Γ΄ Μια Απολογία-Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού (που το κόστος της ήταν η "καθαίρεση"), συκοφαντείται συνειδητά από γνωρίζοντας, και κακοποιείται από τους αγνοούντας

Γ΄ ΜΕΡΟΣ

 ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΝ  ΥΠΟΜΝΗΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΟ  ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΝ  ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθύμιου Τριακαμηνᾶ

 Γ΄ ΜΕΡΟΣ

5) Διά τήν ε' κατηγορία (ἐπί κακοβούλῳ ἐξυβρίσει, ἔργῳ καί λόγῳ τοῦ Ποιμενάρχου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου....) σᾶς ἐκθέτω τά ἀκόλουθα:

Κατ' ἀρχάς ἀνεφέρθη ὁ κ. Ἰγνάτιος Λάπας σέ ὕβρεις κακόβουλες τίς ὁποῖες κατέφερα ἐναντίον του καί ἐναντίον τῆς Συνόδου, χωρίς νά ἀναφέρη συγκεκριμμένα τίς φράσεις καί τούς λόγους μου, μέ τούς ὁποίους καί τούς ἐξύβρισα. Ἐπίσης ἀνέφερε στήν ἴδια παράγραφο ὅτι ἔχω ὀπαδούς, πρᾶγμα τό ὁποῖον εἶναι ὄντως ὕβρις καί συκοφαντία χαλκευμένη ἐκ μέρους του ἐναντίον μου. Διότι μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ἔχει κανείς ὀπαδούς, ἐφ' ὅσον αὐτή δέν εἶναι σύλλογος ἤ ποδοσφαιρική ὁμάδα. Ἀνεφέρθην λοιπόν ἀνωτέρω ὅτι ἐρχόμενος στήν Λάρισα δέν ἡγήθην κάποιου ἀγῶνος, οὔτε ἠθέλησα νά αὐτοπροβληθῶ ἤ νά ἔχω ἰδιοτελῆ συμφέροντα.

Εἶδα ἁπλῶς τόν ἀγῶνα τῶν Λαρισαίων σύμφωνον μέ τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσι καί ἠγωνίσθην καί ἐγώ μαζί των, ὡς εἷς ἐξ αὐτῶν, ἐναντίον τοῦ σάπιου ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου, ὅπως ἔκανα καί πρίν ἔλθω στήν Λάρισα.

Βεβαίως πάντοτε προσπαθῶ νά ἐνημερώνω τούς ἀνθρώπους πού μέ πλησιάζουν καί τούς ἐφιστῶ τήν προσοχή, ὅσον ἀφορᾶ τούς καλούς καί τούς κακούς ποιμένες, τίς πλάνες οἱ ὁποῖες ὑφέρπουν σήμερα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἐκκοσμίκευσι ἡ ὁποία τήν διαβρώνει, τίς σκοτεινές δυνάμεις οἱ ὁποῖες τήν κατευθύνουν, τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ ὁποία τήν κατατρώγει κλπ. Ἐπίσης σέ ὅ,τι τούς λέγω τούς ἀντιδιαστέλλω τίς γραφές, τούς πατέρες καί τούς Ἱερούς Κανόνες, ὥστε νά εἶναι εἰς θέσιν νά κρίνουν μόνοι των καί νά ξεχωρίσουν τό σωστό ἀπό τό νόθο, τό ὑγιές ἀπό τό ἄρρωστο, καί τό καθαρό ἀπό τό σάπιο.

Εἶναι βεβαίως φυσικό οἱ Ἐπίσκοποι νά ἐνοχλοῦνται ἀπό αὐτήν τήν ἐνημέρωσι, διότι, ὅπως λέγει ἁπλά ὁ λαός, «ὁ μυγιασμένος μυγιάζεται». Ἄν δηλαδή ἀνῆκαν οἱ Ἐπίσκοποι στόν χῶρο τῶν σωστῶν, τῶν καθαρῶν, τῶν Ὀρθοδόξων, θά ἔπρεπε νά χαροῦν διότι ἐνημερώνεται ὁ λαός, προκειμένου νά μήν πέση σέ παγίδες. Τώρα ὅμως ἐπειδή προφανῶς δέν ἀνήκουν σ' αὐτήν τήν κατηγορία, αὐτά τά θεωροῦν ὕβρεις ἐναντίον των καί ὁμαδοποιήσεις, ὁπότε μᾶς δίδουν νά καταλάβωμε ὅτι θέλουν τούς χριστιανούς στά μέτρα των, γιά νά μποροῦν νά σταθοῦν στή Λάρισα καί ὅπου ἐτοποθετήθη ἕκαστος παριστάνοντας τόν ποιμένα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ἄν τώρα θεωρεῖται ὕβρις τό «ἀνάξιος», τό «τά χέρια σου στάζουν αἷμα» ἤ τό «μοιχεπιβάτης», καλόν θά ἦτο ὁ κ. Ἰγνάτιος Λάπας νά μᾶς ἀποδείξη ὅτι δέν εἶναι ἀνάξιος, μοιχεπιβάτης κλπ. ὁπότε ἐγώ, ἐφ' ὅσον εἶναι λογικές καί σύμφωνες μέ τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι οἱ ἀποδείξεις καί τά στοιχεῖα, τά ὁποῖα θά δοθοῦν, θά καταλάβω τό λάθος μου καί θά ζητήσω δημοσίως συγγνώμη.

Τή λέξι «ἀνάξιος» ἄλλωστε ἡ Ἐκκλησία τήν ἔχει τοποθετήσει μέσα στό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης διά νά ἐκφράζη ὁ λαός τήν γνώμη του καί νά καθορίζη τήν στάσι του ἀπέναντι στούς ἱερεῖς καί τούς Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι χειροτονοῦνται. Ἡ δέ λέξις «μοιχεπιβάτης» ἐχρησιμοποιήθη ἀπό τόν ἅγ. Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο διά τόν Ἀρσάκιο, ὁ ὁποῖος κατέλαβε τόν θρόνο του, ὅταν αὐτός ἐξωρίσθη καί τόν ὠνόμασε στίς ἐπιστολές του μοιχό καί προβατόσχημο λύκο. Φυσικά θά συμφωνήσετε καί σεῖς ὅτι οἱ ἅγιοι δέν ὑβρίζουν, ἀλλά ἀποδίδουν στόν καθένα τόν χαρακτηρισμό σύμφωνα μέ τά ἔργα του καί τοῦτο διά τήν ἐνημέρωσι καί ἀσφάλεια τοῦ λαοῦ.

