Ποιοί δεν θέλουν την ενότητα και θέλουν να κρύψουν την αλήθεια;

Ἀδιαπραγμάτευτος ὅρος γιὰ νὰ κάνουμε κοινὸ ἀγώνα κατὰ τῆς Παναιρέσεως εἶναι:

νὰ παραδεχτοῦμε ὅτι κάναμε σχίσμα καὶ πρέπει νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο!

    Εἶναι ἀνάγκη νὰ χαράξω λίγες ἀπαντητικὲς γραμμὲς γιὰ τὶς ΑΠΙΘΑΝΕΣ ἀπαντήσεις-σχόλια τῶν ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ γιὰ τὴν δημοσίευση ἄρθρου γιὰ τὸν π. ΠΑΪΣΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ καὶ τὴν ἀντιστροφὴ τῆς πραγματικότητος ποὺ κάνουν (ἐδῶ).

1. Ὁ ἕνας σχολιαστὴς γράφει τὰ ἑξῆς:

   «Βρε κόλλημα που εχουνε φαει με το νεο ημερολογιο, δεν το αποχωρίζονται με τιποτα... μπας και το εχουνε κανει οι ιδιοι δογμα και δεν μας το λενε ξεκαθαρα;»!

     Τὸ ποιός ἔχει «κόλλημα» καὶ ποιός τὸ ἔχει κάνει δόγμα, εἶναι φανερό.

    Οἱ Π.Η. θυσιάζουν τὴν ἑνότητα στὸν κοινὸ ἀγώνα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γιὰ χάρη τοῦ μεγάλου κολλήματός τους: τοῦ Ἡμερολογίου!

    Ἐμεῖς καὶ ἐκκλησιαζόμασταν στοὺς Ναοὺς ὅλων τῶν Ὀρθόδοξων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ποὺ λειτουργοῦν μὲ τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, καὶ στοὺς Ναοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ λειτουργοῦν μὲ τὸ Π.Η., καὶ δὲν ἀπαιτοῦμε νὰ ἀφήσουν τὸ Παλαιὸ οἱ ἴδιοι. Δὲν εἶναι πρόβλημα γιὰ μᾶς, λοιπόν, τὸ Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ πέρα ἀπὸ τοὺς ποιμαντικοὺς λόγους ποὺ σήμερα μᾶς κάνουν νὰ μὴ τὸ δεχόμαστε (καὶ ἔχουμε ἐξηγήσεις τὸ γιατί), ὑπάρχει κι ὁ κύριος λόγος τῆς δογματοποίησής του ἀπὸ τοὺς Π.Η.

     1β. Καὶ συνεχίζει:

Η απαντηση του ιστολογιου Π.Π. εχει ενα απιστευμενο μενος... Όσο για τον πολυγραφότατο π. Ευθύμιο… εχει γραψει μια πολυ ωραια μελετη για την α΄ περιοδο της εικονομαχιας, προς της 7ης Οικουμενικης, για να καταδείξει την διακοπή κοινωνιας ακόμα και προς ΜΗ κεκριμενη αιρεση… Και τωρα, στελνει Πιστους εν γνωσει να παντρευονται στους αιρετικους...

   Τώρα τὴν ἔκθεση τῆς ἀλήθειας τὴν ἀποκαλοῦμε μένος! Κανένα μένος. Οἱ μεσοβέζικες λύσεις δὲν ὑπηρετοῦν τὴν ἀλήθεια.

   Οἱ ἀντιφάσεις ὑπάρχουν στὸ μυαλὸ τοῦ γράφοντος. Ὅλα ἔχουν ἀπαντηθεῖ. Ἡ κύρια γραμμὴ τοῦ π. Εὐθύμιου εἶναι ξεκάθαρη· ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Και ὁ ἴδιος τὸ ἀποδεικνύει ἐμπράκτως. Ὅσο γιὰ τὶς προσωπικὲς Οἰκονομίες, πάντα ἐγίνοντο καὶ θὰ γίνονται στὴν Ἐκκλησία, γιὰ ὅσους δὲν ἀντέχουν τὴν Ἀκρίβεια· ἀσφαλῶς ὑπ’ εὐθύνη τους.

