Ο π. Ευθύμιος γιόρτασε στη Σερβία με τον Σεβασμιώτατο Aρτέμιο τον Άγιο Σάββα.

Ο π. Ευθύμιος γιόρτασε στη Σερβία με τον Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο τον Άγιο Σάββα.

 

Των τριών Ιεραρχών σήμερα, ημέρα κατά την οποία γιορτάζουμε τους τρεις μεγίστους Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος, τους Μεγάλους Καππαδόκες Πατέρες, που ερμήνευσαν με άριστο τρόπο την Αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο και το διέδωσαν σε όλη την οικουμένη, χρησιμοποιώντας  την κατά κόσμον σοφία και γνώση τους γι’ αυτόν τον σκοπό προς δόξαν Θεού.

Επετέλεσαν απαράμιλλο  κοινωνικό–φιλανθρωπικό έργο, υπερασπίστηκαν  την Ορθόδοξο πίστη με τα θεόπνευστα συγγράμματά τους, όταν αυτή κινδύνευε από τους αιρετικούς της εποχής τους, και ήταν αυτοί οι Άγιοι, που μίλησαν για όλα τα κοινωνικά–ηθικά–πνευματικά–δογματικά θέματα που απασχολούσαν την κοινωνία των πιστών. Οι απαντήσεις τους είναι διαχρονικές, καὶ αποτελούν μέχρι σήμερα, για μας τους συγχρόνους Ορθοδόξους,  τα φώτα, τους οδοδείκτες και τους συμβουλευτικούς οδηγούς για την επίλυση κάθε μορφής προβλημάτων στην καθημερινή μας ζωή.

Μια τέτοια μεγάλη μορφή για τους Σέρβους, είναι και ο άγιος Σάββας. Ονομάζεται φωτιστής των Σέρβων και έχει να παρουσιάσει παρόμοιο έργο, όπως αυτό των Τριών Ιεραρχών, καθόσον μεταλαμπάδευσε την Ορθόδοξο πίστη σε όλη τη Σερβία, έκτισε σχολεία και φρόντισε για  την πνευματική και κατά κόσμον μόρφωση κι εκπαίδευση του σερβικού λαού, άσκησε την φιλανθρωπία σε υπέρτατο βαθμό και αναγέννησε πνευματικά τους αδελφούς μας τους Σέρβους. Είναι θα λέγαμε ο άγιος Σάββας, ένας μεταγενέστερος φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος.  Προς τιμήν του οι Σέρβοι έχουν κτίσει σε κάθε γωνιά της σερβικής γης ναούς, περικαλλείς, περίτεχνους  κι απλούς, μεγάλους και μικρούς, δείγμα της μεγάλης τους αγάπης κι αφοσίωσης προς τον Άγιό τους.

Ο Άγιος Σάββας ήταν γιός του Αγίου Συμεών, του Σέρβου βασιλιά της μεγάλης δυναστείας των Νεμάνια. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ράστκο κι από πολύ μικρός μεγαλωμένος σε ορθόδοξο και φιλομόναχο περιβάλλον (καθόσον φιλοξενούσαν αγιορείτες πατέρες στο σπίτι τους) ήθελε να γίνει μοναχός. Όταν λοιπόν κάποια φορά είχαν έλθει φιλοξενούμενοι Αγιορείτες πατέρες στη Σερβία, αυτός βρήκε ευκαιρία και προφασιζόμενος ότι θα πάει για κυνήγι με τους πατέρες, έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος σε ηλικία 17 ετών. Εγκατέλειψε τα εγκόσμια, τον θρόνο που τον περίμενε, καθόσον αυτός θα ήταν ο διάδοχος της δυναστείας Νεμάνια, κάθε υλική και γήϊνη απόλαυση και προτίμησε το μοναχικό σχήμα.

Ο πατέρας του, θύμωσε πολύ κι αφού ήταν το αγαπημένο του παιδί έβαλε στρατιώτες να τον ψάξουν παντού.   Δεν ήθελαν οι γονείς του να γίνει μοναχός γιατί έπρεπε να διαδεχθεί τον θρόνο στην πατρίδα του τη Σερβία, κι αφού είχε ανατραφεί με την κατά Χριστόν παιδεία θα ήταν ο πλέον άξιος και κατάλληλος για να γίνει ο βασιλιάς των Σέρβων.  Τον  αναζήτησε λοιπόν παντού κι έστειλε μάλιστα συνοδεία στρατιωτική στο Άγιον Όρος, και βρήκε μετά από μέρες τον Ράστκο στο Ρωσικό μοναστήρι.

