωρίς καταγεγραμμένη βια, και χωρίς να υπάρχει αποδεδειγμένη γνώση του Πατριάρχη για τις λεπτομερειες του θέματος ή βάσιμο παράπονο τρίτων προς τον Πατριάρχη για αντικανονικότητα (για την ώρα) δεν είναι τεκμηρίωση προσωπικού οικουμενισμού. Δεν είχαν τότε ακόμα καθαρό δικαίωμα διακοπής, ειδικά μετά τις εξηγήσεις, αλλά μόνο ανησυχίας, επισήμανσης κινδύνου εκτροπής, ελέγχου της ορθής πορείας, συμβουλών και δημοσιεύσεων ήπιας ανθενωτικής γνώμης.Αν τα είχαν πράξει σήμερα θα λέγαμε ότι ήταν προφητικοί ή ότι κράτησαν τις κινήσεις του Πατριάρχη στα ορθόδοξα πλαίσια. Διαφορετικά, είναι σαν να λέμε ότι είχαν δικαίωμα διακοπής οι επί της Πόλης ανθενωτικοί επί Αγίου Μάρκου επειδή απλά πήγαν οι φιλενωτικοί να διαπραγματευτούν επί μακρόν για να γίνει ορθά η ένωση.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν όπως είπε και ο ς, με το παραμικρό που νομίζει ο καθένας έφευγαν από την εκκλησία, δεν θα υπήρχε καιρό τέτοια. Αν φεύγεις από τον επίσκοπο σου νωρίς, χωρίς βάσιμο και βέβαιο λόγο και τον αποδυναμώνεις. Μπορείς να πιέσεις ότι θα το κανείς εάν χρειαστεί αλλά χωρίς παρεκτροπές. Πως περιμένεις να αντισταθεί στην αίρεση πριν εξαπλωθεί πλήρως χωρίς την βοήθεια σου; Πως να πείσει τους παρεκτρέποντες ή τους άλλους ιεράρχες για λήψη μέτρων; Σε κάθε περίπτωση, οι ανθενωτικοί τότε δεν φέρθηκαν όπως έπρεπε, μην έχοντας απτή απόδειξη αιρετικού φρονήματος του Πατριάρχου. Ο φιλενωτισμός - επαναφορά αιρετικών δεν είναι αίρεση από μόνη της, εφόσον είναι εντολή στο ευαγγέλιο. Ακόμα και αν ο Δημήτριος στην πορεία γίνονταν ο
μέγας οικουμενιστής, προσπαθείς να επηρεάσεις τον Πατριάρχη αρχικά με ότι πιστεύεις. π.χ Γραμμα που να εξηγεί ότι πρέπει να τους φοβάται λόγω προϊστορίας και όχι ξεκάθαρης πορείας μετάνοιας αλλά προσποιητής, να εκθέσουν την εκτροπή του Π.Σ.Ε και τα λάθος μηνύματα, την απειλή του οικουμενισμού κτλ. Έπρεπε να διδαχτούν οι ανθενωτικοί από την επιστολή άλλου Ιεράρχη που απείλησε για διακοπή εάν γίνει παράβαση επί των 7 οικουμενικών.
