ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟ της Πεντηκοστής

Παράκληση πρὸς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ θεραπεύσει τὴν σύγχυση—διάσταση ἀνάμεσα σὲ Χριστιανούς, τὴν θλίψη—ἀκηδία καὶ τὸ ἀχαρίτωτο «ἵνα συνημμένοι» τῇ πίστει «σοι ὑμνῶμεν, καὶ δοξολογῶμεν τὸ πανάγιόν σου Πνεῦμα».

Α Π Ο   Τ Ο Ν   Ο Ρ Θ Ρ Ο

Κοντάκιον  Ἦχος πλ. δ'

Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος, ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε, καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα.

Ὁ Οἶκος

Ταχεῖαν καὶ σταθηρὰν δίδου παραμυθίαν τοῖς δούλοις σου, Ἰησοῦ, ἐν τῷ ἀκηδιάσαι τὰ πνεύματα ἡμῶν, μὴ χωρίζου τῶν ψυχῶν ἡμῶν ἐν θλίψεσι, μὴ μακρύνου τῶν φρενῶν ἡμῶν ἐν περιστάσεσιν, ἀλλὰ ἀεὶ ἡμᾶς πρόφθασον. Ἔγγισον ἡμῖν, ἔγγισον ὁ πανταχοῦ, ὡς περ καὶ τοῖς Ἀποστόλοις σου πάντοτε συνῇς, οὕτω καὶ τοῖς σὲ ποθοῦσιν ἕνωσον σαὐτὸν οἰκτίρμον, ἵνα συνημμένοι σοι ὑμνῶμεν, καὶ δοξολογῶμεν τὸ πανάγιόν σου Πνεῦμα.

Ἀπὸ τὴν θ' ᾠδὴ

Ὅσοις ἔπνευσεν ἡ θεόρρυτος χάρις,

Λάμποντες, ἀστράπτοντες, ἠλλοιωμένοι,

Ὀθνείαν ἀλλοίωσιν εὐπρεπεστάτην

Ἰσοσθενοῦσαν τὴν ἄτμητον εἰδότες,

Σοφὴν τρίφεγγον οὐσίαν δοξάζομεν.