ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ Προς την Δ. Ι. Σύνοδον κατά Μητροπ. Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου (Β)

Πρὸς
τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

κατὰ
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου

καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου

ὑπὸ
τοῦ Μαρίου Ἰ. Πηλαβάκη, Διδάκτορος Βυζαντινῆς Φιλολογίας, κατοίκου Θεσσαλονίκης

Μέρος Β΄

Ἐν συνεχείᾳ, ἀπὸ τὸ βιβλίον τοῦ π. Ἰωάννου Διώτη θὰ παραθέσω, περιληπτικῶς, καὶ μερικὰ ἄλλα ἀκόμη ἔκτροπα καὶ παρέκτροπα τοῦ Δεσπότου τῆς Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου Βλάχου μὲ ἀπαρίθμησιν:

1.    Πάλιν ἔνοχος ψευδολογίας ὁ Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος. Εἰς τὴν ἀπὸ 29-3-1999 Ἀγωγήν του ἐνώπιον τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Μεσολογγίου κατὰ δημοσιογράφου ἔγραψεν ὅτι «οὐδέποτε ἐνδιεφέρθη διὰ χρήματα». Ὅμως, εἰς ἄλλην σελίδα τῆς ἰδίας Ἀγωγῆς του ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν δημοσιογράφον τὸ ποσὸν τῶν πεντήκοντα ἑκατομμυρίων (50.000.000) δραχμῶν καὶ μὲ τοὺς τόκους μάλιστα, ἀπὸ τὸν π. Ἰωάννην Διώτην τὸ ποσὸν τῶν ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ἑκατομμυρίων (170.000.000) δραχμῶν (500.000 εὐρώ) μὲ Ἀγωγήν του καὶ μὲ ἄλλας Ἀγωγάς του ἐπεδίωξε νὰ εἰσπράξῃ ἐν συνόλῳ τὸ ποσὸν τῶν τετρακοσίων ἑκατομμυρίων (400.000.000) δραχμῶν (σελ. 56-57). Ὅσαι δὲ ἐκ τῶν Ἀγωγῶν τούτων τοῦ κ. Ἱεροθέου ἐξεδικάσθησαν ἔχουν ἀπορριφθῆ.

2.    Ὁ Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος Βλάχος ἔγραψεν ὅτι αἱ χιλιάδες εὐσεβῶν χριστιανῶν οἱ ὁποῖοι ἐπισκέπτονται καὶ συνδέονται μὲ τὴν περίφημον καὶ εὐφήμως γνωστὴν καὶ ἐκτὸς τῆς Ἑλλάδος μὲ ἀξιόλογον καὶ πολυμελῆ Ἀδελφότητα Ἱερὰν Μονὴν Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου «ἔχουν ἀρρωστήσει ἐκκλησιολογικὰ καὶ πνευματικὰ» καὶ ὅτι ὅλοι αὐτοὶ ἔχουν μολυνθῆ τόσον πολὺ ἀπὸ τὰς ἐπισκέψεις των εἰς τὴν Ἱερὰν αὐτὴν Μονήν, ὥστε ἀπέκτησαν «βορβορώδη ψυχὴν καὶ ἰδιαιτέραν ψυχοπαθολογικὴν προσωπικότητα» (σελ. 105-106). Πρέπε νὰ ἐπιβληθοῦν αὐστηραὶ κυρώσεις εἰς τὸν ἀδίστακτον συκοφάντην τοῦτον Μητροπολίτην.

3.    Ὄχι μόνον ἠρνήθη νὰ χειροτονήσῃ Ἀδελφοὺς τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως, ἑτοίμους ἐργάτας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἐσυκοφάντησεν αὐτοὺς καὶ ὡς «σιμωνιακοὺς» ἄνευ οὐδενὸς αἰτιολογικοῦ καί, ἐμπαίζων, κατειρωνεύθη αὐτοὺς κατὰ τὸν πλέον χυδαῖον τρόπον. Ἔγραψε πρὸς αὐτοὺς νὰ μεταβοῦν εἰς τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας, διὰ νὰ χειροτονηθοῦν (σελ. 106). Αἶσχος καὶ ἐντροπή, κ. Ἱερόθεε. Ἀναμένεται τί θὰ πράξῃ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος.