Ὕβρις λοιπόν πρέπει νά θεωρηθῆ σύμφωνα μέ τά ἀνωτέρω, τό νά ἐκφρασθῆ κάποιος μέ λόγια χυδαῖα καί ἀπρεπῆ καί ὄχι τό νά ἐκφρασθῆ μέ εὐπρεπῆ λόγια, χαρακτηριστικά ὅμως τῶν πράξεών του. Ἔτσι λοιπόν δέν εἶναι ὕβρις ὅταν εἰποῦμε ὅτι κάποιος εἶναι μοιχός, ὁμοφυλόφιλος, ἀνήθικος κλπ. Μπορεῖ ὅμως νά εἶναι συκοφαντία, ἐάν ἀποδειχθοῦν ψευδεῖς οἱ κατηγορίες, ὁπότε τιμωρεῖται αὐτός ὁ ὁποῖος, ἄν καί εὐπρεπῶς ὡμίλησε, ἐσυκοφάντησε. Διά τοῦτο στήν ἑρμηνεία τοῦ ΝΕ΄ ἀποστολικοῦ κανόνος, τόν ὁποῖον ἐν προκειμένῳ ἐπικαλεῖται ὁ κατήγορός μου κ. Ἰγνάτιος Λάπας, ὁμιλεῖ ὁ ἅγ. Νικόδημος γιά τήν τιμή τήν ὁποία πρέπει νά ἀποδίδωμε στόν Ἐπίσκοπο λόγῳ τοῦ ἀξιώματός του. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ὕβρις τήν ὁποία ἀναφέρει ὁ κανών, εἶναι λέξεις χυδαῖες καί προσβλητικές ὡς μή εὐπρεπεῖς καί μόνον. Ἄν ὅμως ἡ ὕβρις ἐκφρασθῆ μέ κόσμιες καί πατερικές λέξεις, οἱ ὁποῖες ἐπιβεβαιώνουν τήν συμπεριφορά καί χαρακτηρίζουν τό πρόσωπο, τότε ἡ ὕβρις δέν καταλογίζεται ὡς ἄδικη πράξι.

Ὁ Στ' τῆς Β' Οἰκουμενικῆς Συνόδου κανόνας, τόν ὁποῖο ἐπίσης ἐπικαλεῖται ὁ κατήγορός μου, προφανῶς πρός ἐντυπωσιασμό, εἶναι ἐκτός θέματος, διότι ἀναφέρεται στίς προϋποθέσεις πού πρέπει νά πληροῦν οἱ μάρτυρες προκειμένου νά τούς δεχθῆ εἰς ἀκρόασιν ἕνα ἐκκλησιαστικό δικαστήριο.

Ἐν κατακλεῖδι αὐτῆς τῆς παραγράφου ἔχω νά ἀναφέρω ὅτι δέν εἶναι στόν χαρακτῆρα μου νά ὑβρίζω, οὔτε νά συκοφαντῶ, διότι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὁπότε ἐμμέσως πλήν σαφῶς ἡ ὕβρις ἀναφέρεται στόν Θεό, κατά τό πατερικό «ἡ προσκύνησις ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει», ὁπότε καί ἡ ὕβρις ἐπί τό πρωτότυπο διαβαίνει.

6) Διά τήν στ' κατηγορίαν (ἐπί βαναύσῳ διαταράξει τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης ἐκκλησιαστικῆς συναθροίσεως...) σᾶς ἐκθέτω πρός ἐνημέρωσι τά κάτωθι:

Κατ' ἀρχάς στήν δι' ἀέρος διαμαρτυρία μου τήν 15/5/2004 ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγ. Ἀχιλλείου, πετοῦσα μέ τό ὑπερελαφρό ἀεροπλάνο μόνος μου, χωρίς συνοδηγό ἤ συνεπιβάτη καί δέν θά ἤθελα νά ἐμπλέκετε ἄλλους, ὅταν ἀποδίδονται οἱ κατηγορίες.
Ἔπειτα διά τόν κίνδυνο τῆς ζωῆς τῶν πιστῶν, τῆς ἐπικινδύνου πτήσεως κλπ. αὐτό εἶναι ἔργο τῆς κοσμικῆς δικαιοσύνης, ἡ ὁποία ὁμολογουμένως λειτουργεῖ πολύ καλύτερα ἀπό τήν ἐκκλησιαστική, καί τό ἀναφέρει ὁ κατήγορός μου γιά νά δημιουργήση ἐντυπώσεις καί νά παρουσιαστῆ ὄψιμα προστάτης τοῦ λαοῦ, δεικνύοντας ἐνδιαφέρον γιά τήν ζωή του.

Θά ἔπρεπε νομίζω, ἄν ἦταν ἀληθινό τό ἐνδιαφέρον του, νά τό ἐξεδήλωνε τότε πού τά ΜΑΤ ξυλοφόρτωναν μέ τά κλόπς τούς πιστούς, τότε πού τούς ἔστελναν στά νοσοκομεῖα, τότε πού τά πρωτοσέλιδα τῶν ἐφημερίδων τούς ἀποτύπωναν ποδοπατουμένους ἀπό ἀστυνομικούς. Ἐνθυμούμεθα βεβαίως ὅλοι τήν ἀσφυκτική ἀτμόσφαιρα κατά τήν ἐνθρόνισί του, τότε πού οἱ ἀστυνομικές δυνάμεις διέλυαν τά πλήθη τῶν πιστῶν μέ καπνογόνα καί δακρυγόνα. Ὑπάρχει ἡ καταγγελία ὅτι 148 ἄτομα ἐτραυματίσθηκαν καί νοσηλεύθηκαν στό νοσοκομεῖο κατά τήν περιβόητη αὐτή ἐνθρόνισι, ἡ ὁποία πιστεύω θά λειτουργῆ ὡς ἐφιάλτης σ’ αὐτόν, κάθε φορά πού τήν ἐνθυμεῖται, στή μνήμη δέ τοῦ λαοῦ θά φέρη τίς στιγμές τῶν διωγμῶν ἀπό τούς εἰδωλολάτρες καί θά τούς προσγειώνη στήν σκληρή πραγματικότητα διά τό βάθος τοῦ ξεπεσμοῦ τῶν σημερινῶν Ἐπισκόπων.

Ἄν ὅμως ὄντως, καί προκειμένου νά μήν τόν ἀδικήσω, ἐνδιαφερόταν γιά τούς κινδύνους ἀπό τέτοιες ἐναέριες πτήσεις, θά ἔπρεπε πρό πολλοῦ νά εἶχε διαμαρτυρηθῆ γιά τά πολεμικά F 16 κλπ. τά ὁποῖα καί αὐτά πετοῦν στήν τελική τους γιά τήν προσγείωσι πάνω ἀπό τόν ἅγ. Ἀχίλλειο, στό ἴδιο περίπου ὕψος, ἀπό τά ὁποῖα στό παρελθόν εἶχαν δημιουργηθῆ θανατηφόρα ἀτυχήματα.

