Χείλη ιερέως, «υποψηφίου αρχιερέως», ου ψεύδονται!

Απάντηση

του Γραμματέα της ΠΕΘ  Παναγιώτη Τσαγκάρη

στον «Ανορθόδοξο φονταμενταλισμό»

του  Αρχιμανδρίτη π. Σωφρόνιου Γκουτζίνη

Πρωτοσυγκέλου Ιεράς Μητροπόλεως  Ξάνθης.

Σεβαστέ και αγαπητέ π. Σωφρόνιε,

    Επειδή όσα γράφετε -ίσως σκόπιμα, ίσως από άγνοια ο Θεός οίδεν- υπερασπιζόμενος ένθερμα τη λειτουργία των Ισλαμικών Σπουδών στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, είναι ψευδή και παραπλανητικά, οφείλουμε προς χάριν της αλήθειας, να τα αναιρέσουμε: Ισχυρίζεστε ότι «η Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ  με συντριπτική πλειοψηφία των μελών ΔΕΠ των Τμημάτων της αποφάσισε τη δημιουργία και λειτουργία Προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών». 

Ο ισχυρισμός σας αυτός ελέγχεται ως ψευδής,  διότι α) σε σύνολο 38 μελών ΔΕΠ του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής μόνον (23) καθηγητές  ψήφισαν υπέρ της ιδρύσεως και λειτουργίας αυτού του Προγράμματος, 

β) το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας, έχει αποφασίσει και δημοσιεύσει την έντονη διαφωνία του για το εγχείρημα αυτό και γ) σας ενημερώνουμε ότι, όλοι οι καθηγητές και των δύο Τμημάτων της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, είναι (72)!!

 Επομένως, για ποια πλειοψηφία μελών ΔΕΠ της Θεολογικής Σχολής ομιλείτε πάτερ;

Επειδή αναφέρετε ότι όσοι πρωτοστάτησαν στη δημιουργία Ισλαμικών Σπουδών «σπιλώθηκαν, συκοφαντήθηκαν, έγιναν στόχος λασπολογίας και κακοπροαίρετης κριτικής», σας
λέμε ότι δεν γνωρίζουμε αν ομιλείτε επί πραγματικών γεγονότων και αν γνωρίζετε την ιστορία του θέματος και ποιοι δημιούργησαν το πρόβλημα αυτό. Επιτρέψατέ μας και κάτι ακόμη να ερωτήσουμε. Οι αντιρρήσεις και οι διαφωνίες βαπτίζονται από άνθρωπο της Εκκλησίας ως συκοφαντίες και λασπολογίες; Ή πιστεύετε ότι όταν η θεολογία της Εκκλησίας μας βάλλεται λόγω και έργω δεν πρέπει ή δεν μπορεί κάποιος, ελεύθερα να ομιλεί, να ομολογεί και να μαρτυρεί;

Επειδή  σημειώνετε  ότι στα παραπάνω «πρωτοστατούν εθνισκιστικοί κύκλοι… καθώς και μειοψηφούντες καθηγητές της Θεολογικής Σχολής», του ΑΠΘ, ξαναδημοσιεύουμε την ανοιχτή επιστολή προς τον τότε Υπουργό Παιδείας κ. Ανδρέα Λοβέρδο ενός «λασπολόγου», «εθνικιστού», θέλω να πιστεύω δασκάλου σας, του μειοψηφίσαντος Καθηγητή κ. Ιωάννη Β. Κογκούλη για τις Ισλαμικές Σπουδές στο Τμήμα Θεολογίας (η εν λόγω επιστολή δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΚΟΙΝΩΝΙΑ της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, τεύχος 1, Ιανουάριος-Μάρτιος 2015, το οποίο τεύχος μάλιστα, ήταν αφιερωμένο στο πρόβλημα της δημιουργίας Προγράμματος Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ).