   2. Κάναμε στὴν ἐν λόγῳ ἀνάρτηση (ἐδῶ) τὴν ἐρώτηση: Γιατί οἱ Παλαιοημερολογίτες δὲν ἑνώθηκαν μὲ τὶς ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες ποὺ τότε εἶχαν τὸ Παλαιό; Σχολιάστρια ἐφεῦρε καὶ μᾶς σερβίρει τὸ ἑξῆς παρανοϊκό καὶ νέο-φρέσκο ἐπιχείρημα: Διότι, λέει,

(Χρύσα Πολίτη10 Μαΐ 2018, 11:05:00 μ.μ.) «οἱ ἐν Ἑλλάδι παλαιοημερολογίτες διέκοψαν τὴν ἐπικοινωνία» καὶ «μὲ τὶς ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες», ἐπειδὴ αὐτὲς «ἐπικοινωνοῦσαν μὲ τοὺς σχισματικοὺς Νεοημερολογίτες καινοτόμους καὶ Οἰκουμενιστές! Ἂν ἦταν θέμα ἡμερολογίου θὰ συνέχιζαν νὰ κοινωνοῦν μὲ τὶς ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες ποὺ διατηροῦσαν τὸ παλαιό;»!!!

    Γιὰ νὰ δοῦμε ὅμως, ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν πρωτεργατῶν τοῦ σχίσματος· τὰ ἐπίσημα δηλ. Ἐπισκοπικὰ Ἔγγραφα, στὰ ὁποῖα στήριξαν τὶς πράξεις τῆς ἀπόσχισής τους κι ὄχι κάποιες δημοσιεύσεις ποὺ ἀποκαλύπτουν τὶς ἀντιδράσεις πιστῶν ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, καὶ ποὺ αὐτὲς παρουσιάζουν ὡς τὴν κύρια γραμμὴ οἱ ὄψιμοι ὑποστηρικτὲς τοῦ Π.Η., μὲ τὴν μέθοδο τοῦ ἀναχρονισμοῦ.

    Γράφει ὁ «πολὺς» γιὰ τοὺς Παλαιοημερολογίτες Ἀρ. Δελήμπασης (ποὺ τὰ ἄρθρα του καὶ οἱ συγγραφές του στολίζουν τὰ ἱστολόγια τῶν Π.Η.) στὸ βιλίο του «Πάσχα Κυρίου»:

    1ον: Οἱ Παλαιοημερολογίτες δὲν ἀπεκόπησαν (τὰ πρῶτα χρόνια) ἀπὸ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες καὶ Πατριαρχεῖα, ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, ἂν καὶ οἱ Ἐκκλησίες αὐτὲς καὶ τὰ Πατριαρχεῖα ἐπικοινωνοῦσαν μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ εἶχαν ἀποδεχθεῖ καὶ αὐτὰ τὴν αἱρετικὴν Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 (σιωπηρῶς). Αὐτὸ δὲν ἀποτελοῦσε αἰτία νὰ διακόψουν καὶ μὲ αὐτὰ τὴν «κοινωνίαν» οἱ τοῦ Παλαιοῦ!!!

  Μάλιστα, ὅπως παρακάτω παρουσιάζει τὰ πράγματα ὁ Δελήμπασης, «ὁ Φλωρίνης Χρυσόστομος μὲ ἐπιστολή του (9.11.1937) γράφει ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν διὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας ἀπέσχισεν ἑαυτὸν καὶ τὴν ἀκολουθοῦσαν αὐτῷ Ἱεραρχίαν τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τὸν ἑορτασμὸν τῶν ἑορτῶν καὶ τὴν τήρησιν τῶν νηστειῶν»! Τοῦτο, βέβαια, ὅπως ἀνεφέρθη εἶναι ἀναληθές, γιατὶ καμία Ἐκκλησία (παρὰ τὶς δίκαιες διαμαρτυρίες) δὲν ἐξέλαβε ὡς σχίσμα τὴν ἀλλαγὴν τοῦ Ἡμερολογίου καὶ εἶχαν ἐπικοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Πῶς, λοιπόν, προσπαθοῦσε ὁ Φλωρίνης Χρυσόστομος μὲ ψευδῆ στοιχεῖα νὰ πείσει ὅτι ἔχουν δίκιο οἱ τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου ποὺ ἀπεσχίσθησαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, παρουσιάζοντας, τάχα, ὅτι αὐτὸς καὶ οἱ ὀπαδοί του ἀκολουθοῦν τὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες;