Ὅλα αὐτά τά λέγω γιά νά καταδείξω ὅτι τό πρόβλημά του εἶναι ἄλλο καί ὅτι ἐχολώθη κυριολεκτικά διότι ἔγινε μία διαμαρτυρία, τήν ὁποία δέν προέβλεψε, οὔτε καί μποροῦσε νά ἀποτρέψη αὐτός ἤ τά ἀγαπημένα του ΜΑΤ, προφανῶς δέ, θά ἐξετέθη σέ ὅλους τούς ἐπισήμους καί τούς συναδέλφους  του Ἐπισκόπους,  οἱ ὁποῖοι  ἴσως  θά

ἐξέφρασαν τήν ἔντονη δυσφορία τους στό πρόσωπό του, καθ' ὅσον τόσα χρόνια μετά τήν περιβόητη καί ἀνεπανάληπτη ἐνθρόνισί του στήν Λάρισα, δέν κατώρθωσε νά φιμώση τό στόμα τοῦ λαοῦ, νά τούς ὑποτάξη κάτω ἀπό τήν μπότα του, ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε μέ τούς ἱερεῖς του. Αὐτός κατά τήν γνώμη μου εἶναι καί ὁ λόγος πού μετά ἀπό αὐτά τά γεγονότα ἐδραστηριοποιήθη ἐπαρκῶς, κυνηγώντας ἐμένα ἀπό τό ἐξωκκλῆσι τῶν Ἀμπελακίων, κάνοντας μηνύσεις καί ἀσφαλιστικά μέτρα, ζητώντας χρηματική ἀποζημίωσι ἀπό πολλούς Λαρισαίους ἀγωνιζομένους κατά τοῦ δεσποτισμοῦ, ἐξεβίασε τούς πατέρες τῆς Ἱ. Μονῆς Κομνηνείου Στομίου νά τόν μνημονεύσουν, εἰδάλλως θά τούς ἐξεδίωκε ἀπό ἐκεῖ καί τόσα ἄλλα.

Αὐτά τά ἀποτελέσματα τῆς δεσποτικῆς του κυριαρχίας πρέπει νά ἀξιολογηθοῦν ὡς θετικά. Ἤδη, ὅπως φαίνεται, ὁ λαός κουράστηκε νά φωνάζη τόσα χρόνια «ἀνάξιος», χωρίς νά «ἱδρώνη τό αὐτί» τῶν ἁρμοδίων. Οἱ χιλιάδες τοῦ λαοῦ ὁ ὁποῖος τοῦ ἐπεφύλαξε αὐτή τήν «θερμή» ὑποδοχή κατά τήν ἐνθρόνισί του, διαμαρτυρόμενος γιά τήν καταπάτησι κάθε ἀνθρωπίνου δικαίου μέσα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἀραίωσε, ἀπηύδυσε, ἀπέκαμε. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι δέν ἔχουμε σήμερα τόν λαό τόν ὁποῖο εἶχε ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ Μ. Ἀθανάσιος καί ὁ ἅγ. Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός καί αὐτό ἐξυπηρετεῖ τούς σημερινούς Ἐπισκόπους καί τούς ἱκανοποιεῖ βαθύτατα. Ὁ λαός μας σήμερα εἶναι ἀποίμαντος, παραδομένος στά νύχια τῶν Εὐρωπαίων καί τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, οἱ δέ πνευματικοί βοηθοῦν ἀφάνταστα τήν δεσποτοκρατία, ἐπειδή ἀποπροσανατολίζουν τούς πιστούς μέ τό ναρκωτικό τῆς ἀρρωστημένης ὑπακοῆς, μέ τό νά τούς λέγουν νά μήν ἀσχολοῦνται μέ τά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας, παρά μόνον μέ τά δικά τους προβλήματα, μέ τό νά τούς φοβίζουν, ὅτι ἄν δέν κάνουν ὑπακοή στούς Ἐπισκόπους θά βρεθοῦν ἐκτός Ἐκκλησίας κλπ.

Ἔτσι λοιπόν, ὅπως βαδίζουν τά πράγματα, ἄν ἀντέξη ὁ κατήγορός μου Ἐπίσκοπος κ. Ἰγνάτιος Λάπας καί κάνη λίγη ὑπομονή, θά ἀποκατασταθῆ τελικά ἡ εἰρήνη στήν Λάρισα, μή ὑπαρχόντων ζωντανῶν ἀνθρώπων καί αὐτός θά καυχᾶται ὅτι πλέον ὅλοι τόν ἀποδέχονται καί ἄρα εἶναι ὁ κανονικός μητροπολίτης τῆς πόλεως.

Ἐπειδή στή δεσποτική σκέψι ἐντοπίζεται καί αὐτό τό ἐξωφρενικό καί κυριολεκτικά σχιζοφρενικό. Ἄν κάποιος διαμαρτυρηθῆ γιά τίς δεσποτικές αὐθαιρεσίες, τόν βαπτίζουν οἱ Ἐπίσκοποι ὡς ἀντάρτη, ἀπείθαρχο, ἐγωϊστή κλπ. καί ἐξαπολύουν ὅλη τήν κακία των ἐπάνω του. Ἄν πάλι δέν διαμαρτυρηθῆ γιά ὅλα αὐτά τά ὁποῖα συμβαίνουν σήμερα στήν Ἐκκλησία, καί συμβῆ κατόπιν ἑορτῆς νά τά ἐκθέση, τοῦ λέγουν οἱ Ἐπίσκοποι, ἀποποιούμενοι καί ἐδῶ τίς εὐθύνες των καί φορτώνοντάς τες πάνω στόν λαό, «καλά τότε πού συνέβησαν γιατί δέν διαμαρτυρηθήκατε;». Πρόκειται γιά αὐτήν τήν δεσποτική ἄκανθα τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τήν ὁποία ὅπως λέγει ὁ ἅγ. Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ὅπως καί ἄν τήν πετάξης θά σταθῆ ὄρθια. Ὁπότε, οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, ἐσεῖς ἔχετε τό πάνω χέρι. Τό λέγω αὐτό ἐπειδή πολλές φορές ἔτυχε νά ἀκούσω, συζητώντας μέ Ἐπισκόπους καί ἱερεῖς αὐτό τό «γιατί τότε δέν διαμαρτυρηθήκατε;» καί κατάλαβα ὅτι καί αὐτό ἀνήκει στά τεχνάσματα τοῦ διαβόλου, νά προτρέπωμε, δηλαδή, ἐκ τῶν προτέρων σέ ὑπακοή και πειθαρχία, προσευχή καί ὑπομονή καί ἐκ τῶν ὑστέρων σέ διαμαρτυρία, ἀνυπακοή καί ἀνταρσία.

