Η ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΥΠΑΚΟΗ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ, του Νικολάου Πανταζή.

Η διδασκαλία των Αγίων Πατέρων στηρίζεται επάνω στο Βράχο της Διδασκαλίας του Χριστού. Απαρτίζεται στον Ακρογωνιαίο Λίθο της Υποστάσεως του Λόγου, του Λόγου του Θεού. Βασίζεται στο αμετακίνητο θεμέλιο της διδασκαλίας των Αποστόλων. Οι Άγιοι Πατέρες διδάσκουν, διατυπώνουν και δογματίζουν διά Οικουμενικών Συνόδων όλα όσα οι ίδιοι παρέλαβον, επόμενοι πιστώς και αξιοπίστως πάσι τοις προ αυτών Αγίοις Πατράσι. Αυτή η Θεϊκή, διαδοχική Αλυσίδα Πίστεως, δεν σπάει.

Οι Κρίκοι αυτοί παραμένουν αδιαρρήκτως ηνωμένοι και εμείς πρέπει να παραμένουμε ισοβίως ενωμένοι με τους Αγίους Πατέρες και ΟΧΙ να διατηρούμε εφάμαρτη και Θεομίσητη κοινωνία με όσους διασπούν αυτές τις Αγιοπατερικές Αλυσίδες, ακόμη ΦΕΥ και εάν αυτοί συμβεί να είναι δικά μας, αγαπητά μας πρόσωπα, διδάσκαλοι, θεολόγοι, Άγιοι Γέροντες κλπ, όσο σοφοί, όσο φωτισμένοι, όσο φιλοσοφημένοι και αν είναι αυτοί. “Καν νηστεύουν, καν παρθενεύουν, καν σημεία ποιούσι” και Θείες Αγιογραφικές Ερμηνείες επιτελούσι, εάν όμως τον Λόγον της Αληθείας δεν ορθοτομούν, εάν καινοτομούν, εάν ενδίδουν στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ μετά Οικουμενιστών, Αιρετικών Ψευδεπισκόπων, τότε εκεί ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να τους ακολουθούμε διότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ουδόλως πρόσωπα και σχέσεις διαπροσωπικές να θεοποιούμε!

Ἂν ὁ π. Θ. πίστευε σ' αὐτὰ ποὺ γράφει!

Δεν είναι καθόλου ορθόδοξο και ασφαλές για την σωτηρία μας, να θέτουμε παθητικώς και αδιακρίτως μια οποιαδήποτε μεγάλη αγάπη και αφοσίωση σε δικά μας ιερά και σεβάσμια πρόσωπα, σε πνευματικούς μας διδασκάλους και μια ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ αντορθόδοξη και πάνυ αρρωστημένη, πλάνα υπακοή  ΠΑΝΩ από την Θεοφόρο, Θεαρχική και Διαχρονική Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων! Η πειθαρχία και υποταγή μας στους Αγίους Πατέρες είναι απεριόριστη. Η υπακοή σε ιερείς και πνευματικούς περιορισμένη. Κεντρικό σημείο αναφοράς, η Αλήθεια, η Ορθοδοξία και όχι ο επίσκοπος, ο οποίος ενδέχεται ενίοτε να σφάλλει, ή το χειρότερο, να κηρύττει αίρεση δημοσίως.

Το έχουμε ξαναπεί, τα επαναλαμβάνουμε και τώρα. Η Ορθοδοξία είναι Αληθοκεντρική, Χριστοκεντρική και όχι “επισκοποκεντρική”-ανθρωποκεντρική, όπως την θέλει ο Πάπας. Ο κάθε ορθόδοξος ιεράρχης, ιερέας και πνευματικός, δεν είναι αλάθητος και Άγιος Πατήρ αυθεντικός. Ο ρόλος του είναι σχετικός, σχετίζεται με την αδιάφθορη Πίστη και την δική του πρωτίστως απαιτούμενη υπακοή στους Πατέρες και τους
Κανόνες. Κανένας δεν πρέπει να διακηρύττει αδιάκριτη πειθαρχία στους ηγουμένους και υπακοή, απλά και μόνο επειδή εκείνος τάχα αγρυπνεί για τις ψυχές μας…

Η αδιάκριτη πειθαρχία στον ασκητικό και σωστικό θεσμό της υπακοής, όταν αυτή ειδικώς ασθενεί, μωραίνει και τυχαίνει να αντιτίθεται στον Πύργο της Αληθείας, να προσκρούει στο βράχο της Ορθοδοξίας και να ανατρέπει την διαιώνια διδασκαλία των Αγίων μας Πατέρων, αυτή τότε η υπακοή καταντά κολάσιμη και όχι σωτήρια. Μας λυτρώνει η τυφλή υπακοή σε Αγίους και Χαρισματούχους Γέροντες μόνο όταν αυτή αποβλέπει έστω και στην υπέρμετρη άσκηση και την κάθαρση την Αγιοπνευματική. Εάν όμως αυτή η υπακοή άπτεται θέματα Πίστεως, υπερβαίνει την Παράδοση, εγκαθιδρύει την Παράβαση, αίρεται και υπεραίρεται στη διαστροφή, στη διασάλευση δόγματος, την μετάθεση Αγιοπατερικών Ορίων, την καταπάτηση Ιερών Κανόνων και καταφρόνηση Αγίων Πατέρων, τότε αυτή η υπακοή ΔΕΝ μας λυτρώνει!