β) Δίνω βάση στην δημοσίευση επειδή είναι σε ορθόδοξο περιοδικό εξωτερικού. Εάν ήταν σε λατινικό ή προτεσταντικό τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα, διότι ισχύει καθαρά για αυτούς. Άλλωστε, η ορθόδοξη πρακτική, ακόμα και για αυτούς που έχουν εσωτερικό φωτισμό είναι να τον κρύβουν ως πολύτιμο μαργαρίτη, να κάνουν εσκεμμένα λάθη και σαλότητες ή να προσποιούνται
σε αδύναμους αδερφούς και τέκνα ότι δήθεν θέλουν να ανακαλύψουν την ομορφιά του Χριστού από την αρχή μαζί τους. Συμμετέχουν στην αναζήτηση με τους αδύναμους στα προκαταρκτικά, όχι γιατί δεν γνωρίζουν, εμπειρικα μάλιστα, την αλήθεια, αλλά για να βοηθήσουν σαν καλοί δάσκαλοι και με την βεβαιότητα της Αλήθειας και τους άλλους στο ταξίδι της δικής τους αναζήτησης. Από ορθόδοξης άποψης σαφώς υπάρχει εκφραστική ουσιαστική εκτροπή. Έτσι με την υπόθεση ότι το κύριο αναγνωστικό κοινό είναι ορθόδοξοι και όχι προτεστάντες φιλενωτικοί που ενημερώνονται για τα σχετικά νέα προχωράμε. Ας δούμε λοιπόν τι θα έπρεπε να ισχύει, ώστε να προσάγεις την κατηγορία της εκούσιας συμμετοχής του Πατριάρχη. Διότι κανείς δεν αρνείται ότι στους διαλόγους και στο Πατριαρχείο υπήρχαν οικουμενιστές που όμως κρυβόντουσαν φυσικά πολύ καλύτερα από το σημερινό χάλι. Δεν μπορεί να περιμένουμε από ένα Πατριάρχη, χωρίς ακαδημαϊκή μάλιστα εμπειρία, να κάνει αποδελτίωση όλων των παγκόσμιων περιοδικών. Ο Θεολογικός κόσμος λοιπόν, θα έπρεπε να το έχει εντοπίσει έγκαιρα (Αν δεχτούμε ότι ο Δημήτριος ήταν σε υπηρεσία, έστω και των πρώτων εβδομάδων (Η ενθρόνισις του ετελέσθη την 18ην Ιουλίου 1972) και να το έχει αποστείλει εις σαφή κοινοποίηση στον Πατριάρχη, ζητώντας του να ελέγξει συνοδικά τον συγκεκριμένο προς διόρθωση. ΑΝ ΕΧΕΙΣ τέτοια επιστολή και δημοσίευση να την δούμε...Ακόμα και έτσι ομως, η μετέπειτα πορεία του και εκφρασμένο ορθόδοξο φρόνημα στις δημόσιες συναντήσεις του, δεν δικαιολογούσε μόνιμη μάλιστα αποτειχιση λόγω ύπαρξης εκτροπής. Επίσης δεν έχεις μια σειρά από τέτοιες εκτροπής του συγκεκριμένου και δεν ξέρεις εάν νουθετήθηκε στην πορεία. Δεν είναι λόγοι αποτειχισης οι εκτροπές τρίτων, ούτε καν Πατριάρχη εκτός εάν εμμένει αβάσιμα και μετά από σωστή δογματικά υπόδειξη. Εκτός εάν κάποιοι νιώθουν πιο φωτισμένοι από τον Α.Παΐσιο ..
*Στο προηγούμενο στην αρχή, λόγω λάθους στην επικόλληση " ο ς" εννοείται ο Παΐσιος.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ΝΙΚΟ
Για την υπεκφυγή σου και την απαξίωση να ασχοληθείς με τις 40 ερωτήσεις, βγαίνουν κάποια συμπεράσματα. Σου δόθηκε πλήρης Ελευθερία να κάνεις διευκρινίσεις γραπτώς. Όπου νόμιζες ότι η μονολεκτική απάντηση δεν εξέφρασε πλήρως τη γνώμη σου ήσουν προκληθείς να εμβαθύνεις.
Δεν έχουμε τέτοια υποχρεωτική αγορά όπως λες (package deal), αλλά πλήρες ελευθεριά έκφρασης σου με βάση αυτές, ένα customized deal.
