«Οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου
τούτου;» (1Κορ.
1, 20).
Εἶπε ὁ
Αὐγουστῖνος Καντιώτης:
«Ἐκτὸς τῶν ἄλλων αἱρέσεων, αἱ ὁποῖαι πρέπει νὰ καταδικασθοῦν, εἶναι καὶ ἡ αἵρεσις, ἡ ὁποία ὑπὸ διαπρεποῦς ἀειμνήστου ἱεράρχου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὠνομάσθη αἵρεσις τῶν αἱρέσεων. Εἶναι σύγχρονος αἵρεσις, γέννημα τῆς πνευματικῆς συγχύσεως τῶν ἡμερῶν μας. Τὸ ὄνομα τῆς Αἱρέσεως; Οἰκουμενισμός»! (ἐδῶ)

Δὲν
καταλαβαίνει, ὅμως, ἄραγε ὁ π. Παῦλος καὶ ὁ Μητροπολίτης
Πειραιῶς, ὅτι κάθε φορὰ ποὺ ἐπιβεβαιώνουν τὴν ὕπαρξη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐπιβαρύνουν
ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων τὴν θέση τους; Ἁπλούστατα γιατὶ, ἀντὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦν
ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, κοινωνοῦν μαζί τους, ἐπικοινωνοῦν μὲ τὴν αἵρεση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.