"Η εξουσία της Εκκλησίας ουδόλως παρεμβαίνει εις τας ενεργείας της πολιτικής εξουσίας", ούτε επιτρέπει την πολιτεία να παρεμβαίνει εις τα της Εκκλησίας.

Πολιτική και Ποιμαντική:

 «Οὐδείς γάρ δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν»

ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ 

ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ 

Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ ἐνημερωθοῦν οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ γιὰ τὶς διάφορες πολιτικοθεολογικές θεωρίες ποὺ ἀκούγονται στὴν Ἐνορία μας καὶ ἀνακατεύουν τὴν πολιτικὴ μὲ τὴν ποιμαντική, τὰ κόμματα μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ χειρότερο ὅτι πρέπει οἱ κληρικοὶ νὰ φτιάχνουν πολιτικὰ κόμματα καὶ νὰ προτρέπουν τοὺς χριστιανοὺς νὰ ἐμπλέκονται σ’ αὐτά.

Γιά νά δοῦμε ὅμως πιό ξεκάθαρα τό θέμα.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος στο βιβλίο «Ποιμαντική» μᾶς λέει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὡς βασιλεία τοῦ Θεού δέν ἔχει κανένα κοινό πρός τά ἔργα τῆς βασιλείας τοῦ κόσμου. Ἡ ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πνευματική καί οὐδ’ ὅλως παρεμβαίνει εἰς τάς ἐνεργείας τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας καί τήν ἐξάσκηση τῆς ἐξουσίας αὐτῆς. Διότι ἡ μέν ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας ἐπεκτείνεται μόνο στόν πνευματικό βίο τοῦ ἀνθρώπου, ἡ δέ ἐξουσία τῆς πολιτείας ἐπί τοῦ ὅλου βίου τοῦ πολίτου. (ἐκδόσεις Παναγόπουλος)

Οἱ ἱεροί κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς βάζουν σέ μιά τάξη.

Ὁ ΣΤ΄ Ἀποστολικός Κανόνας λέει ὅτι «Ἐπίσκοπος, πρεσβύτερος ἤ διάκονος κοσμικάς φροντίδας μή ἀντιλαμβανέτω. Εἰ δέ μή καθαιρείσθω».

Τό ἴδιο καί ὁ ΠΑ΄ Ἀποστολικός: «Εἴπομεν ὅτι οὐ χρή Ἐπίσκοπον ἤ πρεσβύτερον καθιέναι ἑαυτόν εἰς δημοσίας διοικήσεις, ἀλλά προσευκαιρεῖν ταῖς Ἐκκλησιαστικαῖς χρείαις… Οὐδείς γάρ δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν, κατά τήν Κυριακήν παρακέλευσιν».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύει στό Πηδάλιον: Καί οὗτος ὁ Κανών παρομοίως μέ τόν ΣΤ΄ ἐμποδίζει τούς ἱερωμένους νά μήν περιπλέκωνται εἰς πράγματα κοσμικά λέγων….ὅτι δέν πρέπει ὁ Ἐπίσκοπος ἤ πρεσβύτερος νά καταβιβάζει τόν ἑαυτό του
εἰς πολιτικάς καί κοσμικάς φροντίδας καί κυβερνήσεις ἀλλά νά προσεδρεύει εἰς τάς τῆς Ἐκκλησίας ὑπηρεσίας καί χρείας…».

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος στὸν ἑβδομηκοστὸ ἔνατο λόγο του, ὁμιλεῖ διὰ τὸν ἀγαθὸ καὶ καλὸ ποιμένα, ὅπου δὲν ἔχει μαζὶ μὲ τὰ πνευματκὰ ἔργα σωματικὲς καὶ κοσμικὲς μέριμνες καὶ φροντίδες, οὔτε ἀνακατώνει τὶς κοσμικὲς φροντίδες μὲ τὰ πνευματικά. Καὶ ὅποιος χειροτονεῖ τέτοιον, βάζει τὸ λύκο μέσα στὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, καὶ θὰ λάβει τὸ κρίμα τῶν προβάτων.

Σύγχρονοι Ἅγιοι ὅπως ὁ Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, Ἅγιος Πορφύριος, Ἅγιος Παίσιος καὶ ἄλλοι, ποὺ ἔζησαν μὲ τὴν σημερινὴ πολιτικὴ κατάσταση οὐδέποτε εἶπαν τέτοια ἀνορθόδοξα πράγματα ποὺ ἀκοῦμε σήμερα ὅπως 1) ἡ πολιτικὴ εἴτε ἀνοίγει εἴτε κλείνει τὴν Ἐκκλησία ἤ 2) ὅτι ὅποιος κληρικὸς φτιάχνει κόμμα συνεχίζει τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων ἤ 3) ἡ ἐπίγεια παρουσία τῆς ἐκκλησίας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ ἦθος τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ποὺ θὰ ἀσκεῖται στὴ γῆ, ἤ 4) ἡ πολιτικὴ εἶναι κλάδος τῆς θεολογίας, καὶ ἄλλα τέτοια.

