ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΙ
ΑΠΟ ΧΕΙΛΗ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ
Γράφει ὁ κ. Ἀντώνιος Χαραλάμπης
Ἡ Ὀρθοδοξία κοχλάζει! Εἶναι ἀνάστατοι,
ὅλοι ὄχι μόνον οἱ λαϊκοὶ, ἀλλὰ καὶ οἱ Ἱεράρχαι, παρὰ τὴν ψευδῆ εἰκόνα
ποὺ δίδουν ἔνιοι ἐξ αὐτῶν, κυρίως ὅσοι προσεχώρησαν εἰς τὸ μέτωπον τῶν
σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας. Αἱ ἀντιδράσεις εἶναι πάμπολλαι καίτοι δὲν
ἀνέρχονται εἰς τὴν ἐπιφάνειαν. Συγκρατεῖ ἀκόμη κάποιους Προκαθημένους ἡ
ἀξιοπρέπειά των, ἀλλὰ καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ διασυρθῆ ἡ
Ἐκκλησία περισσότερον ἀπὸ ὅσον ἤδη διεπομπεύθη ἀπὸ τὰς ἀσυδότους πράξεις
τοῦ «Πάπα τῆς Ἀνατολῆς» καὶ τῶν «παπίσκων» ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν. Διὰ
πόσον ὅμως; Ὄχι, διὰ πολύ, διότι ἡ κατάστασις ἔχει φθάσει εἰς τὸ
ἀπροχώρητον. Συντόμως θὰ «ἀνοίξουν στόματα» καὶ θὰ τοποθετηθοῦν δημοσίως
διὰ τὰ «ἄδηλα καὶ κρύφια» τῶν ὑπογείων τοῦ Φαναρίου.
Ὁ «Ο.Τ.» προσήγγισε τοὺς πρωταγωνιστάς τοῦ δράματος ποὺ ζῇ ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἀποκαλύπτει σήμερα τί συζητοῦν οἱ Προκαθήμενοι διὰ τὰ τεκταινόμενα.
Ὁ «Ο.Τ.» προσήγγισε τοὺς πρωταγωνιστάς τοῦ δράματος ποὺ ζῇ ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἀποκαλύπτει σήμερα τί συζητοῦν οἱ Προκαθήμενοι διὰ τὰ τεκταινόμενα.
«Ὅλα διὰ τὰ λεφτὰ ἔγιναν…»
Οἱ Προκαθήμενοι εἶναι λίαν ἐκνευρισμένοι
καὶ χολωμένοι ἀπὸ τὴν στάσιν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Τὸ ἐνδιαφέρον ὅμως εἰς τὰς συζητήσεις ἐστράφη ἀμέσως εἰς τὸ «καυτὸν» ζήτημα.
«-Μακαριώτατε,… ἐγράφη ὅτι ἐχρηματίσθη. Τὸ εἶπε ὁ Πούτιν, ἀλλὰ ὁ Πατριάρχης ἀπήντησε ὅτι πῆρε μόνον καραμέλες καὶ τσίχλες… Ἐσεῖς τί λέτε;». «Ὅλα διὰ τὰ λεφτὰ ἔγιναν καὶ γίνονται… Δὲν διαβάζετε ἱστορίαν;».
Ἡ ἀπάντησις, λοιπόν, μᾶς ἄφησε μὲ τὴν ἀπορίαν. Τίποτε δὲν διελευκάνθη. Ἕτερος Προκαθήμενος γνωρίζει πολὺ καλὰ τὴν ἀλήθειαν, ἀλλὰ τηρεῖ σιωπὴν διὰ τοὺς εἰδικούς του προσωπικοὺς λόγους καὶ δὲν ἠθέλησε νὰ τοποθετηθῆ. Ἐπανελάβαμεν τὸ ἐρώτημα ἀλλοῦ καὶ ἐκεῖνος ἤρχισε νὰ ψάλη μὲ ἰσχνὴν φωνὴν «Ἔστησαν τὰ τριάκοντα ἀργύρια…». Τὸν διεκόψαμεν καὶ τοῦ ὑπεδείξαμεν ὅτι ἄλλο ἐρωτήσαμεν καὶ νά μὴ ἀποφεύγη νὰ ἀπαντήση καὶ τελικῶς εἶπε «κάτι ἄλλο ἔχετε νὰ ρωτήσετε;».
