Έτοιμος ο Τόμος… διχασμού της Ουκρανίας! Υπόλογοι όσοι μεταβούν στο Φανάρι!

ΚΑΤΑΡΓΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΛΕΥΚΗ «ΣΥΝΑΞΗ»

Γράφει ο κ. Παναγιώτης Κατραμάδος

Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως εξέδωσε δελτίο τύπου της 31ης Ιουλίου στο οποίο αναφέρεται ότι:

«Σύναξη της Ιεραρχίας του Θρόνου συγκαλεί από 1 έως και 3 Σεπτεμβρίου, στην Πόλη, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Η Σύναξη αυτή, η οποία και θα ασχοληθεί με ζητήματα που απασχολούν τη Μητέρα Εκκλησία και ευρύτερα την Ορθοδοξία, πραγματοποιείται στο πλαίσιο παλαιότερης απόφασης να συνέρχονται ανά τριετία οι Ιεράρχες του Πατριαρχείου απ’ όλο τον κόσμο. Υπενθυμίζεται ότι η προηγούμενη Σύναξη της Ιεραρχίας του Θρόνου πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2015».

Πρώτο και κύριο Εκκλησιολογικό έγκλημα. Στα δύο χιλιάδες χρόνια της Εκκλησίας, πάντοτε όταν οι Επίσκοποι συνέρχονταν συγκροτούσαν ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ,  εν Πνεύματι Αγίω, με λόγο, ψήφο και ελεύθερη βούληση.

Ο κ. Βαρθολομαίος, φέρνει κάτι εντελώς καινοφανές. Συγκαλεί, όχι Ιερά Σύνοδο Ιεραρχίας αλλά θεσμοθετεί «Σύναξη Ιεραρχών». Δηλαδή τίποτε από το πνεύμα και τις απόλυτες αρμοδιότητες των Ιερών Συνόδων.

Είναι προφανές ότι αυτό το σχήμα συνιστά:

α. ύβρη κατά του Αγίου Πνεύματος.β. Άρνηση του Επισκοπικού αξιώματος.γ. Απόρριψη της Αποστολικής θέσεως των Επισκόπων.δ. Κατάργηση της Εκκλησιολογικής αλήθειας ότι, ο κάθε Επίσκοπος είναι «εις τόπον και τύπον Χριστού». Και επομένως άπαντες οι Επίσκοποι είναι ίσοι μεταξύ τους, με ισοδύναμη γνώμη και ισόκυρη ισχυρή ψήφο.

Δυστυχώς ο κ. Βαρθολομαίος προσπαθεί ματαίως να μεταβάλει τους Αρχιερείς της Ιεραρχίας του σε πειθήνια όργανά του, και σε άβουλα, σιωπηλά πρόσωπα, χωρίς αρμοδιότητες.

Διατί δεν πρέπει να μεταβούν οι Ιεράρχαι εις το Φανάρι;

    Η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση πολλών θα είναι ότι εφόσον προσκαλούνται οφείλουν να μεταβούν είτε από ευγένεια είτε από

φόβο. Όμως στα εκκλησιαστικά ούτε αβρότητες χωρούν ούτε εκβιασμοί. Η μετάβαση στην Κωνσταντινούπολη είναι εσφαλμένη για τους εξής λόγους:

    Α. Το Φανάρι έχει καθιερώσει μία πλήρως αντικείμενη προς τους Ι. Κανόνες πρακτική να συγκαλεί όποτε και όπως νομίζει Ιεραρχία. Κατά τους Ι. Κανόνες οφείλει η Ιεραρχία να συγκαλείται μία ή δύο φορές το έτος σε τακτική βάση και όχι κάθε τριετία και μάλιστα υπό αίρεση, δηλαδή αν θέλει την συγκαλεί ή αν δεν θέλει την ακυρώνει. Όσοι προσέρχονται επικυρώνουν αυτήν την αυθαιρεσία.