Θά ἤθελα, πέραν ὅλων αὐτῶν, Ἅγιοι Δικαστές, νά προβληματισθῆτε –καί μάλιστα ἄν ἔχετε κάποιες πνευματικές εὐαισθησίες– καί μέ τήν ἑξῆς σκέψι. Εἶναι ἄραγε ἀρεστό στόν ἅγ. Ἀχίλλειο, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου τελοῦνται αὐτές οἱ πανηγύρεις καί λιτανεῖες, ὅλες αὐτές οἱ ἐξωτερικές καί ὑποκριτικές ἐκδηλώσεις, τά ἔξοδα, τά ὁποῖα γίνονται ἀπό τό κεράκι τοῦ φτωχοῦ λαοῦ, τό «κουβάλημα» δεκάδων Ἐπισκόπων μέ τίς συνοδεῖες των, τά ἀριστοκρατικά λουκούλεια τραπεζώματα καί οἱ Ἁβραμιαῖες φιλοξενίες, ἡ ἔνδυσις τῶν Ἐπισκόπων μέ τά χρυσοποίκιλτα πανάκριβα ἄμφια καί ἡ ἐπίδειξις τῶν πολυτελῶν των αὐτοκινήτων καί ὅ,τι ἄλλο συναφές παρακολουθοῦμε σ' αὐτές τίς τελετές;

Ἀπό αὐτά ἔχει ἀνάγκη αὐτός ὁ λαός σήμερα γιά νά στηριχθῆ στίς πάσης φύσεως ἐπιβουλές τοῦ πονηροῦ, ἤ νά ἰδῆ τούς Ἐπισκόπους νά ζωστοῦν τό λέντιον τοῦ Χριστοῦ, προκειμένου, ὡς εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, νά νίψουν τούς πόδας τῶν δούλων Του; Ἔχει ἀνάγκη ὁ λαός μας σήμερα νά βλέπη τούς Ἐπισκόπους κατά δεκάδες νά περιφέρονται στολισμένοι σάν λατέρνες, ἤ νά τούς ἰδῆ νά ἀσκοῦν πολεμική κατά τῶν αἱρέσεων, τῆς Μασονίας καί τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τῆς ἐκκοσμικεύσεως καί συμπορεύσεως μετά τῶν πολιτικῶν καί τῶν Εὐρωπαίων; Ἔχει ἀνάγκη νά ἀκούη ὁ λαός στίς πανηγύρεις τά πομπώδη κηρύγματα τῶν Ἐπισκόπων, τά ὁποῖα κατά τό πλεῖστον ἀναφέρονται στή δουλική ὑπακοή στό πρόσωπό των καί τίς ἐμετικές προσφωνήσεις καί ἀντιφωνήσεις, στίς ὁποῖες ὁ ἕνας «λιβανίζει» τόν ἄλλο ἐξιστορώντας τίς ἀνύπαρκτες ἀρετές του, ἤ νά σᾶς ἰδῆ στολισμένους καί κοσμημένους μέ τήν ταπείνωσι καί τίς ἄλλες ἀρετές, μέ τήν ὁμολογία καί τό θάρρος νά ἐνσκύψετε στά προβλήματά τῆς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα κατά τό πλεῖστον ἐσεῖς ἐδημιουργήσατε, νά προστατεύσετε τόν λαό ἀπό τήν δυτικοποίησι καί τό φράγκεμα καί νά ἀποδειχθῆτε μέ τά ἔργα σας κυρίως καί τό παράδειγμά σας ὁδηγοί καί στηρίγματα καί προστάτες, γινόμενοι ἀνάθεμα ἐσεῖς ἀπό τόν Χριστό, κατά τόν μέγα ἀπόστολο Παῦλο, (Ρωμ. 9, 3) προκειμένου νά σωθοῦν οἱ ἄλλοι; Ἄν ἔχει ἀνάγκη ὁ ἅγ. Ἀχίλλειος ἀπό αὐτά πού πράττουν σήμερα οἱ Ἐπίσκοποι ἤ ἀπό αὐτά τά ὁποῖα θά ἔπρεπε νά πράξουν, ἄς τό κρίνει ὁ λαός τοῦ Θεοῦ καί ὅσοι ἔχουν ὑγιῆ συνείδησι.

Πάντως εἶναι ἀλήθεια ὅτι αὐτό τό στημένο θεατρικό σκηνικό, σᾶς τό καταστρέφω ἐγώ καί μερικοί ἄλλοι ἀγενεῖς καί ἀπείθαρχοι, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἔχουν κάθε δημοκρατικό δικαίωμα νά διαμαρτυρηθοῦν γιά ὅλο αὐτό τό ξεπούλημα τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, τό ὁποῖο γίνεται σήμερα στήν Ἐκκλησία. Εἶναι γεγονός ὅτι λίγο ἀκόμη καί θά μᾶς πείσετε ὅτι στήν Ἐκκλησία ἀπαγορεύεται ἐκ μέρους τῶν πιστῶν κάθε διαμαρτυρία, ἤ ὅτι θά μᾶς ἐπιδεικνύετε ἐσεῖς τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά διαμαρτυρεῖται ὁ λαός τοῦ Θεοῦ καί ὁ ὁποῖος, συνήθως, συνίσταται στίς ἔγγραφες διαμαρτυρίες διά νά πετᾶτε τά γραφόμενα ἀνενόχλητοι στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.

Τό ὅτι δέν διεμαρτύρετο κατ’ αὐτόν τόν ἀναίσθητον κι ἀνεύθυνον τρόπον ὁ λαός τοῦ Θεοῦ διά μέσου τῶν αἰώνων, ἀλλά διεμαρτύρετο ζωντανά, ὑπεύθυνα καί μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς του, μόλις εἶναι ἀνάγκη νά τό ἀναφέρω. Πρέπει ὅμως ἐπιπλέον νά τονίσω στό σημεῖο αὐτό ὅτι ἡ ἐκ μέρους μου πάσης φύσεως διαμαρτυρία, ἔχει καί τόν σκοπό τῆς ἀποποιήσεως τῆς εὐθύνης, λόγῳ τῆς σιωπῆς καί τῆς δειλίας, σύμφωνα μέ τούς λόγους τοῦ προφήτου Ἰεζεκιήλ «Καί ὁ σκοπός ἐάν ἴδῃ τήν ρομφαίαν ἐρχομένην καί μή σημάνῃ τῇ σάλπιγγι, καί ὁ λαός μή φυλάξηται, καί ἐλθοῦσα ἡ ρομφαία λάβῃ ἐξ αὐτῶν ψυχήν, αὕτη διά τήν αὐτῆς ἀνομίαν ἐλήφθη, καί τό αἷμα ἐκ χειρός τοῦ σκοποῦ ἐκζητήσω» (Ἰεζεκιήλ 33, 6, ἴδε καί 3,4 καί 7,8 στίχ. παρόμοια παραδείγματα).