Εκεί ο Ράστκο με τον ηγούμενο και τους πατέρες της μονής φιλοξένησαν την συνοδεία του βασιλιά Συμεών, τους παρέθεσαν τράπεζα με ό,τι είχαν στο μοναστήρι, καθώς και κρασί για να ξεκουραστούν από την ταπαιπωρία και την πεζοπορία στα δύσβατα μονοπάτια τους Όρους. Μετά τη φιλοξενία που τους παρείχαν ο Ράστκο υποσχέθηκε στους στρατιώτες ότι θα γυρίσει πίσω μαζί τους στη Σερβία. Αυτοί αποκοιμήθηκαν κι ο Ράστκο κρυφά εκάρη μοναχός στο παλαιό Ρωσικό μοναστήρι κι έτσι το πρωί, όταν ξύπνησαν οι στρατιώτες τον βρήκαν ντυμένο με το μοναχικό σχήμα.

Όταν επέστρεψαν στη σερβική γη, ενημέρωσαν τον βασιλιά Συμεών Νεμάνια, ότι ο γιός του τον καλεί στο Άγιον Όρος, όπου εκάρη μοναχός. Πηγαίνοντας εκεί ο βασιλιάς γεμάτος θυμό και λύπη, σαγηνεύτηκε τόσο από τη μοναχική πολιτεία,  που εκάρη κι αυτός μοναχός κι έγινε μάλιστα υποτακτικός στον γιό του Σάββα. Η βασίλισσα Άννα, και μητέρα του αγίου Σάββα, εκάρη κι αυτή μοναχή  με το όνομα Αναστασία κι αφιερώθηκε κι αυτή στο Θεό όπως κι ο σύζυγός της.

Ο Άγιος Συμεών, που ονομάστηκε μάλιστα και μυροβλήτης, με την άσκηση και τα πνευματικά χαρίσματα που απέκτησε ευρήκε μεγάλη χάρη ενώπιον του Θεού και έκανε πολλά θαύματα.  Απέκτησαν τόση χάρη και παρρησία ενώπιον του Τριαδικού Θεού, ώστε έγιναν όλοι Άγιοι της Σερβικής Εκκλησίας. Οι άγιοι μάλιστα Σάββας και Συμεών είναι οι μεγάλοι κτήτορες της Ι. Μονής Βατοπεδίου, οι οποίοι αγόρασαν μετέπειτα την παλαιά μονή του Χιλανδαρίου, την ανακαίνισαν και την αναστήλωσαν και έκτοτε  η μονή  έγινε σερβική.

Η εορτή λοιπόν του Αγ. Σάββα είναι η μεγαλύτερη γιορτή για τους Σέρβους αδελφούς μας, γιατί θεωρείται ο φωτιστής των Σέρβων και ήταν ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Σερβίας που ίδρυσε αυτοκέφαλη τη σερβική Εκκλησία. Έκτισε παντού σχολεία, νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Επί τουρκοκρατίας οι Τούρκοι έκαψαν το άγιο λείψανό του, γιατί θεώρησαν ότι έτσι θα τον ξεχνούσαν οι Σέρβοι, που πάντοτε τον λάτρευαν και τον τιμούσαν. Είναι ο πιο μεγάλος άγιος της Σερβίας, από τις μεγαλύτερες μορφές της Εκκλησίας, σοφός και θαυματουργός κατέχει την πρώτη θέση στην καρδιά του σερβικού λαού.

    Δεν υπάρχει οικογένεια ορθόδοξη, κοινότητα, σύλλογος ή σχολείο στη Σερβία που να μην κάνουν κάποια γιορτή την ημέρα της μνήμης του, να ψάλλουν ύμνους και πνευματικά τραγούδια  και να τιμήσουν τον Άγιο, τα παιδάκια να πουν ποιήματα κι αφιερώματα για τον Άγιο και να πάρουν δώρα από τους μεγάλους την ημέρα αυτή για να εκφράσουν την αγάπη και την αφοσίωσή τους στον μεγάλο ευεργέτη τους. Γιορτάζεται κι εκεί στη Σερβία σαν σχολική εορτή όπως ακριβώς γιορτάζουμε κι εμείς τους Τρεις Ιεράρχες.

       Την ημέρα αυτή λοιπόν που γιόρταζε η σερβική Εκκλησία ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς παρευρέθηκε στη μεγάλη πανήγυρη προς τιμήν του Αγ. Σάββα στο Μπαράγιεβο, 30 χιλιόμετρα έξω από Βελιγράδι, σε μία από τις κατακόμβες του σεβασμιωτάτου Αρτεμίου, του ευρισκομένου στην εξορία,  που είναι αφιερωμένη στον Αγ. Ιουστίνο τον Πόποβιτς.   

Μοιράστηκε τη χαρά και την ευλογία με τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο, συλλειτούργησαν και γιόρτασαν μαζί με πλήθος λαού που προσήλθε για την γιορτή του μεγάλου προστάτου της Σερβικής Εκκλησίας και πήρε δύναμη για τη συνέχεια του αγώνα, για την ομολογία κι υπεράσπιση της πίστεώς μας.

Χριστίνα Νάκου