Ποτέ οἱ Ἅγιοι Πατέρες δέν ἀναμίχθηκαν σέ πολιτικές ἤ συνωμοτικές προσπάθειες προκειμένου νά ἀναρριχηθεῖ σέ θρόνο ἕνας Χριστιανός ἄρχοντας ἤ βασιλεύς. Χαίρονταν, βοηθοῦσαν καί ἐπαινοῦσαν τούς εὐσεβεῖς βασιλεῖς, ἤλεγχαν τούς ἀσεβεῖς, ἀλλά δέν ἀνεμιγνύοντο μέ τήν πολιτική ἐξουσία.

Ἐάν ὑπάρχει ἀλληλοσεβασμός μεταξύ Ἐκκλησίας καί πολιτείας, τότε ἡ Ἐκκλησία ἀναλαμβάνει νά ἀναδείξει εὐσεβεῖς καί ἠθικούς πολίτες, ἡ δέ πολιτεία ἀναλαμβάνει νά ὑποστηρίξει τό ἔργο της Ἐκκλησίας.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος κάνει τήν διάκριση μεταξύ πολιτικής καί ποιμαντικής λέγοντας: Ὁ Θεὸς ἔχει ἐμπιστευθεῖ στὸ Βασιλιὰ τὰ ἐπίγεια, στὸν Ἱερέα τὰ ἐπουράνια. Στὸν Βασιλιὰ ἔχει ἐμπιστευθεῖ τὰ σώματα, στὸν Ἱερέα τὶς ψυχές. Ὁ Βασιλιὰς χαρίζει τὰ χρήματα. Ὁ Ἱερέας καθαρίζει τὰ κατακάθια τῶν ἁμαρτιῶν. Ἐκεῖνος ἀναγκάζει. Αὐτὸς παρακαλεῖ….. Ἐκεῖνος χρησιμοποιεῖ ὑλικὰ ὄπλα, αὐτὸς πνευματικά. Ἐκεῖνος πολεμάει τοὺς βαρβάρους. Αὐτὸς τοὺς δαίμονες. Ἡ Ἱερωσύνη εἶναι πιὸ σεβαστὴ κι ἀπ’ τὴ Βασιλικὴ Ἀρχή….. Ὁ Ἱερέας στέκει μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἀνθρώπινης φύσης, μᾶς κατεβάζει τὶς θεῖες εὐλογίες καὶ ἀνεβάζει στὸν οὐρανὸ τὶς προσευχές μας….. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ κεφάλι τοῦ Βασιλιᾶ ὁ Θεὸς τὸ εὐλογεῖ μὲ τὰ χέρια τοῦ Ἱερέα, διδάσκοντας ὅτι ὁ Ἱερέας εἶναι ἀνώτερος πνευματικὰ τοῦ Πολιτικοῦ Ἄρχοντα.

Γι’ αὐτό ὁ Ἅγιος Πορφύριος στό βιβλίο «ὁ Χριστός εἶναι το πάν» ὁμολογεί ὅτι ἐμεῖς δέν φτιάχνουμε κόμματα.
Τέλος, ὁ μακαριστὸς π. Μάρκος Μανώλης στὸ πρακτικὸ ὑπ΄ ἀριθμ. 8 – 2002 τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου τονίζει ὅτι 1) ὅποιος κατέχει ὁποιαδήποτε θέση στὴν Ἐνορία καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ πολιτευθεῖ θὰ πρέπει ἀμέσως νὰ παραιτεῖται διὰ νὰ μὴν διαταράξει τὸν ἑνωτικὸ χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας. 2) Ἀπαγορεύει αὐστηρῶς τὶς πολιτικὲς συζητήσεις μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναό. (Ἐνοριακὰ νέα Ἰουλίου 2002).

Ἀπαιτεῖται λοιπόν διαρκής Ἁγιοπατερική ἐνημέρωση καί συναγερμός, γιά νά σταθεῖ ὁ Χριστιανός, διότι εἶναι δυνατό κάθε στιγμή να πέσει. Στόν ἀγώνα ἀς ἔχουμε ὅπλο τήν μελέτη τῶν Ἁγίων, καί κυρίως τήν προσευχή. Ἀμήν.

Διὰ τὴν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Πρωτ. π. Εὐθύμιος Μουζακίτης

Πηγή