Βλέπετε λοιπόν πόσον ἀναγκαία εἶναι ἡ διασάλπισις τοῦ κινδύνου, προκειμένου νά μή χαθῆ ἔστω καί μία ψυχή, τήν ὁποία σύμφωνα μέ τά προφητικά λόγια θά ζητήση ὁ Θεός ἀπό τόν σκοπό (Ἐπίσκοπο). Ἄλλο τώρα θέμα εἶναι πού οἱ Ἐπίσκοποι, ὄχι μόνον δέν σαλπίζουν γιά νά ξυπνήση καί νά διαφυλαχθῆ ὁ λαός, ὄχι μόνον τόν ἀποκοιμίζουν μέ τά ὑπνωτικά τά ὁποῖα ὁ διάβολος παρέχει, ἀλλά καί ἐξανίστανται καί διαρρηγνύουν τά ἰμάτιά των σάν ἄλλοι Καϊάφες, ὅταν κάποιοι ἄλλοι προσπαθοῦν νά πράξουν αὐτό τό σωτήριο ἔργο, ἐπικαλούμενοι διατάραξι τῆς γαλήνης καί ὅσα ἄλλα φαιδρά ἰσχυρίζονται. Διότι ὄντως τούς ἐνδιαφέρει νά ὑπάρχη ἡ γαλήνη τοῦ νεκροταφείου, προκειμένου νά βασιλεύουν καί νά κυριαρχοῦν χωρίς νά ἔχουν προβλήματα.

Πρέπει, προκειμένου νά κατανοήση ὁ λαός τοῦ Θεοῦ τήν ἱστορία τοῦ περιβόητου ὑπερελαφροῦ ἀεροπλάνου, τοῦ ὁποίου φέρομαι ὡς κάτοχος, νά ἀναφερθοῦν χάριν τῆς ἀληθείας καί τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητος καί κάποια ἄλλα σχετικά μέ αὐτήν τήν ὑπόθεσι στοιχεῖα, εἰς τρόπον ὥστε νά δημιουργηθῆ μία σαφής εἰκόνα γιά τόν ρόλο τόν ὁποῖο ἐπρόκειτο ἀρχικῶς αὐτό νά διαδραματίση.

    Ἡ ὑπόθεσις λοιπόν αὐτή ἐξ’ ἀρχῆς ἔχει ὡς ἑξῆς. Ὅταν ἀπεφασίσθη νά ἔλθη ὁ Πάπας Ἰωάννης Παῦλος ὁ ΣΤ’ προσκεκλημένος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἰδιαιτέρως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου τό ἔτος 2001 στήν Ἑλλάδα, συνεκλονίσθην βαθύτατα ἀπό τόν βαθμό τῆς ἀποστασίας τῶν Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἀπεφάσισαν νά φέρουν τόν μεγαλύτερο ἐχθρό τῆς Ὀρθοδοξίας ἀνά τούς αἰώνας στήν ὀρθόδοξη χώρα μας, νά τόν ὑποδεχθοῦν καί νά τόν ἀναγνωρίσουν ὡς ὁμότιμο καί ὁμόψυχο ἐν Χριστῷ ἀδελφό των. Ἡ πρᾶξις των αὐτή δέν μπορεῖ νά συγκριθῆ μέ καμμία προγενέστερη προδοσία τῆς πίστεως, οὔτε ἀκόμη εἶναι δυνατόν νά διανοηθῆ κάποιος πλήρως τίς συνέπειες καί τίς ἐπιπτώσεις αὐτῆς. Ἐθεώρησα λοιπόν σκόπιμο καί ἀναγκαῖο νά γίνη μία σοβαρή διαμαρτυρία, ἀνάλογη μέ τό μέγεθος τῆς προδοσίας πού ἐπιτελεῖτο ἀπό τούς Ἐπισκόπους.

Δεδομένου τοῦ ὅτι σέ κάθε δημόσια ἐμφάνισι τοῦ Πάπα, ὑπάρχει αὐστηρώτατος ἔλεγχος καί ἀποκλεισμός τῶν ἀντιδρώντων, ἐσκέφθην ὅτι ὁ μοναδικός τρόπος ἀποφυγῆς τοῦ ἀστυνομικοῦ ἐλέγχου ἦτο ἡ διαμαρτυρία αὐτή νά γίνη ἀπό ἀέρος. Πρός τόν σκοπόν αὐτόν μέ τήν οἰκονομική συνδρομή πνευματικοῦ μου τέκνου ἠγοράσθη τό ἐν λόγῳ ὑπερελαφρύ πάνινο ἀεροπλάνο, λίγους μῆνες πρίν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Πάπα στήν Ἑλλάδα. Ἐπειδή δέν θεωροῦσα λογικό καί φρόνιμο νά ἐμπλακοῦν τρίτα πρόσωπα σ’ αὐτή τήν ὑπόθεσι, ἀπεφάσισα νά φανῶ ὡς κύριος τοῦ ἐν λόγῳ ἀεροπλάνου. Διά νά καταδείξω ὅτι πρόκειται περί ὑπερελαφροῦ πάνινου ἀεροπλάνου, μικρῆς ἀξίας σᾶς καταθέτω σχετικό φωτογραφικό ὑλικό.

 Ὡς ἐκ τούτου ἐξεπαιδεύθην διά νά ὁδηγῶ τό συγκεκριμμένο ὑπερελαφρύ ἀεροσκάφος. Κατά τήν ἡμέρα λοιπόν, τῆς ἀφίξεως τοῦ Πάπα ἀνεχώρησα μέ τό ἐν λόγῳ ἀεροπλάνο, ἔχοντας ἀναγράψει στά ὑπερμεγέθη πάνινα φτερά του συνθήματα καί λόγια τῶν Ἁγ. Πατέρων ὅπως τά λόγια τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: «τόν Πάπα νά καταρᾶσθε» κλπ. Μετά ἀπό ἀνεφοδιασμό καυσίμων σέ προγραμματισμένο μέρος ἔξω ἀπό τήν Θήβα, συνέχισα τήν πορεία μου, μέ σκοπό νά πετάξω πάνω ἀπό τήν Πνύκα κατά τήν ὥρα τῆς θεατρικῆς παραστάσεως τοῦ Πάπα μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Ὅταν εἰσῆλθα στό λεκανοπέδιο, ἀντελήφθην ὅτι μέ πλησίασαν δύο ἀεροπλάνα τῆς πολεμικῆς ἀεροπορίας, τά ὁποῖα ἤλεγχαν προφανῶς τόν ἐναέριο χῶρο διά τήν προστασία τοῦ Πάπα. Αὐτά μέ ἐξηνάγκασαν νά ἀλλάξω πορεία καί νά μήν μπορέσω τελικῶς νά φθάσω στόν τόπο τῆς συνευρέσεως τῶν δύο αἱρετικῶν κεφαλῶν. Εἶχα μαζί μου καί τυπωμένες προκηρύξεις, μέ πατερικά χωρία σχετικά μέ τόν Παπισμό, προκειμένου νά τίς πετάξω ἀπό ἀέρος.