«Ἔσκυβε στὸ πεζοδρόμιο…»
Εἰς τὸ θέμα ποὺ ὑπῆρξε διαφοροποίησις
ἦταν τὸ κατὰ πόσον εὐθύνεται ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἢ
τὸ περιβάλλον του. «Ὁ ἴδιος φταίει», ἐδήλωσε κατηγορηματικὰ μακρινὸς
Προκαθήμενος καὶ συνέχισε «ὤφειλε νὰ ἀκούση τὸν Τρακατέλη, τὸν
Γιαννουλάτο καὶ τὸν…, σοβαροὺς ἀνθρώπους μὲ διεθνῆ ἀπήχηση καὶ μὲ
περγαμηνὲς ἐπὶ περγαμηνῶν στὰ Πανεπιστήμια. Δὲν ἔχει μυαλό;».
Ἡ πλευρὰ ὅμως ποὺ στέκει ἀκόμη φιλικὰ ἀπέναντι στὸν Κωνσταντινουπόλεως ἀντέδρασεν εἰς ἄλλον ὕφος.
«-Δὲν φταίει ὁ Βαρθολομαῖος… ὁ ἀσφυκτικὸς κλοιὸς γύρω του εἶναι τὸ πρόβλημα», εἶπεν.
«-Ἐννοεῖτε τοὺς πολιτικούς;», ἐρωτήσαμεν μὲ μία δόσιν ἀφελείας.
«-Ὄχι, βρὲ παιδί μου, ἐννοῶ ὅλα αὐτὰ τὰ παιδαρέλια ποὺ ἔχουν μαζευτεῖ γύρω του… τοῦ πιπιλίζουν τὰ αὐτιὰ μὲ κολακεῖες μὲ ἀποτέλεσμα οὔτε τοὺς παλαιοὺς Φαναριῶτες δὲν ἀκούει… αὐτοὶ ὅλοι «βαπτίστηκαν» Φαναριῶτες μέσα σὲ ἕνα βράδυ! Δὲν εἶχαν σχέση μὲ τὸ Φανάρι, Ἑλλαδίτες ἦταν ἀπὸ κάτι χωριὰ τῆς Κρήτης, τῆς Κεντρικῆς Ἑλλάδας κ.ἄ… Δὲν εἶχαν στόφα Κωνσταντινοπολίτικη, ἀλλὰ παραμερίσαν τοὺς γηγενεῖς… Τί γράμματα νομίζεις ὅτι ξέρουν;».
«-Μά, ἔχουν διδακτορικά…», ἀντέδρασα. Πρὶν ὁλοκληρώσω τὴν φράσιν μου φίλος του, Πανεπιστημιακὸς Καθηγητής, εἶπε:
«-Μήπως θὲς νὰ σοῦ δείξω ἐγὼ τὶς ἀντιγραφές;». Ἐσιώπησα. Ὁ Μακαριώτατος, συνέχισε, μὲ τὴν ἰδικὴν του χαρακτηριστικὴν προφορὰν ποὺ φυσικὰ εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποτυπώσω εἰς τὸ χαρτί,
«-Ξέρετε, τὸ Φανάρι πάντα κοίταζε τὸν ἄνθρωπο καὶ ἀπὸ τὴν ἀφάνεια ἀνέδειξε πολλούς. Ἂν μπορῶ νὰ τὸ δώσω μὲ μία εἰκόνα: Ἔσκυβε στὸ πεζοδρόμιο καὶ σήκωνε ἀνθρώπους ποὺ ἐσεῖς θὰ χαρακτηρίζατε ὡς «ὑπὸ-κόσμο», ἀλλὰ μὴ παρανοήσετε τὰ λόγιά μου καὶ μὴ τὰ παρερμηνεύσετε. Ὁ Χριστὸς μας σταυρώθηκε γιὰ τοὺς καταφρονεμένους, τοὺς ἄσημους, τὴν πόρνη, τὸν ληστή, τὸν τελώνη, τὸν ἄσωτον καὶ τοὺς ἔβαζε πρώτους «ἐνδεδυμένους μὲ χρυσοΰφαντον στολήν»…».
Αὐτὴ ἡ γλυκεῖα συζήτησις δὲν μᾶς ἀνέπαυσεν. Ὅμως, εἰς ἄλλον μας διάλογον τὰ πνεύματα «ἄναψαν». «Ἐγὼ ἔκανα κάθε προσπάθεια νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί του καὶ αὐτὸς μὲ παρέπεμπε διαρκῶς στὸν «ὑπασπιστή του»!!! Αὐτὸς κάνει κουμάντο ἢ ὁ Πατριάρχης; Τί πάει νὰ πῆ «ὅ,τι ἔγινε ἔγινε καὶ πρέπει τώρα ὅλοι νὰ συνταχθοῦμε μὲ τὸν Πατριάρχη τοῦ Γένους»; Ὁ κάθε ἕνας ποὺ χειροτονήθηκε χθὲς θὰ ἀποφασίζει;».