4.    Ὁ Ναυπάκτου ἀπηγόρευσεν εἰς τὸν Ἡγούμενον καὶ τοὺς Ἀδελφοὺς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως νὰ παρίστανται εἰς ἱεροτελεστίας, εἰς τὰς ὁποίας παρίσταται ὁ ἴδιος (σελ. 107). Μὲ τοιοῦτον ἀπύθμενον μῖσος καὶ μὲ τοσαύτην κακότητα καὶ ἐχθρότητα, πῶς ἔχει τὸ θράσος καὶ τὴν τόλμην ὁ κ. Ἱερόθεος νὰ ἵσταται ἐνώπιον του ἁγίου Θυσιαστηρίου καὶ νὰ λειτουργῇ;

5.    Ὁ δεσποτικώτερος τῶν Δεσποτῶν Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος Βλάχος, μὲ δύο ἔγγραφά του, ὡς ἑξῆς ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου: «Δὲν ἤθελα νὰ ἔχω ἄλλη προσωπικὴ σχέση καὶ ἐπικοινωνία μαζί σου». «Δὲν ἐπιθυμοῦμεν πνευματικήν τινα ἐπικοινωνίαν μεθ’ ὑμῶν καὶ τῶν πατέρων τῆς Μονῆς».

Κατ’ ἐξαίρεσιν διὰ τὴν παροῦσαν περίπτωσιν, παραθέτω ὁλόκληρον τὸν λίαν ἐπιτυχῆ σχετικὸν σχολιασμὸν τοῦ π. Ἰωάννου Διώτη. Εἶναι ὁ ἑξῆς:

«Πρωτοφανής, ἀντιχριστιανική, ἀντικανονική, παράνομος, ἀντιεκκλησιολογική, ἀθεολόγητος καὶ ἐμπαθὴς συμπεριφορὰ Ἐπισκόπου πρὸς τοὺς ἄνω τῶν 20 Πατέρας τῆς Μονῆς. Πρὶν γράψῃ τὰ ἀνωτέρω ὁ Δεσπότης, ἔπρεπε νὰ σκεφθῇ ὅτι εἶχεν ηὐξημένην ἐπισκοπικὴν ὑποχρέωσιν διὰ μεγαλυτέραν «πνευματικήν ἐπικοινωνίαν» μετὰ τοῦ Ἡγουμένου καὶ τῶν ἄλλων Ἀδελφῶν τῆς Μονῆς καὶ ὄχι νὰ διακόψῃ αὐτήν, ἀφοῦ αὐτὸς θεωρεῖ αὐτοὺς ὡς παρεκτραπέντας καὶ ἁμαρτάνοντας. Διατί ἐγκαταλείπει, περιφρονεῖ καὶ ἀποστρέφεται τά, κατ’ αὐτόν, ἀπολωλότα λογικὰ πρόβατα τῆς ποίμνης του; Ὁ Ποιμὴν τῆς παραβολῆς τοῦ Κυρίου ἄφησε τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα πρόβατά του καὶ ἐτράπη πρὸς ἀναζήτησιν τοῦ ἑνὸς ἀπολωλότος καὶ ὁ Πατὴρ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ εὑρίσκετο, συνεχῶς, εἰς ἀγωνιώδη ἀναμονὴν τῆς ἐπιστροφῆς αὐτοῦ. Ὁ Ποιμὴν καὶ Ποιμενάρχης τῆς Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος οὐδὲν ἐδιδάχθη, πρὸς ἐφαρμογήν, ἀπὸ τὰς δύο ὑπερόχους αὐτὰς παραβολὰς τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ τῆς ἀγάπης;»

6.              Ἠρνήθη ὁ κ. Ἱερόθεος νὰ δώσῃ ἀντίδωρον εἰς ἐκκλησιαζομένην χριστιανὴν ἐπειδὴ ἐδημοσίευσεν ἐπιστολήν της περὶ τοῦ ἀδίκου διωγμοῦ του κατὰ τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως. Ἀνέρχονται εἰς δεκάδας τὰ περιστατικὰ κακοτρόπου συμπεριφορᾶς τοῦ κ. Ἱεροθέου.

7.              Ὁ Ναυπάκτου εἶναι, καθ’ ὑπερβολήν, ὑμνητὴς τῆς ἀντικανονικῆς μικτῆς Μονῆς τοῦ Essex τῆς Ἀγγλίας (σελ. 115-116). Τὴν ἵδρυσιν μικτῶν Μονῶν ἀπαγορεύουν μετὰ μεγάλης αὐστηρότητος ἱεροὶ Κανόνες καὶ μάλιστα Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἰδού:

«Μὴ γίνεσθαι διπλοῦν Μοναστήριον, ὅτι σκάνδαλον καὶ πρόσκομμα τοῖς πολλοῖς γίνεται τοῦτο… Μὴ διαιτάσθωσαν ἐν ἑνὶ Μοναστηρίῳ Μοναχοὶ καὶ Μονάστριαι, μοιχεία γὰρ μεσολαβεῖ τὴν συνδιαίτησιν» (τὴν κοινὴν τράπεζαν).

