Αυστραλίας Μακάριος: Δεν έχουν κάποιοι το πνευματικόν σθένος να αποδεχθώσιν ότι εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία υπάρχει Πρώτος
(Δεῖτε στὸ τέλος τὴν ἱστορία μὲ τὸ Βατραχάκι!)
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στον πανηγυρίζοντα Ι. Ναό του Αγίου Φωκά Μεσαχώρου
Καλωσόρισε με θερμούς πατρικούς λόγους πλήθος προσκυνητών από την Ελλάδα και την Αυστραλία
* * *
την Θεία Λειτουργία κατά την οποία χοροστάτησε σήμερα, Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου, στον πανηγυρίζοντα Ι.Ναό Αγίου Φωκά Μεσαχώρου, απευθυνόμενος στους πολυπληθείς προσκυνητές από την μακρυνή Αυστραλία, που επισκέπτονται το Σεπτό Κέντρο, με επί κεφαλής τους τον νέο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Μακάριο.
Ο Παναγιώτατος εξήρε την προσωπικότητα και την λιπαρά παιδεία του νέου Ποιμενάρχη της μεγάλης αυτής Επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, τον οποίο χαρακτήρισε πολύτιμο και αφοσιωμένο συνεργάτη του, και τον συνεχάρη για την πρωτοβουλία του να επαναφέρει την παλαιά παράδοση των προσκυνηματικών επισκέψεων από την Αυστραλία, διά μέσου των Αγίων Τόπων, προς την Κωνσταντινούπολη και το Σεπτό Κέντρο, τις οποίες είχε ξεκινήσει ο προηγούμενος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κυρός Στυλιανός. “Να έρχεσθε να προσκυνείτε τα όσια και τα ιερά του Γένους μας, τις εδώ Θερμοπύλες τις οποίες φυλάγουμε ζηλότυπα, και αποφασισμένοι να μην κινήσουμε ποτέ από το χρέος, για να θυμηθούμε και τον Αλεξανδρινόν ποιητήν”, σημείωσε ο Πατριάρχης.
Επίσης καλωσόρισε με θερμά λόγια τον υφυπουργό Eσωτερικών της Ελλάδος κ. Θεόδωρο Καράογλου, αρμόδιο για την Μακεδονία και την Θράκη, και τον Πρόεδρο της Ενώσεως Περιφερειών Ελλάδος και Περιφερειάρχη Θεσσαλίας κ.Κωνσταντίνο Αγοραστό, αλλά και τον Πρωτοσύγκελλο της Ι.Μ.Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης, Αρχιμ. Ευσέβιο, μαζί με κληρικούς και πιστούς από τον Λαγκαδά. Αναφερόμενος στον Μητροπολίτη Λαγκαδά Ιωαννη ο Παναγιώτατος τόνισε: “Συγχαίρω εντεύθεν προσωπικώς και από μέρους της Μητρός Εκκλησίας για τη γεναιότητα και το θάρρος που έδειξε και επ’ εσχάτων εξ αφορμής του ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος. Παρακαλώ να του μεταφέρετε την Πατριαρχικήν μου ευαρέσκειαν, τον αδελφικόν ασπασμόν, τα συγχαρητήρια και τις καλύτερες ευχές μου”.
Προηγουμένως τον Παναγιώτατο προσφώνησε ο Μητροπολίτης Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Επόπτης της Περιφερείας Βοσπόρου, και η κ. Λωξάνδρα Δημοπούλου, εκ μέρους της Εκκλησιαστικής Επιτροπής, στους οποίους ο Παναγιώτατος εξέφρασε την ευαρέσκειά του για το επιτελούμενο στην Κοινότητα έργο.
Μετά την ομιλία του ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έδωσε τον λόγο στον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Μακάριο, ο οποίος συνοδεύεται στο προσκύνημά του από τους Επισκόπους Δέρβης Ιεζεκιήλ και Απολλωνιάδος Σεραφείμ.