   «Τὴν 27^ην Μαΐου 1935 (συνεχίζει ὁ Δελήμπασης) τρεῖς Ἱεράρχαι, ὁ Δημητριάδος Γερμανός, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος καὶ ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος, ἀπετειχίσθησαν κανονικῶς ἐκ τῆς ἐν καινοτομίᾳ Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος». Ἀπέστειλαν δὲ ἔγγραφο στὴν Σύνοδο μὲ τίτλο: «Διαμαρτυρία καὶ Δήλωσις». Μὲ αὐτὸ κατήγγελαν τὴν Ἱεραρχία ὅτι «εἰσήγαγε μονομερῶς καὶ ἀντικανονικῶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τὸ γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον… παρὰ τὰ θέσμια τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων. [σ.σ.: Ἐδῶ ὁ Χρυσόστομος γιὰ νὰ προσδώσει κύρος στὶς θέσεις του,  μιλᾶ γιὰ Οἰκουμενικές Συνόδους κι ὄχι τὶς Συνόδους τοῦ 16ου αἰῶνος. Ὅμως, οὐδεμία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀναφέρεται σὲ αἵρεση μὲ βάση τὸ Ἡμερολόγιο]. Οὕτως "ἠθέτησε τοὺς θείους καὶ Ἱεροὺς Κανόνας", τοὺς "διέποντας τὰ τῆς θείας Λατρείας καὶ ἰδίᾳ τὴν νηστείαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων", "ἐμμέσως" δὲ παρέβη καὶ "τὸν πασχάλιον Κανόνα" "τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου", "διὰ τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ἑορτολογίου καὶ τοῦ ἐνιαυσίου κύκλου τοῦ κυριακοδρομίου, μεθ' ὧν ἀναποσπάστως συνδέεται" οὗτος. Διὸ "διέσπασε τὴν ἑνότητα τῆς καθ' ὅλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας", "διήρεσε τοὺς Χριστιανούς", καὶ "ἔθιξεν ἐμμέσως καὶ τὸ δόγμα τοῦ συμβόλου τῆς Πίστεως <εἰς Μίαν Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν>". [σ.σ.: Ὥστε, τόσοι Ἅγιοι ποὺ λειτουργοῦσαν αἰῶνες μετὰ τὴν Α΄ Οἰκουμενική, ἔθιξαν τὸ Δόγμα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως κατὰ τοὺς Οἰκουμενιστές!]. Ἡ καινοτόμος, λοιπόν, <Ἱεραρχία> "ἐγένετο αἰτία σκανδάλου τῶν Χριστιανῶν καὶ θρησκευτικῆς διαιρέσεως καὶ ἀντεγκλήσεως μεταξὺ αὐτῶν, ἀποβαλόντων ἐξ αἰτίας τοῦ νέου ἡμερολογίου τὴν ὁμοφωνίαν ἐν τῇ πίστει καὶ τὴν χριστιανικὴν ἀγάπην". Τοιουτοτρόπως ἡ καινοτόμος "Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος ἀπέσχισε καὶ ἀπετείχισεν ἑαυτήν, κατὰ τὸ πνεῦμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τοῦ καθ' ὅλου κορμοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας [σ.σ.: πῶς ἔγινε αὐτό, ἀφοῦ ΟΛΕΣ οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς σχισματικοὺς Π.Η., κοινωνοῦσαν μαζί της; Χοντρό ψέμα!] καὶ ἐκήρυξε κατ' οὐσίαν ἑαυτὴν σχισματικήν,  καθ'  ἃ  ἀπεφάνθη" παλαιότερον καὶ ὁ Ἀθηνῶν Χρυσόστομος (ἰ. ἀ. σ. 659). "Διὰ ταῦτα", συμπεραίνουσιν οἱ ἐνιστάμενοι Ἱεράρχαι, "δηλοῦμεν, ὅτι κόπτομεν τοῦ λοιποῦ πᾶσαν σχέσιν καὶ ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν" μετὰ τῆς Ἱεραρχίας τῆς καινοτομίας "καὶ ἀναλαμβάνομεν τὴν πνευματικὴν ἡγεσίαν καὶ ἐκκλησιαστικὴν ποιμαντορίαν τοῦ ἀποκηρύξαντος" ταύτην "καὶ ἐκ πολυαριθμῶν κοινοτήτων συγκειμένου ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ λαοῦ, τοῦ ἐμμένοντος πιστοῦ εἰς τὸ πάτριον καὶ ὀρδόδοξον" "ἡμερολόγιον", ἤτοι ἑορτολογιον. Ταῦτα δὲ πράττομεν, λέγουσιν οἱ Ἱεράρχαι, "καθῆκον συνειδήσεως ἐκπληροῦντες καὶ ὑπὸ τοῦ πόθου τῆς ἑνώσεως ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Χριστιανῶν ἐν τῷ ἐδάφει τῆς ἡμερολογιακῆς", ἤτοι ἑορτολογικῆς, "καὶ ὀρθοδόξου παραδόσεως ἀγόμενοι"».