***

Ἀνοιχτή ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων

Καθηγητὴ Ἀνδρέα Λοβέρδο, γιὰ τὴν ἵδρυση:

«Εἰσαγωγικῆς Κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν»

στὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ

Ἰωάννου Β. Κογκούλη

Καθηγητή Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Θεσσαλονίκη, 23 Ὀκτωβρίου 2014

                 

Κύριε Ὑπουργέ,

Ἀφοῦ σημειώσω πὼς μὲ λύπη πληροφορήθηκα τὴν μὲ ἀρ. 112113/ ΙΗ ΕΞ/ 138314 εἴσ/8.10.14 ἀπάντησή σας στὴν μὲ ἀρ. 213/1.9.2014 ἐρώτηση τοῦ βουλευτῆ κ. Ἰωάννη Μιχελάκη, ποὺ ἀφοροῦσε στὴν ἵδρυση «Εἰσαγωγικῆς κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν» στὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, πρὸς ἀποφυγὴ κάθε παρεξήγησης, ὡς μέλος τῆς Ὀρθόδοξης Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ΔΗΛΩΝΩ πώς, στὸ πρόσωπο τοῦ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ἀνεξαρτήτως καταγωγῆς, φυλῆς, γλώσσας, θρησκείας, τρόπου ζωῆς (ἐάν, λ.χ., εἶναι ἐγκληματίας ἢ ἅγιος), ΒΛΕΠΩ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Κατὰ συνέπεια, ὅσοι καταψηφίσαμε τὴν ἵδρυση «Εἰσαγωγικῆς κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν» στὸ ἐν λόγῳ Τμῆμα, δὲν εἴμαστε καὶ δὲν μποροῦμε, μὲ βάση τὰ «πιστεύω» μας καὶ τὴν ἐπιστημονική μας κατάρτιση, νὰ εἴμαστε ἀντίθετοι μὲ τὴν ἀνάπτυξη σχετικῶν σπουδῶν ἐντὸς τῆς Πανεπιστημιακῆς κοινότητας, καὶ μάλιστα ὅπως αὐτὲς ὑλοποιοῦνται στὸ πλαίσιο τῶν Πανεπιστημίων τῆς Εὐρώπης καὶ τῶν ΗΠΑ.

Ἡ ἀντίθεσή μας ἀφορᾶ στὸ γεγονὸς ὅτι ἀπὸ ἐπιστημονική, καὶ ὄχι μόνο, ἄποψη δὲ δικαιολογεῖται ἡ ἔνταξη Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν σὲ Θεολογικὴ Σχολή, γι' αὐτὸ καὶ κάτι τέτοιο ἀπουσιάζει ἀπὸ τὸν Πανεπιστημιακὸ χῶρο τῆς Εὐρώπης καὶ τῶν ΗΠΑ. Ἐξάλλου, τὰ Πανεπιστήμια δὲν ἀποφασίζουν αὐθαίρετα γιὰ τὰ ἀντικείμενα διδασκαλίας καὶ τὰ Προγράμματα Σπουδῶν. Αὐτὸ δὲ δηλώνει συρρίκνωση στὴν, ὅπως σημειώνετε, «ἐλευθερία σκέψης, λόγου καὶ ἔρευνας». Ἁπλῶς ἐδῶ ἀκολουθεῖται ἡ σχετικὴ νομοθεσία, τὴν ὁποία καθορίζει ἡ Πολιτεία.

Μὲ βάση τὰ παραπάνω:

1.             Ἡ Πανεπιστημιακὴ αὐτοτέλεια τοῦ κάθε Πανεπιστημιακοῦ Τμήματος, καὶ στὴν ἐν λόγῳ περίπτωση τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, τοῦ ΑΠΘ δὲν εἶναι τόσο ἀδιαπραγμάτευτη, ἀλλὰ ὑπόκειται σὲ συγκεκριμένη νομοθεσία. Γι' αὐτό, στὰ ὅσα ἀναφέρετε, ὅτι δηλαδή «Ἡ ἀμφισβήτηση τὸν δικαιώματος τὸν Τμήματος Θεολογίας καὶ τῆς Συγκλήτου τοῦ  Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης νὰ ἀποφασίζουν, σύμφωνα μὲ τὸ νόμο, γιὰ τὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν καὶ τὰ γνωστικὰ ἀντικείμενα ποὺ θὰ προσφερθοῦν, σημαίνει τὴν ἀμφισβήτηση τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἐλευθερίας τους», ὑπάρχει σοβαρότατος ἀντίλογος. Συγκεκριμένα, σὲ κοινὸ μὲ τοὺς συναδέλφους Καθηγητὲς Λάμπρο Σιάσο καὶ Δημήτριο Τσελεγγίδη ἔγγραφο πρὸς τὸ Τμῆμα Θεολογίας (ἄρ. Πρώτ. 1274/13.6.2014), ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἀναφέρουμε: «Τὸ Τμῆμα Θεολογίας, διαθέτει ἰδρυτικὲς πράξεις ὕπαρξης καὶ λειτουργίας στὶς ὁποῖες ρητῶς ὁρίζονται α) ἡ ταυτότητά του, β) οἱ στόχοι καὶ σκοποὶ του γ) τὸ γενικὸ γνωστικό του ἀντικείμενο (χριστιανικὴ θεολογία, καθ' αὑτὴ καὶ ἐν σχέσει..). Ὁποιαδήποτε προσπάθεια ἀλλαγῆς, τροποποίησης, προσθήκης σὲ αὐτὰ τὰ τρία (3) μείζονα συστατικά της ὑπάρξεώς του εἶναι δυνατή, ἀλλὰ ἀπαιτεῖ ἀναγκαστικὲς πράξεις ἰσοδύναμες ἢ καὶ ταυτόσημες πρὸς αὐτὲς τῆς ἐπανίδρυσης Τμήματος ἢ ἴδρυσης νέου Τμήματος. Οἱ μόνες πράξεις ποὺ ἐπιτρέπονται ἢ καὶ ἐπιβάλλονται ἀπὸ ὅλους τους σχετικοὺς Νόμους (ἀπὸ τὸν 1268 μέχρι τὸν 4009) εἶναι : Α) Οἱ ἐσωτερικὲς ἀναμορφώσεις ἐπιμέρους μαθημάτων ... Β) Οἱ ὁμαδοποιήσεις συγγενῶν μαθημάτων ... Γ) Οἱ ἀναμορφώσεις μέσων ἤ/καὶ μεθόδων γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν ἐν ἀρχῇ ἰδρυτικῶν τεθέντων καὶ ἀμετάθετων στόχων. Δ) Ὁριακὰ καὶ μὲ σύνεση θὰ μποροῦσε νὰ ἀντιμετωπιστεῖ καὶ ἡ ἀναπροσαρμογὴ τῶν στρατηγικῶν γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν ἀμετάθετων αὐτῶν στόχων...».

Τὸ ἔγγραφο καταλήγει: «Ἡ πρόταση τῆς Διοίκησης (τοῦ Τμήματος) νὰ εἰσαχθεῖ ἡ ἵδρυση «Εἰσαγωγικῆς κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπονδῶν» στὸ ὑπάρχον Πρόγραμμα Σπουδῶν καὶ νὰ θεωρηθεῖ τροποποίηση ἢ ἀναμόρφωση τοῦ ὑπάρχοντος: Α) Δὲν λαμβάνει ὓπ ὄψιν τὰ ἀνωτέρω. Β) Συγχέει ἀνεπίτρεπτα παλαιοὺς καὶ νέους στόχους. Γ) Ἀλλοιώνει τὴ φύση, τὴν ταυτότητα καὶ τὴ λειτουργία τοῦ Τμήματος Θεολογίας». Ἔτσι, «Ἡ εἰσαγωγὴ τῆς «Εἰσαγωγικῆς κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν» στὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν, πέραν τῆς παγκόσμιας διπλῆς πρωτοτυπίας: α) Εἰσαγωγικὴ κατεύθυνση, β) Μία κατεύθυνση τετραετοῦς διάρκειας πλάι σὲ ἕνα πρόγραμμα τετραετὲς χωρὶς 'κατεύθυνση ἢ κατευθύνσεις' κομίζει νέους στόχους καὶ ἀποτελεῖ νέα ἀκαδημαϊκὴ ὀντότητα. Ὅπως προσφυῶς καὶ ἀκριβῶς καὶ ἐπιστημονικῶς καὶ μὲ παρρησία δήλωσε ὁ Γενικὸς Γραμματέας στὸ ‘non paper’ ἡ Εἰσαγωγικὴ κατεύθυνση Ἰσλαμικῶν Σπουδών' ἀποτελεῖ κατ' οὐσίαν 'οιονεί Τμήμα'».

2.            Ἀναφερόμενος, κύριε Ὑπουργέ, στὴν ἀπόφαση τῆς συνέλευσης 416/7.3.2014 τοῦ Τμήματος Θεολογίας, δὲν ἀποτυπώνετε ὅλη τὴν ἀλήθεια. Συγκεκριμένα, ἡ ἀπόφαση γιὰ τὴ λειτουργία σ' αὐτὸ «Εἰσαγωγικῆς κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν» λήφθηκε μὲ εἴκοσι τρεῖς (23) ψήφους ὑπέρ, ἕξι (6) κατά, μία (1) λευκὴ καὶ ἐννέα (9) ἀπόντες. Ἀποκρύπτετε, ἐπίσης, τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ δεύτερο Τμῆμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, τὸ Τμῆμα Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας ὁμόφωνα ἀντιτάχθηκε στὴ λειτουργία «Εἰσαγωγικῆς  κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν» στὴ Θεολογικὴ Σχολή. Κατὰ συνέπεια, σὲ σύνολο ἑβδομήντα δυὸ (72) μελῶν ΔΕΠ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, ΜΟΝΟ εἴκοσι τρεῖς (23) ψήφισαν ὑπέρ. Παρενθετικὰ ἐδῶ πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἔπρεπε νὰ ζητήσετε τὴν ἄποψη τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν καὶ τὴν ἐπίσημη θέση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὸ ἐν λόγῳ πρόβλημα.

3.            Ἀκολούθως, κύριε  Ὑπουργέ, λόγω, ἀσφαλῶς κακῆς πληροφόρησης, ἀναφέρετε τὴν ὕπαρξη στὸ Τμῆμα Θεολογίας Τομέα Θρησκειολογίας. Σὲ ὅλα τὰ Θεολογικὰ Τμήματα ὑπάρχει ἕνα γνωστικὸ ἀντικείμενο τῆς Θρησκειολογίας, τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται σὲ ὅλα τὰ θρησκεύματα καὶ ὄχι ἀποκλειστικὰ στὸ Ἰσλάμ.

4.            Πράγματι, κύριε Ὑπουργέ, ἡ ἀκαδημαϊκὴ κοινότητα ὀφείλει νὰ πορεύεται μὲ βάση τὶς διαδικασίες ποὺ προβλέπουν οἱ νόμοι. Στὴν ἐν λόγῳ περίπτωση, τὸ Ὑπουργεῖο σας, ἀφοῦ κατήργησε τὴν Εἰδικὴ Ἀκαδημία γιὰ τοὺς Μουσουλμάνους δασκάλους, μετὰ τὴν ἄρνηση ἄλλων Πανεπιστημιακῶν Τμημάτων νὰ ἀναπτύξουν Ἰσλαμικὲς Σπουδές, ἀπευθύνθηκε στὴν Κοσμητεία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ καί, ἀσφαλῶς, ὄχι καὶ στὴν ἀντίστοιχη Κοσμητεία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν. Ὁ τότε Κοσμήτορας, ἀντὶ νὰ καλέσει Συνέλευση Σχολῆς, ἀπευθύνθηκε στὸ Τμῆμα Θεολογίας, ἐνέργεια μὴ σύννομη.

5.            Δὲν γίνεται κατανοητή, κύριε Ὑπουργέ, ἡ θέση σας ὅτι «Τὸ Τμῆμα Θεολογίας προφανῶς ἔκρινε ὅτι οἱ θεολόγοι -ὁποιασδήποτε Θρησκείας- πρέπει νὰ ἀποφοιτοῦν ἀπὸ τὶς Θεολογικὲς Σχολές». Δηλαδὴ ἀπὸ τὶς Θεολογικὲς Σχολὲς ἀποφοιτοῦν μουσουλμάνοι, βουδιστές, ἰνδουιστές, κ.λπ. θεολόγοι; Πῶς μπορεῖ νὰ συμβεῖ αὐτὸ μὲ βάση τὶς ἰδρυτικὲς πράξεις ὕπαρξης καὶ Λειτουργίας τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, στὶς ὁποῖες ρητῶς ὁρίζονται α) ἡ ταυτότητά του, β) οἱ σκοποὶ καὶ στόχοι του  καὶ γ) τὸ γενικὸ γνωστικό του ἀντικείμενο (χριστιανικὴ θεολογία, καθ' αὑτὴ καὶ ἐν σχέσει...);

6.            Εἶναι ἀναληθῆ τὰ γραφόμενα πώς: «Ἡ συνύπαρξη χριστιανικῆς θεολογίας καὶ μουσουλμανικῆς θεολογίας εἷναι μία συνηθισμένη πρακτικὴ στὰ Πανεπιστήμια τῆς Εὐρώπης καὶ τῶν ΗΠΑ καθὼς οἱ μουσουλμανικὲς σπουδὲς ὑπηρετοῦνται κυρίως ἐντὸς τὸν πλαισίου τῶν θρησκειολογικῶν σπουδῶν. Ἀκόμα καὶ ὅταν ὑπηρετοῦνται ἀπὸ Τμήματα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, αὐτὰ ἐντάσσονται στὶς Θεολογικὲς Σχολές».