“Οφείλομεν να καλλιεργήσωμεν τον ιερόν σύνδεσμον των πιστών μας μετά της πηγής της εκκλησιαστικής μας υποστάσεως, όπως ακριβώς κατηχούμεν και καλλιεργούμεν τον λαόν μας εις την πίστιν”, είπε, μεταξύ άλλων, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας και σημείωσε: “Iδιαιτέρως σήμερον, ζώντες εντός ενός εκκλησιαστικού κόσμου, ο οποίος – δυστυχώς – συνεχώς «σκοτεινιάζει», το Πατριαρχείον δοκιμάζεται και υπό ομόδοξων, όχι ένεκα δογματικών ή κανονικών διαφορών αλλά δι ̓ ένα και μόνον, κατά την ταπεινήν μου άποψιν, λόγον: δεν έχουν κάποιοι το πνευματικόν σθένος και την εκκλησιαστικήν μεγαλωσύνην να αποδεχθώσιν ότι εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία υπάρχει Πρώτος. Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας σήμερον. Τα κατά καιρούς παρουσιαζόμενα ως μείζονα εκκλησιολογικά προβλήματα απορρέουν εξ αυτής ακριβώς της στρεβλής αντιλήψεως περί του Πρώτου εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Προτείνουν, μάλιστα, ορισμένοι εκ των αδελφών μας την σύγκλησιν Πανορθοδόξου Συνόδου, διά να μελετηθώσι ζητήματα, τα οποία καθαρώς διαχειρίζεται ανά τους αιώνας το Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Ατυχώς, όμως, εισηγούνται μίαν μορφήν Συνόδου με συντεχνιακόν χαρακτήρα, μίαν Σύνοδον πολλών Πρώτων, η οποία, δεν λειτουργεί με τον τρόπον τον οποίον λειτουργούν αι Σύνοδοι των κατά τόπους Εκκλησιών. Τίθεται εν προκειμένω το ερώτημα: αποδέχονται οι προτείνοντες Πανορθόδοξον Σύνοδον ότι ο Πρώτος θα πρέπει να έχει τα προνόμια και τας ευθύνας τα οποία ο κάθε Πρώτος εις την τοπικήν του Σύνοδον έχει; Εις την απάντησιν του συγκεκριμένου ερωτήματος αναδεικνύεται η εκκλησιολογική έλειψις και η βαθυτέρα ηθικοκανονική κρίσις. Εντός λοιπόν, ενός εκκλησιαστικού κόσμου, ο οποίος συνεχώς «σκοτεινιάζει», πρέπει να καταβληθή κάθε προσπάθεια, εξ ημών των Ιεραρχών του Πανσέπτου Θρόνου, ώστε να διατηρηθεί τουλάχιστον η εσωτερική ενότης ημών των τέκνων μετά της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Και αυτό ακριβώς επιχειρούμε να κάνουμε με αυτά τα ιερά μας προσκυνήματα εκ της Αυστραλίας εδώ εις την Βασιλεύουσαν. Όσον αφορά δε τα κατά καιρούς λεγόμενα περί του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριάρχου, τα οποία γέμουν παραπλανήσεως και αποπροσανατολισμού εκ της πραγματικότητος ο χρόνος θα αποδείξει και θα αναδείξει την αλήθειαν. «Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως είναι από φως πλασμένη». Και εις τον τόπον του φωτός τον τελευταίον λόγον δεν τον έχει το ψεύδος αλλά η αλήθεια. Τον τελευταίον λόγον δεν τον έχει ο θάνατος, τον έχει η ζωή”.
Ακολούθως ο Παναγιώτατος είχε κατ’ ιδίαν συναντήσεις, στο Φανάρι, με τον υφυπουργό Εσωτερικών κ.Θεόδωρο Καράογλου και με τον Πρόεδρο της Ενώσεως Περιφερειών Ελλάδος και Περιφερειάρχη Θεσσαλίας κ.Κωνσταντίνο Αγοραστό.
ΤΟ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙ, Η ΧΥΤΡΑ ΒΡΑΖΕΙ,
αλλά ζαλισμένοι ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΜΕΣΑ!
«Τὸ βατραχάκι» εἶναι ἕνα θαυμάσιο κείμενο τοῦ συγγραφέα καὶ φιλοσόφου Olivier Clerc περιγράφει κατὰ τραγικὸ τρόπο τὴν σύγχρονη κατάσταση ποὺ βιώνουμε ὡς Ἕλληνες καὶ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί.