   Στὴ συνέχεια δηλώνουν: "Οὐ γὰρ" ὄντως Ὀρθοδόξων <ἐπισκόπων>, ἀλλά», λόγῳ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας τῆς οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως, "σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι"» (Δελήμπαση Ἀρ., Πάσχα Κυρίου, σελ. 744-745).

   Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο: Ὁ Φλωρίνης Χρυσόστομος μὲ ἐπιστολή του (9.11.1937) γράφει πρὸς τὸν Κυκλάδων Γερμανὸν καὶ τὰ ἑξῆς: Ὡνομάσαμε τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σχισματική, ἀλλὰ «τὴν λέξιν “σχίσμα” μετεχειρίσθημεν, οὐχὶ ὑπὸ τὴν ἔννοιαν ὑφ’ ἣν μεταχειρίζεται ταύτην ἡ Ἐκκλησία, ἵνα σημάνῃ τὴν ἀπόσχισιν ἐκ τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὴν συνεπείᾳ ταύτης ἀποξένωσιν τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Μυστηρίων, ἀλλ’ ὑπὸ τὴν ἔννοιαν ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν διὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας ἀπέσχισεν ἑαυτὸν καὶ τὴν ἀκολουθοῦσαν αὐτῷ Ἱεραρχίαν τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τὸν ἑορτασμὸν τῶν ἑορτῶν καὶ τὴν τήρησιν τῶν νηστειῶν. Ἡ ἀπόσχισις αὕτη τοῦ Μακαριωτάτου καὶ τῆς ἀκολουθούσης αὐτῷ Ἱεραρχίας παρέχει εἰς ἡμᾶς τὸ δικαίωμα, νὰ διατυπώσωμεν τὴν προσωπικὴν καὶ ὅλως προσωπικὴν ἡμῶν γνώμην, ὅτι ὁ μακαριώτατος καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες αὐτῷ Ἀρχιερεῖς, ὡς διασπάσαντες ἐν ἐπιγνώσει τὴν ἑνότητα τῆς καθόλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸν ταυτόχρονον ἑορτασμὸν τῶν ἑορτῶν καὶ τὴν ταυτόχρονον τήρησιν τῶν νηστειῶν, κατέστησαν δυνάμει μόνον, οὐχὶ δὲ καὶ ἐνεργείᾳ, ἔκπτωτοι τῆς θείας Χάριτος», ὡς μετακινοῦντες «τὰ αἰώνια ὅρια, ἅτινα ἔθηκαν οἱ Πατέρες…  Ἡμεῖς ἐξήλθομεν εἰς τὸν ἀγῶνα  ὑπὸ τὴν σημαίαν τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ πατρίου ἑορτολογίου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, θέτοντες ὡς κύριον σκοπόν… τὴν ἕνωσιν τῶν Χριστιανῶν εἰς τὸν ἑορτασμὸν τῶν ἑορτῶν» (Δελήμπαση Ἀρ., Πάσχα Κυρίου, σελ. 797-798).

