Η έννοια Θεός προσεγγίζεται με τη
λογική, όχι με την πίστη!!!
Δημοσ.: Λέτε ὅτι ἡ ἑλληνική κουλτούρα ὑποτιμᾶ τὴν
λογική; Ποια ἑλληνικὴ κουλτούρα;
Ράμφος: Ἡ φιλοκαλική ὀρθόδοξη
κουλτούρα, βεβαίως ὑποτιμᾶ τὴ λογική… Δὲν εἶναι μὲ τὴ λογικὴ ποὺ φτάνουμε
στὸ Θεό (στὴν ὀρθόδοξη κουλτούρα, ἀλλά) φτάνουμε μὲ τὴν
πίστη, …τὴν ἀσκητική.
Δημοσ.: Μπορεῖ νὰ φτάσει κανεὶς στὸ Θεὸ μὲ τὴν
λογική; Ἂν φτάσει κανεὶς στὸ Θεὸ μὲ τὴ λογική, πρέπει νὰ εἶναι μαθηματικός. Μπορεῖ
νὰ προσεγγίσει κανεὶς τὸ Θεὸ μὲ τὴ λογική; Αὐτὴ ἡ σχέση τοῦ Ἕλληνα Ὀρθόδοξου μὲ
τὸ Θεό, δηλ. ἡ προσέγγισή του μέσῳ τοῦ
συναισθήματος κι ὄχι τῆς λογικῆς, πιστεύετε ὅτι τοῦ δημιουργεῖ μηδενιστικὴ
συμπεριφορά;
Ράμφος: Ναί, γιατὶ ἡ προσέγγιση μέσα ἀπὸ τὴν Πίστη δυσχεραίνει ἐξαιρετικὰ τὴ δημιουργία πολιτισμοῦ, ποὺ ἐπιτρέπει μορφὲς κοινωνίας τέτοιες,
οἱ ὁποῖες νὰ ἔχουν λειτουργικότητα καὶ ἀποδοτικότητα, ἀλλὰ καὶ μορφὲς ζωῆς
τέτοιες, ποὺ νὰ εἶναι δημουργικές.
Δημοσ.: Ὅταν κάποιος πάει νὰ προσεγγίσει τὸ Θεό, ἡ
λογικὴ μὲ τὴν ὁποία μπορεῖ νὰ τὸν προσεγγίσει φτάνει μέχρι ἕνα σημεῖο. Ἀπὸ
ἐκεῖνο τὸ σημεῖο καὶ πέρα, περνᾶμε σὲ αὐτὸ ποὺ λέμε μεταφυσική, ὑπερβατικό. Ἐκεῖ
δὲν ὑπάρχει μέχρι σήμερα λογικὴ ποὺ μπορεῖ νὰ τὸ προσεγγίσει.
Ράμφος: Ἐγὼ σᾶς λέω, ἀκριβῶς, ὅτι τὸ ἀδιανόητο τίποτα, ποὺ εἶναι ὁ Θεός,
ἐὰν τὸ σκεφτοῦμε ὡς ἀντικείμενο μόνο ἁπλῆς Πίστεως, καὶ τὴν ἁπλὴ αὐτὴ Πίστη τὴν στηρίξουμε σὲ
τεχνικές, ὅπως ἦταν οἱ τεχνικὲς τῆς προσευχῆς
τῶν Ἡσυχαστῶν μοναχῶν, τότε φτάνουμε στὴν πλήρη
διάλυση τῆς προσωπικότητος καὶ τὴν
ἀδυναμία δημιουργίας πολιτισμοῦ. Ἐὰν γίνει ἕνα βαθύτερο βίωμα καὶ ἐὰν ἀποκτήσει
τὸν λόγον τοῦ νοήματος ἡ προσέγγιση μὲ τὴν θεότητα, τὰ πράγματα εἶναι διαφορετικά. Εἶναι γεγονὸς
νοήματος γιὰ τὴ ζωή μας, ἢ δὲν εἶναι.
Δημοσ.: Οἱ δυτικοὶ λαοί, μὲ περισσότερη δόση
λογικῆς προσεγγίζουν τὸν Θεὸ ἀπὸ μᾶς;
Ράμφος: Ἐξαρτᾶται, διότι ἂν πᾶτε στὴν Ἰσπανία καὶ δεῖτε τοὺς μυστικοὺς
τοὺς Ἰσπανούς, ἔχουν τρομακτικὸ μυστικισμὸ καὶ ἔχουν παρεμφερῆ προβλήματα. Τὰ
προβλήματα αὐτὰ τὰ ἔχουν ὅλοι, ὅσοι δὲν μποροῦν νὰ κάνουν νὰ συνυπάρχουν αὐτὰ τὰ
ρεύματα. Γιατί, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ δὲν συνυπάρχουν καὶ ἀποκλείονται,
ἀποκλείεται ὁ πολιτισμός. Ὅταν ὅμως συνυπάρχουν, ὅταν συνπάρχει ὁ μυστικὸς μὲ τὸν
ἱερέα ἢ τὸν κανονικὸ πιστό, τότε δὲν δημιουργεῖται τὸ πρόβλημα. Τὸ πρόβλημα
δημιουργεῖται, ὅταν τὸ ἕνα κομμάτι τοῦ πολιτισμοῦ ἀποκλείει τὸ ἄλλο. Τὸ
ἐνδιαφέρον γιὰ μᾶς εἶναι, οἱ βαθμοὶ τῆς συνθέσεως, δηλ. οἱ βαθμοὶ τῆς
δημιουργίας ποὺ πρέπει νὰ διεκδικήσουμε προκειμένου νὰ ζήσουμε βαθύτερα σὰν
βίωμα αὐτὸ τὸ πολύτιμο κοίτασμα καὶ τὴν πολύτιμη κληρονομιὰ ποὺ μᾶς
παραδίδεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.