ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ: Αρνούνται τον διάλογο για μια ΠΑΡΑΝΟΜΗ Αγιοποίηση

Δυὸ  Ἐπιστολὲς  γιὰ νὰ μὴ λησμονηθεῖ

       Μιὰ μεγάλη  παρανομία τῆς Συνόδου

Ε Π Ι Σ Τ Ο Λ Η  

τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ (2013)

Κύριε διευθυντά,

Επειδή αυτές τις ημέρες εορτάζεται η επέτειος της Μικρασιατικής  Καταστροφής και η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει θεσπίσει να τιμώνται ως Άγιοι ο εθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης και οι συν αυτω υπό των Τούρκων αναιρεθέντες κληρικοί και λαϊκοί, ακόμη και στρατιώτες και επιπλέον επειδή πιθανόν θα φιλοξενήσετε στα φύλλα της εγκρίτου εφημερίδος σας κάποια άρθρα σχετικά με την εορτή αυτή, τα οποία συντάσσουν υποτακτικοί και υπάλληλοι του Δεσπότη του Βόλου, κληρικοί και μοναχοί, θεώρησα αναγκαίο να καταθέσω κάποιες σκέψεις, οι οποίες πιθανόν να συντείνουν στην αφύπνιση του λαού σχετικά με το εν λόγω θέμα.

     Στις 26/1/2013 διοργανώσαμε στο Πανεπιστήμιο του Βολου ημερίδα σχετικά με την αγιοποίηση του εθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης, στην οποία προσκαλέσαμε και την Μητρόπολη Δημητριάδος να παραστεί δι’ αντιπροσώπου και να υπερασπισθεί την αγιότητα του Χρυσοστόμου. Από την αρχή της αγιοποιήσεως ζητούσαμε δημόσιο διάλογο, για να ενημερωθεί ο λαός του Θεού για το τι εστί Χρυσόστομος Σμύρνης και κατά πόσον άγιος είναι. Ίσως όμως διαφεύγει από την αντίληψι των συγχρόνων Χριστιανών ότι ο πλέον δικτατορικός και ανελεύθερος τόπος που υπάρχει σήμερα, είναι ο χώρος της Εκκλησίας.

      Οι σημερινοί  επίσκοποι κατευθύνουν την ιστορική πορεία της Εκκλησίας σύμφωνα με τα πάθη των, τις σκοπιμότητες και τις εντολές των σκοτεινών δυνάμεων. Διαλόγους κάνουν μόνον στημένους, εις τους οποίους «τα έχουν βρει» με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και αλλοθρήσκους. Φυσικό λοιπόν ήταν μέχρι σήμερα να μη δέχωνται διάλογο σχετικά με την αγιότητα του Χρυσοστόμου Σμύρνης, αλλά με τις κατ’ έτος εορταστικές φιέστες και πανηγυρικές δημοσιεύσεις να προσπαθούν να επιβάλλουν δικτατορικά την αγιοποίησι αυτή απαιτώντας συγχρόνως τυφλή υπακοή από τους Χριστιανούς.

      Δι’ αυτόν τον λόγο σας γνωστοποιούμε, ότι τους προσκαλούμε για μία ακόμη φορά σε δημόσιο διάλογο και αν αρνηθούν, όπως έπραξαν μέχρι σήμερα και συνεχίσουν την ίδια τακτική, σημαίνει αφ’ ενός μεν ότι ο Μητροπολίτης του Βόλου και οι παρατρεχάμενοι αυτού δεν έχουν επιχειρήματα περί της αγιότητος του Χρυσοστόμου Σμύρνης, αφήνοντας ανυπεράσπιστο τον χαλκευμένο άγιό τους και αφ’ ετέρου ότι όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια και δεν αγαπούν την Εκκλησία, αλλ’ απεναντίας ετοποθετήθηκαν στις θέσεις αυτές για να την εκτροχιάσουν και να την οδηγήσουν στη Ν. Εποχή και στον Αντίχριστο.