8.              Ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος, κατὰ ρητὴν παράβασιν τοῦ ἄρθρου 6, παρ. 8 τοῦ Ν. 892/1990, διέταξεν ἐγγράφως τὴν Ἱερὰν Μονὴν Μεταμορφώσεως νὰ ἐγγράψῃ εἰς τὰ βιβλία τακτικῶν ἐσόδων τῆς Μονῆς κρατικὴν χρηματικὴν ἐπιχορήγησιν ἀπὸ κονδύλια τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως (σελ. 127-129), διὰ νὰ εἰσπράξῃ ποσοστὰ ἡ Μητρόπολις Ναυπάκτου.

9.              Ὑβρίζει καὶ συκοφαντεῖ μὲ χυδαιότητα ὁ κ. Ἱερόθεος χριστιανοὺς τῆς Ναυπάκτου ὡς «χούλιγκανς» καὶ «ταλιμπάν» (σελ. 132).

10.          Δεινὸς παραβάτης ἱερῶν Κανόνων ὁ Ναυπάκτου. Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀπαγορευτικοὺς ἱδρύσεως μικτῶν Μονῶν ἱερῶν Κανόνων (ὡς ἄνω), ὁ Δεσπότης αὐτὸς εἶναι προκλητικὸς παραβάτης καὶ τῶν πολλῶν ἱερῶν Κανόνων οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν εἰς τοὺς Κληρικοὺς τὴν τοκοληψίαν ἐπὶ ποινῇ καθαιρέσεως (σελ. 144-145).

11.          Φρικιαστικὴ ψευδολογία καὶ συκοφαντία τοῦ κ. Ἱεροθέου Βλάχου. Ἔγραψεν ὅτι ἡ Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως «δὲν δέχεται τοὺς θεσμοὺς τοῦ Ἐπισκόπου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου» (σελ. 155). Κατεξευτελίσθη ὁ Ἐπίσκοπος οὗτος ἀπὸ τὴν τεκμηριωμένην διάψευσίν του ὑπὸ τοῦ π. Ἰωάννου Διώτη.

12.          Ὁ Ναπάκτου κατηγορεῖ συκοφαντικῶς καὶ μὲ θρασύτητα, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἡγούμενον τῆς Μονῆς Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου π. Σπυρίδωνα Λογοθέτην καὶ δύο ἄλλους ἀκόμη διακεκριμένους Ἡγουμένους, ἤτοι τὸν Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Διονυσίου ἐν Ὀλύμπῳ π. Μάξιμον Κυρίτσην καὶ τὸν Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ἀττικῆς π. Τιμόθεον Σακκᾶν. Γράφει ὅτι: «Οἱ Ἡγούμενοι αὐτοὶ ναρκοθετοῦν τὸν γνήσιον Ὀρθόδοξον Μοναχισμὸν καὶ ὑπονομεύουν τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς θεσμούς» (σελ. 176). Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἔχει ὑποχρέωσιν νὰ τιμωρήσῃ αὐστηρῶς τὸν ψευδολόγον συκοφάντην Μητροπολίτην Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεον Βλάχον καὶ νὰ προστατεύσῃ τὴν τιμὴν καὶ τὴν ὑπόληψιν τῶν ἐκλεκτῶν τούτων Ἡγουμένων.

13.          Ψεύδεται ἀσυστόλως ὁ Ναυπάκτου ὅτι διὰ πνευματικοὺς καὶ κανονικοὺς λόγους ἤρχισε τὴν πολεμικήν του κατὰ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως. Ψεύδεται!  Ψεύδεται! Ψεύδεται!  Οἱ λόγοι αὐτοὶ ἦσαν καθαρῶς οἰκονομικῆς φύσεως. Τοῦτο ὠμολόγησε καὶ αὐτὸς γραπτῶς δύο φοράς. Ἡ περίπτωσις ἀναλύεται διεξοδικῶς εἰς τὸ κεφάλαιον «ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ» (σελ. 187-190).

