Μή συσχηματίζεσθε τοις Οικουμενισταίς. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, οποιαδήποτε ανοχή, λογαριάζεται ως αποδοχή, συμμετοχή και συνενοχή! Πλέον ο Οικουμενισμός οδηγεί φανερά στην Πανθρησκεία!

 «...καὶ μὴ συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον» (Ρωμ. 12, 2).

Μᾶς γνωστοποιήθηκε ἕνα δυνατὸ κείμενο (μὲ τὴν ἔνδειξη “μὴ δημοσιεύσιμο”), ποὺ ἀποδεικνύει καὶ κατοχυρώνει καὶ πάλι τὶς αἱρετικὲς ἐκκλησιολογικὲς θέσεις τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου (ὡσὰν νὰ ἦσαν ἄγνωστες!). Μόνο ποὺ τὸ κείμενο αὐτό, τὸ ὁποῖο περιφέρεται πρὸς ὑπογραφὴν ἀπὸ τοὺς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, εἶναι (σὲ κάποιο του σημεῖο) κακόδοξο καὶ ἀντιφατικό. Ὁμιλεῖ γιὰ ἀποδεδειγμένη αἵρεση, ἀλλὰ ἀρνεῖται τὴν ἀποδεδειγμένη πρακτικὴ τῶν Πατέρων, περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ ἀποδεδειγμένα αἱρετικούς!

Ὁ χαρακτηρισμὸς “κακόδοξο” εἶναι συνειδητός, γιατὶ συνειδητὰ οἱ συντάξαντες αὐτὸ τὸ κείμενο παραποιοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση! Ἐνῶ δηλαδή, ἔχει καταδειχθεῖ μὲ πληθώρα Πατερικῶν κειμένων (κι ὄχι μ’ ἕνα-δυὸ ἀποσπασματικὰ χωρία) ὅτι ἡ διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς συνειδητοὺς αἱρετικούς, ἡ μὴ κοινωνία μὲ αὐτούς –δηλαδή, ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου– αὐτοὶ καταγγέλλουν μὲν τὶς κακοδοξίες τοῦ Πατριάρχη, ταυτόχρονα ὅμως οἱ ἴδιοι, παραποιοῦν τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ κοινωνοῦν μαζί τους!!!

Κι ἂν αὐτὸ τὸ ἔκαναν στηριζόμενοι σὲ κάποιες πατερικὲς μαρτυρίες, τότε θὰ εἴμαστε ἐφεκτικοὶ μὲ τὶς ἀπόψεις τους, θὰ μπορούσαμε νὰ δοῦμε τὸ θέμα ὡς ὑποκείμενο στὴν διάκριση τους, ὡς πνευματικῶν Πατέρων. Δυστυχῶς ὅμως, οἱ πατέρες τῆς «Συνάξεως», κάνουν ὅ,τι κάνουν, χωρὶς νὰ ἔχουν τὴν εὐαισθησία νὰ στηρίξουν στὴν πατερικὴ διδασκαλία καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας τὶς θέσεις τους.

Παραθέσαμε ἑκατοντάδες ἐκτεταμένων κειμένων ἀπὸ τὶς διδασκαλίες τῶν Πατέρων (κι ὄχι κάποια ἀπομονωμένα φρασίδια), ἀλλὰ ἀποφεύγουν ἐπὶ τούτων νὰ πάρουν θέση, ὅπως πολλάκις τοὺς ἔχει ζητηθεῖ. Τοῦτο ἔκαμε καὶ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὅταν στὴν ἐπιμονή μου νὰ μᾶς μιλήσει γιὰ τοὺς θεολογικοὺς λόγους ποὺ τὸν κάνουν νὰ κοινωνεῖ μὲ ἀκοινώνητους, δήλωσε ἐνώπιον τρίτων σὲ μένα προσωπικά, ἐδῶ καὶ 2 χρόνια, ὅτι τότε δὲν εὐκαιροῦσε, ἀλλὰ ...θὰ τὸ κάνει.

Ἀκόμα δὲν τὸ ἔκανε!