     Μετά τιμής

           Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς




ΕΠΙΣΤΟΛΗ (2008)

H  ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΙΣ

ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΛΑΦΑΤΗ

 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ

Κύριε Διευθυντά,

Γνωρίζοντας τήν εὐαισθησία τήν ὁποία ἔχει ὁ Ὀρθόδοξος Τύπος εἰς τά θέματα τῆς πίστεως καί συγχρόνως θεωρώντας καθῆκον μου τήν ἐνημέρωσι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι ἔχω εἰδικά ἀσχοληθῆ μέ αὐτό τό θέμα, σᾶς καταθέτω αὐτές τίς σκέψεις ἐλπίζοντας ὅτι θά εὕρουν ἀνταπόκρισι, λόγῳ τῆς σοβαρότητος τοῦ θέματος, εἰς τό ἐξίσου εὐαίσθητο ὀρθόδοξο πλήρωμα.

   Πρόκειται γία τήν ἁγιοποίησι τοῦ ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Καλαφάτη,  Μητροπολίτου Σμύρνης, τοῦ ὁποίου, σύμφωνα μέ τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἡ ὁποία  τόν ἁγιοποίησε τό 1992, ἡ μνήμη ἑορτάζεται τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Λόγῳ λοιπόν τοῦ ἐπικαίρου τοῦ θέματος, ἀλλά καί διά νά μή φανῆ ὅτι ἐλησμονήθη ἡ μεγάλη αὐτή παρανομία τῆς Συνόδου, ἡ ὁποία μέ παπικό τρόπο προσέβαλε ὅλο τό ὀρθόδοξο Ἁγιολόγιο, γίνεται ἡ παροῦσα ἀναφορά.

      Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ Σύνοδος μέ τήν ἁγιοποίησι αὐτή ἔκανε πολύ μεγάλο κακό στόν Χρυσόστομο Σμύρνης, διότι ἠνάγκασε πολλούς νά ἀσχοληθοῦν μέ τό πρόσωπό του καί νά φέρουν στό φῶς τῆς δημοσιότητος πολλά στοιχεῖα, τά ὁποῖα, ἄν δέν ἐγίνετο ἡ ἁγιοποίησις θά μᾶς ἦταν ἄγνωστα. Αὐτά τά στοιχεῖα εἶναι τόσο ἐπιβαρυντικά δι’ αὐτόν  ὥστε νά μειώνεται ἡ προσωπικότης του καί ὡς ἐθνομάρτυρος. Διότι ποιός ἀπό τούς ἐθνομάρτυρας εἶχε εἰδωλολατρικές ἀντιλήψεις, μασονικές σχέσεις, αἱρετικά φρονήματα καί Εὐρωπαϊκούς καί Ἀμερικανικούς προσανατολισμούς; Ποιός ἐθνομάρτυρας εἶχε ὑποβιβάσει τόσο πολύ τήν ὀρθόδοξο πίστι, ὥστε ὄχι μόνο νά μήν ἐνδιαφέρεται καθόλου δι’ αὐτήν, ἀλλά ἀπεναντίας νά τήν θυσιάζη μπροστά στό εἴδωλο τῆς Πατρίδος; Ποιός ἐθνομάρτυρας εἶχε τέτοια δουλική καί γλοιώδη  ὑποταγή στή Δύσι, ὥστε ὄχι μόνο νά ταυτίζεται πλήρως μέ τήν νοοτροπία της, ἀλλά καί ὅ,τι δυτικό καί ξενόφερτο νά τό θεωρῆ ἀγγελικό καί οὐράνιο;  Ποιός ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος  (δέν λέμε ἅγιος) ἔδειξε τόση περιφρόνησι στήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι, στούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί στόν ὀρθόδοξο μοναχισμό, ὥστε νά θέλη μέ μία μονοκονδυλιά νά τά διαγράψη, διότι ἐθεωροῦσε ὅτι αὐτά καθυστεροῦσαν τήν Ἐκκλησία ἀπό τήν πορεία της πρός τή Ν. Ἐποχή; Ποιός ὀρθόδοξος ποιμένας, ὅσο χλιαρός καί ἀδιάφορος καί ἄν ἦτο, διενοήθη ποτέ νά καλῆ τούς Προτεστάντες Πάστορες νά διδάσκουν τό ποίμνιό του; Δηλαδή νά καλῆ τούς λύκους νά κάνουν μάθημα στά πρόβατα καί μάλιστα νά τούς ἐκθειάζη καί νά τούς ἀνεβάζη ὡς τόν οὐρανό σάν οὐρανόσταλτο μάννα, αὐτούς οἱ ὁποῖοι δέν ἄφησαν τίποτε στή θέσι του ἀπό τίς ὑποθῆκες τῶν Πατέρων; Ποιός ὀρθόδοξος ποιμένας ὠνόμασε προφήτας τούς ἀνθρωπιστάς τῆς Δύσεως (Οὐίλσων, Κλεμανσώ, Λόϋδ Τζώρτζ κλπ),  διέκρινε στά μέτωπά των καί στήν ψυχή των τήν σφραγίδα τοῦ Θεοῦ, τούς ἀπεκάλεσε δημιουργούς ἑνός νέου κόσμου, ἀληθῶς θείου καί οὐρανίου καί ζητωκραύγαζε δι’ αὐτούς μέσα στόν Μητροπολιτικό ναό, ὅπως κάνει ὁ ἀφελής λαός διά τούς διεφθαρμένους πολιτικούς; Καί νά σκεφθῆ κανείς ὅτι ζητωκραύγαζε ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης γιά τόν Κλεμανσώ, ὑπέρ τοῦ ὁποίου ἐτέλεσε δοξολογία στήν Μητρόπολι τῆς Ἁγ. Φωτεινῆς τῆς Σμύρνης  ἐπί τῇ διασώσει του, ἀναφέροντας ἀμέσως πρίν σάν οὐράνιες ὑποθῆκες τά βλάσφημα λόγια τοῦ Κλεμανσώ ὅτι: «ἡ Ἑλλάς... θά συνεχίζη τό μέγα ἔργον τοῦ πολιτισμοῦ της διά τό ὁποῖον ἔτι φαίνεται προωρισμένη ὑπό τῶν Ὀλυμπίων θεῶν της...» (Χρ. Τσίτερ, «Τό ἀρχεῖον τοῦ Ἐθνομάρτυρος Σμύρνης Χρυσοστόμου», Τόμ. Γ΄ σ. 32, 33).

       Εἶναι  γεγονός  ὅτι  ὅσο  κανείς  ἀσχολεῖται  μέ  τά κείμενα καί τή ζωή τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, ἀφ’ ἑνός μέν δέν εὑρίσκει τίποτε (ἐν κυριολεξίᾳ) ὀρθόδοξο, ἀφ’ ἑτέρου συναντᾶ ἕνα παρανοϊκό πνεῦμα, μία ἐκκοσμίκευσι σέ βαθμό ἀποσυνθέσεως, ἕνα διαρκές ξεγλίστρισμα πρός τήν εἰδωλολατρεία καί τό ἀρχαῖο Ἑλληνικό πνεῦμα, μία ὑποτίμησι τῆς πίστεως καί προβολή τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί βεβαίως μία πλήρη ὑποταγή τῶν πάντων εἰς τό εἴδωλο τῆς πατρίδος.