Τὴν ἀπορίαν διὰ ποία πρόσωπα ἀποτελοῦν τελικῶς αὐτὸ τὸ περιβάλλον μας τὴν ἔλυσε ἐκεῖνος ποὺ εἶναι ὁ πλέον ἀνοικτὸς ἐκ τῶν Προκαθημένων: «Ἐξέλεξε προσφάτως τρεῖς Ἀρχιεπισκόπους. Δὲν εἶναι τυχαῖοι. Ἄλλος τὸν ἀκολουθοῦσε καὶ στὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἀναλάμβανε τὴν προάσπισή του καὶ ἄλλος ἐκτελοῦσε κατὰ γράμμα τὶς ἐντολές του. Παραμερίστηκαν ἄλλοι ποὺ εἶχαν σειρὰ, γιὰ νὰ γίνουν αὐτοί… Μᾶς ἐκθέτουν ὅμως. Δὲν εἴδατε τὸν ἕνα νὰ λέει ὅτι «σπάνια ὑπάρχει σύνοδος τριῶν ἀστέρων» καὶ νὰ ἐννοεῖ τὸν Βαρθολομαῖο, τὸν Τσίπρα καὶ τὸν Ἐρντογάν! Καὶ αὐτὰ ὑπάρχουν παντοῦ στὸ διαδίκτυο!»
Ἡ πλευρὰ ὅμως ποὺ στέκει ἀκόμη φιλικὰ ἀπέναντι στὸν Κωνσταντινουπόλεως ἀντέδρασεν εἰς ἄλλον ὕφος.
«-Δὲν φταίει ὁ Βαρθολομαῖος… ὁ ἀσφυκτικὸς κλοιὸς γύρω του εἶναι τὸ πρόβλημα», εἶπεν.
«-Ἐννοεῖτε τοὺς πολιτικούς;», ἐρωτήσαμεν μὲ μία δόσιν ἀφελείας.
«-Ὄχι, βρὲ παιδί μου, ἐννοῶ ὅλα αὐτὰ τὰ παιδαρέλια ποὺ ἔχουν μαζευτεῖ γύρω του… τοῦ πιπιλίζουν τὰ αὐτιὰ μὲ κολακεῖες μὲ ἀποτέλεσμα οὔτε τοὺς παλαιοὺς Φαναριῶτες δὲν ἀκούει… αὐτοὶ ὅλοι «βαπτίστηκαν» Φαναριῶτες μέσα σὲ ἕνα βράδυ! Δὲν εἶχαν σχέση μὲ τὸ Φανάρι, Ἑλλαδίτες ἦταν ἀπὸ κάτι χωριὰ τῆς Κρήτης, τῆς Κεντρικῆς Ἑλλάδας κ.ἄ… Δὲν εἶχαν στόφα Κωνσταντινοπολίτικη, ἀλλὰ παραμερίσαν τοὺς γηγενεῖς… Τί γράμματα νομίζεις ὅτι ξέρουν;».
«-Μά, ἔχουν διδακτορικά…», ἀντέδρασα. Πρὶν ὁλοκληρώσω τὴν φράσιν μου φίλος του, Πανεπιστημιακὸς Καθηγητής, εἶπε:
«-Μήπως θὲς νὰ σοῦ δείξω ἐγὼ τὶς ἀντιγραφές;». Ἐσιώπησα. Ὁ Μακαριώτατος, συνέχισε, μὲ τὴν ἰδικὴν του χαρακτηριστικὴν προφορὰν ποὺ φυσικὰ εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀποτυπώσω εἰς τὸ χαρτί,
«-Ξέρετε, τὸ Φανάρι πάντα κοίταζε τὸν ἄνθρωπο καὶ ἀπὸ τὴν ἀφάνεια ἀνέδειξε πολλούς. Ἂν μπορῶ νὰ τὸ δώσω μὲ μία εἰκόνα: Ἔσκυβε στὸ πεζοδρόμιο καὶ σήκωνε ἀνθρώπους ποὺ ἐσεῖς θὰ χαρακτηρίζατε ὡς «ὑπὸ-κόσμο», ἀλλὰ μὴ παρανοήσετε τὰ λόγιά μου καὶ μὴ τὰ παρερμηνεύσετε. Ὁ Χριστὸς μας σταυρώθηκε γιὰ τοὺς καταφρονεμένους, τοὺς ἄσημους, τὴν πόρνη, τὸν ληστή, τὸν τελώνη, τὸν ἄσωτον καὶ τοὺς ἔβαζε πρώτους «ἐνδεδυμένους μὲ χρυσοΰφαντον στολήν»…».
