Διγλωσσία, αλτσχάϊμερ ή κάτι άλλο;

Δεῖτε ἐδῶ

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Με το χθεσινό άρθρο διαπιστώσαμε ότι οι αποτειχισμένοι πρέπει να οχυρωθούν μέσα στα ασφαλή τείχη του ΙΕ΄ Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου αν θέλουν οι αποτειχίσεις τους να είναι αποτελεσματικές και αν θέλουν να εμποδίσουν τους Οικουμενιστές να τους εξωθήσουν, με καθαιρέσεις και αφορισμούς, σε σχίσμα. 

   Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο πολύ σοβαρό που πρέπει να έχουν υπόψη τους οι αποτειχισμένοι. Οι αποτειχίσεις στον Ελλαδικό χώρο -όπως είπαμε- δεν είναι ούτε μαζικές, ούτε συντεταγμένες. Γι’ αυτό, αν υπάρχει κάτι που δημιουργεί αναστολή στους Οικουμενιστές να χτυπήσουν τους αποτειχισμένους, αυτό είναι το τεράστιο Πανορθόδοξο κύρος και το κολοσσιαίο θεολογικό εκτόπισμα του π. Θεόδωρου Ζήση.

  Αν οι αποτειχισμένοι συνεχίσουν να πριονίζουν το κλαρί που κάθονται -που δεν είναι άλλο από το κύρος του π. Θεόδωρου- θα το
μετανιώσουν πολύ πικρά επειδή οι ίδιοι θα γίνουν τα πρώτα θύματα της διωκτικής μανίας των Οικουμενιστών.

ΤΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

    Ακούω λ.χ. -με πλήρη αποκαρδίωση- ορισμένους να λένε ότι τα παράσημα και τα αξιώματα κερδίζονται στο πεδίο της μάχης.

  Αναμφίβολα αυτό είναι αλήθεια. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που χρησιμοποιούν αυτό το σλόγκαν εννοούν ότι η δική τους προσφορά είναι μεγαλύτερη από την προσφορά του π. Θεόδωρου Ζήση.!!!

    Η στάση τους αυτή προδίδει αλαζονεία, προπέτεια, αχαριστία και δοκησισοφία, εκτός φυσικά από χονδροειδή αγραμματωσύνη και θεολογική ασχετωσύνη. 

Ο π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΓΕΤΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

   Εμείς γνωρίζουμε ότι ο π. Θεόδωρος ηγείται -με μεγάλη επιτυχία-, τα τελευταία 35 περίπου χρόνια, του αντιοικουμενιστικού αγώνα. 

    Οργάνωσε πλήθος Ημερίδες για να πολεμήσει τον Οικουμενισμό και τους νεωτερισμούς. 

  Έκανε εκατοντάδες -αν όχι χιλιάδες- ομιλίες και κηρύγματα εναντίον του Οικουμενισμού. 

  Εξέδωσε πλήθος βιβλία και περιοδικά που αναιρούν τις κακοδοξίες του Οικουμενισμού. Οργάνωσε τους αντιοικουμενιστές κάτω από την σκέπη της “Σύναξης Κληρικών και μοναχών”, που είναι -για τόσα χρόνια- η εμπροσθοφυλακή των αγώνων εναντίον του Οικουμενισμού. 

    Συνέταξε την “Ομολογία πίστεως για τον Οικουμενισμό” και άλλα ομολογιακά κείμενα, που υπέγραψαν δεκάδες χιλιάδες κληρικοί, μοναχοί και λαικοί και τα οποία έσπασαν κυριολεκτικά τα κόκκαλα του Οικουμενισμού. 

    Ηγήθηκε πανορθόδοξης εκστρατείας εναντίον της Συνόδου της Κρήτης, που απέφερε λίαν ευεργετικούς καρπούς στις Ορθόδοξες Εκκλησίες της Ελλάδας, της Βουλγαρίας, της Γεωργίας, της Ουκρανίας, της Ρουμανίας και της Μολδαβίας. 

    Εξαιτίας της ηγετικής του παρουσίας και πληθωρικής δράσης στο χώρο του αντιοικουμενισμού δέχτηκε ανελέητα χτυπήματα από τους Οικουμενιστές και του Φαναρίου και της Εκκλησίας της Ελλάδας.

    Εμείς αυτά ξέρουμε για τον π. Θεόδωρο Ζήση. Αυτοί που τον διαμφισβητούν -με τόση προπέτεια- μπορούν να διαψεύσουν τα στοιχεία που παραθέσαμε;

   Προφανώς όχι, επειδή δεν παραθέσαμε προσωπικές απόψεις αλλά αδιαμφισβήτητα γεγονότα.

    Τότε για ποια παράσημα και για ποιο πεδίο της μάχης μιλούν όσοι τον διαμφισβητούν αφού ο π. Θεόδωρος είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης και ο πρωταγωνιστής στο θέατρο του πολέμου κατά του Οικουμενισμού τα τελευταία 35 χρόνια;

ΜΟΝΟΝ ΕΝΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ

   Η κοινή λογική λέγει ότι κανένα πλοίο δεν μπορεί να φτάσει στον προορισμό του αν όλο το πλήρωμά του θέλει να κάνει τον καπετάνιο. 

  Για να ταξιδεύσει ένα πλοίο χρειάζεται καπετάνιο, αξιωματικούς, υπαξιωματικούς, ναύτες και βοηθητικό προσωπικό.

    Αφού, λοιπόν, εξ ορισμού, ένας μπορεί να είναι ο καπετάνιος υποβάλλουμε την εξής απλή και έντιμη ερώτηση: Ποιος έχει -έστω εξ αποστάσεως- το θεολογικό κύρος, τις γνώσεις, τις περγαμηνές και το αντιοικουμενιστικό μητρώο του π. Θεόδωρου;

   Και το κυριώτερο! Για ποιο λόγο οι Οικουμενιστές μόνον τον π. Θεόδωρο φοβούνται και τον αντιμετωπίζουν ως τον μεγάλο τους αντίπαλο;

Συμπέρασμα: Αλλά είναι αναγκαία η εξαγωγή συμπεράσματος; Μόνον ένας παρανοικός ή ένας τυφλωμένος από φανατισμό και υπεροψία πριονίζει το κλαρί στο οποίο κάθεται.

Πηγή