Οι υπονοούμενες κατηγορίες σου λοιπον για πακετάρισμα, εκβιασμό και αλλοίωση είναι αβάσιμοι
ισχυρισμοί και δικαιολογίες για την μέθοδο των 40 ερωτήσεων. Αυτό το τελευταίο "ερώτημα" που υπέβαλλες άλλωστε δείχνει την προκατάληψη σου και τακτική προπαγάνδας, αντί αναζήτησης της αντικειμενικής αλήθειας, εφόσον απάντησες μόνος σου. Πρέπει να ακούς ομως με πλήρη κατανόηση και την αντίθετη γνώμη.
Ξέχασα κ Σακαλάκη να σας υπενθυμίσω ότι αυτό που είπε το "υπόδειγμα Πατριάρχου (Μ. Φώτιος)", την διδαχή για το ορθόδοξο (Σύμβολο Νικαίας – «Πιστεύω»), το έπραξε ο Πατριάρχης όχι απλά στους απανταχού ορθοδόξους της υφηλίου που τον "λάτρεψαν', αλλά το επέβαλε μέσα στο κέντρο των Λατίνων, ΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να καταλάβουν μερικοί την αρχική μεταστροφή και τάση για μετάνοια των δυτικών, υποχωρώντας όχι μόνο στο φιλιόκβε αλλά και για το πρωτείο, και άρα εμμεσα και για το αλάθητο, τα τρία μεγάλα εμπόδια, επί Δημητρίου και επί αρχής διαλόγων, καλό είναι και το παρακάτω από έγγραφο του Οικ.Πατριαρχειου. Βέβαια ο Πρωην ΠΑΠΑΣ είχε την εκκλησιολογια της διαιρεμένης εκκλησίας , αλλά δεν περιμένεις από ανένταχτο και αφώτιστο μετανοουντα να τα έχει διατυπωμένα όλα σωστά εξ αρχής. Ιστορικά, εξωτερικά και όχι θεολογικά, η αρχαία εκκλησία είναι χωρισμένη στους δυο μεγάλους θρόνους της.
ΑπάντησηΔιαγραφή==========
Ἀνακοινωθέν ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἐπί τῇ καταργήσει ὑπό τοῦ Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου 16ου τοῦ τίτλου "Πατριάρχης τῆς Δύσης", Φανάριον, 8 Ἰουνίου 2006
...
ὑπενθυμίζεται ἡ ἐν ἔτει 1982 δημοσιευθεῖσα γνώμη τοῦ τότε καθηγητοῦ Joseph Ratzinger, καί νῦν Πάπα Βενεδίκτου τοῦ 16ον, ὅτι «ἡ Ρώμη δέν δύναται νά ἀπαιτήσῃ ἀπό τήν Ἀνατολήν εἰς ὅ, τι ἀφορᾶ εἰς τό πρωτεῖον περισσότερον ἐκείνου, τό ὁποῖον διετυπώθη καί ἐφηρμόσθη κατά τήν διάρκειαν τῆς πρώτης χιλιετίας». Ἡ ἀρχή αὕτη, συνοδευομένη ὑπό μιᾶς ἐκκλησιολογίας τῆς «κοινωνίας» διά τῆς τοποθετήσεως τοῦ πάσης μορφῆς πρωτείου ἐντός τῶν πλαισίων τῆς συνοδικότητος τῆς Ἐκκλησίας, θά διηυκόλυνε μεγάλως τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ σοβαρωτάτου τούτου ζητήματος διά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ας δούμε και μια μαρτυρία κάποιου Ιεράρχη που τον Έζησε από πολύ κοντά.
ΑπάντησηΔιαγραφή=================
Ὁ Πατριάρχης Δημήτριος ὅπως τόν ἔζησα", ὑπό Σεβ. Μητροπολίτου Σεβαστείας κ. Δημητρίου, Διευθυντοῦ τοῦ Ἰδιαιτέρου Πατριαρχικοῦ Γραφείου.
-----
...