Εἶναι φανερό, ὡς ἐκ τούτου, ὅτι «τῆς διχοστασίας τὸ σκάνδαλον», κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου, δὲν τὸ ἐπιφέρουν μόνο οἱ αἱρετικοί· ὅτι τὴν ἑνότητα τοῦ ἀγώνα κατὰ τῆς αἱρέσεως τὸν διαταράσσουν καὶ ὅσοι πορεύονται μετα-πατερικὰ σὲ πρακτικὰ θέματα, ὅπως αὐτὸ τῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν αἱρετικῶν.

Παραθέτουμε –ἐπιπροσθέτως ὅσων ἔχουμε παρουσιάσει– ἕνα ἀκόμα κείμενο γιὰ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ (γιατὶ οἱ Πατέρες τῆς «Συνάξεως» τὸ γνωρίζουν καὶ μᾶς τὸ δίδασκαν, ἀλλὰ δὲν τὸ ἐφαρμόζουν). Εἶναι τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ ὅλους ἐκείνους, «τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχήν, ἣν ὑμεῖς ἐμάθετε, ποιοῦντας»!

Σ. Π.

«...Ἐκκλίνατε ἀπ' αὐτῶν»

(Ρωμ. ιστ΄ 17-18)

Ὁ ἱ. Χρυσόστομος λοιπόν, ἑρμηνεύοντας τὸν ἀπόστολο Παῦλο μᾶς διδάσκει νὰ ἀπομακρυνόμαστε καὶ νὰ μὴν κάνουμε καμία ὑπακοὴ σὲ ὅσους Πατριάρχες, Ἐπισκόπους ἢ λαϊκοὺς ἐνεργοῦν παρὰ τὴν Εὐαγγελικὴ διδαχή· αὐτοὺς ποὺ μὲ περισσὴ πονηρία καὶ δολερότητα παριστάνουν τοὺς Ποιμένες καὶ διδασκάλους, ἀλλὰ παραποιοῦν τὴν εὐαγγελικὴ διδασκαλία· γιατὶ αὐτοί, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον διαιροῦν τὴν Ἐκκλησία) ἐφευρίσκοντες νέες διδασκαλίες «δογμάτων παρὰ τὴν διδαχὴν τῶν ἀποστόλων», ὅπως ἀκριβῶς ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ οἱ ὀπαδοί του ποὺ παραποιοῦν τὸ περὶ Ἐκκλησίας Δόγμα.

Δὲν ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος (ὅπως διδάσκουν οἱ πατέρες τῆς «Συνάξεως» καὶ οἱ περὶ τὸν μητροπολίτη Πειραιῶς Σεραφείμ) νὰ περιμένουμε πρῶτα τὴν ἀπόφαση Συνόδου, ἢ κάποια ἕνωση μὲ αἱρετικούς, ἢ τὸ «κοινὸ ποτήριο» καὶ μετὰ νὰ ἀπομακρυνόμαστε, ἀλλὰ ἀμέσως, ἀφοῦ αὐτοὶ ἀμετανόητα ἐπὶ δεκαετίες, μάλιστα, ὁμιλοῦν περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας, περὶ «ἀδελφῶν» Ἐκκλησιῶν καὶ περὶ «κοινοῦ βαπτίσματος» μετὰ τῶν αἱρετικῶν, ἀμέσως νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ αὐτούς.

Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχήν, ἣν ὑμεῖς ἐμάθετε, ποιοῦντας· καὶ ἐκκλίνατε ἀπ' αὐτῶν. Οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν, ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ· καὶ διὰ τῆς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας ἐξαπατῶσι τὰς καρδίας τῶν ἀκάκων.

αʹ. Πάλιν παραίνεσις, καὶ εὐχὴ μετὰ τὴν παραίνεσιν. Εἰπὼν γὰρ σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας ποιοῦντας, καὶ μὴ ὑπακούειν αὐτοῖς, ἐπήγαγεν· Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψει τὸν Σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑμῶν· καί, Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μεθ' ὑμῶν.