Ας υποθέσουμε, εάν μας συστήσουν όχι κάποια κατάφορη καταπάτηση Θεοπνεύστου Δόγματος, πράγμα το οποίο είναι φως-φανάρι και αυτομάτως αυτονόητο πως ΔΕΝ θα υπακούσουμε (διότι τότε θα έχουν αυτοί πραγματικώς τρελλαθεί και δαιμονιστεί!!!) αλλ’ εάν μας συστήσουν, έστω και στο όνομα της Ευαγγελικής-Χριστολογικής αγάπης, μία κάποια ΚΟΙΝΩΝΙΑ με αιρετικούς, εκεί ΔΕΝ θα υπακούσουμε!

Ο Μοναχός κι ο Λαϊκός λυτρώνεται και δοξάζεται όταν η ανάγκη παραστεί, να κάνει Τρισευλογημένη Ανυπακοή σε θέματα Πίστεως!  – “Όχι Άγιέ μου Γέροντα, αυτό ΔΕΝ μπορώ να το κάνω! ΔΕΝ μου το επιτρέπει η συνείδησίς μου, όσο και εάν σε ευλαβούμαι, όσο και εάν έχω οικειοθελώς αποθέσει την σωτηρία της ψυχής μου στην ταπεινή σου διάκριση και χαρισματική σου καθοδήγηση!”

Ας ακούσουμε την του σώφρονος σωφρονισμένη συμβουλή:

“Μή δώσεις τὴν καρδιά σου σὲ γέροντα που –σε θέματα Πίστεως– βάζει τη διάκριση και την υπακοή πάνω από το Ευαγγέλιο και τους Αγίους!” Εκεί, κάνουμε ευλογημένη ανυπακοή. Αυτό σημαίνει “έχω σώας τα φρένας μου” τας δογματικάς και εκκλησιολογικάς. Πείθομαι ουχί εις γνώμας προσωπικάς, μα εις παραινέσεις Αγιοπατερικάς.

Και ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος το ομολογεί:

«Τις διάφορες θεωρίες των θεολόγων να τις περνάτε από το ΠΑΤΕΡΙΚΟ κόσκινο. Πρέπει να τις κοσκινίζετε με βάση τους ΠΑΤΕΡΕΣ και ό,τι είναι σκουπίδια ή πίτουρα να τα πετάτε. Να ψάχνετε με βάση τους ΠΑΤΕΡΕΣ. Προσέξτε ένα παράδειγμα. Υπάρχει το μπακίρι, ο μπρούντζος και ο χρυσός. Ακόμη και μπακίρι καλό και άσχημο, μπρούντζος καλός και άσχημος, χρυσός 12 καρατίων και χρυσός 24 καρατίων. Εσείς να διαλέγετε το χρυσό των 24 καρατίων. Και τα άλλα χρειάζονται, αλλά όλοι να προτιμάτε το χρυσό» (Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Ο Γέροντας Παΐσιος Βιογραφικά στοιχεία – Διδαχές – Επιστολές – Περιστατικά – Κείμενα, σελ. 146-147).

Και ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος μας το εξηγεί:

«Εὐχαῖς καὶ δάκρυσι τὸν Θεὸν καθικέτευσον πέμψαι σοὶ ὁδηγὸν ἀπαθῆ τε καὶ ἅγιον. Ἐρεύνα δὲ καὶ αὐτὸς τὰς Θείας Γραφάς, καὶ μάλιστα τὰς τῶν Ἁγίων Πατέρων πρακτικὰς συγγραφάς, ἵνα ταύταις ἀντιπαρατιθεὶς τὰ παρὰ τοῦ διδασκάλου καὶ προεστῶτος σοὶ διδασκόμενα καὶ πραττόμενα, ὡς ἐν κατόπτρῳ δύνασαι βλέπειν ταῦτα καὶ καταμανθάνειν καὶ τὰ μὲν συνᾴδοντα ταῖς Γραφαῖς, ἐγκολποῦσθαι κατέχειν τῇ διανοίᾳ. Τὰ δὲ νόθα καὶ ἀλλότρια, διακρίνειν καὶ ἀποπέμπεσθαι, ἵνα μὴ πλανηθῇς. Πολλοὶ γάρ, ἴσθι, πλάνοι καὶ ψευτοδιδάσκαλοι, ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις γεγόνασιν».