   «Ἡ οἰκουμενιστικὴ διαίρεσις τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησία εἶναι σήμερον, δυστυχῶς, διῃρημένη καὶ ἀσθενοῦσα. Τὸ ἔτος 1924 σκοτειναὶ δυνάμεις τὴν διῄρεσαν διὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας τῶν δέκα τριῶν ἡμερῶν. Ἡ καινοτομία αὕτη ὁμοιάζει πρὸς τὴν καινοτομίαν τῆς αἱρέσεως τῆς Εἰκονομαχίας. … Καὶ ἡ σημερινὴ ἑορτολογικὴ καινοτομία …εἶναι ἐκδήλωσις καὶ ἀφετηρία τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ… Εἶναι “ἀνατροπὴ τοῦ παντὸς μέχρι τοῦ Ἀντιχρίστου”… Διὰ τῆς ἑορτολογικῆς καινοτομίας, οἱ Ὀρθόδοξοι διῃρέθησαν εἰς δύο. Εἰς νοσοῦντας ἐν πίστει καὶ εἰς ὑγιαίνοντας» (Δελήμπαση Ἀρ., Πάσχα Κυρίου, σελ. 810-811).

   Καθαρά, λοιπόν, ὀνομάζεται αἵρεση (καινοτομία ἀνάλογη μὲ τὴν Εἰκονομαχία) καὶ ἀνατροπὴ τοῦ παντός ἡ Ἡμερολογιακὴ ἀλλαγὴ καὶ ἡ ἀφετηρία τῆς αἱρέσεως, χωρὶς νὰ ἀναφέρεται καμιὰ αἱρετικὴ διατύπωση, χωρὶς νὰ γίνεται δηλαδή, οὐδεὶς λόγος γιὰ τὴν καθαυτὸ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ τότε δὲν εἶχε διατυπωθεῖ, καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλα τὰ ἄλλα Πατριαρχεῖα καὶ οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες, ἐφόσον δὲν ὑπῆρχε αἵρεση, ἀλλὰ παράβαση μιᾶς Παραδόσεως, δὲν θεώρησαν σχισματικὴ τὴν ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησία, ἀλλὰ κοινωνοῦσαν μαζί της!

3. Στὸ προηγούμενο σχόλιο περιχαρὴς ἀπαντᾶ ἄλλος σχολιογράφος, ὡσὰν νὰ ἔγινε ἡ ἀνακάλυψη τῆς Ἀμερικῆς. Γράφει:

Δημήτριος Χατζηνικολάου10 Μαΐ 2018, 11:23:00 μ.μ.

     "Αν ήταν θέμα ημερολογίου θα συνέχιζαν να κοινωνούν με τις άλλες τοπικές Εκκλησίες που διατηρούσαν το παλαιό."

      Συγχαρητήρια, Κα Πολίτη, τούς συλλάβατε ἐπ' αὐτοφώρῳ νά ψεύδωνται! Δέν ἐνθυμοῦμαι νά ἔχῃ τονίσει κανείς ἄλλος μέχρι τώρα τό ἁπλοῦν αὐτό σημεῖον.

    Το 2011 ὅμως, με σχόλιό του (ἐδῶ) ὁ Δημ. Χατζηνικολάου διαβεβαιώνει ὅτι δὲν γνώριζαν τίποτε οἱ Π.Η. περὶ αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μέχρι τὸ 1960: 

    Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε... 9/7/11 4:12 μ.μ. Η Εγκύκλιος του 1920 κοινοποιήθηκε μόνον στους κατά τόπους ιεράρχες και δεν ήταν γνωστή στο κοινό μέχρι την δεκαετία του 1960, όταν απεκαλύφθη από τα βιβλία του Ι. Καρμίρη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εργασίες που έγιναν ενωρίτερα δεν αναφέρονται σ' αυτήν και ΟΧΙ διότι δεν την θεωρούσαν σπουδαία. Ήταν όμως γνωστό σε όλους ότι η αλλαγή του εορτολογίου ήταν παπική επιδίωξη. Γι αυτό και ο κόσμος το 1924 φώναζε: "Φραγκέψαμε!!!".