Αὐτὴ ἡ γλυκεῖα συζήτησις δὲν μᾶς ἀνέπαυσεν. Ὅμως, εἰς ἄλλον μας διάλογον τὰ πνεύματα «ἄναψαν». «Ἐγὼ ἔκανα κάθε προσπάθεια νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί του καὶ αὐτὸς μὲ παρέπεμπε διαρκῶς στὸν «ὑπασπιστή του»!!! Αὐτὸς κάνει κουμάντο ἢ ὁ Πατριάρχης; Τί πάει νὰ πῆ «ὅ,τι ἔγινε ἔγινε καὶ πρέπει τώρα ὅλοι νὰ συνταχθοῦμε μὲ τὸν Πατριάρχη τοῦ Γένους»; Ὁ κάθε ἕνας ποὺ χειροτονήθηκε χθὲς θὰ ἀποφασίζει;».
Τὴν ἀπορίαν διὰ ποία πρόσωπα ἀποτελοῦν τελικῶς αὐτὸ τὸ περιβάλλον μας τὴν ἔλυσε ἐκεῖνος ποὺ εἶναι ὁ πλέον ἀνοικτὸς ἐκ τῶν Προκαθημένων: «Ἐξέλεξε προσφάτως τρεῖς Ἀρχιεπισκόπους. Δὲν εἶναι τυχαῖοι. Ἄλλος τὸν ἀκολουθοῦσε καὶ στὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἀναλάμβανε τὴν προάσπισή του καὶ ἄλλος ἐκτελοῦσε κατὰ γράμμα τὶς ἐντολές του. Παραμερίστηκαν ἄλλοι ποὺ εἶχαν σειρὰ, γιὰ νὰ γίνουν αὐτοί… Μᾶς ἐκθέτουν ὅμως. Δὲν εἴδατε τὸν ἕνα νὰ λέει ὅτι «σπάνια ὑπάρχει σύνοδος τριῶν ἀστέρων» καὶ νὰ ἐννοεῖ τὸν Βαρθολομαῖο, τὸν Τσίπρα καὶ τὸν Ἐρντογάν! Καὶ αὐτὰ ὑπάρχουν παντοῦ στὸ διαδίκτυο!»
«Καὶ Μητέρα καὶ Ἀδελφὴ
εἶναι παρὰ φύσιν»
εἶναι παρὰ φύσιν»
Μᾶς ἐξέπληξεν ἡ ἐκ τῶν ὑστέρων ἀναθεώρησις τῆς στάσεως κάποιου Προκαθημένου ἀναλογιζομένου τὸ παρελθόν.
«-Ἡ εὐθύνη εἶναι ὅλη δική μας, ἐμᾶς τῶν Προκαθημένων…», εἶπε μὲ τόνον ἀποφασιστικόν.
«-Τί ἐννοεῖτε;», ἐρώτησα.
«-Φταῖμε ἐμεῖς ποὺ πιστεύαμε στὸν θεσμό! Τὸν ἀνεβάσαμε εἰς τὸν τρίτον οὐρανόν, δίδοντάς του τὸ πρωτεῖο… Δὲν χρειάζεται νὰ πῶ περισσότερα… αὐτὴν τὴν συνομιλία νὰ τὴν κάνεις μὲ τὸν Μακαριώτατο Ἅγιο Ἀδελφό…».
Δὲν ἔχασα εὐκαιρία καὶ ἐπεκοινώνησα μὲ αὐτὸν πού μοῦ ὑπέδειξεν, ὁ ὁποῖος μεταξὺ ἄλλων εἶπε:
«-Τό… κάναμε τὸ λάθος καὶ πήγαμε στὴν Σύναξη τῶν Προκαθημένων. Βεβαίως, τότε, εἴχαμε καλὲς προθέσεις, δὲν εἴχαμε καταλάβει ποῦ θὰ ὁδηγοῦσαν τὰ γεγονότα… Τώρα μᾶς λένε «ἔχετε ἀναγνωρίσει τὸ πρωτεῖο τοῦ Πατριάρχη καὶ δὲν ὑπάρχει ἐπιστροφή», ἀκοῦς ἐκεῖ;», εἶπεν ἀνεβάζοντας τὸν τόνον τῆς φωνῆς του.
