Απάντηση στον π. Φώτιο Βεζύνια, περί αναθεματισμών, περί χαρτοπόλεμου και άλλων τινων.

   Χθὲς σὲ μερικὰ ἱστολόγια δημοσιεύτηκε ἀξιόλογο ἄρθρο τοῦ κ. Τσακίρογλου μὲ τίτλο «Τί σημαίνει αἵρεση». Τὸ ἄρθρο τὸ δημοσίευσε καὶ τὸ «salpismazois» μὲ τὸ παρακάτω σχόλιο:

     ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ «salpismazois»: Απόλυτα σύμφωνους μας βρίσκει το κείμενο το κ. Τσακίρογλου. Μα ας μας επιτραπεί μία επισήμανση... "Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε λίγο... την αυστηρότητά μας... Μήπως λέγω... απέναντι σε Ιερείς που έχουν το θάρρος να προβούν σε αναθεματισμούς και που το ΦΑΝΑΡΙ  (ἐδῶ)  ζητά το κεφάλι τους σε πιάτο;...". Έτσι απλά...

Γιατί εκτός από το τι είναι "αίρεση" πρέπει να ορίσουμε και τι είναι "χαρτοπόλεμος".

    Και κάτι ακόμα οι του "χαρτοπολέμου" οδηγούνται στην "καθαίρεση"  ή κάνουμε λάθος;..

     Αλλού είναι ο εχθρός. Καλό αγώνα.

     π. Φώτιος Βεζύνιας (ἐδῶ)

  

     Στὸ σχόλιο αὐτὸ ἔχουμε νὰ παρατηρήσουμε τὰ ἑξῆς:

Ἀνεξαρτήτως ἂν θὰ ἀπαντήσει ὁ κ. Τσακίρογλου στὸ παραπάνω σχόλιο, ἐμεῖς αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπαντήσουμε, ἀφοῦ ἡ ἐπισήμανσή του ἀναφέρεται σὲ δικό μας σχόλιο στὸ ἄρθρο «Αστεία καμώματα της Μητροπόλεως Πειραιώς και φαρισαϊσμός δίχως όρια!» (ἐδῶ). Θὰ ἀπαντήσουμε ἐπίσης, καὶ γιατὶ εἶναι γνωστὸ ὅτι ἀσκοῦμε κριτικὴ στὶς θέσεις τῶν τριῶν πρεσβυτέρων τῆς Θεσσαλονίκης ποὺ διέκοψαν τὴν μνημόνευση τοῦ Ἐπισκόπου τους, ὅπως καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ λένε ὅτι συμπορεύονται μαζί τους, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ του.

Αὐτοί, λοιπόν (ὁ π. Ἄγγελος κι ὁ π. Ματθαῖος), μὲ τὶς δεσποτικὲς «πλάτες» τοῦ κ. Σεραφείμ (μὲ ὅ,τι καὶ ὅσα αὐτὸ σημαίνει), προβαίνουν σὲ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟ τοῦ Ἐπισκόπου τους, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ τους(!), ἀφοῦ καταδικάζουν: (α) τὸ Π.Σ.Ε., (β) τὸ Κολυμπάρι, (γ) τοὺς διαλόγους, (δ) τὶς συμπροσευχὲς κ.λπ., παρότι συμμετέχουν σὲ ὅλα αὐτά ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ συμμετέχει σὲ ὅλα καὶ τὰ ἔχει ΟΛΑ ἀποδεχθεῖ!

   Ὁπότε, π. Φώτιε, γιὰ νὰ καταλάβουμε, ἐσεῖς ἔρχεστε νὰ ὑποστηρίξετε τὴν ἐνέργειά τους αὐτή, γιὰ συναισθηματικοὺς λόγους ἢ ἐκ συναδελφικῆς ἀλληλεγγύης καὶ μὲ τὸ δικαιολογητικὸ ὅτι τὸ Φανάρι «ζητά το κεφάλι τους σε πιάτο»; Δηλαδὴ τί ὑποστηρίζετε, αὐτὴ τὴν ἐνέργειά τους πού, εἴτε εἶναι ὑποκριτικὴ καὶ φαρισαϊκή, εἴτε εἶναι παρανοϊκή, ἀφοῦ δὲν κατανοοῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ὅτι ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ; Ἀκόμα καὶ τὸ ἴδιο τὸ ἱστολόγιο «Φανάριον» ἐπισημαίνει, γιὰ τοὺς δικούς του λόγους, αὐτή τους τὴν ὑποκρισία, τὸ πῶς δηλ. καταδικάζουν αὐτὸ στὸ ὁποῖο ἀνήκουν. Ἐπαληθεύεται δηλ. αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Μ. Βασίλειος, ὅτι γελοῦν μαζί μας οἱ αἱρετικοί.