 Ἕνεκα τοῦ ὅτι δέν κατάφερα νά φέρω εἰς πέρας τήν ἐν λόγῳ διαμαρτυρία, ἐλυπήθην βαθύτατα καί τό ἐθεώρησα ὡς προσωπική μου ἧττα, ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως.

Ὅπως βλέπετε, Ἅγιοι Δικαστές, στήν Ἀθήνα εἶναι ἀρκετά καλή καί πλήρης ἡ προστασία τήν ὁποίαν σᾶς παρέχει τό κράτος, προκειμένου νά ξεπουλᾶτε στούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ τόν θησαυρό τῆς πίστεως. Δέν συμβαίνει ὅμως τό ἴδιο καί στίς μικρότερες πόλεις, ὅπως στή Λάρισα, στό Βόλο κλπ. Ἐσκέφθην λοιπόν, διά τήν τιμήν, ὅπως λέγομε, τῶν ὅπλων νά προβῶ σέ μία μικροτέρας, βεβαίως, ἀξίας καί σημασίας διαμαρτυρία, στρεφόμενος ὅμως ἐναντίον τοῦ ἰδίου σάπιου ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου.

Τά ὑπόλοιπα, μετά ἀπό αὐτήν τήν ἀπόφασι, πιστεύω ὅτι σᾶς εἶναι γνωστά.

Ἀνεφέρθην ἐδῶ στήν ἄγνωστη πλευρά τοῦ ὑπεραλαφροῦ ἀεροπλάνου. Δέν σᾶς κρύβω ὅτι ἐχάρην ἰδιαιτέρως, μαθαίνοντας ἀπό ἐπισκοπικές πηγές ὅτι ἐταράχθητε καί ἐχολώθητε ὑπερβαλλόντως ἀπό αὐτήν τήν πρωτότυπη διαμαρτυρία. Αὐτό ἀποδεικνύει ἀφ’ ἑνός μέν ὅτι ἡ ὡς ἄνω διαμαρτυρία εἶχε πλήρη ἐπιτυχία, ἀφ’ ἑτέρου δέ ὅτι ὑπάρχουν τρόποι ὀρθοδόξου ὁμολογίας καί ἀποστασιοποιήσεως ἀπό τούς ἀποστατούντας ποιμένας, τούς ὁποίους ὀφείλει ὁ κάθε χριστιανός νά ἐφευρίσκη καί νά χρησιμοποιῆ. Εἶναι προσέτι, πιστεύω, ἕνα εἶδος χαλινοῦ οἱ ἐν λόγῳ διαμαρτυρίες, διότι ἐκτός τῶν ἄλλων ἀφυπνίζουν καί κάποιες συνειδήσεις πιστῶν. Ἐνημερωτικά σᾶς ἀναφέρω ὅτι τό μισοκατεστραμμένο πάνινο ὑπερελαφρὀ ἀεροπλάνο τό ἐδώρησα μετά τήν διαμαρτυρία στήν ἀερολέσχη τῆς Λάρισας, ἡ ὁποία μετά χαρᾶς τό ἀπεδέχθη.

    Ἀρκετά νομίζω ἀναφέρθηκα σ' αὐτήν τήν παράγραφο τοῦ κατηγορητηρίου. Διά δέ τά πατερικά ρητά θά ὁμιλήσω πιό κάτω, ἐπειδή ὅπως εἶπα ἀναμασῶνται τά ἴδια, προκειμένου νά ἐπιμηκυνθῆ τό κατηγορητήριο καί νά δημιουργηθοῦν ἐντυπώσεις.

    7) Διά τήν ζ' κατηγορία δέν ἀναφέρομαι διότι ἀπηλλάγην.

    8) Διά τήν η' κατηγορία (ἐπί ὑποκινήσει πιστῶν εἰς ἀπείθειαν, ἐχθροπάθειαν, ἐξέγερσιν, στάσιν καί ἀνταρσίαν....) ἔχω νά ἀναφέρω τά κάτωθι:

Δυστυχῶς Ἅγιοι Δικαστές, ἀντιλαμβάνομαι ὅτι τά προεκτεθέντα δέν γίνονται ἀντιληπτά καί κατανοητά ἐκ μέρους σας, αἰσθάνομαι δέ ὅτι ὁμιλῶ καί γράφω σε γλῶσσα ἄγνωστη σέ σᾶς. Αὐτό τό λέγω στό σημεῖο αὐτό, πλήν ὅμως ἰσχύει γιά ὅλο τό κατηγορητήριο. Βλέπω καθαρά ὅτι ἡ πρόθεσίς σας εἶναι νά εὕρετε κάποιους κανόνες, νά τούς συρράψετε στήν κάθε κατασκευασμένη κατηγορία καί νά ἐξοντώσετε κάποιον, τοῦ ὁποίου τό μόνο λάθος εἶναι, ὅτι δέν ἔσκυψε νά προσκυνήση τό σάπιο ἐκκλησιαστικό κατεστημένο, ἐκφραστής τοῦ ὁποίου στήν Λάρισα εἶναι ὁ κ. Ἰγνάτιος Λάπας. Ἐπί πλέον μοῦ δίδετε τήν ἐντύπωσι ὅτι οὐδέποτε ἀνοίξατε τό ἱερό Πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας, πολύ δέ περισσότερο δέν ἐντρυφήσατε μελετώντας το. Ἴσως δέ κάποιοι ἄλλοι σᾶς παρουσίασαν τούς κανόνες, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖσθε, καί ἐσεῖς ἁπλῶς τούς ἀντιγράψατε. Δέν ἐξηγεῖται διαφορετικά ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον προσπαθεῖτε νά ἀποδείξετε κάποιον ἔνοχο.