     Ὅμως δέν εἶναι ὁ σκοπός μου σ’ αὐτή τήν ἐπιστολή νά παρουσιάσω  τήν προσωπικότητα τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης.  Διότι ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει ὅ,τι καί νά ἔκανε εἰς τήν ζωή του θά τόν κρίνη ὁ Θεός. Ἡ πρόθεσίς μου εἶναι νά παρουσιάσω τήν διάθεσι καί τό σκοτεινό πνεῦμα τῆς Συνόδου ἡ ὁποία τόν ἁγιοποίησε καί ὅλων τῶν Ἐπισκόπων ἐν συνεχείᾳ πού διατηροῦν μέ πεῖσμα αὐτήν τήν βεβήλωσι τοῦ ὀρθοδόξου Ἁγιολογίου. Ἔγιναν ὑπομνήματα στή Σύνοδο, κατετέθησαν μηνύσεις διά τήν παράνομο ἁγιοποίησι, κατετέθησαν πλῆθος στοιχείων τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν τοῦ λόγου τό ἀληθές, παρουσιάστηκε ἀνάγλυφα ἐνώπιον τῶν Ἐπισκόπων  ὅλη ἡ διαστροφή τοῦ πνεύματος τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, παρουσιάστηκε ἐκ τοῦ ἀντιθέτου ὅλη ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσις περί ἀναγνωρίσεως τῶν ἁγίων, ἀλλά δυστυχῶς ὅλα αὐτά ἦταν λόγια τά ὁποῖα ἀπευθύνοντο σέ νεκρούς. 

    Εἶναι ἀλήθεια πρωτοφανής αὐτή ἡ ἐμμονή τῶν Ἐπισκόπων σέ μία τόσο μεγάλη καί κραυγαλέα διαστροφή. Σοῦ δίδουν τήν ἐντύπωσι ὅτι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, ὄχι μόνο δέν ἐνδιαφέρονται καθόλου διά τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι, ἀλλά ἀπεναντίας τοποθετήθησαν στίς θέσεις αὐτές ἀκριβῶς διά νά τήν διαστρέψουν.  Σχηματίζεις τήν εἰκόνα ὅτι ἐκτελοῦν τυφλά ἐντολές τῶν αἱρετικῶν καί τῶν Μασόνων καί δέν ἔχουν τήν διάθεσι νά μετακινηθοῦν ἀπό τίς θέσεις των οὐδέ βῆμα ποδός. Θά ἦταν προτιμότερο νά ἐπέμεναν εἰς αὐτή τήν διαστροφή ἀπό ἐγωϊσμό ἤ ἀπό ἐμπιστοσύνη ὑπερφίαλη στό Παπικό ἀλάθητό των. Διότι εἰς αὐτήν τήν περίπτωσι θά ὑπῆρχε ἐλπίδα μετανοίας καί ἴσως μετά ἀπό τήν μετάνοια  κάτι καλό νά κάνουν στήν Ἐκκλησία. Τώρα ὅμως πού λειτουργοῦν σάν ρομπότ, τώρα πού ἐκτελοῦν τυφλά ἐντολές ἀνωτέρων σκοτεινῶν κύκλων, τώρα πού ἔγιναν Ἐπίσκοποι μέ συμβιβασμό καί σκοπιμότητα, τώρα τέλος πού εὑρίσκονται μέσα στήν ἀποστασία τῆς Ν. Ἐποχῆς, τί θά μποροῦσε ἀνθρωπίνως νά περιμένη κάποιος ἀπό αὐτούς, ὄχι μόνο στό θέμα τῆς ἁγιοποιήσεως τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, ἀλλά καί σέ ὅλα τά ἄλλα ἐξ  ἴσου σοβαρά θέματα τῆς πίστεως εἰς τά ὁποῖα ἔχουν ἀκριβῶς τήν ἴδια πορεία;