Παρουσιάζουμε πρῶτα «μὲ λίγα λόγια» Τὸ βατραχάκι τοῦ Olivier Clerc:
«Ἕνα βατραχάκι κολυμποῦσε ἀμέριμνο σὲ μία χύτρα μὲ δροσερὸ νερό. Οἱ παρατηρητὲς ἀνάψαν μία χαμηλὴ φωτιὰ κάτω ἀπὸ τὴ χύτρα. Ἡ θερμοκρασία τοῦ νεροῦ ἀνέβαινε ἀργὰ ἀλλὰ σταθερὰ 25..26..27....35 βαθμοί. Τὸ βατραχάκι ἔνοιωθε μία μικρὴ διαφορά, ἀλλὰ αἰσθανόταν ἀκόμα σχετικὰ ἄνετα. 40-45, μία μικρὴ δυσφορία, ἀλλὰ τίποτε τὸ ἀνησυχητικὸ δὲν περνοῦσε ἀπὸ τὸ μυαλό του, μόνο που αἰσθανόταν λίγο κουρασμένο. 50 βαθμοὶ καὶ ἡ ἐνόχληση ἦταν πιὰ μεγάλη, ἀλλὰ καὶ ἡ κούραση ἐπίσης· γι’ αὐτὸ καὶ ὑπομένει καὶ δεν ἀντιδρᾶ. Σὲ λίγο ἡ θερμοκρασία κάνει τὸ βατραχάκι νὰ χάσει τις αἰσθήσεις του καὶ σύντομα βράζει μέσα στὴ χύτρα.
»Ἂν τὸ ἔριχναν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ κατ’ εὐθεῖαν στοὺς 40-50 βαθμούς, ὅπως εἶχαν κάνει οἱ παρατηρητὲς νωρίτερα σὲ ἄλλο βατραχάκι, αὐτὸ μ’ ἕνα γερὸ σάλτο θὰ πηδοῦσε ἔξω ἀπὸ τὴ χύτρα.
»Τὸ πείραμα ἀποδεικνύει ὅτι, ὅταν μία ἀλλαγὴ γίνεται μὲ τρόπο ἐπαρκῶς ἀργό, διαφεύγει τῆς συνειδήσεως καὶ στὴν πλειονότητα τῶν περιπτώσεων δὲν προκαλεῖ καμιὰ ἀντιδράση, καμιὰ ἀντίσταση.
»Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στην κοινωνία μας μὲ ὅσα ἀργὰ καὶ σταδιακὰ συμβαίνουν σὲ βάρος μας. Γίνονται ἀργὰ ἀργὰ για να τὰ συνηθίζουμε. Αὐτὰ ποὺ μᾶς συμβαίνουν σήμερα, ἂν γινόταν ὅλα μαζὶ πρὶν 20-30-40 χρόνια θὰ μας ἔκαναν νὰ φρίξουμε, νὰ βγοῦμε στοὺς δρόμους, να ἐπαναστατήσουμε. Τώρα ὅμως;
»Τὰ ἄσχημα προγνωστικὰ γιὰ τὸ μέλλον μας, ἀντὶ να προκαλοῦν ἀντιδράσεις καὶ ἐξεγέρσεις, προετοιμάζουν ψυχολογικὰ τὸν κόσμο ὥστε να ἀποδέχεται τὶς δραματικὲς καὶ ἐξαθλιωτικὲς συνθῆκες ζωῆς ποὺ μᾶς ἐπιβάλουν.
»Μήπως είναι η ώρα ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΥΤΡΑ;»(1)
* * *
Οἱ σύγχρονοι ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες, ποὺ
μὲ κοσμικὸ τρόπο ἐκλογῆς ἔχουν καταλάβει ἐπισκοπικοὺς καὶ πατριαρχικοὺς
θρόνους, (προωθούμενοι ἀπὸ νεοταξικὰ κέντρα ἐξουσίας), διδάσκουν ἢ
εὐνοοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τοῦτο σημαίνει πὼς ὁδηγοῦν τὴν
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Πάπα, ὁ ὁποῖος θὰ παραδώσει τὰ πάντα
στὰ χέρια τοῦ ὅποιου Ἀντίχριστου.Τὸ δράμα, ὅμως, ἔγκειται στὸ ὅτι, οἱ ὑπόλοιποι ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι, ἱερωμένοι καὶ θεολόγοι, ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν, αὐτὸ ποὺ κατανόησε ὁ Olivier Clerc.
