Περί σκανδαλιζομένων από τον έλεγχο

(Διασκευὴ κειμένου τοῦ Μ. Ἀθανασίου)

 

    Κανεὶς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ σέβονται τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες δὲν σκανδαλίζεται ἀπὸ τὸν ἔλεγχο.

    Γιατί, ἁπλούστατα, αὐτὰ ποὺ πιστεύουν κι αὐτὰ ποὺ πράττουν, εἶναι αὐτὰ ποὺ διδάσκουν ὁ Κύριος καὶ οἱ Πατέρες. Ἐὰν δέ, σκανδαλίζονται, θορυβοῦνται καὶ στενοχωριοῦνται οἱ Οἰκουμενιστές, ὅσοι τοὺς ἀκολουθοῦν ἢ τοὺς ἀνέχονται, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἀπὸ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἀλλοιώνουν καὶ διαστρεβλώνουν φανερὰ τὴν πίστη ἢ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἀντίστοιχα, εἴτε ὡς πρὸς τὸ Δόγμα, εἴτε ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν, αὐτὴ ἡ στενοχώρια τους εἶναι φυσικὴ καὶ ἀναμενόμενη συνέπεια τοῦ ἐλέγχου καὶ ἀπόδειξη ὅτι ὁ ἔλεγχος εἶναι σωστός.

 Διότι, τί τὸ παράξενο, ἐὰν στενοχωροῦνται αὐτοί, ἐναντίον ἐκείνων ποὺ ἀναδεικνύουν καὶ ἀνασκευάζουν τὶς κακοδοξίες τους καὶ τὴν ἀλλοίωση τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν, καθὼς ἐπίσης καὶ τῶν συγχρόνων σχισματικῶν;

     Δὲν εἶναι, λοιπόν, τὰ λόγια μας αὐτὰ καθεαυτὰ σκάνδαλο, ἀλλὰ τὰ παρουσιάζουν ὡς σκάνδαλο καὶ ἀφετηρία διαιρέσεως, διότι τοὺς προκαλοῦν λύπη καὶ συνειδησιακὸ ἔλεγχο· διότι εἶναι δημόσια ἀπόδειξη τῆς ἀσέβειάς τους. Γι’ αὐτὸ λοιπόν, παύσατε νὰ γογγύζετε καὶ νὰ παραπονεῖσθε (ἢ καὶ νὰ ἀπειλεῖτε), γιατί, ἐφ’ ὅσον δὲν ἀποδεικνύετε μὲ λόγους τῶν Πατέρων ὅτι οἱ θέσεις σας εἶναι ὀρθόδοξες, οὐσιαστικὰ γογγύζετε κατὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἐφευρίσκετε προφάσεις ἀστήρικτες, γιὰ νὰ δικαιολογήσετε τὴν παραχάραξη τῆς Πίστεως ἢ τῆς Παραδόσεως.

     «Τί θαυμαστόν, εἰ ἐπὶ τοῖς ἀναιροῦσι αὐτῶν τὴν αἵρεσιν ἄχθονται; Οὐ γάρ ἐστιν αὐτοῖς σκάνδαλον τὰ ῥήματα, ἀλλὰ λύπη, ὅτι στηλογραφία (=δημόσιος διασυρμός) κατὰ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν ἐστι. Οὐκοῦν παύσασθε γογγύζοντες κατὰ τῶν πατέρων καὶ τοιαῦτα προφασιζόμενοι, ἐπεὶ ὥρα ὑμᾶς καταμέμφεσθαι»⁽¹⁾.

     Δὲν εἶναι κακὰ τὰ λόγια τῶν Πατέρων, ἀλλ’ ὠφέλιμα, δι’ ὅσους τὰ ἐξετάζουν μὲ εἰλικρίνεια, καὶ ἀναιρετικὰ κατὰ τῆς ἀσεβείας καὶ ἂν ἀκόμα σχίζουν τὰ ροῦχα τους οἱ Οἰκουμενιστές (καὶ ὅποιοι ἄλλοι), ἐπειδὴ κατακρίνονται μὲ αὐτά.

     «Οὐ φαῦλα τὰ τῶν πατέρων ῥήματα, ἀλλ’ ὠφέλιμα τοῖς γνησίως ἐπιτυγχάνουσι καὶ ἀναιρετικὰ πάσης ἀσεβείας ἐστί, κἂν οἱ Ἀρειανοὶ πολλάκις διαρρηγνύωνται κατακρινόμενοι παρ’ αὐτῶν»⁽¹⁾.