Χρειάζεται να κάνουμε σοφή αντιπαράθεση και διακριτική αντιπαραβολή. Καθρέφτης μας για την ζωή, η Σωτηριώδης Αλήθεια, η Αγιοπατερική. Και δεν λέγει απλώς “μανθάνειν” αλλά ΚΑΤΑΜΑΝΘΑΝΕΙΝ. Να μαθαίνουμε πλήρως και επαρκώς, τελείως και ολοκληρωτικώς από τους Πατέρες, για να μπορούμε έπειτα να διακρίνουμε. Όπως ακριβώς και οι Απόστολοι στην Καινή Διαθήκη, δεν μιλούν για γνώση απλή, αλλά ΕΠΙΓΝΩΣΗ βαθειά και πραγματική.

Εδώ ας μην ξεχνούμε, μιλάει συγκεκριμένα για πνευματικούς. Και λέγει ότι πολλοί από αυτούς, θα είναι “πλάνοι και διδάσκαλοι”, για αυτό διάλεξέ τους και εξέτασέ τους καλά, “ἵνα μὴ πλανηθῇς…”. Μα, μπορούμε να πλανηθούμε από υπακοή στο πνευματικό μας; Βεβαίως! Μα, είναι “ο παππούλης μου!”. Το είπε “ο Παππούλης μου….”. Ο αγαπημένος μου παππούλης! Μου τον έστειλε ο Θεός για μένα, για την σωτηρία της ψυχής μου!”.

Ναι. Ουδεμία αντίρρησις! Αλλά δεν σου τον έστειλε να αντικαταστήσει τον Σωτήρα Χριστό. Δεν σου τον έστειλε να τον ειδωλοποιήσεις για “θεό”. Δεν σου τον έδωσε για πρωσοποληψία και πλάνο “γεροντισμό”. Δεν σου τον έστειλε για να εκμεταλλευτεί αυτός την αγάπη σου, την ανύποπτη πίστη σου και την αθώα σου εμπιστοσύνη σε αυτόν, προς εαυτόν για αυτοπροβολή, ανθρωπαρέσκεια και δική του δόξα.

Και όπως σου έδωσε γέροντα, ο Θεός σου έδωσε και λογική, σύνεση και διάκριση, να ξεχωρίζεις την υπακοή στα ηθικά από την υπακοή στα δογματικά. Σου έδωσε την διαίσθηση να αντιλαμβάνεσαι και να διαχωρίζεις το ορθό από το νόθο, το παραδομένο από το πλανεμένο, το αδιάφθορο από το αιρετικό. Σου έδωσε την Εντολή να εξέρχεσαι, να αυτο-αφορίζεσαι και να απομακρύνεσαι από αυτόν σε περίπτωση που αυτός κυρήξει αίρεση και σε ενώνει επί τούτου στην Παναίρεση του Οικουμενισμού.

Δοκιμάζει ο Θεός την πίστη σου, εξετάζει την υπακοή σου, αν είναι αυτή καλοπροαίρετη και υγιής. Περιμένει και συ από μόνος σου να ερευνήσεις, να εξετάσεις με τη ζυγαριά της Ορθοδόξου Αληθείας να πεισθείς, με γνώμωνα τους Πατέρες να πορευθείς. Αν δεν υπάρχει συμφωνία, εναρμονία και ακολουθία, τότε θέλει εσύ να εξεγερθείς, ν’ αντισταθείς. Περιμένει να απομακρυνθείς από όσους διαστρέφουν την Αλήθειά Του. Δεν σε θέλει κοινωνό στα έργα τους τα πονηρά. Δεν σε θέλει συμμέτοχο στις βλασφημίες τους και τα εγκλήματα τα Διαθρησκειακά, τα συναπαντήματα τα συνουσιακά και μοιχειακά.

Ο Θεός θέλει να προσέχεις πάρα πολύ, ΠΟΙΟΝ επιτρέπεις να σε εκπροσωπεί στο θυσιαστήριο, ΠΟΙΟΝ επιτρέπεις διά της Μνημονεύσεως με ΠΟΙΟΝ να σε ενώνει. Να κρίνεις ποιον εξουσιοδοτείς στο Πανβέβηλο και Βλάσφημο Π.Σ.”ε” να σε ανταμώνει. Έχει αυτός την ευθύνη του, έχουμε και μεις τη δική μας. Έχει κι η υπακοή τα όριά της. Έχει και η Πίστη τα αυστηρώς προκαθορισμένα Όριά της και η δαιμονική πλάνη τα περιθώριά της. Έχει η Ποίμνη του Χριστού τα έμπιστα πρόβατά της. Έχει τους ποιμένες της τους αληθινούς που υπηρετούν τον Αρχιποίμενα Χριστό και όχι πρόσωπα και καταστάσεις. Υπάρχουν και οι Λυκοποιμένες με ένδυμα προβάτου, με ένδυμα γέροντος και διδασκάλου. Με ένδυμα πνευματικού. Η απόφαση είναι δική μας, η κρίση του Θεού.

Δόξα τω Θεώ!!!