     Αὐτά, γιὰ νὰ φανεῖ ποιοί δὲν θέλουν τὴν ἑνότητα ἢ θέλουν μιὰ ἑνότητα ποὺ νὰ κρύβει τὴν αλήθεια;

______________________________________________________________________________

Συμπληρωματικά, δημοσιεύουμε κι ἕνα τμῆμα ἀπὸ τὴν μελέτη: 

 Οι τεσσαρεσκαιδεκατίτες και οι Παλαιοημερολογίτες!

Τὸ σχίσμα τῶν τεσσαρεςκαιδεκατιτῶν καὶ οἱ ἀναλογίες του μὲ τὴν σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση

Τοῦ  Ἀδαμάντιου  Τσακίρογλου

Ἡ ἡμερολατρεία καὶ ἡ ἀνάδειξη τοῦ ἡμερολογίου σὲ δόγμα καὶ σὲ θέμα πίστεως τελικὰ ἐμπόδισε τοὺς Τεσσαρεσκαιδεκατιτῶν νὰ ἀνακαλύψουν τὰ πραγματικὰ αἱρετικὰ θέματα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προκαλέσουν σχίσμα καὶ στὸ τέλος νὰ καταλήξουν νὰ γίνουν καὶ οἱ ἴδιοι αἵρεση. Ἀκόμα καὶ οἱ ἴδιοι οἱ Γ.Ο.Χ. παραδέχονται (δυστυχῶς ὅποτε τὸ θέλουν) ὅτι ἡ ἡμερολογιακὴ μεταβολὴ καθ’ ἑαυτὴ δὲν δικαιώνει ἕνα σχίσμα: «Ἐκεῖνο τό ὁποῖο δικαιώνει περισσότερο τήν ἔνσταση τῶν παλαιοημ/τῶν εἶναι, ὄχι ἀκριβῶς αὐτὴ καθ’ ἑαυτὴ ἡ ἡμερολογιακὴ μεταβολή, ἀλλὰ ὅτι αὐτὴ εἶναι ἔργο οἰκουμενιστικῆς δραστηριότητας» (http://krufo- sxoleio.blogspot.de/2016/07/blog-post_9.html).

Δηλαδή, ἐδῶ ὁμολογοῦν, ὅτι ἦταν δυνατὸν νὰ γίνει ἡ ἡμερολογιακὴ ἀλλαγή, ἐφ’ ὅσον αὐτὴ δὲν θίγει κάποιο δόγμα. Ὅμως στὰ κείμενα τῶν πρώτων δεκαετιῶν μιλοῦσαν μόνο γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο κι ὄχι γιὰ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ὡς ὅρος δὲν ὑπάρχει σὲ κανένα κείμενο διαμαρτυρίας τῶν Γ.Ο.Χ. τὴν δεκαετία τοῦ 20 καὶ 30. Οἱ ἴδιοι μάλιστα δικαιολογοῦνται, ὅτι δὲν μιλοῦσαν γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, γιατὶ ἕως τότε ἦταν ἄγνωστη ἡ αἱρετικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ 1920! Κι ἐφ’ ὅσον ἦταν ἄγνωστη ἡ αἵρεση καὶ κανεὶς δὲν ἤξερε τί εἶχαν στὸ μυαλό τους οἱ αἱρετικοί, εἶναι φανερὸ ὅτι δὲν ἦταν συνδεδεμένη «ἡ ἡμερολογιακή μεταβολή» μὲ τὴν «οἰκουμενιστική δραστηριότητα» καὶ ἄρα τὸ σχίσμα ἔγινε ξεκάθαρα γιὰ τὸ ἡμερολόγιο. Βέβαια, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ δικαιολογία δὲν ἰσχύει, χρησιμοποιοῦν κι ἄλλο σκεπτικό.

