Όταν οι "καλοί" Ποιμένες διαμαρτύρονται, αλλά συμφύρονται, συστεγάζονται και κοινωνούν με κακοδιδάσκαλους και αιρετικούς: Τότε η νέα Οικουμενιστική Εκκλησία είναι εδώ

 Πρωτοπρ. Διονύσιου Τάτση 

Ὅταν 

τὸ φῶς τοῦ

Χριστοῦ

γίνεται σκότος

τοῦ ∆ιαβόλου

        «ΥΜΕΙΣ ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσµου» (Ματθ. ε΄ 14).
    Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ πρωτίστως ἀναφέρεται στοὺς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ ἔχουν πνευµατικὴ εὐαισθησία καὶ σταθερὴ ἐπιθυµία νὰ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ στραφοῦν στὸν Θεὸ καὶ νὰ τηροῦν τὶς ἐντολές.
   Πολλοὶ κληρικοὶ ὅµως δὲν συµφωνοῦν µὲ αὐτό. Ἰσχυρίζονται ὅτι πρέπει νὰ στηρίζεται ὁ κληρικὸς καὶ στὰ δεδοµένα τῆς ἐπιστήµης καὶ νὰ δίνει νέες ἑρµηνεῖες τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἢ καὶ νὰ τὶς καταργεῖ, ἀφοῦ πιὰ ζοῦµε σὲ νέα ἐποχὴ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀρνοῦνται τὴν ἠθικὴ ζωὴ καὶ ἐπιλέγουν τὶς σαρκικὲς ἡδονές.

    Οἱ συγκεκριµένοι νεωτεριστὲς κληρικοὶ εἶναι ἐπιστήµονες διαφόρων εἰδικοτήτων καὶ τὴν Ἐκκλησία τὴν βλέπουν ὡς ἕνα παραδοσιακὸ χῶρο, ποὺ πρέπει νὰ ἐκσυγχρονιστεῖ, µὲ ὁδηγὸ πάντα τὴν κοσµικὴ σοφία τῆς ἐπιστήµης καὶ ἰδιαίτερα τῆς ψυχολογίας, τῆς ψυχιατρικῆς κ.λπ.

      Αὐτὸ τὸ βλέπουµε σὲ πολλὲς περιπτώσεις. Ἰδιαίτερα µᾶς ἐντυπωσιάζει ἀρνητικὰ ἡ προσπάθειά τους νὰ δικαιολογήσουν τὶς προγαµιαῖες σχέσεις, ἀλλὰ καὶ τὴν ὁµοφυλοφιλία, τὴν ὁποία θεωροῦν ἀθώα ἀδυναµία µερικῶν ἀξιοσυµπάθητων ἀνθρώπων!

       Μὲ τοὺς συγκεκριµένους αὐτοὺς κληρικοὺς δὲν µπορεῖ νὰ συµφωνήσει ὁ συνειδητὸς χριστιανός. Ἡ κατὰ κόσµον σοφία τους καὶ εἰδικότερα οἱ ἐπιδόσεις τους στὴν παιδοψυχιατρικὴ τοὺς ἔχουν ὁδηγήσει στὴ «θερµὴ» ὑπερηφάνεια καὶ ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ ἀνηθικότητα καὶ ἡ ὁµοφυλοφιλία δὲν εἶναι ἁµαρτία! Τὰ συµπεράσµατα τῆς ἐπιστήµης τους ἔχουν µεγαλύτρη ἀξία ἀπ᾽ ὅ,τι οἱ ἁπλές, σαφεῖς καὶ πρακτικὲς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.

    Γιὰ νὰ µὴ φανεῖ ὅτι κατηγορῶ ἀδίκως αὐτοὺς τοὺς κληρικούς, µεταφέρω ἐδῶ ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Παρακαταθήκη» (τεῦχος 103, Ἰούλιος-Αὔγουστος 2015) µερικὰ χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσµατα ἀπὸ ἕνα ἄρθρο τοῦ π. Βασιλειου Θερµοῦ, παιδοψυχίατρου, ποὺ δηµοσιεύτηκε στὸ βιβλίο «Χριστιανικὴ ζωὴ καὶ σεξουαλικὲς σχέσεις» τῶν ἐκδόσεων «Ἐν πλῷ». Γράφει λοιπὸν ὁ π. Βασίλειος Θερµός:

       «Πῶς µποροῦµε νὰ καταλογίσουµε ἐγωκεντρικότητα σὲ ἕνα ὁµοφυλόφιλο, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τὸν σύντροφό του µὲ πιστότητα καὶ ἀφοσίωση;».

  «(Ἐδῶ ἔχουµε µία τεκµηρίωση τῆς διάχυτης ἐκκλησιαστικῆς προκατάληψης πὼς ἡ ὁµοφυλοφιλία πρέπει νὰ ἀντιµετωπίζεται ὡς πρωτίστως σεξουαλικὸ πάθος. Ἡ ἐσφαλµένη αὐτὴ ἀντίληψη εἶναι προσβλητικὴ πρὸς τὰ ἑκατοµµύρια παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἡ ἐρωτική τους ἀφύπνιση κατὰ τὴν ἐφηβεία συνοδεύεται ἀπὸ ὁµοφυλόφιλη συναισθηµατικὴ ἕλξη».

 «Τὸ σὲξ ὑπαγορεύεται ἀπὸ τὸ συναίσθηµα, ὅπως εἶναι καὶ ἡ φυσικὴ τάξη».