Ὅτι δηλαδή, τὰ οἰκουμενιστικὰ κέντρα, ἐδῶ καὶ δεκαετίες, «ἄναψαν μία χαμηλὴ φωτιὰ κάτω ἀπὸ τὴ χύτρα». Καὶ ἐνῶ «ἡ θερμοκρασία τοῦ νεροῦ ἀνέβαινε ἀργὰ ἀλλὰ σταθερά», μέσα ἀπὸ διαθρησκειακοὺς διαλόγους, «ἐκκλησιαστικὰ» συνέδρια, ἡμερίδες καὶ συμπόσια μὲ τοὺς αἱρετικούς, οἰκολογικοὺς διάπλους καὶ λοιπὲς ἐνέργειες ἀπαγορευμένες ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, αὐτοὶ ἔλεγαν καὶ συνεχίζουν νὰ λένε, πὼς ὅταν φτάσουμε στὸ «κοινὸ ποτήριο» καὶ τὰ πράγματα θὰ ἔχουν φτάσει στὸ ἀπροχώρητο, –ὅταν δηλαδή, ἀρχίσουν νὰ μᾶς βράζουν– τότε θὰ ἀντιδράσουμε σὰν ἕνας ἄνθρωπος οἱ Ὀρθόδοξοι!
Τὸ πείραμα ὅμως, μὲ τὸ βατραχάκι, προϊδεάζει γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα.
Δυστυχῶς, ἔχει σὲ μεγάλο βαθμὸ ἀλλοιωθεῖ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἦθος, ἔχει ἐκκοσμικευθεῖ ἀκόμα περισσότερο ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση, ἔχουν ἀλλάξει πολλὰ βασικὰ στοιχεῖα καὶ παράμετροι τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ Παραδόσεως. Βρισκόμαστε στὴ φάση ἐκείνη, λίγο πρὶν χάσουμε τὶς αἰσθήσεις μας! Καὶ συνεχίζουμε νὰ κολυμπᾶμε ἐνοχλημένοι, μὰ ἄβουλοι μέσα στὴν χύτρα.
Συλλογίζονται τὴν τεράστια εὐθύνη ποὺ ἔχουν οἱ ποιμένες; Συλλογίζεται τὴν τεράστια προσωπικὴ εὐθύνη ποὺ φέρει κάθε πιστός;
Ἀλήθεια, μποροῦν ἀκόμα πολλοὶ ποιμένες (χωρὶς ἴχνος αὐτοσυνειδησίας, μὲ μειωμένη ὑπευθυνότητα, χωρὶς ταπείνωση ἐνώπιον τῶν Ἁγίων Πατέρων –ποὺ διδάσκουν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς) νὰ ἰσχυρίζονται, ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ καὶ χωρὶς θεολογικὰ ἐπιχειρήματα, πὼς ὑπάρχει ἀκόμα χρόνος ἀντίδρασης; Καὶ ποιό εἶναι αὐτὸ τὸ χρονικὸ σημεῖο; Ὅταν θὰ χάσουν οἱ περισσότεροι τὶς «αἰσθήσεις» τους;
Ἀλήθεια! Δὲν τρομάζουν μὲ τὴν φοβερὴ ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, μὲ τὶς ἀμέτρητες συμπροσευχὲς (ἀκόμα καὶ μὲ συμμετοχὴ εἰδωλολατρῶν) ποὺ σὲ καθημερινὴ βάση πλέον βλέπουμε νὰ πραγματοποιοῦνται;
Παίρνουν ἐπάνω τους τὸ αἰώνιο βάρος νὰ συμβουλεύουν, πὼς ὑπάρχει ἀκόμα καιρός;
Θὰ συνεχίσουν ἀμετανόητα νὰ ἰσχυρίζονται πὼς δὲν εἶναι ἀκόμα ἡ ὥρα «ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΥΤΡΑ» τῆς παναιρέσεως;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.