ἀσφαλῶς δέν πιστεύω ὅτι πρόκειται νά προσθέσω κάτι περισσότερο περί αὐτοῦ στίς συνειδήσεις ἀμετρήτων ψυχῶν πού τόν ἐγνώρισαν καί κάπως τόν ἔζησαν καί πού ὅλες ἀνεξαιρέτως ἔννοιωσαν τήν σπάνια ὀμορφιά τῆς ψυχῆς του, μιά ὀμορφιά μοναδική πολλές φορές. Ἄλλωστε, ἡ γνήσια ταπείνωσις καί ἡ καλωσύνη, ἡ τακτοποιημένη ψυχή πού λέμε-αὐτή πού ἀναπαύει- δέν εἶναι καταστάσεις πού περιγράφονται· ἀποτελοῦν χάρη πού βιώνεται.
...
διέθετε χαρίσματα πού γιά ἕνα μέγα ἀριθμό ἀνθρώπων πίστεως, ὑπῆρξαν καρπός πολυχρόνιας ἀσκήσεως καί ἀγώνων πνευματικῶν. Ὁμιλοῦμε, λοιπόν, γιά ἄφθονο ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο ποτέ δέν τόν ἐγκατέλειψε, πάντοτε τόν κατεδίωξε, γι᾿ αὐτό ὑπῆρξε μέχρι τέλους χαριτωμένος.
..
Εἶναι ὅμως σχεδόν ἀνέφικτο νά διακρίνῃ κανείς τήν λάμψι αὐτή στόν ἔσω ἄνθρωπο αὐτῶν πού κατέχουν ὑψηλά ἀξιώματα, τά ὁποῖα δυστυχῶς συμβάλλουν πολλές φορές, ὥστε νά ἔλθῃ γρήγορα στήν ἐπιφάνεια ὁ ρύπος τῆς ψυχῆς. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος, διετήρησε μέχρι τέλους τόν ἴδιο ἀνθρώπινο χαρακτῆρα, αὐτόν πού διέθετε σέ ὅλη τήν προτέρα ζωή του.
Ὑπῆρξα αὐτήκοος μάρτυς εὐρωπαϊκοῦ ἰδιωτικοῦ τηλεοπτικοῦ προγράμματος, κατά τό ὁποῖο ὁ ἐκφωνητής συγκρίνοντας τόν Πατριάρχη Δημήτριο μέ πνευματικό ἡγέτη τῆς Δύσεως, τόν ἐχαρακτήρισε «ὡς προσωποποίησι τῆς ἁπλότητος» καί τόν ἄλλον ὡς «προσποίησι τῆς ἁπλότητος»!
ὁ Πατριάρχης Δημήτριος ἐδέχθη στήν ζωή του, κατά τά ἀνθρώπινα, πολλές ἀπογοητεύσεις, περιφρονήσεις «φίλων» καί «ἀδελφῶν» καί βαθειές πικρίες, ἀπό τίς ὁποῖες κατά τά τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς του δέν ἔλλειψε ἀκόμη καί ἡ ἐξ οἰκείων τοῦ Θρόνου εἰσήγησις παραιτήσεως.
Οἱ Σταυροί του ὑπῆρξαν πολλοί, καί ὁ μεγαλύτερος ὅλων ἡ Πατριαρχία πού τοῦ ἐπεβλήθη. Γι᾿ αὐτό καί δέν τήν χάρηκε, τήν ὑπέστη θυσιαστικά μέ πόνο βουβό!