 «Ἀπὸ ποῦ συνάγεται ὅτι ἡ ὁµοφυλοφιλία ἀποτελεῖ τὸ βαθύτερο ἁµάρτηµα;».

   Ἐὰν δεχτοῦµε τὰ ὅσα ὑποστηρίζει ὁ π. Βασίλειος µὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ ψυχίατρου, ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ «πάει περίπατο». Τὸ βλέπουµε αὐτὸ καὶ στὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ παραπάνω βιβλίου ὅπου διαβάζουµε καὶ τὰ ἑξῆς προκλητικά:

  «Παλιότερα µιλοῦσαν γιὰ «πανσεξουαλισµό», καὶ ξεσπάθωναν µὲ καταγγελίες γιὰ «ἠθικὸ ἐκτραχηλισµό» καὶ «πορνικὴ ἀσυδοσία» (Αὐτὴ ἡ ἠθικιστικὴ ρητορικὴ ἔχει πιὰ παρέλθει, εὐτυχῶς. Ὅπου ἀπαντᾶ σήµερα, µοιάζει µὲ καρικατούρα καὶ κατατάσσεται αὐτόµατα στὰ κειµήλια τῆς γραφικότητας µιᾶς ἄλλης ἐποχῆς». 

  Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ ὑποστηρίζουν οἱ νεωτεριστὲς κληρικοὶ καὶ θεολόγοι! Κι ἐγὼ νόµιζα ὅτι ὁ διάβολος θὰ δυσκολευόταν νὰ βρεῖ ἀποτελεσµατικοὺς συνεργάτες στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας!

  Οἱ κληρικοὶ τῆς κατηγορίας αὐτῆς γράφουν τὸ δικό τους «εὐαγγέλιο» µὲ θράσος καὶ ἀθεοφοβία καὶ στὸ ὄνοµα τῆς ὀρθῆς ποιµαντικῆς πράξης! Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ οἱ ἴδιοι ἐπιπλέουν, διαφηµίζονται, πετυχαίνουν τὴν κυκλοφορία τῶν βιβλίων τους καὶ ἐµφανίζονται ὡς πρωτότυποι πνευµατικοί, ποὺ ὅµως ὁδηγοῦν τοὺς νέους στὴν ἄβυσσο, ἐκεῖ ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι θὰ βρεθοῦν.

 Ὅλη αὐτὴ ἡ δαιµονικὴ φιλολογία γιὰ τὶς σαρκικὲς ἡδονὲς καὶ τὶς ὁµοφυλοφιλικὲς σχέσεις πρέπει νὰ θεωρεῖται ἀπαράδεκτη, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καταδικάζει καὶ τὸν πονηρὸ λογισµὸ καὶ µᾶς ζητάει νὰ εἴµαστε προσεκτικοὶ στοὺς πειρασµούς, γιὰ νὰ µὴ πέσουµε στὶς σαρκικὲς ἡδονές. Θυµίζω ἐδῶ τὰ λόγια του: «Ὅποιος βλέπει µιὰ γυναίκα µὲ πονηρὴ ἐπιθυµία, ἔχει κιόλας διαπράξει µέσα του µοιχεία µ᾽ αὐτήν. Κι ἂν κάτι σπουδαῖο σὰν τὸ δεξί σου µάτι σὲ σκανδαλίζει, βγάλ᾽ το καὶ πέταξέ το, γιατὶ σὲ συµφέρει νὰ χάσεις ἕνα µέλος σου, παρὰ νὰ ριχτεῖ ὅλο τὸ σῶµα σου στὴν κόλαση. Κι ἂν κάτι τόσο σπουδαῖο σὰν τὸ δεξί σου χέρι σὲ σκανδαλίζει, κόψε το καὶ πέταξέ το, γιατὶ σὲ συµφέρει νὰ χάσεις ἕνα µέλος σου, παρὰ νὰ ριχτεῖ ὅλο τὸ σῶµα σου στὴν κόλαση» (Ματθ. ε´ 28-30).

 Τὰ ὅσα παράδοξα ὑποστηρίξουν οἱ κληρικοὶ - ἐπιστήµονες εἶναι ἰδιαίτερα ἐνοχλητικά, ἰδίως σὲ ὅσους ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ παρακολουθοῦν τὶς διδαχὲς τοῦ ἁγίου Παϊσίου τοῦ ἁγιορείτου στὸ ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι τοῦ Τιµίου Σταυροῦ καὶ τῆς Παναγούδας. Ἐκεῖνος εἶχε πολλὲς ἐπιφυλάξεις γιὰ τοὺς ψυχολόγους καὶ ψυχίατρους καὶ ἀπέτρεπε τοὺς ἀνθρώπους νὰ καταφεύγουν σ᾽ αὐτούς, γιατὶ τοὺς θεωροῦσε ἐπικίνδυνους καὶ ἀκατάλληλους. ∆ὲν ἤθελε νὰ τοὺς ἐµπιστεύονται οἱ ἄνθρωποι, γιατὶ δὲν ἔχουν ὀρθὴ πίστη καὶ ἡ ὑπερηφάνειά τους εἶναι δαιµονική.

 Πρέπει λοιπὸν νὰ εἴµαστε προσεκτικοὶ ἀπέναντι σ᾽ αὐτοὺς τοὺς ἐπιστήµονες - κληρικούς, οἱ ὁποῖοι κατεδαφίζουν τὴν ἠθικὴ στὶς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων καὶ διατηροῦν ἀνοιχτὲς τὶς πύλες τῆς ἀκολασίας.

Ορθόδοξος Τύπος, 22/01/2016