Βεβαίως λέγοντας αὐτά δέν θέλω νά κάνω τόν κανονολόγο, πλήν ὅμως καθημερινά σχεδόν ἀνοίγω τό Πηδάλιο, εἴτε διά μελέτη, εἴτε διά κάτι τό ὁποῖο μέ ἐρώτησαν, εἴτε διά νά ἰδῶ τήν θέσι τῆς Ἐκκλησίας σέ κάποιο θέμα κλπ. Πρέπει λοιπόν νά σᾶς πῶ ὅτι ἀπό τήν μέχρι τώρα μελέτη μου διεπίστωσα, ὅτι ὁ σκοπός τῶν Ἱερῶν Κανόνων δέν εἶναι νά δικαιώνουν τούς ἰσχυρούς καί ἀξιωματούχους καί νά «πετσοκόβουν» κυριολεκτικά τούς ἀδυνάτους, οὔτε νά δημιουργήσουν ἄβουλα ὄντα πάνω στά ὁποῖα θά κυριαρχῆτε, ὅπως ἐσεῖς ἴσως ὑποθέσατε. Ὁ σκοπός τῶν Ἱερῶν Κανόνων εἶναι νά ἀποδώσουν δικαιοσύνη κατ' ἄνθρωπον, μέ ἀπαραίτητη προϋπόθεσι τόν σεβασμό τῶν θεσμῶν καί μέ σκοπό τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Ἔχοντας λοιπόν αὐτό ὑπ' ὄψιν του ὁ ἄριστος ἑρμηνευτής τῶν ἱερῶν κανόνων, ἅγ. Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης, στούς δύο κανόνες τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ κατήγορός μου Ἐπίσκοπος Λαρίσης, στήν προκειμένη παράγραφο καί οἱ ὁποῖοι εἶναι πιστή ἀντιγραφή ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου, παραπέμπει καί τίς δύο φορές στόν ΛΑ΄ κανόνα τῶν ἁγ. Ἀποστόλων. Ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τό κάνει αὐτό εἶναι προφανής καί μπορεῖ νά γίνει κατανοητός ἀκόμη καί ἀπό ἕνα νήπιο. Ναί μέν δηλαδή ἡ συνομωσία καί ἡ φατρία πρέπει νά τιμωρεῖται, ἐφ' ὅσον ἀποδειχθῆ, ὑπό τήν προϋπόθεσι ὅμως τοῦ ΛΑ΄ Ἀποστολικοῦ κανόνος, ὁ ὁποῖος λέγει στήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγ. Νικοδήμου: «Ὅποιος πρεσβύτερος ἤθελε καταφρονήσει τόν ἰδικόν του Ἐπίσκοπον καί χωρίς νά γνωρίσῃ αὐτόν πῶς σφάλλει φανερά ἤ εἰς τήν εὐσέβειαν ἤ εἰς τήν δικαιοσύνην: ταυτόν εἰπεῖν χωρίς νά γνωρίσῃ αὐτόν πῶς εἶναι φανερά, ἤ αἱρετικός ἤ ἄδικος, ἤθελε συμμαζώνει κατ' ἰδίαν τούς χριστιανούς καί κτίσας ἄλλην ἐκκλησίαν ἤθελε λειτουργεῖ εἰς αὐτήν ξεχωριστά, χωρίς τήν ἄδεια καί γνώμην τοῦ Ἐπισκόπου του, ὁ τοιοῦτος ὡς φίλαρχος ἄς καθαίρεται».

Βλέπετε τίς προϋποθέσεις τίς ὁποῖες θέτει ὁ κανόνας καί τό λόγο γιά τόν ὁποῖον καθαιρεῖ αὐτόν τόν πρεσβύτερο; Ὁ Ἐπίσκοπος νά μήν εἶναι αἱρετικός ἤ ἄδικος καί ὁ πρεσβύτερος φίλαρχος. Τό θέμα τῶν αἱρέσεων στίς ὁποῖες ἔχετε ὑποπέσει θά τό ἐκθέσω ὅταν ἀναφερθῶ στήν μνημόνευσι καί στό σχίσμα. Τό θέμα τοῦ ὅτι ὁ κατήγορός μου εἶναι ἄδικος μπορεῖ νά τό μαρτυρήσουν ἀκόμη καί οἱ πέτρες στήν Λάρισα, ἐφ' ὅσον σιωπήσωμε ἐμεῖς.

Σᾶς ἀνέφερα τήν καταπάτησι τῶν Ἱερῶν Κανόνων κατά τήν ἐκλογή του, τόν στρατιωτικό καί δικτατορικό τρόπο τῆς ἐνθρονίσεώς του, τήν διά τῆς βίας μακροχρόνια παραμονή του, τά «ἀνάξιος», τά ὁποῖα κατά ἑκατοντάδες ἠκούοντο κατά τήν χειροτονία του καί τήν ἐνθρόνισί του, τήν εἴσοδο μέ εἰδικές κάρτες στόν ἱερό ναό τοῦ ἁγ. Ἀχιλλίου κατά τήν ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς του καί τήν παρόμοια εἴσοδο στόν ναό κατά τήν χειροτονία του στήν Ἀθήνα, ὅλων αὐτῶν τούς ὁποίους ἔσυρε ἀπό τήν Σαλαμίνα καί ἀλλοῦ καί τήν βίαιη ἀποπομπή ὅσων δέν τοῦ ἄρεσαν, τούς 148 τραυματίες τούς ὁποίους ἔστειλαν τά ΜΑΤ στό νοσοκομεῖο, προκειμένου αὐτός νά ἀνακηρυχθῆ Μητροπολίτης Λαρίσης κλπ.

Καί κάτι τό ὁποῖο λησμόνησα νά ἀναφέρω καί καταδεικνύει τό ἀπύθμενο βάθος τῆς ἀδικίας του. Ὅταν ἦλθε στήν Λάρισα δέν ἐσεβάσθη οὔτε τόν συλλειτουργό του Μητροπολίτη Λαρίσης Θεολόγο, ὁ ὁποῖος ἦτο στό τέλος τῆς ζωῆς του καί ἐνοσηλεύετο στό νοσοκομεῖο τῆς πόλεως. Τήν ἀνυπομονησία του αὐτή νά καταλάβη τόν θρόνο μέ τά ΜΑΤ, ὁπωσδήποτε δέν μπορεῖ νά τήν ξεχάση ὁ λαός.