Ἂν αὐτὸ τὸ κάνατε ἐσεῖς, θὰ εἶστε ἄξιος ἐπαίνου, ὅπως ὅταν διακόψατε τὸ μνημόσυνο τοῦ Μητροπολίτη σας, καὶ δὲν συνδέεστε πλέον (ἔστω ἀπ’ εὐθείας) μὲ τὸ Π.Σ.Ε. καὶ τὶς ἄλλες οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειες. Τοῦ ἰδίου ἐπαίνου εἶναι ἄξιοι καὶ οἱ ἄλλοι δύο πατέρες, ποὺ διέκοψαν –ἔστω– τὸ μνημόσυνο τοῦ μητροπολίτη τους. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀναδημοσιεύουμε ἄρθρα ἀπὸ τὸ ἱστολόγιό σας, ὅπως ἔχουμε δημοσιεύσει (μαζὶ μὲ τὴν κριτικὴ στὴν ἀλλοίωση τῆς ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως στὸ θέμα αὐτό) δεκάδες ἄρθρα ποὺ ὑποστηρίζουν κατ’ ἀρχὰς τὴν ἐνέργεια τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου τῶν π. Θεοδώρου καὶ Νικολάου. Ὅπως ἀκόμη, ἀναδημοσιεύουμε ἑκατοντάδες ἄρθρα ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις», παρότι οἱ διαχειριστές της, ὄχι μόνο δὲν δημοσιεύουν καμία ἀνάρτησή μας, ἀλλὰ ἀρνήθηκαν νὰ δημοσιεύσουν ἀκόμα καὶ ἀπαντητικὰ σχόλια μας, ποὺ ἀναφέρονταν σὲ δυσφημιστικὰ καὶ συκοφαντικὰ σχόλια τοῦ ἱστολογίου «Κατάνυξις» ἐναντίον μας.

Ἡ κριτική μας, π. Φώτιε, δὲν ἀσκεῖται για λόγους προσωπικούς, ἀλλὰ γιὰ λόγους Πίστεως. Μέχρι τὸ 2010-2011 συμπορευόμαστε μὲ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ ἐφαρμόσει τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, τὴν μόνη ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ βάλει φραγμὸ ἢ νὰ παρεμποδίσει τὰ σχέδια τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τὴν ἐπέκταση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Κι αὐτὴ δὲν ἦταν ἄλλη ἀπὸ τὴν Διακοπὴ Μνημονεύσεως (Ἀποτείχιση) ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, ποὺ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης μᾶς τὴν δίδασκε (ὅπως καὶ ἡ ὁμάδα στὴν ὁποία ἡγεῖτο) ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἐλεύσεως στὴν Ἑλλάδα τοῦ Πάπα Ἰωάννη-Παύλου Β΄.

Ὁ π. Θεόδωρος, ὅμως, καὶ ἡ ὁμάδα τῆς Γατζέας, δίδασκε μέν, ἀλλὰ δὲν ἔπραττε! Γι' αὐτὸ ἀναγκαστήκαμε νὰ προχωρήσουμε στὴν ἀποτείχιση, ἀκολουθώντας τὴν διδασκαλία τοῦ π. Θεοδώρου καὶ τὴν πράξη τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, ὁ ὁποῖος καὶ δίδασκε καὶ ἔπραττε, καὶ γιὰ τὴν πράξη του καθαιρέθηκε ἀπὸ τὸ 2006, ὅπως ἐπισημαίνετε, π. Φώτιε, ὅτι μπορεῖ νὰ συμβεῖ σ’ ἐσᾶς καὶ σ' αὐτοὺς τοὺς δύο ἱερεῖς, ἀλλ’ ἀκόμα δὲν συνέβη. Καὶ ὁ π. Θεόδωρος ἐπαίνεσε τότε τὸν καθηρημένο γιὰ τὴν Πίστη π. Εὐθύμιο σὲ ὁμιλία του στὸ Βόλο, λέγοντας ὅτι σήκωσε στὸν ὦμο του μόνος τὸν ἀγώνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ μετὰ ἄλλαξε γνώμη καὶ δὲν ἀναγνώριζε οὔτε τὴν ἱερωσύνη του. (Εἴμαστε περίεργοι νὰ δοῦμε, ἂν σᾶς καθαιρέσουν θὰ …ἀναγνωρίζετε ἐσεῖς -καὶ οἱ ἄλλοι ποὺ τώρα ὑπερασπίζεσθε- τὴν δική σας ἱερωσύνη, ὡς καθαιρεθέντες κι ἐσεῖς ἀπὸ αἱρετικούς;).

Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἀποτειχιστήκαμε ἄρχισε ἕνας πόλεμος ἐναντίον μας ἀπὸ τὴν ὁμάδα τοῦ π. Θεοδώρου. Μᾶς ἀπέκλεισαν ἀπὸ τὰ ἱστολόγια ποὺ τὸν ὑποστήριζαν, μᾶς δυσφήμισαν κ.λπ. Ἐμεῖς συνεχίζουμε νὰ ἀγωνιζόμαστε κατὰ τῆς Παναιρέσεως, ἀλλὰ καὶ νὰ καταγγέλλουμε τὴν ἀλλοίωση τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως, ποὺ κάνουν οἱ παραπάνω πατέρες, χωρὶς νὰ τολμοῦν νὰ ἀναιρέσουν τὶς θέσεις μας μὲ ἀνάλογες ὁλοκληρωμένες μελέτες. Καὶ δὲν τολμοῦν, γιατὶ τότε θὰ φανεῖ ἡ διαστροφὴ τῶν κειμένων τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀφοῦ δὲν ἔχουν συνολικὴ διδασκαλία, ποὺ νὰ ἐκφράζει τὴν «συμφωνία τῶν Πατέρων» (consensus patrum) στὸ θέμα. Γι’ αὐτὸ προσπαθοῦν μὲ ἀμφίσημους λόγους περὶ Οἰκονομίας καὶ χρήση ἐπιλεκτικά, μεμονωμένων ἁγιοπατερικῶν κειμένων, νὰ στηρίξουν ἰδιόγνωμες τοποθετήσεις.

Καὶ ἐπειδὴ ρωτᾶτε, πάτερ, τί εἶναι χαρτοπόλεμος: Εἶναι αὐτὸ ποὺ κι ἐμεῖς μαζί μὲ τὴν ὁμάδα τοῦ π. Θεοδώρου, κάναμε ἕως τὸ 2010 καὶ συνεχίζουμε νὰ κάνουμε. Ποτὲ δὲν εἴπαμε ὅτι δὲν χρειάζεται ὁ διὰ ἄρθρων καὶ δημοσιεύσεων πόλεμος ἐναντίον τῆς αἱρέσεως καὶ μάλιστα ἀπὸ δόκιμους συγγραφεῖς καὶ θεολόγους, ὅπως ἦταν ὁ ἀείμνηστος Ἰωάννης Κορναράκης, ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ κ. Τσελεγγίδης κ.ἄ., τὰ θεολογικὰ ἄρθρα τῶν ὁποίων μὲ χαρὰ καὶ ἀνακούφιση διαβάζαμε καὶ δημοσιεύαμε στὴν «Πατερικὴ Παράδοση». Ἀλλὰ ἡ διὰ μόνου τοῦ λόγου ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως, καταντᾶ «χαρτοπόλεμος» (ὅρος τοῦ Κορναράκη), ὅταν ἡ θεωρητικὴ ἀναίρεση τῆς Παναιρέσεως δὲν συνοδεύεται ἀπὸ τὴν πράξη τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὅπως μᾶς ἔχουν διδάξει λόγοις, καὶ ἔργοις, καὶ θυσίαις οἱ Ἅγιοι. Αὐτὸ κυρίως φοβοῦνται οἱ αἱρετικοὶ Ἐπίσκοποι.

Καὶ ὑποστηρίξαμε πρόσφατα ὅτι, ἂν εἶχε γίνει Διακοπὴ Μνημοσύνου, τουλάχιστον τὸ 2006 (ὅπως εἴχαμε ἀποφασίσει στὸ Μελισσοχώρι κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί), ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος δὲν θὰ πραγματοποιεῖτο. Κι αὐτὸ γιατὶ θὰ ἀνεπτύσσετο τέτοια δυναμική, καὶ θὰ εἵλκυε ἡ δική μας ἐνέργεια τὴν Θ. Χάρη καὶ προστασία (πάντα ὁ Θεὸς συνεργεῖ στοὺς ἐνεργοῦντας κι ἐφαρμόζοντας τὶς Ἐντολές Του) ποὺ θὰ φόβιζε τοὺς προδότες τῆς Πίστεώς μας –καὶ ὅσους τὴν ἀποδέχονται σιωπηρά– ἡ ὀργὴ Θεοῦ καὶ Λαοῦ.

Τώρα, κι ὅσο κλώθουν –οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές– καὶ ἀνακυκλώνουν τὶς ἀνατρεπτικὲς τῶν οἰκουμενιστικῶν κακοδοξιῶν  ἁγιοπατερικὲς θέσεις,  χωρὶς τὴν ἀπομάκρυνση  ἀπ’ αὐτούς («ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν»), αὐτοὶ προχωροῦν καὶ θὰ προχωροῦν ὡς ἀναίσχυντοι καὶ ρυπαροί, σὲ ρυπαρότερες πράξεις κατὰ τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας («ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι»), ἀφοῦ ὡς γνωστὸν οἱ ρυπαροὶ δὲν ὑπολογίζουν καὶ δὲν φοβοῦνται τόσο τὰ λόγια, ὅσο τὶς πράξεις.

Ὁπότε, π. Φώτιε, ἀκόμα κι ἂν τιμωρηθοῦν οἱ ὡς ἄνω πατέρες (κι ἐσεῖς), καθόσον ὁ Σουλτάνος τοῦ Φαναρίου «ζητά το κεφάλι τους σε πιάτο», θὰ τους ὑποστηρίξουμε, ὅπως ἕως τώρα, ἀλλὰ δὲν θὰ πάψουμε νὰ ἐλέγχουμε ταυτόχρονα, κάθε πράξη ποὺ ἀντίκειται στὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση.

Εὐχόμαστε κάποτε νὰ γίνει κατανοητὸ ἀπὸ τοὺς πατέρες αὐτούς, ὅτι δὲν ἀντιμαχόμαστε ἀνθρώπους, ἀλλὰ λανθασμένες τακτικὲς καὶ νὰ δεχθοῦν κάποτε μιὰ συνάντηση μὲ ὅλους, ὅσους ἔχουν ἐδῶ καὶ χρόνια ἀποκλείσει καὶ ἀπομονώσει, παρότι ταπεινὰ τοὺς ζητοῦν μιὰ συνάντηση, γιὰ νὰ λήξουν οἱ παρεξηγήσεις. Ὁ ὑπογράφων μάλιστα τὸ παρόν, ἔχει ἀρκετὲς φορὲς διατυπώσει τὶς εὐχαριστίες καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη του στὸν π. Θεόδωρο Ζήση, γιατὶ ἦταν ὁ μόνος ἀπὸ τοὺς ὑψηλὰ ἱσταμένους ποὺ τὸν συμβούλεψε καὶ τὸν ὑποστήριξε καὶ διὰ τοῦ τύπου τὴν περίοδο τοῦ ἀφορισμοῦ του. (Κι ἂς πάψουν κάποιοι νὰ ὁμιλοῦν περὶ ἀγνωμοσύνης!).

Σημάτης Παναγιώτης