Μόλις πρὶν λίγες μέρες ἔγραφαν: «Η Ἐκκλησία καθ’ ἥν ἐποχήν μετέθετε τάς ἀνωτέρω ἑορτάς δέν ἦτο ἀκόμη πλήρως κατηρτισμένη καί δέν εἶχεν ὁλοκληρώσει διά τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων τό καθεστώς αὐτῆς. Ἀφ’ ἧς ὅμως ἐθέσπισε τό καθεστώς αὐτῆς καί ἀφοῦ καταρτισθεῖσα πλήρως «τό τέλειον εἴληφεν» ὡς λέγει ἡ Συνοδική πρᾶξις τοῦ Ἱερεμίου, καί ἀφοῦ ὕψωσεν ὡσεί δόγμα τάς παραδόσεις καί τάς συνηθείας αὐτῆς καί ἀνεθεμάτισε πάντα νεωτερισμόν καί πᾶσαν παράβασιν αὐτῆς, οὐδεμίαν ἀπολύτως ἐπέφερε μεταβολήν εἰς τάς ἑορτάς» (http://entoytwnika1.blogspot.gr/2018/01/blog-post_23.html). Βέβαια, αὐτὴ ἡ θέση ἀποτελεῖ αὐθαιρεσία τῶν Π.Η., διότι τὸ «τέλειον» ἰσχύει μόνον γιὰ τὶς δογματικὲς ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας κι ὄχι καὶ γιὰ τοὺς Κανόνες. Εἰδικὰ δὲ γιὰ τὸ Ἡμερολόγιο, τὸ ὁποῖο δογματοποίησαν οἱ Π.Η., δὲν ἔχει θεσπιστεῖ οὐδεὶς Κανόνας. Οἱ Κανόνες ποὺ ἔχουν θεσπιστεῖ ἀπὸ Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ἀφοροῦν καὶ κανονίζουν τὸ Πασχάλιο. Ἔχει δὲ ἀρκούντως ἀποδειχθεῖ ὅτι καὶ οἱ Σύνοδοι τοῦ 16^ου αἰῶνος, μόνο τὸ Πασχάλιο ρυθμίζουν. Ἀλλὰ ἐὰν ὑποθέσουμε, ὅτι ρύθμισαν καὶ τὸ Ἑορτολόγιο (ποὺ δὲν ἀποδεικνύεται), νὰ ποὺ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τὴν δεκαετία τοῦ 1920 (πρὶν γίνει μέλος του Π.Σ.Ε. καὶ πρὶν ἀρθοῦν ἀπὸ τὸν Ἀθηναγόρα τὰ ἀναθέματα), ἀποδέχτηκε στὸ σύνολό της πλὴν Λακεδαιμονίων Γ.Ο.Χ., ὅτι ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἑορτολογίου, παρ’ ὅτι κακῶς ἔγινε, δὲν ἀποτελεῖ ἀφορμὴ σχίσματος, ἀφοῦ δὲν ἀγγίζει δόγμα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως γίνεται μὲ τὸν Οἰκουμενισμό.

Τελευταία καὶ ἠχηρὴ ἀπόδειξη τῶν παραπάνω καὶ τοῦ ἐπιχειρήματος, ὅτι τὸ ἡμερολόγιο δὲν ἀποτελεῖ λόγο διακοπῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας, ὅσο τὸ Πασχάλιο δὲν ἔχει ἀλλάξει, μᾶς δίνει καὶ ἡ ἀπὸ τοὺς Γ.Ο.Χ. τόσες φορές, ἀλλὰ δυστυχῶς κατὰ τὸ τῶν Γ.Ο.Χ. δοκοῦν, ἀναφερόμενη Ρωσικὴ Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς. Ἡ ROCOR ἐνῶ ἔστειλε στὶς 17.02.1925 μήνυμα στὸν Πατριάρχη Κων/πόλεως Κων/νο νὰ ἀνακαλέσει τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου γιὰ τὴν διόρθωση τοῦ ἡμερολογίου, δὲν ἀναφέρει πουθενὰ οὔτε ἀπειλεῖ μὲ διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας (Tserkvonyia Vedomosti, 11-12 (1925): 1-4, in: Rocorstudies, the development of russian orthodox church outside of russias attitude toward other local orthodox churches and non orthodox christians).