14.          Ὁ Ναυπάκτου εἶναι στυγνὸς συκοφάντης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως. Κατὰ τὰ τρία πρῶτα ἔτη τῆς ποιμαντορίας του ἦτο διθυραμβικὸς ἐπαινέτης τοῦ Ἡγουμένου π. Σπυρίδωνος Λογοθέτου καὶ ὁλοκλήρου τῆς Μονῆς. Παραθέτω καὶ ἐδῶ κατ’ ἐξαίρεσιν τὰ ὅσα σχετικὰ διὰ τὴν περίπτωσιν ταύτην γράφει ὁ π. Ἰωάννης εἰς τὸ ββλίον του (σελ. 191-192). Ἰδού:

«Καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τῶν πρώτων τριῶν ἐτῶν τῆς ποιμαντορίας του ὁ Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος εἶχεν ἀρίστας σχέσεις μὲ τὴν Ἱερὰν Μονὴν Μεταμορφώσεως. Ὑπάρχουν ἀποδεικτικὰ ντοκουμέντα, γραπτά, ἠχητικὰ καὶ φωτογραφικά. Ἰδοὺ ἕν παράδειγμᾳ. Κατὰ τὴν χειροτονίαν εἰς πρεσβύτερον τοῦ Διακόνου τῆς Μονῆς π. Θεολόγου Μακρῆ, εἶπε καὶ αὐτὰ ὁ Ναυπάκτου:

«… Γνωρίζω ὅτι εἶσαι μέλος τῆς Ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καὶ ἑπομένως ζῇς μέσα στὴν μοναχικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἔχεις ἀσφαλῆ καὶ θετικὴ καὶ σωστὴ ἀγωγὴ ἀπὸ τὸν Ἡγούμενο αὐτῆς, τὸν ἀγαπητὸ ἀδελφὸ π. Σπυρίδωνα…».

Ὅταν λοιπὸν ἀπὸ ὑμνητὴς τῆς Μονῆς μετεστράφη ὁ κ. Ἱερόθεος καὶ ἐγένετο ἀπηνὴς διώκτης τῆς Μονῆς ἐξ αἰτίας οἰκονομικῶν ζητημάτων (παράνομοι ἀπαιτήσεις του), ὡς προεγράφη, τότε ἡ Μονή, αἰφνιδίως, ἀπὸ «μοναχικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας» ἐγένετο «ἐργοστάσιον ψευδολογίας», κέντρον «πολλῶν αἱρέσεων», «καρκίνωμα μέσα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας» καὶ τόπος καταχραστῶν καὶ λοποδυτῶν, τότε ὁ Ἡγούμενος π. Σπυρίδων Λογοθέτης ἀπὸ «ἀγαπητὸς ἀδελφὸς» ἐγένετο ἀντάρτης κατὰ τῶν προκατόχων τοῦ κ. Ἱεροθέου καὶ τότε διεφθάρησαν, ἀποτόμως καὶ ταχυδακτυλουργικῶς, ὅλοι οἱ Ἀδελφοὶ τῆς Μονῆς, ὥστε νὰ ἀναγκασθῇ ὁ κ. Ἱερόθεος νὰ γράψῃ ἐλεεινόν, κατάπτυστον, πανάθλιον, ὑβριστικὸν καὶ συκοφαντικὸν βιβλίον κατὰ τῆς Μονῆς («Συνοπτικὴ ἐνημέρωση γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως»)».

Ὅταν ὅμως ἠρνήθη ἡ Μονὴ νὰ παρανομήσῃ διὰ νὰ ἱκανοποιήσῃ τὰς παρανόμους οἰκονομικὰς ἀπαιτήσεις του (ὡς ἄνω), τότε ἤρχισεν ἀπηνῆ διωγμὸν κατὰ τῆς Μονῆς καὶ ἀπεφάνθη ὅτι ἡ Μονὴ ἀκαριαίως ἔγινε «καρκίνωμα μέσα στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας», «Οἱ Ἱερομόναχοι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως ἐπιδίδονται στὴν ἐπιστημονικὴ ψευδολογία», δι’ ὅσα ἀνωτέρω ἀνεφέρθησαν καὶ διὰ πολλὰ ἄλλα συκοφαντικὰ ψευδολογήματα τὰ ὁποῖα καταγράφει ὁ π. Ἰωάννης εἰς τὸ βιβλίον του (σελ. 191-194). Ἔπρεπε νὰ εἶχε λογοδοτήσει καὶ δι’ ὅλα αὐτὰ ὁ ὑβριστὴς καὶ συκοφάντης Ἱερόθεος Βλάχος.

