«Ο κρεμάζων γην επί ουδενός»

(Ιώβ – Κεφ. 26, 7)

          ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

 Ολόκληρο (σχεδόν) το κεφάλαιο 26 στο βιβλίο του Ιώβ, είναι ο ύμνος του στην υπέρτατη δύναμη–σοφία του Θεού. Αναφορά στην μετέωρη Γη, ως πλανητική συνείδηση–αντίληψη, εκφράζει το εδάφιο αυτό (26,7) της Π. Διαθήκης.

Στη μετάφραση του κειμένου διαβάζουμε: «Κρεμά (ο Θεός) την Γην εις το κενό, χωρίς κανένα άλλο στήριγμα». Η αστρονομική τοποθέτηση του Ιώβ δεν είναι αποτέλεσμα επιστημονικής μελέτης, μιας κορυφαίας δηλ. κατάληξης μακροχρόνιας επιστημονικής έρευνας στο επίπεδο των αρχαίων Ελλήνων.

Αναμφίβολα, η συμβολή των Ελλήνων στην αστρονομία και στην προώθηση των τεχνών–επιστημών είναι καθοριστική. Ότι όμως αναφέρεται στην Αγία Γραφή για τον Άνθρωπο, για τη Γη  και το Σύμπαν είναι θεϊκή πληροφορία, ανεκτίμητη δωρεά του Δημιουργού, του φιλάνθρωπου Τριαδικού Θεού.

Οι κοσμολογικές αλήθειες της Γραφής στο πέρασμα των αιώνων επιβεβαιώθηκαν από την εξελικτική πορεία της επιστήμης, της κριτικά εξελεγμένης και ταξινομημένης γνώσης. Πίσω από τη φυσική πραγματικότητα «Πλανήτης Γη», ο απλός πιστός Ιώβ, που δεν ήταν Ισραηλίτης, υπογραμμίζει την ύπαρξη της κτιστής δύναμης, μιας ασύλληπτης και φοβερά πολύμορφης οντότητας στο Σύμπαν. Ιδιαίτερα, όμως τονίζει την Πρώτη Αρχή της αιτίας–δύναμης, που είναι ο άναρχος Τριαδικός Θεός.

Εύστοχα και Πατερικά ένας Αγιορείτης μοναχός τόνισε, σε συζήτηση επιστημόνων–προσκυνητών του Αγίου Όρους: «Μπροστά από κάθε αιτία υπάρχει το θέλημα του Θεού». Η Γραφή δεν είναι εγχειρίδιο Κοσμολογίας ή συσσωρευμένης Επιστημονικής Γνώσης. Όσα όμως κοσμολογικά–αστρονομικά στοιχεία αναφέρει είναι αληθινά, αδιάψευστα.

Για τον Ιώβ, η εσωτερική ενότητα του Κτιστού κόσμου έχει την αιτία της στο Θεό.

Στο κεφ. 26 (Ιώβ) διαβάζουμε την υμνολογική αναφορά του Ιώβ ως απάντηση στον επισκέπτη–φίλο του Βαλδάδ:

- «Σύμφωνα με αυτά που λέγεις, εις ποίον είσαι πλησίον και ποίον μέλλεις να βοηθηθής; Ουχί άραγε Εκείνον (Θεόν), που έχει μεγάλην δύναμιν και του οποίου ο βραχίων είναι δυνατός και δεν έχει ανάγκην της ιδικής σου βοηθείας;»

- «Αυτός (ο Θεός) είναι που δεσμεύει τεραστίας ποσότητας ύδατος εις τας νεφέλας του και παρά το βάρος, που σηκώνει κάθε σύννεφο, δεν διελύθη ποτέ αποτόμως, ώστε να χυθή υποκάτω του όλη η τεράστια ποσότης του νερού, που είναι αποθηκευμένη εις αυτό».

- «Ιδού αυτά είναι μέρη και άκρες μόνον της ενεργείας και των έργων του Θεού».

Σαφέστατα υπογραμμίζει στα λόγια του, ότι στην κτίση υπάρχει μια στρατηγική, διευθύνουσα, ανώτερη λογική. Τι θα συνέβαινε ή τι θα συμβεί, όταν η τεράστια ποσότητα του αποθηκευμένου ύδατος στα νέφη χυθεί άμεσα, όπως δηλ. από τα πυροσβεστικά αεροσκάφη, μετά από μια διαταραχή; Τούτο θα είχε ως αποτέλεσμα αναρίθμητες υλικές καταστροφές, θανάτους ανθρώπων και καταστροφή της γεωργικής παραγωγής.

Κανένα είδος συστήματος σωληνώσεων δεν μπορεί να μεταφέρει από τόπου εις τόπον τις τεράστιες ποσότητες νερού, που μεταφέρονται αθόρυβα και με ασφάλεια από τα νέφη.

Η συνείδηση του Ιώβ, περί της πλανητικής υπόστασης της Γης, έχει περάσει άμεσα και στην υμνολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Για παράδειγμα, ακούμε την Μ. Πέμπτη: «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την Γην κρεμάσας».

Η φράση «ο εν ύδασι την Γην κρεμάσας» αντανακλά μια σύγχρονη πλανητική θεώρηση της Γης, για παρατηρητή εκτός αυτής. Ένας παρατηρητής επί της Γης έχει την αίσθηση, ότι το σύνολο των υδάτων (θάλασσα, λίμνες, ποταμοί) είναι «επί της Γης», ενώ ένας αστροναύτης παρατηρεί, ότι ο πλανήτης είναι «εντός» των υδάτων ή «εν ύδασι», σύμφωνα με τον Ιερό υμνογράφο.

Να υπογραμμίσουμε, συμπληρωματικά, ότι η επιστήμη περιέγραψε τη λειτουργία του χώρου–χρόνου, ενώ η Γραφή μας υπέδειξε ότι υπάρχει αυτή η λειτουργία.

Η Γραφή μας πληροφορεί, ότι η υλικότητα του κόσμου είναι θαυμαστό δημιούργημα υψίστης λογικής, ενώ η επιστήμη βεβαιώνει με εξισώσεις την υπακοή της ύλης στην κβαντική φύση της, στη λογικότητά της!

Στην καρδιά του Ιώβ υπήρχε, στ’ αλήθεια, ένα Θεϊκό καθρέφτισμα της Συμπαντικής αλήθειας. Η πραγματική όμως προσέγγιση του Ιώβ γίνεται θεολογικά, στον κύριο δηλ. άξονα της Γραφής.

Σήμερα, που η υπαρξιακή γαλήνη, η εσωτερική υγεία και ισορροπία ολοένα και εκλείπουν, η μελέτη της ζωής του Ιώβ είναι μάθημα βιούμενης πνευματικής ελευθερίας. Γι’ αυτό και η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την μνήμη του στις 6 Μαΐου.