     Τό χειρότερο ἀπό ὅλα αὐτά εἶναι ὅτι σέ ὅλες αὐτές τίς παρανομίες καί διαστροφές των θέλουν ὅλο τό ὀρθόδοξο πλήρωμα, τόν λαό  τοῦ Θεοῦ ἐν πλήρει ὑποταγῇ, ὑπακοῇ καί ἐμπιστοσύνῃ εἰς τό πρόσωπό των καί τήν αὐθεντία των.  Δέν ὑπάρχει ἴσως χειρότερο πρᾶγμα καί μεγαλύτερη πλάνη ἀπό τό νά ἀκολουθῆς σκοτεινούς καί διεστραμμένους ἀνθρώπους καί νά νομίζης ὅτι αὐτό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὅτι ἔτσι θά εὑρίσκεσαι μέσα στό χῶρο τῆς σωστικῆς κιβωτοῦ.
          Ἄν ὑποθέσωμε ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι πιεσμένοι ἀπό τόν λαό τοῦ Θεοῦ ἀναιροῦσαν τήν ἁγιοποίησι τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, ἀπεκήρυττον τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διέκοπτον τούς διαλόγους μέ τούς αἱρετικούς, ἀπεχώρουν ἀπό τό Π.Σ.Ε. καί γενικῶς ἔπραττον ὅ,τι ἀπαιτεῖ ἡ Όρθόδοξος Παράδοσις, πάλι θά ἦταν ἀνάξιοι Ἐπίσκοποι, ἀκατάλληλοι ποιμένες καί λίαν ἐπικίνδυνοι εἰς τό νά ὁδηγήσουν ψυχάς. Διότι ὅλα αὐτά θά τά ἔπραττον ἐπειδή ἐπιέστηκαν καί ὄχι ἐπειδή τά πιστεύουν καί διότι τότε θά ὁδηγοῦντο ἀπό τούς ὑφισταμένους, ἐνῶ αὐτοί ἐτέθησαν φυσικοί ὁδηγοί καί ἐπιπλέον διότι τό φυσικό γνώρισμα τοῦ πνευματικοῦ ὁδηγοῦ καί ποιμένος εἶναι ἡ θυσία, σύμφωνα μέ τήν Ἁγ. Γραφή, ἐνῶ αὐτοί θά ἄγοντο καί θά ἐφέροντο μία ἀπό τίς σκοτεινές δυνάμεις καί μία ἀπό τόν λαό, προκειμένου νά μή θυσιάσουν τό ἀξίωμά των.

   Εἶναι λοιπόν, ὅπως καταλαβαίνει κανείς πολύ σοβαρώτερα τά πράγματα ἀπό ὅτι φαίνονται, ἡ δέ ἁγιοποίησις τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης δέν ἔκανε τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά καταδείξη καί εἰς τούς πλέον ἀσχέτους μέ τά ἐκκλησιαστικά τήν διάθεσι τῶν ποιμένων, ἡ ὁποία δέν διαφέρει ἀπό τήν διάθεσι τοῦ λύκου πρός τό πρόβατο. 
       Εἶναι δέ ἀλήθεια ὅτι τελευταῖα οἱ Ἐπίσκοποι ἔχουν ἀλλάξει στάσι ἀπέναντι  στούς ἀντιδρώντας δι’ αὐτήν τήν ἁγιοποίησι. Ἐνῶ στήν ἀρχή ὑπερασπίζοντο τόν νεόκοπο ἅγιό των, ἀναμασώντας κυρίως τά ἐπιχειρήματα τοῦ μακαρίτη Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ἐν συνεχείᾳ βλέποντας ὅτι τά ἐπιχειρήματα αὐτά εἶναι γελοῖα καί δέν ἠμποροῦν νά πείσουν οὔτε τά νήπια, ἄλλαξαν στάσι καί ἀντιμετωπίζουν τούς ἀντιδρῶντας ἐξασκῶντας τήν μεγάλη ἀρετή  τῆς σιωπῆς. Δηλαδή τούς λέγομε καί  τούς γράφουμε, τούς προσκαλοῦμε σέ συζήτησι καί δημόσιο διάλογο, προσβάλλουμε καί κυριολεκτικῶς ἐξευτελίζουμε τόν «ἅγιό των», ἀποκαλύπτοντας ὅλη τήν προσωπικότητά του καί τά πιστεύω του, τούς ἀποκαλύπτουμε ἐπί πλέον καί τίς ἰδικές των προθέσεις ἀπέναντι εἰς αὐτήν τήν ἁγιοποίησι καί οἱ Ἐπίσκοποι τηροῦν «ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή».
       Συνεχίζουν βεβαίως μέ λαμπρότητα τίς ἑορταστικές φιέστες, τήν μνημόνευσί του μεταξύ τῶν ἁγίων, τούς πομπώδεις λόγους περί θυσίας ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, τά τροπάρια εἰς τά ὁποῖα ὑμνοῦνται τά πατριωτικά του κατορθώματα καί ἀνδραγαθήματα καί κατά τά ἄλλα ὁ χορός βαστάει καλά....