15.          Οἰκτρὸς συκοφάντης καὶ τῶν Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν ὁ Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος Βλάχος. Ὁ π. Ἰωάννης Διώτης εἰς τὸ δεύτερον βιβλίον τοῦ «ΒΑΝΑΥΣΑ ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΕΠΙΤΙΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΙΝ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ» (σελ. 100) παραθέτει ἀπὸ τὸ δημοσιογραφικὸν ἔντυπον τοῦ κ. Ἱεροθέου «Ἐκκλησιαστικὴ παρέμβαση» (Ἰούνιος 2010) τὰ ἑξῆς ἀποτροπιαστικά:

«Ὑπάρχουν ὅμως καὶ μερικοὶ ἄλλοι τοκογλύφοι ποὺ δὲν ἐκμεταλλεύονται τὴν οἰκονομικὴ ἀνέχεια τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ τὶς ἐλπίδες καὶ τὶς προσδοκίες του… Τέτοιους τοκογλύφους βρίσκουμε συνεχῶς δίπλα μας. Εἶναι οἱ θρησκευτικοὶ ἡγέτες ποὺ ἐκμεταλλεύονται καὶ κατασπαράζουν τὸ λεγόμενο θρησκευτικὸ συναίσθημα τοῦ λαοῦ μὲ διαφόρους τρόπους, χειροτέρους ἀπὸ τὸ κοινὸ ἔγκλημα, διότι στὴν περίπτωση αὐτὴ σκοτώνουν τὴν ψυχὴ τῶν ἀνθρώπων….».

Οὔτε καὶ δι’ αὐτὴν τὴν τερατώδη συκοφαντικὴν συμπεριφοράν του ἠνοχλήθη ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ὁ προβληματικός, ὡς φαίνεται, Ἀρχιερεὺς οὗτος. Ἐπισημαίνεται καὶ τοῦτο. Μὲ τὸ ὁριστικὸν ἄρθρον «οἱ» («οἱ θρησκευτικοὶ ἡγέτες») συκοφαντεῖ συλλήβδην ὅλους τοὺς Θρησκευτικοὺς Ἡγέτας ὁ κ. Ἱερόθεος. Συνεπῶς καὶ τὸν ἑαυτόν του, διότι καὶ αὐτὸς εἶναι εἷς ἐκ τῶν Ἡγετῶν αὐτῶν.

16.          Ἐξηπάτησε τὰ Συνοδικὰ Δικαστήρια ὁ Ποιμενάρχης τῆς Ναυπάκτου μὲ ἕν διαφοροποιημένον χειρόγραφον. Ὅλα τὰ παραστατικὰ τῆς ἐξαπατήσεως αὐτῆς παραθέτει φωτοτυπικῶς ὁ π. Ἰωάννης εἰς τὸ βιβλίον του (σελ. 201-208).

Οὔτε καὶ δι’ αὐτὸ τὸ πρωτοφανὲς ἐκκλησιαστικὸν σκάνδαλον ἐζήτησεν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐξηγήσεις ἀπὸ τὸν κ. Ἱερόθεον.

17.          Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος ἐξηπάτησε καὶ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον διὰ νὰ λάβῃ τὴν ὑπ’ ἀριθμ. 4904/22-8-2011 ἀπόφασιν διαλύσεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου καὶ μετατροπῆς αὐτῆς εἰς Μετόχιον. Ἡ ἐξαπάτησις αὐτὴ ἀναλύεται ἐκτενῶς εἰς τὸ ὡς ἀνωτέρω δεύτερον βιβλίον τοῦ π. Ἰωάννου Διώτη (σελ. 161-167). Νέαν Βαυαροκρατίαν ἐδημιούργησεν ὁ Ναυπάκτου διὰ νὰ ἐκδικηθῇ τὴν Ἱερὰν Μονὴν Μεταμορφώσεως. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἔλαβε γνῶσιν αὐτῆς τῆς ἐξαπατήσεως. Διατί ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀφήνει συνεχῶς ἀσύδοτον τὸν Δεσπότην αὐτόν;

18.          Μία ἀήθης, ἐγωπαθὴς καὶ ἐγωκεντρικὴ συμπεριφορὰ τοῦ Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου (σελ. 260-261). Ἐκδηλώνων παθολογικὸν ἐγωισμόν, ὁ εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ ἱστάμενος κ. Ἱερόθεος, ὡς συνεχῶς ἐπαναλαμβάνει, δημοσιοποιεῖ καὶ προβάλλει, αὐταρέσκως καὶ ὑπερηφάνως, ὅτι «δεύτερος Ἱερόθεος δὲν ὑπάρχει». Αὐτὸ εἶναι βαρύτατον πνευματικὸν παράπτωμα καὶ μέγα ἁμάρτημα.