«-Γιατί μείνατε ἄπραγος;», ἀντέλεξα. Προσποιούμενος ὅτι δὲν ἤκουσε (ὑπάρχει βέβαια πάντα καὶ ἡ πιθανότης νὰ μὴ ἤκουσε) συνεπλήρωσε:
«-Μᾶς τὸ παίζανε στὸ Κολυμπαρι ὅτι αὐτοὶ εἶναι καὶ ἄλλοι δὲν ὑπάρχουν καὶ νὰ τώρα… Ὅλο λέει Μητέρα Ἐκκλησία! Τί εἶναι αὐτά;;; Δὲν ὑπάρχουν θυγατέρες Ἐκκλησίες, ἀλλὰ μόνον ἀδελφές. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ Μητέρα καὶ Ἀδελφὴ, διότι αὐτὸ εἶναι παρὰ φύσιν! Ποῦ τὰ βρῆκαν;».
Πρὸς στιγμὴν ἐξεπλάγην, ἀλλὰ ἐσκέφθην ὅτι ἡ ἐμμονὴ περὶ «Μητρὸς Ἐκκλησίας» κρύπτει τελικὰ κάτι τὸ ὄντως παράλογον.
«-Ἡ εὐθύνη εἶναι ὅλη δική μας, ἐμᾶς τῶν Προκαθημένων…», εἶπε μὲ τόνον ἀποφασιστικόν.
«-Τί ἐννοεῖτε;», ἐρώτησα.
«-Φταῖμε ἐμεῖς ποὺ πιστεύαμε στὸν θεσμό! Τὸν ἀνεβάσαμε εἰς τὸν τρίτον οὐρανόν, δίδοντάς του τὸ πρωτεῖο… Δὲν χρειάζεται νὰ πῶ περισσότερα… αὐτὴν τὴν συνομιλία νὰ τὴν κάνεις μὲ τὸν Μακαριώτατο Ἅγιο Ἀδελφό…».
Δὲν ἔχασα εὐκαιρία καὶ ἐπεκοινώνησα μὲ αὐτὸν πού μοῦ ὑπέδειξεν, ὁ ὁποῖος μεταξὺ ἄλλων εἶπε:
«-Τό… κάναμε τὸ λάθος καὶ πήγαμε στὴν Σύναξη τῶν Προκαθημένων. Βεβαίως, τότε, εἴχαμε καλὲς προθέσεις, δὲν εἴχαμε καταλάβει ποῦ θὰ ὁδηγοῦσαν τὰ γεγονότα… Τώρα μᾶς λένε «ἔχετε ἀναγνωρίσει τὸ πρωτεῖο τοῦ Πατριάρχη καὶ δὲν ὑπάρχει ἐπιστροφή», ἀκοῦς ἐκεῖ;», εἶπεν ἀνεβάζοντας τὸν τόνον τῆς φωνῆς του.
«-Γιατί μείνατε ἄπραγος;», ἀντέλεξα. Προσποιούμενος ὅτι δὲν ἤκουσε (ὑπάρχει βέβαια πάντα καὶ ἡ πιθανότης νὰ μὴ ἤκουσε) συνεπλήρωσε:
«-Μᾶς τὸ παίζανε στὸ Κολυμπαρι ὅτι αὐτοὶ εἶναι καὶ ἄλλοι δὲν ὑπάρχουν καὶ νὰ τώρα… Ὅλο λέει Μητέρα Ἐκκλησία! Τί εἶναι αὐτά;;; Δὲν ὑπάρχουν θυγατέρες Ἐκκλησίες, ἀλλὰ μόνον ἀδελφές. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ Μητέρα καὶ Ἀδελφὴ, διότι αὐτὸ εἶναι παρὰ φύσιν! Ποῦ τὰ βρῆκαν;».
Πρὸς στιγμὴν ἐξεπλάγην, ἀλλὰ ἐσκέφθην ὅτι ἡ ἐμμονὴ περὶ «Μητρὸς Ἐκκλησίας» κρύπτει τελικὰ κάτι τὸ ὄντως παράλογον.