Σκόπει δὲ πῶς καὶ προσηνῶς παραινεῖ, οὐκ ἐν τάξει συμβούλου, ἀλλ' ἐν τάξει ἱκέτου τοῦτο ποιῶν, καὶ μετὰ πολλῆς τῆς τιμῆς· καὶ γὰρ καὶ ἀδελφοὺς ἐκάλεσε, καὶ ἱκετεύει. Παρακαλῶ γὰρ ὑμᾶς, φησίν, ἀδελφοί. Εἶτα καὶ ἐναγωνίους ποιεῖ, δεικνὺς τὸ δολερὸν τῶν ἐπηρεαζόντων. Ὡς γὰρ οὐκ αὐτόθεν δήλων ὄντων φησί· Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς σκοπεῖν· τουτέστι, περιεργάζεσθαι μετὰ ἀκριβείας, καὶ καταμανθάνειν καὶ διερευνᾶσθαι. Τίνας, εἰπέ μοι; Τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχήν, ἣν ὑμεῖς ἐμάθετε, ποιοῦντας.

Αὕτη γὰρ μάλιστα Ἐκκλησίας ἀνατροπή, τὸ διῃρῆσθαι· τοῦτο ὅπλον τοῦ διαβόλου, τοῦτο πάντα ἄνω καὶ κάτω ποιεῖ. Ἕως γὰρ ἂν ᾖ τὸ σῶμα ἡνωμένον, οὐκ ἰσχύει εἴσοδον ἔχειν, ἀλλ' ἀπὸ τῆς διχοστασίας τὸ σκάνδαλον. Ἡ δὲ διχοστασία πόθεν; Ἀπὸ τῶν δογμάτων τῶν παρὰ τὴν διδαχὴν τῶν ἀποστόλων. Τὰ δὲ δόγματα τὰ τοιαῦτα πόθεν; Ἀπὸ τοῦ γαστρὶ δουλεύειν καὶ τοῖς ἄλλοις πάθεσιν. Οἱ γὰρ τοιοῦτοι, φησί, τῷ Κυρίῳ οὐ δουλεύουσιν, ἀλλὰ τῇ αὑτῶν κοιλίᾳ.

Ὥστε οὐκ ἂν γένοιτο σκάνδαλα, οὐκ ἂν γένοιτο διχοστασία, εἰ μή τι παρὰ τὴν ἀποστολικὴν διδαχὴν ἐπινοηθείη δόγμα· ὃ καὶ ἐνταῦθα δηλῶν ἔλεγε, Παρὰ τὴν διδαχήν. Καὶ οὐκ εἶπεν, Ἣν ἐδιδάξαμεν, ἀλλ', Ἣν ὑμεῖς ἐμάθετε, προκαταλαμβάνων αὐτούς, καὶ δεικνὺς πεπεισμένους δὴ καὶ ἀκούσαντας καὶ καταδεξαμένους.

Καὶ τί ποιήσομεν τοῖς τὰ τοιαῦτα κακουργοῦσιν; Οὐκ εἶπεν, Ὁμόσε χωρεῖτε καὶ πυκτεύετε, ἀλλ', Ἐκκλίνατε ἀπ' αὐτῶν. Εἰ μὲν γὰρ ἐξ ἀγνοίας ἢ πλάνης τοῦτο ἐποίουν, ἔδει διορθοῦν·  ἐπειδὴ  δὲ  εἰδότες  ἁμαρτάνουσιν,  ἀποπηδᾶτε.

Καὶ ἀλλαχοῦ δὲ τοῦτο λέγει· Συστέλλεσθε γάρ, φησίν, ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος. Καὶ Τιμοθέῳ περὶ τοῦ χαλκέως διαλεγόμενος, τοιαῦτα παρῄνει λέγων· Ὃν καὶ σὺ φυλάσσου. Εἶτα καὶ κωμῳδῶν τοὺς τὰ τοιαῦτα τολμῶντας, λέγει καὶ τὴν αἰτίαν, ἀφ' ἧς ταύτην ἐπενόησαν τὴν διχοστασίαν· Οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Χριστῷ, φησίν, οὐ δουλεύουσιν, ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ.

(Χρυσοστόμου Ἰωάννου, Ἑρμηνεία εἰς τὴν πρὸς Ρωμαίους, ὁμιλ. ΛΒ΄).