19.          Ὑπαίτιος θεομπαιξίας καὶ λαομπαιξίας ὁ Δεσπότης Ἱερόθεος Βλάχος. Ὁ π. Ἰωάννης εἰς τὸ βιβλίον του (σελ. 458-459) ἀναλύει αὐτὴν τὴν περίπτωσιν πειστικῶς.

20.          Δεινὸς παραβάτης ἐντολῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος. Παραθέτω αὐτούσιον τὸ σχετικὸν κείμενον τοῦ π. Ἰωάννου Διώτη ἀπὸ τὸ ἐν λόγῳ βιβλίον του «ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ» (σελ. 451-452). Ἰδού:

«Τὰ αὐτοκαταστροφικὰ διὰ τὸν ἴδιον καὶ ἄκρως ἐπιζήμια διὰ τὸ ἐκκλησιαστικὸν πλήρωμα πρωτοφανῆ παραπτώματα τοῦ Ποιμενάρχου τῆς Ναυπάκτου Ἐπισκόπου Ἱεροθέου Βλάχου συνοψίζονται εἰς τρεῖς ψυχοφθόρους καὶ καταργητικὰς τῆς ἀποστολῆς τοῦ Ἐπισκόπου καὶ πάντως Ἱερωμένου κακίας: «Ψεῦδος», «ἀδικία» καὶ «μῖσος» .

Ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος εἶναι δράστης καὶ τῶν τριῶν αὐτῶν κακῶν. Διέπραξε τὰς κακίας αὐτὰς κατὰ τοιοῦτον προκλητικὸν τρόπον, ὥστε νὰ μὴ εἶναι μόνον παραβάτης, ἀλλὰ καὶ περιφρονητὴς πλήθους ἁγιογραφικῶν ἐντολῶν. Ἰδοὺ τρεῖς ἀντίστοιχοι δειγματοληπτικαὶ δέσμαι τῶν θείων αὐτῶν ἐντολῶν:

Ἡ καταδίκη τοῦ ψεύδους: «Οὐ ψευδομαρτυρήσεις κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδῆ » (Δευτ. ε΄ 20). «Οὐκ ἐξελεύσεται ψεῦδος ἐκ τοῦ στόματος τοῦ δούλου σου» (Ἰουδίθ ε΄ 5). «Μῶμος πονηρὸς ἐν ἀνθρώπῳ ψεῦδος» (Σοφ. Σειρ. κ΄ 24). «Αἱρετὸν κλέπτης ἢ ὁ ἐνδελεχίζων ψεύδει, ἀμφότεροι δὲ ἀπώλειαν κληρονομήσουσιν» (Σοφ. Σειρ. κ΄ 25). «Ἦθος ἀνθρώπου ψευδοῦς ἀτιμία, καὶ ἡ αἰσχύνη αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ ἐνδελεχῶς» (Σοφ. Σειρ. κ΄ 26). «Ἑώρακα φρικτά, μοιχωμένους καὶ πορευομένους ἐν ψεύδεσι» (Ἱερ. γ΄ 25). «Μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους» (Κολ. γ΄ 9). «Ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος (ὁ διάβολος), ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ» (Ἰω. η΄ 44). «Ἔξω οἱ κύνες καὶ οἱ φαρμακοὶ καὶ οἱ πόρνοι καὶ οἱ φονεῖς καὶ οἱ εἰδωλολάτραι καὶ πᾶς ὁ φιλῶν καὶ ποιῶν ψεῦδος» (Ἀπ. κβ΄ 15). «Γλῶσσα ψευδὴς μισεῖ ἀλήθειαν (Πρ.κς΄ 28).

Τὸ «ἀνθρωποκτόνον» πάθος τοῦ μίσους: «Μῖσος ἐγείρει νεῖκος» (Πρ. ι΄ 12). Νεῖκος = ἔρις, λογομαχία, λοιδορία, ὕβρις, ὀνειδισμός, ἀγὼν δικαστικός, μάχη, συμπλοκή. «Ὁ λέγων ἐν τῷ φωτὶ εἶναι, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῶν, ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστί… καὶ ἐν τῇ σκοτίᾳ περιπατεῖ, καὶ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει, ὅτι ἡ σκοτία ἐτύφλωσε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ» (Α΄ Ἰω. β΄ 9-11). «Πᾶς ὁ μισῶν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ ἀνθρωποκτόνος ἐστί, καὶ οἴδατε ὅτι πᾶς ἀνθρωποκτόνος οὐκ ἔχει ζωὴν αἰώνιον ἐν αὐτῷ μένουσαν» (Α΄ Ἰω. γ΄ 15). «Ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν» (Α΄ Ἰω. δ΄ 20).