«Ἐκεῖνο τελικὰ ποὺ ἐπλήγη
ἦταν μόνον τὸ Φανάρι»
ἦταν μόνον τὸ Φανάρι»
Ἐξέθεσα αὐτάς τὰς ἀπόψεις εἰς ἕτερον ὑψηλὸν Προκαθήμενον καὶ ἐσχολίασεν
«-Ἀντιλαμβάνεσθε τώρα μὲ ποῖο δικαίωμα τοὺς ἀπειλεῖ ὅτι θὰ ἄρη αὐτοκεφαλίες; Εὐτυχῶς ἐμεῖς δὲν κινδυνεύουμε. Ἀπεναντίας ἐνισχυόμεθα». Τὸν διέκοψα λέγων δεικτικὰ
«-Λόγω τῶν Ρώσων;» διὰ νὰ λάβω πλαγίαν τὴν ἀπάντησιν:
«-Ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία μᾶς χρειάζεται ἐμᾶς καὶ ὅλους τούς Ἕλληνες, δὲν πρέπει νὰ τὴν ἐγκαταλείψουμε. Εἶναι τελείως ἐσφαλμένη καὶ κακόβουλη ἡ θεώρηση ὅτι ἐξαρτόμαστε ἀπὸ τοὺς Ρώσους, ἐπειδὴ μᾶς στηρίζουν… Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἐκεῖ τὸ θέμα. Ὅταν λέω ὅτι ἐνισχυόμαστε, ἐννοῶ ἐξαιτίας τῆς ἀποδυναμώσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ. Σὲ αὐτὸ δὲν φταῖνε οἱ Ρῶσοι. Θὰ καταλάβουν ὅτι ἀπὸ ὅλο τὸ ζήτημα τοῦ Οὐκρανικοῦ ἐκεῖνο τελικὰ ποὺ ἐπλήγη ἦταν μόνο τὸ Φανάρι… «ἔβαλε τὰ χέρια του καὶ ἔβγαλε τὰ μάτια του» ὅπως λέει ὁ λαός».
«-Δὲν νιώθετε ὑποχρεωμένος νὰ τὸν στηρίξετε ὅπως καὶ στὴν Κρήτη;», εἶπα καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον προσεπάθησα νὰ ρίξω τὸ δόλωμα.
«-Μᾶλλον μοῦ δίνετε τὴν κατάλληλη ἀφορμὴ, γιὰ νὰ σᾶς ἐξηγήσω μία μόνο πτυχὴ γιὰ τὸ πῶς ἐπλήγη ὁ Οἰκουμενικός. Γνωρίζετε καλὰ τί συνέβη στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο. Παρὰ τὶς δυσκολίες μαζευτήκαμε οἱ 10 ἀπὸ τὶς 14 Ἐκκλησίες. Τώρα δεῖτε τί συμβαίνει αὐτὴ τὴ στιγμή. Ἀκόμα καὶ ἂν ἐμεῖς καὶ οἱ ἄλλες ἑλληνόφωνες Ἐκκλησίες στηρίξουμε τὸν Οἰκουμενικὸ πόσοι θὰ συνταχθοῦμε τελικὰ στὸ πλευρό του; Πέντε; Οὔτε τόσες προβλέπω. Δηλαδὴ οἱ ὑπόλοιπες 8 ἢ 9 δὲν θὰ συμφωνήσουν. Κατάφερε μόνος του ὁ Παναγιώτατος νὰ ἀνατρέψη ἐκεῖνο ποὺ μὲ κόπο κτίσαμε στὴν Μεγάλη Σύνοδο».
Εἰς τὸ «Κολυμβάριον» ἀνεφέρθη καὶ ἕτερος Προκαθήμενος.
«-Ἂν εἶχα τὸ θάρρος, θὰ ἔγραφα ἕνα κείμενο δημόσια ὅτι γιὰ τὴν Κρήτη δὲν φταῖνε οἱ Ρῶσοι ἀλλὰ οἱ ἴδιοι ὅσοι συμμετείχαμε, διότι ἀκούσαμε τὸν Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ εἶναι ὁ πρῶτος χωρὶς δεύτερο».
«-Γιατί δὲν τὸ κάνετε; Θὰ τον στηρίξετε;», ἐπέμεινα.
«-Μὴ μὲ ἀνακατεύετε, εἶμαι καὶ ἄρρωστος… ἐδῶ καὶ καιρὸ μὲ ὅλη αὐτὴν τὴν κατάσταση, δὲν μπορῶ νὰ ἀντιδράσω…».
Ἐπανελάβαμεν τὴν ἰδίαν ἐρώτησιν περὶ στηρίξεως εἰς ἐκεῖνον ποὺ εἴχαμεν μεγαλυτέραν εὐχέρειαν:
«-Προφανῶς θὰ στηρίξετε τὸ Φανάρι, ἀφοῦ καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συμφώνησε;».
