Φτάνει πια ο στρουθοκαμηλισμός και τα κηρύγματα "αγάπης"!

 

Γράφει ἡ Εὐγενία Μακρυξένου

    Ὁρμώμενη ἀπὸ τὴν τελευταία παράγραφο τῆς ἐπιστολῆς τῆς Ἱερᾶς κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὅρους πρὸς τοὺς κυρίους Ὑπουργοὺς καὶ Βουλευτὲς ὅπου οἱ Ἅγιοι Καθηγούμενοι δανείζονται τὰ λόγια προτροπῆς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, θὰ ἤθελα νὰ μοιραστῶ κάποιες ἁπλὲς σκέψεις ποὺ γεννιοῦνται. Γινόμαστε καθημερινὰ μάρτυρες λυσσαλέων ἐνεργειῶν ἀπὸ πλευρᾶς κυβερνόντων, ὅπως τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, τὸ νομοσχέδιο γιὰ τὴν ταυτότητα φύλου κλπ. Ἀναφέρει λοιπὸν ὁ Ἅγιος ὅτι, «σὲ αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθένας μας πρέπει νὰ κάνει ὅτι γίνεται ἀνθρωπίνως…». Καὶ διερωτᾶται κανείς. Γιατί ἐπικρατεῖ αὐτὴ ἡ ἀδράνεια; Γιατί δὲν ἀντιδράει κανείς; Γιατί ἡ ἐπίσημη ἐκκλησία ἀδρανεῖ καὶ δὲν εἶναι κάθετη καὶ ἀποστομωτικὴ στὶς θέσεις της; Γιατί τηρεῖται σιγὴν ἰχθύος ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς ταγοὺς μὲ ἀποτέλεσμα τὸν ἀποπροσανατολισμὸ τῶν πιστῶν; Γιατί πρέπει νὰ ἀναζητοῦμε πρωτοβουλίες μεμονωμένων φορέων γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς ἀκεραιότητας τῆς πίστης καὶ τῆς κοινωνίας μας; Μήπως ἦρθε ἡ ὥρα νὰ ἀφυπνιστοῦμε; Μήπως ἡ προτροπὴ τοῦ Ἁγίου πρέπει νὰ ἠχήσει δυνατὰ στὰ αὐτιά μας; Πράξτε τὰ ἀνθρωπίνως δυνατά! 

   Φτάνει πιὰ ὁ στρουθοκαμηλισμὸς καὶ οἱ ἑλιγμοὶ ἀποφυγῆς! Φτάνουν πιὰ τὰ κηρύγματα "ἀγάπης"! Φτάνουν οἱ ψυχαναλύσεις καὶ οἱ συναισθηματισμοί! Φτάνουν πιὰ οἱ φόβοι τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῶν «ταλιμπᾶν τῆς ὀρθοδοξίας»! 

  Ἡ δικαιολογία ἀκούγεται εὔκολα: «Ἔχει ὁ Θεός. Πίστη νὰ ἔχουμε. Αὐτὰ δὲν ἀφοροῦν ἐμᾶς. Εἶναι γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἀγάπη νὰ ἔχουμε.» Ὄχι δὲν εἶναι γιὰ τοὺς ἄλλους. Εἶναι γιὰ ὅλους μας. Ἂν εἴχαμε τὴ στοιχειώδη ἀγάπη στὸ Θεό, στοὺς συνανθρώπους μας, στὰ παιδιά μας μὰ πάνω ἀπ’ ὅλα στὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτὸ δὲν θὰ εἴχαμε κατρακυλήσει σὲ αὐτὸν τὸν κατήφορο τῆς παρακμῆς. Θὰ ἔπρεπε νὰ εἴμαστε οἱ μεγαλύτεροι ἐπαναστάτες τῆς ΑΓΑΠΗΣ τοῦ Θεοῦ. 

   Τρίζουν τὰ κόκκαλα τῶν προγόνων μας. «Θὰ σηκωθοῦν ἀπὸ τοὺς τάφους» ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος. Ἀφοροῦν τὸν κάθε ἕνα ἀπὸ ἐμᾶς ὅλα τὰ φλέγοντα αὐτὰ ζητήματα ποὺ φοβόμαστε νὰ ἀγγίξουμε. Κανεὶς δὲν πρέπει νὰ μένει ἀμέτοχος στὶς καταστροφικὲς βουλὲς τῶν μεγάλων δυνάμεων. Ἂς ἀγρυπνοῦμε καὶ ἂς ἀντιστεκόμαστε στὴν ὕπουλη νεοταξικὴ ἐπίθεση. 

  Ἀκολουθώντας λοιπὸν τὴν προτροπὴ τοῦ Ἁγίου «πράττοντας τὰ ἀνθρωπίνως δυνατὰ» ἂς μὴ χάνουμε τὴν πίστη στὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἂς μὴν περιοριζόμαστε στὸ μικρόκοσμο τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς καὶ καλοπέρασης καθὼς ἀκοῦμε τὸν Εὐαγγελικὸ λόγο “Οὐκ ἐπ’ ἄρτω μόνω ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ’ ἐπὶ παντὶ ρήματι ἐκπορευομένω διὰ στόματος Θεοὺ” [Μάτθ. δ΄ 4].

Πηγή