Τὸ κακὸν τῆς ἀδικίας: «Μὴ πορευθῇς ταῖς ὁδοῖς τῆς ἀδικίας» (Τωβ. δ΄ 5). «Ἀποστρέψαι ἄνθρωπον ἀπὸ ἀδικίας» (Ἰὼβ λγ΄ 17). «Μὴ ἐλπίζετε ἐπ’ ἀδικίαν» (Ψαλ. 61,10). «Ἀδικία πονηρὰ ἀναξηραίνει ψυχήν» (Σοφ. Σειρ. ιδ΄ 9). «Κεκηλίδωσαι ἐν ταῖς ἀδικίαις σου» (Ἱερ. β΄ 22). «Οὐ ποιήσετε ἄδικον ἐν κρίσει» (Λευ. ιε΄ 15). «Βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου… πᾶς ποιῶν ἄδικον» (Δευτ. κε΄ 16). «Ἄδικοι δὲ ἀπολοῦνται συντόμως» (Παρ. ιγ΄ 23). «Βδέλυγμα δικαίοις ἀνὴρ ἄδικος» (Παρ. κθ΄ 27). «Οὐκ ἀδικήσεις τὸν πλησίον» (Λευ. ς΄ 19). «Δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς Γῆς» (Ἡσ. κς΄ 9). «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Μτθ΄ ς΄33)».

21.          Θεολογικαὶ πλάναι τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου. Ὁ π. Ἰωάννης εἰς τὸ βιβλίον του (σελ. 69-77) παραθέτει καὶ ἀναλύει δείγματα θεολογικῶν πλανῶν τοῦ Ναυπάκτου Ἱεροθέου. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὑποχρεοῦται νὰ ἐπιβάλῃ εἰς τὸν Ἱεράρχην τοῦτον νὰ ἀποδοκιμάσῃ τὰς πλάνας του αὐτάς. Κατέστη γνωστὸν ὅτι ὁ π. Ἰωάννης ἔχει ὑπὸ ἔκδοσιν πολυσέλιδον βιβλίον του μὲ τὸν τίτλον «ΤΑ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ».

Τὸ παρὸν κείμενον κοινοποιεῖται εἰς τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμον, καθὼς καὶ εἰς ἅπαντας τοὺς Μητροπολίτας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν καὶ τοὺς ἄλλους Πατριάρχας, εἰς ὅλους τοὺς Ἀρχιεπισκόπους καὶ τοὺς Μητροπολίτας τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, εἰς τὰς Ἱερὰς Μονὰς τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τὰς ἄλλας ἐν Ἑλλάδι καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ Ὀρθοδόξους Ἱερὰς Μονάς, εἰς τοὺς Καθηγητὰς τοῦ Κανονικοῦ καὶ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου, καθὼς καὶ εἰς ἅπαντας τοὺς λοιποὺς Καθηγητὰς τῶν Θεολογικῶν καὶ Νομικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης, εἰς τοὺς Δικηγορικοὺς Συλλόγους Ἀθηνῶν, Θεσσαλονίκης, Πατρῶν καὶ Μεσολογγίου, εἰς τοὺς Δικαστὰς τοῦ Πρωτοδικείου Μεσολογγίου καὶ Ἐφετείου Πατρῶν, εἰς τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον, τοὺς Ἐκπαιδευτικοὺς καὶ τοὺς ἄλλους Ἐπιστήμονας τῆς Ναυπάκτου, εἰς τοὺς Δημοσιογράφους Ἐκκλησιαστικῶν Θεμάτων καὶ εἰς τὸ Διαδίκτυον.

