Άγιος «Σιωπισμός» τρίτο είδος Αθεΐας

Γεώργιος  Πάσχος

 Η φιλτάτη Ορθοδοξία μας, βάλλεται τόσο από τις αντίχριστες δυνάμεις, όσο και από τους προβατόσχημους λύκους και ψευδεπισκόπους.

     

       Με σθένος ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς καλεί όλους τους πιστούς να επαγρυπνούν στα θέματα της πίστεως.

     Όμως οι άγιοι σιωπούντες ιεράρχες αποδεικνύονται ότι είναι αθεϊσταί, παραβάται του όρκου της διατηρήσεως της ανόθευτης και αδιάφθορης Πίστεως μας, με ελλειπή παρουσίαση της εικόνας του Θεού.

Αθεΐα είναι, να είσαι ορθόδοξος και να μην αγωνίζεσαι για τα ορθόδοξα δόγματα, να σιωπάς τον καιρό που στην Εκκλησία κηρύσσεται αίρεση!

Η  σιγή, λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, σε θέματα πίστεως είναι τρίτο είδος αθεΐας μετά από την άρνηση του Θεού και την απόρριψη του Ιησού Χριστού. Αυτοί που ανήκουν σε αυτό το είδος της αθεΐας βοηθούν ώστε να γεμίσει ο κόσμος από αθέους και απίστους, δεν ανοίγουν το στόμα τους να αντιδράσουν, να μιλήσουν και να κηρύξουν τα δόγματα της Αληθείας.

«Εντολή γαρ Κυρίου μη σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης Πίστεως. Ώστε ότε περί Πίστεως ο λόγος, ουκ έστιν ειπείν, εγώ τις ειμί;  Ιερεύς;  αλλ’  ουδαμού. Άρχων; Και ουδ’ ούτως. Στρατιώτης; Και
που; Γεωργός; Και ου δ’ αυτό τούτο. Πένης; Μόνον την εφήμερον τροφήν ποριζόμενος,  ουδείς  μοι  λόγος  και φροντίς περί του προκειμένου. Ουά, οι λίθοι κράξουσι, και συ σιωπηλός και άφροντις;». (Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη).

 Οι μάρτυρες, οι ομολογητές καί οι άγιοι δεν σιώπησαν, αλλά αγωνίστηκαν εναντίον αιρετικών, μίλησαν, βασανίστηκαν καί θανατώθηκαν από αυτούς.

Σήμερα χωρίς διαμαρτυρία και ομολογία προδίδουν την πίστη τους, την Πίστη την Αγία μας, την εμπιστοσύνη της Εκκλησίας και των πιστών και καταπατούν την συνείδηση μας.

Οἱ Πατέρες  διαμαρτύρονταν γιὰ τις παρεκλίσεις των Ιεραρχών, εις ένδειξη διαμαρτυρίας  και σταματούσαν την μνημόνευση, και εις τους σιωπόντες ιεράρχες μέχρι να εκλείψουν οι λόγοι ποὺ προκαλούσαν την αίρεση και την αποστασία.

"Το να εφησυχάζει κανείς, όταν το κινδυνευόμενον είναι η Πίστις, τούτο είναι ίδιον της αρνήσεως, το δε να ελέγχει είναι ομολογία ειλικρινής". (Μέγας Βασίλειος)

Κατά τα άλλα όμως ανοίγουν το στόμα τους με θεολογικές κορώνες λέγοντας πως όλες οι θρησκείες οδηγούν στον ίδιο Θεό, όλες υπηρετούν τον άνθρωπο, όλες έχουν μέσα τους κάποια αλήθεια. Έτσι άρχισε ο κατήφορος τους και δεν έχει τελειωμό.

«οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95,5)

Δεν λέγουν ότι η άλωση από την παναίρεση του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού ενέχει σοβαρώτατο κίνδυνο για την ίδια την σωτηρία μας, ἀφοῦ στήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ κανένας δέ σώζεται.  

Η Εκκλησία του Χριστού τετραυματισμένη και καθημαγμένη όπως Ιδρυτής αυτής, πορεύεται ακατάβλητη, φωτίζει, ζωογονεί και σώζει τα μέλη της, με την χάρη και τον αγιασμό που παρέχει.

Οι λεγόμενες χριστιανικές ομολογίες εφόσον δεν συνδέονται οργανικά με την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι μέσα σε πλάνη και μακράν της  πρόσληψης θείας χάριτος και της θεώσεως.

«Τούτων τοίνυν μετά πάσης πανταχόθεν ακριβείας τε και εμμελείας παρ’ ημών (των Αγίων Συνοδικών Πατέρων) διατυπωθέντων, ορίζομεν ετέρα πίστιν μηδενί (κανέναν απολύτως) εξείναι προφέρειν, η γουν συγγράφειν ή συντιθέναι ή φρονείν ή διδάσκειν ετέρως. Τους δε τολμώντας ή συντιθέναι πίστιν ετέραν ή εθέλουσι (μέλλον) επιστρέφειν εις επίγνωσιν της αληθείας εξ Ελληνισμού ή εξ Ιουδαϊσμού ή γουν εξ αιρέσεως οίας ουν, ή καινοφωνίαν, ήτοι λέξεως εφεύρεσιν, προς ανατροπήν εισάγειν των νυνί παρ’ ημών (των Αγίων Συνοδικών Πατέρων) διορισθέντων, τούτους, ει μεν επίσκοποι είεν ή κληρικοί, αλλοτρίους είναι τους επισκόπους της επισκοπής και τους κληρικούς του κλήρου, ει δε μονάζοντες είεν ή λαϊκοί, αναθεματίζεσθαι αυτούς!» (Αγία ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος)

H 7η Οικουμενική Σύνοδος θέσπισε τα Αναθέματα κατά των  αιρετικών, αλλά και κατά αυτών που σιωπούν και δεν διώκουν τους  αιρετικούς λύκους που εισήλθαν στην μάντρα του Χριστού και λυμαίνονται το ποίμνιο Του.