«-Ὅταν ἐγὼ εἶχα ἀνάγκη δὲν μὲ στήριξαν. Δὲν θὰ ἀκολουθήσω τὸν Βαρθολομαῖο. Μὲ θεωροῦν δεδομένο, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα. Καὶ ὅσο γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐπειδὴ ὁ Ἱερώνυμος ἀναγνώρισε, μὴ νομίζουν ὅτι θὰ ἀναγνωρίσουμε καὶ ἐμεῖς…».
«-Ἀντιλαμβάνεσθε τώρα μὲ ποῖο δικαίωμα τοὺς ἀπειλεῖ ὅτι θὰ ἄρη αὐτοκεφαλίες; Εὐτυχῶς ἐμεῖς δὲν κινδυνεύουμε. Ἀπεναντίας ἐνισχυόμεθα». Τὸν διέκοψα λέγων δεικτικὰ
«-Λόγω τῶν Ρώσων;» διὰ νὰ λάβω πλαγίαν τὴν ἀπάντησιν:
«-Ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία μᾶς χρειάζεται ἐμᾶς καὶ ὅλους τούς Ἕλληνες, δὲν πρέπει νὰ τὴν ἐγκαταλείψουμε. Εἶναι τελείως ἐσφαλμένη καὶ κακόβουλη ἡ θεώρηση ὅτι ἐξαρτόμαστε ἀπὸ τοὺς Ρώσους, ἐπειδὴ μᾶς στηρίζουν… Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἐκεῖ τὸ θέμα. Ὅταν λέω ὅτι ἐνισχυόμαστε, ἐννοῶ ἐξαιτίας τῆς ἀποδυναμώσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ. Σὲ αὐτὸ δὲν φταῖνε οἱ Ρῶσοι. Θὰ καταλάβουν ὅτι ἀπὸ ὅλο τὸ ζήτημα τοῦ Οὐκρανικοῦ ἐκεῖνο τελικὰ ποὺ ἐπλήγη ἦταν μόνο τὸ Φανάρι… «ἔβαλε τὰ χέρια του καὶ ἔβγαλε τὰ μάτια του» ὅπως λέει ὁ λαός».
«-Δὲν νιώθετε ὑποχρεωμένος νὰ τὸν στηρίξετε ὅπως καὶ στὴν Κρήτη;», εἶπα καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον προσεπάθησα νὰ ρίξω τὸ δόλωμα.
«-Μᾶλλον μοῦ δίνετε τὴν κατάλληλη ἀφορμὴ, γιὰ νὰ σᾶς ἐξηγήσω μία μόνο πτυχὴ γιὰ τὸ πῶς ἐπλήγη ὁ Οἰκουμενικός. Γνωρίζετε καλὰ τί συνέβη στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο. Παρὰ τὶς δυσκολίες μαζευτήκαμε οἱ 10 ἀπὸ τὶς 14 Ἐκκλησίες. Τώρα δεῖτε τί συμβαίνει αὐτὴ τὴ στιγμή. Ἀκόμα καὶ ἂν ἐμεῖς καὶ οἱ ἄλλες ἑλληνόφωνες Ἐκκλησίες στηρίξουμε τὸν Οἰκουμενικὸ πόσοι θὰ συνταχθοῦμε τελικὰ στὸ πλευρό του; Πέντε; Οὔτε τόσες προβλέπω. Δηλαδὴ οἱ ὑπόλοιπες 8 ἢ 9 δὲν θὰ συμφωνήσουν. Κατάφερε μόνος του ὁ Παναγιώτατος νὰ ἀνατρέψη ἐκεῖνο ποὺ μὲ κόπο κτίσαμε στὴν Μεγάλη Σύνοδο».
Εἰς τὸ «Κολυμβάριον» ἀνεφέρθη καὶ ἕτερος Προκαθήμενος.
«-Ἂν εἶχα τὸ θάρρος, θὰ ἔγραφα ἕνα κείμενο δημόσια ὅτι γιὰ τὴν Κρήτη δὲν φταῖνε οἱ Ρῶσοι ἀλλὰ οἱ ἴδιοι ὅσοι συμμετείχαμε, διότι ἀκούσαμε τὸν Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ εἶναι ὁ πρῶτος χωρὶς δεύτερο».
«-Γιατί δὲν τὸ κάνετε; Θὰ τον στηρίξετε;», ἐπέμεινα.