 Ἄν αὐτή ἡ ἀντιμετώπισις εἶναι ἀπό σοβαρούς καί ὑπευθύνους ἀνθρώπους καί ἄν πιστεύουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἐπίσκοποι στήν ἁγιότητα τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης καί ἄν ἐπί πλέον εἶναι σέ θέσι νά ὑπερασπίσουν ὄχι τούς χριστιανούς καί τό ποίμνιό των, ἀλλά τόν ἅγιο πού κατεσκεύασαν, αὐτό μπορεῖ καί ὁ τελευταῖος χριστιανός νά τό κατανοήση.  Πάντως ἕνα εἶναι βέβαιο. Ὅτι δηλαδή ὁ ἅγιος τόν ὁποῖο κατεσκεύασαν ταιριάζει ἀπολύτως στά πιστεύω των, στήν νοοτροπία των καί φυσικά στήν πορεία τήν ὁποία ἔχουν μεθοδεύσει νά βαδίση «ἡ  Ἐκκλησία», προκειμένου νά ἀπαγκιστρωθῆ ἀπό τήν Ἱερά Παράδοσι καί τούς πραγματικούς ἁγίους.

       Ἔτσι λοιπόν κατεσκεύασαν ἕναν ἅγιο καί τόν ἐγκατέλειψαν ἀνυπεράσπιστο στή δίνη τῆς κατακραυγῆς τοῦ λαοῦ. Κατεσκεύασαν ἕναν ἅγιο πιστεύοντας ὅτι μέ μία συνοδική ἀπόφασι θά τόν ἀνασύρουν ἀπό ἐκεῖ πού εὑρίσκεται καί θά τόν τοποθετήσουν εἰς τόν ἱερώτερο χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Κατεσκεύασαν ἕναν ἅγιο θεωρώντας ὅτι καί ὁ Θεός ὑποτάσσεται στίς δεσποτικές ἀποφάσεις.  Κατεσκεύασαν ἕναν ἅγιο στά μέτρα τῆς Ν. Ἐποχῆς μέ τόν σκοπό νά διαδραματίση ἕνα οὐσιαστικό ρόλο προτύπου στίς προσπάθειες τῆς ἑνώσεως μέ τούς αἱρετικούς.

       Τελειώνοντας   εἶναι  ἀνάγκη  νά  ἀναφερθῆ  ὅτι  σύμφωνα μέ τήν σημερινή πορεία τῶν Ἐπισκόπων, ἐκεῖνο πού πρέπει νά ἀναμένωμε ἀπό αὐτούς εἶναι νά ἁγιοποιήσουν καί τόν πρόεδρο τῶν ὁμοφυλοφίλων καί τόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο γιά νά ἔχουν καί οἱ ὁμοφυλόφιλοι καί οἱ πολιτικοί τόν ἅγιο προστάτη των, ὅπως καί οἱ Μασόνοι ἔχουν τόν ἅγιο Τέκτονα καί καυχῶνται δι’ αὐτόν, γράφοντας μάλιστα στά μασονικά περιοδικά ὅτι δέν θά ἠδύνατο ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης νά φθάση εἰς τό ὕψος τῆς ἁγιότητος ἄν δέν ἦτο Τέκτων.

Ἀμπελάκια Λαρίσης, 1 Σεπτεμβρίου 2008

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς.