Δάσκαλε που δίδασκες περί ακοινωνησίας και επιχειρείς να ανατρέψεις μία Σύναξη, κοινωνώντας με τους ακοινώνητους!

π. Θεόδωρος Ζήσης:

«Ο Πατριάρχης που κοινωνεί με τον ακοινώνητο –τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος· πρέπει και οι υπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι–Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο.

Επομένως, μία σειρά, αυτή η σειρά του παραπτώματος που αρχίζει από τον Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σαν συγκοινωνούν δοχείον, να φθάνει σαν ευθύνη μέχρις εμάς!

     Είμαστε όλοι υπεύθυνοι.

Αν τελικώς καταλήξουμε να σταματήσουμε αυτήν την οικονομική ένωση και την οικονομική στάση,

     ➥   δεν ξέρω, πόσοι από εσάς θα μας ακολουθήσετε».

  

Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ εἶπε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης σὲ ὁμιλία μὲ τίτλο «Καλὴ καὶ κακὴ ἕνωση» ποὺ ἔκανε στὸν Σοχὸ Θεσσαλονίκης. Συγκεκριμένα εἶπε:

«...Στο θέμα τών σχέσεων πού υπάρχουν ανάμεσα στούς

Πατριάρχας, τούς Επισκόπους και σε εμάς τούς Κληρικούς και σε εσάς τους Χριστιανούς, αυτές οι σχέσεις αποδίδονται με την εικόνα των “συγκοινωνούντων δοχείων”. Δηλαδή. Όταν ο Πατριάρχης συμπροσεύχεται με τoν πάπα και είναι υπόλογος απέναντι των αγίων Κανόνων, γιατί οι άγιοι Κανόνες λένε “Επίσκοπος, αιρετικοίς συνευξάμενος καθαιρήσθω” και υπάρχει και ένας άλλος Κανόνας, ο οποίος λέει “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”. Αυτός ο οποίος κοινωνεί, ο Πατριάρχης δηλαδή που κοινωνεί με τον ακοινώνητο –τόν αιρετικό, πρέπει και αυτός να είναι ακοινώνητος, τότε θα πρέπει και οι υπό τον Πατριάρχη Αρχιεπίσκοποι – Επίσκοποι, να κάνουν τον Πατριάρχη ακοινώνητο. Να μην επικοινωνούν. Να κόψουν το μνημόσυνο.

...Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τον Πατριάρχη και επομένως υπόκεινται και αυτοί στον κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”. Και εγώ όμως κοινωνώ με τον Επίσκοπό μου ο οποίος κοινωνεί. Και εγώ μνημονεύω τον Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τον Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί με τον Πάπα. Και εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τον Επίσκοπο και κοινωνάτε και με αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά του παραπτώματος που αρχίζει από τον Πατριάρχη, αρχίζει σιγά–σιγά σαν συγκοινωνούν δοχείον, να φθάνει σαν ευθύνη μέχρις εμάς! Γι΄ αυτό λένε οι Άγιοι: “Σέ θέματα πίστεως, δεν πρέπει να πείς, εγώ τί είμαι; Το λέει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης. Εγώ τί είμαι; Εγώ είμαι λαϊκός. Εγώ είμαι Επίσκοπος. Εγώ; Τί είμαι εγώ; Αυτοί έχουν την ευθύνη. Όχι. Οι λίθοι κεκράξονται και συ σιωπάς;”. Αλλά ποιός από τον κόσμο τα ξέρει αυτά; Οι περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θα πούν: “Μα, αφού το κάνει ο Πατριάρχης, αφού το κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. Φταίς κι εσύ! Δεν δικαιολογείται η άγνοια... Αυτή λοιπόν είναι η “θεωρία των συγκοινωνούντων δοχείων”. Ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δεν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δεν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά και η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι και εμείς οι Πρεσβύτεροι και μαζί με εμάς, είστε και σεις οι λαϊκοί, που έρχεστε μαζί με μας και δεν μας λέτε: “Φεύγουμε εμείς”. Και βέβαια, ξέρω ότι πολλοί από σας, μας ακολουθείτε σε μία διάκριση και σε μία οικονομία, δεν ξέρω αν το κάνετε γι΄ αυτό. Αν τελικώς καταλήξουμε να σταματήσουμε αυτήν την οικονομική ένωση και την οικονομική στάση, δεν ξέρω, πόσοι από εσάς θα μας ακολουθήσετε. Αλλά, «ο εις και η αλήθεια». Ο ένας και η αλήθεια. Και αν είναι κανένας μόνος, αν είναι βέβαιος πώς είναι με την αλήθεια, πρέπει να το ρισκάρει και να μείνει με την αλήθεια.

Και μου τηλεφώνησε προχθές, για να δείτε τί συνέπειες έχουν όλα αυτά και δεν είναι εύκολο πράγμα να παίρνει κανένας θέση. Μου τηλεφώνησε προχθές, ένας πιστός από τον Βόλο. Συμπαθέστατος και αγωνιστικότατος. Μου τηλεφωνεί συχνά και μου στέλνει και κείμενα από άψογα κείμενα και με ήλεγξε. Πώς με ήλεγξε; Υπενθυμίζοντας αυτό πού λέω εγώ πάτερ Φώτιε. Με ήλεγξε και μου λέει. Μου το υπέβαλε δήθεν σαν ερώτηση, για να μου πει: “πάτερ Θεόδωρε, εγώ, αυτό από σας το άκουσα''. Και μου είπε: “πάτερ Θεόδωρε, σας ερωτώ. Αν απόψε εμένα με καλέσει ο Θεός και είμαι σε κοινωνία με τον Επίσκοπό μου, θά είμαι εντάξει απέναντι των Αγίων;”. Λέω: “αντιλαμβάνομαι γιατί το λες, γιατί αυτό είναι και η δική μου η αγωνία”. Είναι και η δική μου η αγωνία. Ας παρατείνουμε λοιπόν λίγο την αγωνία μας, μήπως από αυτή την μικρή οικονομία προκύψει κάτι μεγαλύτερο καλό...».