Προτίθεμαι νὰ τυπώσω τὴν παροῦσαν καταγγελίαν μου διὰ νὰ διανεμηθῇ εἰς οἰκίας καὶ καταστήματα τῆς Ναυπάκτου. Λαὲ τοῦ Θεοῦ τῆς κατὰ Ναύπακτον Ἐκκλησίας ἀφοῦ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία, ἄγνωστον διὰ ποίους λόγους, κρατᾶ ἀκόμη ὡς Ποιμενάρχην τὸν κ. Ἱερόθεον Βλάχον, σὺ νὰ ἐκδιώξῃς αὐτὸν τὸν καταστροφέα τοῦ ἐξακούστου Μοναστηριοῦ σου καὶ κατασκανδαλίσαντα τὴν τοπικὴν κοινωνίαν, ἡ ὁποία ἔχει ἀνάγκην αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ κοσμήματος τοῦ τόπου. Οὐδεμίαν δὲ ἀνάγκην ἔχει ὅλη ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις προσωπικῶς τοῦ κ. Ἱεροθέου. Ὅταν ἀπομακρυνθῇ ὁ ἀκατάλληλος καὶ ἀποτυχὼν οὗτος Ποιμενάρχης, θὰ ἀντικατασταθῇ ἀμέσως, διότι ἀνέρχονται εἰς ἑκατοντάδας οἱ ἐκλόγιμοι πρὸς Ἀρχιερατείαν.

Ποιοῦμαι θερμὴν ἔκκλησιν πρὸς ὅλους τοὺς παραλήπτας ὅπως συμβάλουν, καθ’ οἱονδήποτε τρόπον, εἰς τὴν ἄρσιν τῶν προσγενομένων εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Ναυπάκτου φρικιαστικῶν ἀδικιῶν καὶ ἀπόδοσιν Δικαιοσύνης.

Πρέπει νὰ εἶναι κοινὸς ὁ ἀγὼν κατὰ τῆς ἀδικίας. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει: «Στόμα, τὸ ὁποῖον μένει κλειστὸν ἐνώπιον της ἀδικίας, δὲν δικαιοῦται νὰ ἀνοιχθῇ ἔμπροσθεν της Θείας Κοινωνίας». Καὶ ὁ Σόλων ὁ Ἀθηναῖος εἰς τὸ Συμπόσιον τῶν Ἑπτὰ Σοφῶν εἶπεν: «Ἰδανικὴ Πολιτεία εἶναι ἐκείνη, ὅπου ἡ ἀδικία καὶ πρὸς τὸν τελευταῖον πολίτην θεωρεῖται καὶ ὡς ἀδικία πρὸς ὅλην τὴν Πολιτείαν».

Προτείνω νὰ συνεκδικασθῇ ἡ παροῦσα καταγγελία μου μὲ τὴν παρομοίαν ἀπὸ 30-4-2012 καταγγελίαν τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη κατὰ τοῦ Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, ἡ ὁποία, κατὰ φρικτὸν καὶ σκανδαλωδέστατον τρόπον, δὲν ἔχει ἀρχίσει ἀκόμη ἡ διαδικασία ἐκδικάσεως τῆς καταγγελίας αὐτῆς, καίτοι πλησιάζουν τὰ τρία (3) ἔτη ἀπὸ τὸν χρόνον καταθέσεως τῆς καταγγελίας αὐτῆς εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον διὰ πρωτοκόλλου.

Μάρτυρας προτείνω τὸν Πρωτοπρεσβύτερον π. Ἰωάννην Κ. Διώτην, Πλατεῖα Βικτωρίας 9 – 10434 ΑΘΗΝΑΙ καὶ τοὺς τρεῖς μάρυρας τοὺς ὁποίους ἔχει προτείνει εἰς τὴν καταγγελίαν του ὁ π. Ἰωάννης Διώτης: α΄) Τὸν πανεπιστημιακὸν νομικὸν τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Δημοκρατείου Πανεπιστημίου Θρᾴκης κ. Διονύσιον Φιλίππου, β΄) τὸν πανεπιστημιακὸν νομικὸν (Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου) τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Κωνσταντῖνον Παπαγεωργίου καὶ γ΄) τὸν κ. Ἀναστάσιον Δάτσκον, θεολόγον, νομικὸν και Διδάκτορα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου, Βουτσινᾶ 93 – 15561 ΧΟΛΑΡΓΟΣ

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 5^ῃ Φεβρουαρίου 2015

Μετὰ πολλοῦ σεβασμοῦ

Μάριος Ἰ. Πηλαβάκης

Διδάκτωρ Βυζαντινῆς Φιλολογίας

Ἱδρυτὴς καὶ Διευθυντὴς

τοῦ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
«Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ»

Κλειοῦς 6 – 54633 Θεσσαλονίκκη

Τηλέφωνα:2310236403 - 6978192628