Συνάδελφος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, μετὰ ἀπὸ ἔρευνα, ἀπέδειξε ὅτι σὲ Πανευρωπαϊκὸ ἐπίπεδο, καθὼς ἐπίσης καὶ στὸ χῶρο τῶν ΗΠΑ, ΟΥΔΕΜΙΑ σύνδεση ὑπάρχει μεταξὺ Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν καὶ τῶν ἐκεῖ λειτουργουσῶν Θεολογικῶν Σχολῶν. Μάλιστα, στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Τϋbingen, στὸ ὁποῖο καὶ ἀναφέρεστε, τὸ Center of Islamic Theology   ἀνήκει στὴ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Τϋbingen. Ὡς Ὑπουργός, ἐφαρμόσατε τὸ ἴδιο καὶ στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο.

7.            Ἡ ἀντίθεσή μας στὴ λειτουργία «Εἰσαγωγικῆς κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν» σὲ Τμῆμα Θεολογικῆς Σχολῆς ΟΥΔΟΛΩΣ σχετίζεται μὲ τὴν ἀνάγκη καταλλαγῆς μεταξὺ μελῶν διαφόρων θρησκευτικῶν κοινοτήτων. Ἐξάλλου, κύριε Ὑπουργέ, ἡ ἱστορία τῆς Ὀρθόδοξης Καθολικῆς Ἐκκλησίας οὐδεμία σχέση ἔχει μὲ τὰ ὅσα συνέβησαν στὴ Δύση κατὰ τὸν Μεσαίωνα (λ.χ. Ἱερὰ ἐξέταση). Ἡ ἴδια, ὡς τὶς μέρες μας, πορεύεται ὡς Ἐκκλησία μαρτυρίας καὶ μαρτυρίου (Κωνσταντινούπολη [ἀκόμη νὰ λειτουργήσει ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης, ἐνῶ ἡ Ἁγία Σοφία στὴν Τραπεζούντα τοῦ Πόντου ξανάγινε τζαμί!!], κατεχόμενη Κύπρο [οἱ κακοποιημένες  Ἐκκλησίες, ἔχοντας μετατραπεῖ σὲ ξένους πρὸς τὴ λατρεία χώρους χρήσης, ἀποτελοῦν ἀψευδεῖς μάρτυρες ἀπάνθρωπης συμπεριφορᾶς], Σερβία [οἱ κατεστραμμένες ἱστορικὲς ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια ποὺ σεβάστηκαν οἱ αἰῶνες, πολλὲς καὶ πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποία εἶχαν χαρακτηριστεῖ ὡς μνημεῖα παγκόσμιας κληρονομιᾶς, μᾶς ὑπενθυμίζουν τὰ ἀπάνθρωπα τεκταινόμενα ἀπὸ «πολιτισμένους» ἀνθρώπους], Σκόπια [ὁ Ὀρθόδοξος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος Ἰωάννης, ὡς σύγχρονος νεομάρτυρας, «λιώνει» στὴ φυλακή], Μέση Ἀνατολὴ [συγκλονίζουν τὰ φρικτὰ μαρτύρια, τὸ ξερίζωμα καὶ ἡ ἐξαφάνιση τῶν χριστιανῶν]).

8.            Στὶς Θεολογικὲς Σχολὲς οὐδέποτε ζητήθηκε ἀπὸ τοὺς φοιτητὲς «πιστοποιητικὸ νομιμοφροσύνης». Ὁ κάθε νέος, ἀνεξάρτητα, ἐὰν πιστεύει ἢ ὄχι, ἢ ἐὰν εἶναι ὀρθόδοξος, ἢ μουσουλμάνος, ἢ βουδιστὴς κ.λπ., μπορεῖ νὰ φοιτήσει στὶς Θεολογικὲς Σχολές. Ὅμως, ὅπως ὁ καθένας, ἀνεξαρτήτως καταγωγῆς, φυλῆς καὶ θρησκεύματος, ποὺ θὰ θέλει νὰ σπουδάσει σὲ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τῆς Ἑλλάδος, θὰ παρακολουθήσει μαθήματα ἑλληνικῆς φιλοσοφίας καὶ ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ ὄχι μαθήματα λ.χ. κινεζικῆς φιλοσοφίας καὶ γλώσσας, ἔτσι και στις Θεολογικὲς Σχολὲς, οἱ ὁποῑες ἀντιμετωπίζοουν, ὅπως γράφετε, «στὴν πράξη τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου ...ὡς δῶρο θεόσδοτο», ὅποιος θελήσει νὰ σπουδάσει θὰ ἐντρυφήσει στὴ μελέτη τῶν κειμένων καὶ τῶν μνημείων τῆς δισχιλιετοὺς ζωῆς καὶ δράσης τῆς Ὀρθόδοξης Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὸ τὸ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ προσφέρουν, μέσω τῶν Προγραμμάτων τους, οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς σὲ σημαντικὸ ἀριθμὸ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ προπτυχιακῶν καὶ μεταπτυχιακῶν φοιτητῶν. Αὐτοί, στὴ συνέχεια, ἀναδεικνύονται οἱ ἀνὰ τὴν ὑφήλιο καλύτεροι ΠΡΕΣΒΕΙΣ τῆς Ἑλλάδος.