https://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=gr&id=289&tla=gr
Αγαπητέ Βασίλη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αφήσαμε να καταθέσεις τις απόψεις σου, παρότι διαφωνήσαμε εξ αρχής με τα περί Πατριάρχου Δημητρίου. Η ΥΠΟΘΕΣΗ σου, ότι ο πατρ. Δημήτριος είχε οικουμενικό κι όχι οικουμενιστικό πνεύμα δεν ευοδώνεται από τα πραγματικά περιστατικά. Μένει απλή υπόθεση. Βέβαια μπορεί να μην διέθετε ο Δημήτριος την δραστηριότητα, αποφασιστικότητα, την ηγετική φυσιογνωμία του Αθηναγόρα, αλλά συνέχισε το οικουμενιστικό του έργο, και όπως γράφει και ο π. Ευθύμιος, ο αγώνας εναντίον του Οικουμενισμού σταμάτησε στο Άγιο Όρος, λόγω των διώξεων που εξαπέλυσε ο πατρ. Δημήτριος. Είδαμε την θέση σου ότι καλά έκανε και κατέστειλε τις αποτειχίσεις, αλλά διαφωνούμε απόλυτα, γιατί τίποτα ουσιαστικά δεν άλλαξε από όσα μέχρι τότε είχε προωθήσει ο Αθηναγόρας, ώστε να μην δικαιολογείται η αποτείχιση των Αγιορειτών.
Δηλαδή:
1. Συνεχίσαμε να ανήκουμε στο Π.Σ.Ε., και αυτή η προσχώρηση ως μέλη της «εκκλησίας» των αιρετικών, τώρα πλέον που όλοι οι Ορθόδοξοι είχαν καταλάβει το ρόλο του Π.Σ.Ε. -μετά μάλιστα το Υπόμνημα του αγίου Ιουστίνου- δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τους πρώτους (απατηλούς-ανεδαφικούς-αδιάκριτους) ενθουσιασμούς ότι κάνουμε …ιεραποστολή.
2. Συνέχισε να υπάρχει το πρόβλημα με την άρση των αναθεμάτων, για τα οποία ξεκίνησε η πρώτη αποτείχιση των Αγιορειτών.
3. Συνέχισε να αποκαλεί ο Δημήτριος τους αιρετικούς Εκκλησίες, παρότι, τώρα πλέον, είχε γίνει γνώση και συνείδηση των Ορθοδόξων ότι δεν ήταν «τεχνητός» όρος, αλλά ουσιαστικός, συνέχιση δηλ. της οικουμενιστικής γραμμής Αθηναγόρα και συνέχιση των σχεδίων για την αποδοχή των αιρετικών ως Εκκλησιών!
Αν δεν ήταν έτσι, έπρεπε να τα ανατρέψει όλα αυτά ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ. Όσο κι αν δεν ήταν λόγιος, αυτό μπορούσε να το καταλάβει, αν μάλιστα είχε ορθόδοξο βίωμα-προσευχή, όπως υποστηρίζεις.
Το ότι διάβασε το Πιστεύω χωρίς το Φιλιοκβε, δεν λέει τίποτε, γιατί το ίδιο έγινε και στην Αθήνα από τον Πάπα Ιωάννη-Παύλο. Δεν είμαστε τόσο αφελείς να πιστεύουμε ότι θα άφηναν η Ν. Τάξη και οι Παπικοί τα σχέδιά τους, επειδή το ζήτησε ο Δημήτριος. Επικοινωνιακό παιχνίδι ήταν. Αυτό δείχνουν τα πραγματικά γεγονότα πριν και μετά. Εσύ πιστεύει άλλα. Δικαίωμά σου.
Δεν θα προσπαθήσουμε να αναιρέσουμε όλη την επιχειρηματολογία σου, αρκούμαστε σ’ αυτά τα λίγα, παρότι τα δικά σου κείμενα-σχόλια εκτείνονται σε δεκάδες σελίδες. Σταματούμε εδώ τη συζήτηση του θέματος και δεν θα επανέλθουμε, διότι νομίζουμε ότι προκαλείται σύγχυση κι όχι ωφέλεια. Θα πληροφορήσουμε σύντομα το θέμα και στον π. Ευθύμιο κι αν θέλει να δώσει κι αυτός την απάντησή του σε όσα για τις θέσεις του έγραψες, ας το κάνει.
Π.Σ.