Σύμφωνα λοιπόν μέ τόν ΛΑ' ἀποστολικό κανόνα, τόν ὁποῖο σᾶς ἐξέθεσα, Ἅγιοι Δικαστές, ἀνωτέρω, ποιός εἶναι φίλαρχος; Ἐγώ ὁ ὁποῖος δέν τόν ἀναγνωρίζω, ἤ ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔκανε ὅλα αὐτά διά νά ἀναρριχηθῆ στόν θρόνο; Κρίνετε μόνοι σας καί ἀπαντῆστε. Ἄλλωστε οὔτε μισθούς ἐζήτησα, οὔτε θέσεις, οὔτε ἀξιώματα, ἡ δέ τωρινή διαμονή μου στό δάσος μπορεῖ νά πείση κάθε καλόπιστον γιά τά αἰσθήματα τῆς φιλαρχίας μου. Ἐγώ μόλις μέ διέταξαν νά φύγω ἀπό τό ἐξωκκλῆσι τοῦ Προφ. Ἠλιοῦ ἀπεχώρησα, σεβόμενος ἀκόμη καί τήν προθεσμία τήν ὁποία μοῦ ἔθεταν. Εἰς ἐκεῖνον τόσα χρόνια τώρα φωνάζει ὁ λαός τῆς πόλεως νά φύγη, ἀλλά αὐτός μέ μεγαλυτέρα ἐμμονή ἔχει «κολλήσει» στόν θρόνο του, σάν νά ἔβαλε μέ πεῖσμα σκοπό νά κολάση ὁλόκληρη τήν πόλι καί νά τήν διατηρῆ σέ ταραχή.

Θά ἔλθω τώρα στό περιεχόμενο τοῦ κατηγορητηρίου τῆς παραγράφου αὐτῆς. Τά ψεύδη τά ὁποῖα ἀναφέρει ὁ κατήγορός μου εἶναι ὅτι εὑρίσκομαι πάντοτε ἔξωθεν τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγ. Ἀχιλλείου, ὅτι ὑποκινῶ τούς πιστούς εἰς ἀπείθεια καί ἐχθροπάθεια, ἐξέγερσι, στάσι καί ἀνταρσία, τό ὅτι πρωτοστατῶ στόν ἀγῶνα αὐτόν, τό ὅτι εὑρίσκομαι καί διαμαρτύρομαι κατά τίς μεγάλες ἑορτές, τίς ἐθνικές ἐπετείους, τήν Πρωτοχρονιά κλπ. καί τό ὅτι πολλάκις συνελήφθην ὑπό τῆς ἀστυνομίας καί μέ ἄφησαν ἐλεύθερο λόγῳ τῆς εὐσπλαγχνίας καί μακροθυμίας του. Φαίνεται ὅτι παντοῦ βλέπει σκιές, φαντάσματα καί ἐχθρούς καί πίσω ἀπό κάθε κίνησί του διακρίνει ἐμένα, ἕτοιμο νά τόν ἀνατρέψω. Ἔτσι ὅπως σκέπτεται , Ἅγιοι Δικαστές, θά μέ ἰδῆ σέ λίγο νά θέλω νά τοῦ πάρω καί τόν θρόνο!

Ἡ ἀλήθεια λοιπόν εἶναι ὅτι μόνον στήν ἑορτή τοῦ ἁγ. Ἀχιλλείου στέκομαι μέ τούς ἀγωνιζομένους χριστιανούς καί διαμαρτύρομαι στό πεζοδρόμιο καί τοῦτο ὄχι γιατί δέν θά ἤθελα νά εὑρίσκωμαι σέ κάθε διαμαρτυρία τῶν ἀγωνιζομένων χριστιανῶν, ἀλλά γιατί δέν μοῦ τό ἐπιτρέπουν αὐτό οἱ ἀσχολίες μου, λόγῳ τοῦ ὅτι ὑπάρχουν οἱ ἀγρυπνίες, οἱ ἐξομολογήσεις, τό ὅτι εὑρίσκομαι κάποια διαστήματα στό ἅγιον Ὄρος κλπ. Ἐπίσης μία φορά μόνο μέ συνέλαβε ἡ ἀστυνομία κατά τήν ἡμέρα τῆς περιβοήτου ἐνθρονίσεώς του, τότε πού ἡ ἀστυνομία ἐξαπέλυε δακρυγόνα καί καπνογόνα γιά νά ἐπιβάλη τήν τάξι. Δέν ὑποκινῶ δέ κανέναν εἰς ἀπείθεια καί ἐχθροπάθεια καί ἀνταρσία, ἁπλῶς μεταφέρω στούς πιστούς αὐτά τά ὁποῖα διαβάζω ἀπό τούς ἁγίους μας, τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι δηλαδή, τά δικαιώματά τους καί τίς ὑποχρεώσεις των μέσα στήν ἐκκλησία, τόν ἀγῶνα τόν ὁποῖον πρέπει νά κάνουν ἐναντίον τοῦ κακοῦ μέσα τους καί γύρω τους, τίς παγίδες τοῦ διαβόλου, τούς κακούς ποιμένες κλπ. Τώρα ἄν ὅλα αὐτά ὁ κατήγορός μου τά ἑρμηνεύη ὡς ἐχθροπάθεια, ἀπείθεια καί ἀνταρσία, νομίζω πώς ἤ πρέπει νά ἀλλάξωμε τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι καί νά γίνωμε ὅλοι ἄβουλα ὄντα στίς διαταγές τῶν Ἐπισκόπων καί στίς ὀρέξεις των, ἤ νά παίξωμε θέατρο σκιῶν, στό ὁποῖο οἱ Ἐπίσκοποι θά εἶναι οἱ σκηνοθέτες καί ἐμεῖς ὅλοι οἱ μαριονέττες.

Ἀντιλαμβάνεσθε Ἅγιοι Δικαστές, ὅτι δέν ἀντέχετε στήν κρίσι τοῦ λαοῦ καί δι' αὐτό θέλετε νά τοῦ κλείσετε τό στόμα; Δέν νομίζετε ὅτι ζεῖτε ἕνα ἀπατηλό ὄνειρο, στό ὁποῖο αἰσθάνεσθε ὅτι εἴστε θεόκλητοι καί δημόκλητοι ἐνῶ στήν πραγματικότητα εἴστε αὐτόκλητοι; Αὐτόκλητος, ὅπως γνωρίζετε μόνον τόν δρόμο τοῦ μαρτυρίου μπορεῖ κανείς νά ἀκολουθήση, ποτέ ὅμως τόν δρόμο τῆς ἐξουσίας. Ὁ δρόμος τῆς ἐξουσίας ἀπαιτεῖ νά εἶναι κάποιος ἤ θεόκλητος ἤ ἔστω δημόκλητος. Δέν κατανοεῖτε ὅτι ἡ Λάρισα καί ἡ κάθε Λάρισα δέν χρειάζεται ἐξουσιαστές, ἀλλά μαχητές ἐναντίον τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους; Τέτοιοι μαχητές ἦταν ὅλοι οἱ ἅγιοι Ἐπίσκοποι καί Πατριάρχες καί δι' αὐτό, ἐνῶ τούς ἐλάτρευε ὁ λαός, τούς κατεδίωκαν οἱ ἔχοντες τήν ἐξουσία, ἐνῶ σέ σᾶς συμβαίνει τό ἐντελῶς ἀντίθετο.

     

9.             Διά τήν θ’ κατηγορίαν δέν ἀναφέρομαι διότι ἀπηλλάγην.