9.            Γιὰ νὰ μὴ προσδώσουμε στὶς Θεολογικὲς Σχολὲς ὁμολογιακὸ χαρακτήρα, ἀποφύγαμε νὰ μιλοῦμε γιὰ Ὀρθόδοξες Θεολογικὲς Σχολές. Ὅμως, μὲ τὴ λειτουργία «Εἰσαγωγικῆς   κατεύθυνσης Μουσουλμανικῶν Σπουδῶν», τὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ γίνεται Ὁμολογιακό!!!

Δυστυχῶς, τώρα ἀπὸ ἐσᾶς καὶ τοὺς διαδόχους σας ἐξαρτᾶται ἡ ἀναχαίτιση τῆς μετάλλαξης, συρρίκνωσης ἢ καὶ κατάργησης τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῆς πατρίδας μας, τῆς προσπάθειας, δηλαδή, ποὺ ἡγοῦνται κάποιοι νεοέλληνες, μὲ στόχο τὴν ἀποδόμηση τῶν Πανεπιστημιακῶν θεολογικῶν σπουδῶν.

Προσωπικὰ εὔχομαι τόσο ἐσεῖς ὅσο καὶ ὁ Πρύτανης καὶ οἱ Συγκλητικοί του ΑΠΘ νὰ μὴ διακατέχεστε ἀπὸ ἐνοχές, ἐάν, μὲ τὶς ὑπογραφές σας, ἐπικυρώσετε τὴ μετάλλαξη καὶ «ἅλωση» μιᾶς ἱστορικῆς Σχολῆς, ὅπως εἶναι ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ἄς μὴ ξεχνοῦμε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Καθολικὴ Ἐκκλησία, παρὰ τὸν ἐναντίον της, ἐντός, δυστυχῶς, τῆς πατρίδος μας, κρυφὸ ἢ φανερὸ διωγμό, ἔσωσε τὸ Γένος μας, παλαιότερα ἀπὸ τὸν ἐκλατινισμὸ καὶ στὴ συνέχεια ἀπὸ τὸν ἐκτουρκισμό.

***

Μετά τα παραπάνω, για το εάν, άγιε Πρωτοσύγκελε στις 14/2/2016 ο Χριστός ήταν απών από το Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπως ισχυριστήκατε στο άρθρο σας «Ανορθόδοξος φονταμενταλισμός», σας υπενθυμίζουμε ότι η μεγαλειώδης σε όγκο και παλμό, οργανωμένη σύναξη με τίτλο «Μένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι», διοργανώθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και παρευρέθησαν σε αυτήν τρεις Μητροπολίτες, ένας βοηθός Επίσκοπος,  όλοι αποτελούντες «τύπον και τόπο Χριστού», και δεκάδες ιερείς, διάκονοι, μοναχοί και μοναχές, αν αυτό σας λέει κάτι.

Τέλος, για τα όσα, καθώς φαίνεται, ανειλικρινώς περί αγάπης, έχθρας κ.λ.π, γράψατε, επιτρέψατέ μου να σας πω,  ότι, όπως εμείς ως λαϊκοί, δεν διεκδικούμε για τον εαυτό μας το «αλάθητο», πολύ περισσότερο εσείς, ως ιερωμένος, δεν θα έπρεπε να διακατέχεστε από τόση υπεροψία  ώστε να αποφαίνεστε «ΑΛΑΘΗΤΩΣ» ως Πάπας.

Στώμεν καλώς.

Π.Ε.Θ

Πηγή