Ὁ Μητροπολίτης Ἀντώνιος ἀναφέρει σὲ ἐπιστολή του τὸ 1926: «for now while they [the modernizers] have not had the last word, and while the Church as a whole at an Ecumenical Council has not repeated the imprecation of Patriarch Jeremaiah [who in 1583 anathematized those among the Orthodox who adopted the Gregorian calendar], we must continue to maintain relationships (μετ.: «πρέπει νὰ συνεχίσουμε τὴν διατήρηση τῶν σχέσεων» τοὐτέστιν τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία) lest we deprive ourselves of our own salvation, and swallow the camel while straining out the gnat» (letter dated 12 October 1926. Pis’ma Blazhenieshego Mitropolita Antoniia (Jordanville, 1988), 195).

Ὁ δὲ Μητροπολίτης Ἀναστάσιος σὲ ἐπιστολή του στὶς 27 September 1961 πρὸς τοὺς Γ.Ο.Χ., ἀντιγραφὴ τῆς ὁποίας στάλθηκε καὶ στὸν ἐπίσκοπο Ἰάκωβο, ἀναφέρει: «Our Church remains loyal to the use of the old calendar and considers the introduction of the new calendar to be an error. Nonetheless, its tactic was always to preserve spiritual unity with Orthodox Churches, even those who have adopted the new calendar, but only to the degree to which they celebrate Pascha in compliance with the decision of the First Ecumenical Council. Our Church has never labeled the Ecumenical Patriarchate or the Greek Archdiocese of North and South America as schismatic, and never abrogated spiritual union with them. (μετ.: «Παρόλα αὐτὰ ἡ τακτική της (δηλ. τῆς ROCOR) ἦταν πάντα ἡ διαφύλαξη τῆς πνευματικῆς ἑνότητας μὲ τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ἀκόμα κι ἂν αὐτὲς υἱοθέτησαν τὸ Νέο Ἡμερολόγιο, ἀλλὰ μόνο στὴν βάση τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα σὲ συμφωνία μὲ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο. Ἡ Ἐκκλησία μας δὲν θεώρησε ποτὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἢ τὴν ἑλληνικὴ Ἀρχιεπισκοπὴ Βορείου καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς ὡς σχισματική, καὶ δὲν διέκοψε ποτὲ τὴν πνευματικὴ ἑνότητα μαζί τους»). (Synod Archive. File: Sobor 2/74. Report to the council by Archbishop Anthony of Geneva “Nasha Tserkov’ v sovremennom mire,” 8-9). (Όλα μποροῦν νὰ δασταυρωθοῦν στὸ Archimandrite Seraphim, The Quest for Orthodox Church Unity in America: A History of the Orthodox Church in North America in the Twentieth Century (New York, 1973), 61-62).

Πιὸ τρανταχτὴ ἀπόδειξη τῆς ἐκκλησιαστικῆς διαχρονικῆς πρακτικῆς γιὰ ἡμερολογιακὰ θέματα ἀπὸ τὰ παραπάνω λόγια δὲν ὑπάρχει.

Ἂν ἡ στάση τῶν Γ.Ο.Χ. σήμερα ἦταν ἡ ἀνάλογη μὲ αὐτὴ τῆς ROCOR, πόσο πιὸ ἰσχυρὸς θὰ ἦταν ὁ ἀντιαιρετικὸς ἀγῶνας! Δυστυχῶς ὅμως μέχρι τώρα, τὸ σχίσμα διατηρεῖται, μάλιστα ἀναγνωρισμένο πιὰ ἀπὸ τὸ κράτος ὡς ἄλλη «Ἐκκλησία», ἐνῶ ἡ αἵρεση προχωράει. Ἂς ἐλπίσουμε, ὅτι τελικὰ θὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν θὰ ἐπαναλάβουμε τὰ ἴδια λάθη, τώρα μάλιστα ποὺ δὲν ἐπικρατεῖ αἵρεση ἀλλὰ παναίρεση καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι ἀναγκαιότερη ἀπὸ ποτέ.

Ὅλη ἡ μελέτη ἐδῶ.