ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ; Τι λέγει Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος και τι λέγουν οι Πατέρες!

Από το βιβλίο:

ΠΡΟΔΟΣΙΑ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ

ΠΙΣΤΕΩΣ

Του Μητρ.

Αυγουστίνου Καντιώτη

Ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα "θεολογικὰ" μαργαριτάρια ποὺ ἔχει πεῖ, εἶναι καὶ τοῦτο:

«Η  διαφορά  μας  με  την  καθολικὴ εκκλησία  είναι  η  εξής:  Ο  Πάπας  είναι  ο  αντιπρόσωπος  του  Χριστού  στη  γη.  Ο  κάθε  επίσκοπος  της  καθολικής εκκλησίας  είναι  αντιπρόσωπος  του  Πάπα  στην  περιοχή του.   Εμείς  διδάσκουμε:  Ο  κάθε  επίσκοπος  εις  τύπον  και  τόπον  Χριστού…,  ο  αντιπρόσωπος  του  Χριστού  εις  την  γην… Εκεί  είναι  ένας  ο  εκπρόσωπος  του  Χριστού  εις  τύπον  και  τόπον  Χριστού  είναι  ένας.  Όλοι  οι  άλλοι  είναι  εκπρόσωποι  εις  τύπον  και  τόπον  Πάπα… που  σημαίνει:  λογοδοτούν  στον  Πάπα  και  ο  Πάπας   προς  τον  Θεόν…  Εμείς  λέμε,  ο  κάθε  επίσκοπος  λογοδοτεί  εις  τον  Θεόν.  Είναι  απέναντι  εις  τον  Θεόν  υπεύθυνος,  στη  συνείδησή  του  και  στον  Θεό»! (περιοδ. «Θεοδρομία», Ἐτος Γ΄, τ. 4).

Σὲ ἕνα μικρὸ βιβλιαράκι, ὅμως, τοῦ ἀείμνηστου π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, διαβάζουμε τὴν θεολογία-ἐκκλησιολογία τῶν Πατέρων, ποὺ διαφέρει ἀπ’ αὐτὴν τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων. Γράφει ὁ Καντιώτης:

«ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ, ὅταν αὐτοὶ παραβαίνουν τὰ δόγματα καὶ δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας;

Ἀπαντώντας σ’ αὐτὸ θὰ λέγαμε τὰ ἑξῆς:

α΄) Οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ἐκλέγονται ἀπὸ τὸν λαό, ἄρα κρίνονται νόμιμα ἀπ’ αύτόν [σ.σ. σήμερα ἡ ἐκλογὴ τῶν Ἐπισκόπων ἔχει σχέση μὲ τὶς κλίκες Ἀρχιεπισκόπου καὶ Ἐπισκόπων· ὁ λαὸς ἀγνοεῖται].

β΄) Στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία οἱ πιστοὶ ἤλεγξαν τὸν ἀπόστολο Πέτρο, γιατὶ συνέφαγε μὲ ἀπερίτμητους (βλ. Πράξ. 11, 3). [Σήμερα ὁ Καλαβρύτων, ὄχι ἁπλῶς συντρώγει μὲ αἱρετικούς (ως ἀντιπρόσωπος στοὺς Διαλόγους), ἀλλὰ διδάσκει ὅτι εἶναι ἀνεξέλεγκτος νὰ διδάσκει διαφορετικὰ ἀπὸ ὅσα ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως περὶ Μίας Ἐκκλησίας καὶ ἑνὸς Βαπτίσματος· μόνο ὁ Θεὸς καὶ ἡ Σύνοδος -λέγει- μπορεῖ νὰ τὸν ἐλέγχει, ὄχι  καὶ ὁ λαός! Κι ἂς διδάσκει τὸν λαό (ὅπως πρόσφατα ἔκανε) ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση!  Ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησία!  Ὅτι ἔχει μυστήρια, καὶ Βάπτισμα, καὶ θαύματα!].

Ὁ ἀπόστ. Παῦλος δίνει ἐντολὴ στοὺς πιστοὺς νὰ ὑπενθυμίζουν στὸν Ἄρχιππο –ποὺ ἦταν ἱερεύς– τὴν διακονία του (βλ. Κολ. 4, 17).

Καὶ οἱ Πατέρες λένε·

α΄) «Πρέπει οἱ ἀκροατὲς νὰ εἶνε ἐκπαιδευμένοι στὶς Γραφὲς καὶ νὰ κρίνουν ἂν τὰ λεγόμενα τῶν διδασκάλων εἶναι σύμφωνα μὲ τὶς Γραφές. Κι ὅσα εἶναι ξένα νὰ τὰ ἀποβάλλουν καὶ ἐκείνους ποὺ ἐπιμένουν σ’ αὐτά [σ.σ. ὅπως ὁ Καλαβρύτων] νὰ τοὺς ἀποστρέφονται δυνατά» (Μ. Βασίλειος).

β΄) «Τὰ δημοσίως λεγόμενα καὶ πρατόμενα δημοσίως νὰ ἐλέγχωνται» (ἱ. Χρυσόστομος).

γ΄) Ἂν ὁ προεστώς σου εἶνε σφαλερὸς εἰς τὴν πολιτείαν καὶ τὰ ἔργα του, μὴ περιεργάζεσαι. Ἂν ὅμως εἶνε σφαλερὸς κατὰ τὴν πίστιν, φεῦγε καὶ παραίτησέ τον, ὄχι μόνο ἂν εἶνε ἄνθρωπος, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος εἶνε ἀπὸ τὸν οὐρανόν» (ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης, Περὶ συνεχοῦς Μεταλήψεως, σελ. 175).

δ΄) «Μὴ ὑπακούετε εἰς μοναχούς, οὔτε εἰς ἱερεῖς, οὔτε εἰς ἐπισκόπους σὲ ὅσα κακῶς σᾶς συμβουλεύουν νὰ φρονῆτε» (ἅγιος Μελέτιος ὁ Ὁμολογητής)…

στ΄) «Πρέπει νὰ δείχνωμε γιὰ τὴν Ἀλήθεια θάρρος, ἀκόμα κι ἂν σκανδαλίζωνται μερικοί» (Μ. Βασίλειος)…

η΄). «Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, παρὰ μετ’ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὅπως Ἄννας καὶ καϊάφας εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» (Μ. Ἀθανάσιος). 

θ΄) Τὸν παραπάνω λόγο τοῦ Μ. Ἀθανασίου κατοχυρώνει καὶ ὁ 31^ος  Ἱ. Κανὼν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ὁ 15^ος  τῆς ΑΒ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ 861 ἐπὶ Μ. Φωτίου.