ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΩΠΟΔΥΤΕΣ

ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΤΕ ΘΛΙΨΕΙΣ, ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΗΘΗΤΕ

    Nὰ ἔχετε ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι θὰ κάνωμε κάτι ἄλλο. θὰ διοργανώσωμε ὁμάδα κρούσεως, θὰ πᾶμε σὲ αὐτοάμυνα – ἐκεῖ ὁδηγούμεθα. Καλὴ εἶνε ἡ δημοκρατία, ἀλλὰ κατήντησε σκιά. Καὶ σήμερα κυριαρχοῦν οἱ ἀπατεῶνες καὶ οἱ λωποδύτες. Σὲ τέτοιες ἐποχὲς ζοῦμε. Κ᾿ ἐσεῖς θὰ ἀναγκασθῆτε ἀργότερα νὰ πᾶτε σὲ αὐτοάμυνα, νὰ ὑπερασπίσετε τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑ­πόληψι τῆς οἰκογενείας σας. Καταλάβατε;
Kαὶ αὐτὸ μᾶς τὸ ἐπιβάλλει καὶ τὸ σύνταγμα. Εἴμεθα ἐντὸς τοῦ συντάγματος. Τί λέει τὸ σύνταγμα; Tὸ τελευταῖο ἄρ­θρο του λέει τὸ ἑξῆς. Ὅταν κινδυνεύῃ ἡ πατρίς, ὅταν κινδυνεύῃ ἡ θρησκεία, ὅταν κινδυνεύουν τὰ ἰδανικά, καὶ ἀδρανοῦν οἱ ἐντεταλμένοι καὶ ὑπάρχῃ ἀναρχία, τότε φύλακας τοῦ συντάγματος, φύλακας τῆς ἐλευθερίας, φύλακας τῆς θρησκείας εἶνε ὁ λαός. Ἐμεῖς λοιπὸν θὰ ἀγωνιστοῦμε, ἂν θέλουμε νὰ ζήσῃ ἡ πατρίς μας καὶ ἂν δὲν θέλουμε νὰ γίνῃ ἀμπέλι ξέφραγο καὶ νὰ χορεύουν ὅλοι οἱ πίθηκοι, ὅλων τῶν χρωμάτων καὶ καταστάσεων.

Εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ ἀνάξιος δοῦλος τοῦ Κυρίου, καὶ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ φιλήσω τὰ πόδια σας· ἀλλὰ ὡς πρὸς τὴν πίστιν, πεθαίνω γιὰ τὴν πίστι. Μακάρι ὁ Θεὸς νὰ μ᾿ ἀξιώσῃ ἑνὸς τέλους μαρτυρικοῦ. Καὶ γράμματα παίρνω ἐπάνω ἀπὸ τὴ Φλώρινα, ὅτι θὰ μὲ σκοτώσουν. Ἀλλὰ τολμᾶνε; Πρέπει νὰ ἔχουν, λένε, πολλὲς δυνάμεις, γιατὶ οἱ Χριστιανοὶ εἶνε ἀγωνιστικοί.
Λοιπόν, μπροστὰ σὲ συνθῆκες καὶ σὲ τέτοιες ἡμέρες ποὺ ζοῦμε, χωρὶς ν᾿ ἀνακατευώμεθα μὲ τὰ κόμματα, θὰ κινούμεθα σὲ ἕν· ὑπερκομματικὸ μῆκος, πάνω ἀπὸ τὰ κόμματα. Ἂς ἔχουν διαφορὲς οἱ ἄνθρωποι· ἄλλος τὸ ἄλφα, ἄλλος τὸ βῆτα, ἄλλος τὸ γάμμα φρόνημα κ.λπ. Ἀλλὰ σ᾿ ἕνα σημεῖο νὰ εἴμεθα σύμφωνοι· πέρα ἀπὸ τὰ κόμματα, πέρα ἀπὸ τὶς ἰδεολογίες, πέρα ἀπὸ ὅλα, θὰ εἴμεθα Ἕλληνες καὶ πρὸ παντὸς Χριστιανοί. Αὐτὰ τὰ δυὸ ἰδανικὰ νὰ τὰ κρατήσωμε καλά.

ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΤΕ ΘΛΙΨΕΙΣ, ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΗΘΗΤΕ

Ὅλοι στὴ ζωὴ αὐτὴ δοκιμάζουμε θλίψεις. Οἱ θλίψεις εἶ­νε τὰ κύματα, ποὺ χτυποῦν τὸ πλοῖο τῆς ζωῆς μας καθημερινῶς. Ταξιδεύου­με σὲ τρικυμισμένη θάλασσα. Ἀλλὰ μὴ ἀπελπισθοῦμε· στὸ τέλος μᾶς περιμένει τὸ λιμάνι.
Σ᾽ ἕνα χωριὸ τῆς περιφερείας μας συνέβη θάνατος. Πέθανε ὄχι κάποιος γέρος ἀλλὰ μία νέα κοπέλλα εἴκοσι ἐτῶν, στὸ ἄν­θος τῆς ἡλικίας της. Ἦρθε ὁ θάνατος καὶ πῆρε τὴν εὐλογη­μένη αὐ­τὴ κόρη, γιὰ τὴν ὁποία οἱ γονεῖς της ἔπλεκαν χρυσᾶ ὄνειρα· τὴν πῆρε, καὶ θλίβεται τώρα ὅλο τὸ χωριό. Θὰ πᾶμε νὰ ψάλουμε ἐκεῖ τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία, τὴν κηδεία, καὶ νὰ παρηγορήσουμε τοὺς πενθοῦντας. Παρηγορία μας εἶνε ἡ πίστι στὴν κοινὴ ἀνάστασι.
Ὅσοι θέλουμε νὰ σωθοῦμε, ἐδῶ σ᾽ αὐτὴ τὴ γῆ θὰ περάσουμε θλίψεις, πολλὲς θλίψεις. Δὲν τὸ λέω ἐγώ, τὸ λέει ὁ θεόπνευστος λόγος· «Διὰ πολ­λῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. 14,22)· γιὰ ν᾽ ἀξιωθοῦμε δηλαδὴ τῆς οὐρανίου βασιλείας, πρέπει νὰ περάσουμε ἀπὸ θύελλα θλίψεων. Ἀλλ᾽ ἂς μὴ ἀ­πελπιζώμεθα. Ὅποιος ἀγαπᾷ τὸ Θεὸ καὶ μένει πιστὸς σ᾽ αὐτόν, στὸ τέλος καὶ ἀπὸ τὶς θλίψεις θὰ βγῇ ὠφελημένος.
Γι᾽ αὐτὸ ἂς ὑπομένουμε τὶς θλίψεις μὲ ἐλ­πί­δα στὸ Θεὸ καὶ θάρρος στὴ νίκη. Ἕνας πιστὸς ποιητὴς ἔγραψε·
«Κι ἂν δὲν μοῦ μείνῃ ἐντὸς τοῦ κόσμου
ποῦ ν᾽ ἀκουμπήσω, νὰ σταθῶ,
ἐκεῖ ψηλὰ εἶν᾽ ὁ Θεός μου·
πῶς ἠμπορῶ ν᾽ ἀπελπισθῶ;».
Κι ἂν ὑποτεθῇ ὅτι μὲ ἐγκατέλειψαν ὅλοι, καὶ συγγενεῖς καὶ φίλοι καὶ γνωστοί, καὶ βρίσκομαι σὲ δύσκολη θέσι καὶ δὲν ἔχω ποῦ νὰ στηριχθῶ καὶ ποῦ νὰ σταθῶ, ἐκεῖ ψηλὰ εἶνε ὁ Θεός μου, πῶς μπορῶ νὰ ἀπελπιστῶ;
Στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ λοιπόν, ποὺ ζῇ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας, νὰ ἔ­χουμε τὴν ἐλ­πίδα μας, τὴν πίστι μας, καὶ ὁ Θεὸς δὲ θὰ μᾶς ἐγκαταλείψῃ ποτέ· ἀμήν.

ΚΑΙ ΕΑΝ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΝΕΙ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ

Ὦ Θεέ μου, τί ὡραῖο Εὐαγγέλιο μᾶς ἄφησες! Εἶνε ἀθάνατο. Ὅπως ὁ ἥλιος δὲν παλιώνει, ἔτσι καὶ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν παλιώνει. Εἶνε αἰώνιο. Ἐσεῖς λοιπὸν ἔχετε μεγάλο ῥόλο νὰ παίξετε στὴν κοινωνία. Νὰ ᾿ρθῆτε σὲ ῥῆξι μὲ τὸ δαιμονικὸ κόσμο. Νὰ πᾶτε κόντρα μὲ τὸ ῥεῦμα. Νὰ κρατήσετε τὴν ἁγνότητά σας. Νὰ διώξετε μακριὰ τοὺς ἀπατεῶνες καὶ τοὺς ἐκμεταλλευτὰς τῆς παρθενικῆς σας ζωῆς. Ἀλλιῶς, πρὸς τί ἔρχεσθε ἐδῶ; Δὲν γίνεται νὰ εἶστε καὶ μὲ τὸ διάβολο καὶ μὲ τὸ Θεό. Ἅμα σᾶς ἀρέσῃ ἡ κοσμικὴ ζωή, πηγαίνετε στὸν κόσμο· ἐσεῖς θὰ πονέσετε καὶ θὰ κλαύσετε.

Πηγή