  

    Ἔστω ἐδῶ ὡς παράδειγμα, ἐκ μὲν τῶν Οἰκουμενιστῶν τὰ πρόσφατα κείμενα ὑποστηρίξεως τῆς κακοδόξου καὶ ληστρικῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, μὲ χρήση ποικίλων λοιδοριῶν κατὰ τῶν Ὀρθοδόξων, ἐκ δὲ τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν τὰ πρόσφατα ψευδῆ, ἀποπροσανατολιστικὰ καὶ ἀντιστρατευόμενα τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση κείμενα καὶ οἱ συνεντεύξεις τοῦ π. Ἀγγέλου Ἀγγελακόπουλου (ἐδῶ) καὶ π. Θεοδώρου Ζήση (ἐδῶ ).

    Ἀπὸ τοὺς δεύτερους (ποὺ λόγῳ τῶν «βαρέων» ὀνομάτων ποὺ φέρουν παρασύρουν τοὺς πιστοὺς σὲ ἀλλότριους τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως ἀτραποὺς καὶ προκαλοῦν σκάνδαλο), περιμένουμε ἀκόμα ἀπάντηση στὰ ὅσα ἀναιρετικὰ τῶν κακοδόξων θέσεών τους γράψαμε (ἐδῶ). Ἀντέδρασαν καὶ ἀγανάκτησαν γιὰ τὸν ἔλεγχο, ἀλλὰ δὲν ἀπαντοῦν, δὲν ἀναιροῦν τὶς ἁγιοπατερικὲς θέσεις ποὺ παρουσιάσαμε. Καὶ δὲν ἀπαντοῦν, εἴτε γιατὶ δὲν ἔχουν τί νὰ ποῦν (καὶ προτιμοῦν νὰ σιωπήσουν γιὰ νὰ μὴ ἐκτεθοῦν περισσότερο), εἴτε γιατὶ δὲν θέλουν νὰ βοηθήσουν τὴν πιθανὴ κατὰ τὴν κρίση τους λανθασμένη ἐκτίμηση τῶν θεμάτων αὐτῶν, ποὺ ἔχουν κάποιοι ἀδελφοί τους, καὶ τοὺς ὑποτιμοῦν ὡς τάχα ἀθεολόγητους καὶ ἄσχετους –πρᾶγμα ἀπαράδεκτο γιὰ Ποιμένες μὲ συναίσθηση τῆς ποιμαντικῆς τους ἀπέναντι στὸ ποίμνιο εὐθύνη.

     Τὸ ἕνα χειρότερο ἀπὸ τὸ ἄλλο.

Σημάτης Παναγιώτης

___________________

   (1) Μ. Ἀθανασίου, «Περὶ τῶν γενομένων ἐν Ἀριμίνῳ…», Ἔργα 10, Πατερικαὶ Ἐκδόσεις “Γρ. ὁ Παλαμᾶς”, σελ. 244-245.

     Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς λέει: «Ἀλλ’ ὦ Θεὲ τοῦ παντός, δὸς ἡμῖν …τοὺς μὴ θεαρέστως σε θεολογοῦντας ἀπελέγξωμεν, καὶ τοὺς ἐν ἀληθείᾳ σε ζητοῦντας πρὸς τὴν ἀληθείαν στηρίξωμεν» (Γρηγορίου Παλαμᾶ, λόγοι δύο περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σελ. 74).

    Ὁ δὲ π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ: Ὁ κάθε Κληρικός… δὲν μπορεῖ νὰ λέει ὁτιδήποτε θέλει, διότι «μέσα στὴν Ἐκκλησία, "προσωπικὲς γνῶμες" δὲν πρέπει οὔτε και μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν». «... ὁ Ἐπίσκοπος –καὶ ὁ κάθε Κληρικός– πρέπει ν΄ ἀγκαλιάσῃ μέσα του ὅλη του τὴν Ἐκκλησία… Δὲν πρέπει νὰ ὁμιλῇ ἀφ' ἑαυτοῦ ἀλλὰ ἐν ὀνόματι τῆς Ἐκκλησίας, «ex consensu ecclesiae»… Σὲ ἐρωτήματα περὶ πίστεως, ὁ λαὸς πρέπει νὰ κρίνῃ ἀνάλογα μὲ τὴ διδασκαλία του (π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, Θέματα Ορθοδόξου Θεολογίας, 1973, σελ. 208).