«-Μὴ μὲ ἀνακατεύετε, εἶμαι καὶ ἄρρωστος… ἐδῶ καὶ καιρὸ μὲ ὅλη αὐτὴν τὴν κατάσταση, δὲν μπορῶ νὰ ἀντιδράσω…».
Ἐπανελάβαμεν τὴν ἰδίαν ἐρώτησιν περὶ στηρίξεως εἰς ἐκεῖνον ποὺ εἴχαμεν μεγαλυτέραν εὐχέρειαν:
«-Προφανῶς θὰ στηρίξετε τὸ Φανάρι, ἀφοῦ καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συμφώνησε;».
«-Ὅταν ἐγὼ εἶχα ἀνάγκη δὲν μὲ στήριξαν. Δὲν θὰ ἀκολουθήσω τὸν Βαρθολομαῖο. Μὲ θεωροῦν δεδομένο, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα. Καὶ ὅσο γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐπειδὴ ὁ Ἱερώνυμος ἀναγνώρισε, μὴ νομίζουν ὅτι θὰ ἀναγνωρίσουμε καὶ ἐμεῖς…».
Εἴμεθα εἰς τέλμα!
Εἰς δημοφιλῆ Προκαθήμενον ἐθέσαμεν τὸ ἐρώτημα, ἂν δύναται νὰ ὑπάρξη λύσις.
«-Δὲν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα στὴν Ἐκκλησία. Ἐφόσον θέλει πίσω στὴν Ἐκκλησία τοὺς Οὐκρανούς του νὰ τοὺς χειροτονήσει πάλι». Προβάλλων τὸ γνωστὸν ἐπιχείρημα εἶπα:
«-Τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἰσχυρίζεται ὅτι τοὺς ἀποκατέστησε μὲ συνοδικὴ ἀπόφαση». Δὲν ἀνέμενα ὅτι θὰ ἦτο τόσον εὐθὺς εἰς τὴν ἀπάντησιν:
«-Πῶς μπορεῖ νὰ ἀποκαταστήσει ἔστω καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς μὲ μία ὑπογραφὴ τὸν Φιλάρετο καὶ ὅσους χειροτόνησε ὅσο ἦταν καθηρημένος; Αὐτό, τολμῶ νὰ πῶ, εἶναι ὕβρις κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μόνο ὁ δρόμος τῆς ἀναχειροτονίας ὑπάρχει».
Ἔσπευσα νὰ προκαταλάβω τὴν συνέχισιν τῶν λόγων του, ἀλλὰ δὲν μοῦ ἐπέτρεψεν ὑπογραμμίζων ὅτι «-Μερικὰ πράγματα εἶναι μονόδρομος. Ἂν δὲν σεβαστοῦμε ὡς Ὀρθόδοξοι τὴν Θεία Κοινωνία, τὴν Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ καὶ τὸ Συνοδικὸ Σύστημα εἴμαστε τελειωμένοι».
«-Δὲν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα στὴν Ἐκκλησία. Ἐφόσον θέλει πίσω στὴν Ἐκκλησία τοὺς Οὐκρανούς του νὰ τοὺς χειροτονήσει πάλι». Προβάλλων τὸ γνωστὸν ἐπιχείρημα εἶπα:
«-Τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἰσχυρίζεται ὅτι τοὺς ἀποκατέστησε μὲ συνοδικὴ ἀπόφαση». Δὲν ἀνέμενα ὅτι θὰ ἦτο τόσον εὐθὺς εἰς τὴν ἀπάντησιν:
«-Πῶς μπορεῖ νὰ ἀποκαταστήσει ἔστω καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς μὲ μία ὑπογραφὴ τὸν Φιλάρετο καὶ ὅσους χειροτόνησε ὅσο ἦταν καθηρημένος; Αὐτό, τολμῶ νὰ πῶ, εἶναι ὕβρις κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μόνο ὁ δρόμος τῆς ἀναχειροτονίας ὑπάρχει».
Ἔσπευσα νὰ προκαταλάβω τὴν συνέχισιν τῶν λόγων του, ἀλλὰ δὲν μοῦ ἐπέτρεψεν ὑπογραμμίζων ὅτι «-Μερικὰ πράγματα εἶναι μονόδρομος. Ἂν δὲν σεβαστοῦμε ὡς Ὀρθόδοξοι τὴν Θεία Κοινωνία, τὴν Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ καὶ τὸ Συνοδικὸ Σύστημα εἴμαστε τελειωμένοι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.