    Β. Το πλέον σημαντικό είναι ότι ο τρόπος διεξαγωγής των εργασιών είναι αντιχριστιανικός. Η θεματολογία και οι εισηγητές είναι προκαθορισμένοι χωρίς να έχει ερωτηθεί κανείς. Οι παριστάμενοι Ιεράρχες δεν αισθάνονται ελεύθεροι να διατυπώσουν ανοικτά τις απόψεις τους. Όσοι εξ αυτών το πράξουν απλώς δεν θα έχει κάποιο αντίκρισμα αν αντιβαίνει προς όσα έχουν προαποφασίσει οι Φαναριώτες. Ωστόσο, Σύνοδος σημαίνει ισότιμη ψήφος αλλά αυτή έχει καταργηθεί στο Φανάρι. Επομένως οι Ιεράρχες παρίστανται για διακοσμητικούς λόγους.

      Γ. Η σύναξη της Ιεραρχίας είναι όργανον ανυπόστατο καθώς όλα τα αποφασίζει η μικρή και ελεγχόμενη Πατριαρχική Σύνοδος. Η εκλογή Μητροπολιτών, η συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς, τα οικονομικά του Φαναρίου κ.α. όλα τα αποφασίζει ο Πατριάρχης και οι περί αυτών αυλικοί. Η Ιεραρχία όχι μόνον δεν λαμβάνει αποφάσεις αλλά υπόκειται στην εξουσία της Συνόδου περί τον Πατριάρχη.

     Δ. Η σύναξη της Ιεραρχίας έχει αντικανονική σύνθεση. Πρώτον, είναι εκκλησιολογικώς απαράδεκτο να μετέχουν ισοτίμως τιτουλάριοι και κανονικοί Μητροπολίτες. Δεύτερον, ακόμα και αν δεχθούμε ως έγκυρη την Πράξη του 1928 οι Μητροπολίτες της Βορείου Ελλάδος ανήκουν και διοικούνται από την Εκκλησία της Ελλάδος. Επομένως οποιαδήποτε συμμετοχή τους στην Ιεραρχία του Φαναρίου σημαίνει κατάλυση της Πράξεως του 1928, παραλλήλως δε είναι αντικανονική η συμμετοχή σε δύο Συνόδους. Σε αυτήν την περίπτωση δίνουν το δικαίωμα στον Προκαθήμενο και Πρόεδρο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος να προσάγει αυτούς ως υποδίκους.

    Προφανώς ο Πάσης Ελλάδος Προκαθήμενος κ. Ιερώνυμος, οφείλει να λάβει Ιεροσυνοδική απόφαση και να απαγορευθεί η μετάβαση των Μητροπολιτών της Βορείου Ελλάδος στο Φανάρι.

Για ποιό λόγο; Διότι δεν επιτρέπεται να παραστούν ούτε σε «Σύναξη», «Μη-Σύνοδο» Ιεραρχίας άλλης Τοπικής Εκκλησίας. Η Εκκλησία της Ελλάδος, άπασα, είναι Αυτοκέφαλη.

    Για μία ακόμη φορά ένας Προκαθήμενος Πάσης Ελλάδος, ο κ. Ιερώνυμος τίθεται προ των ευθυνών του.

    Ε. Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έχει ετοιμάσει τον Τόμο Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας, ο οποίος θα προκαλέσει ενδοορθόδοξη σύγκρουση αλλά και θρησκευτικές συγκρούσεις στην Ουκρανία όπως δήλωσαν αξιωματούχοι της χώρας. Όσοι μεταβούν στο Φανάρι θα έλθουν μεν προ τετελεσμένων γεγονότων θα είναι όμως συνυπεύθυνοι για όσα επακολουθήσουν.

    ΣΤ. Τα άλλα ζητήματα που θα συζητηθούν είναι καταρχάς η Αυτοκεφαλία των Σκοπιανών. Εφόσον η συμφωνία των Ψαράδων προβλέπει ότι οι Σκοπιανοί θα ονομάζονται «Μακεδόνες» τότε η Εκκλησία τους ακόμα και αν ονομασθεί «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος» (το οποίο βεβαίως κρύπτει πολύ μεγαλύτερο αλυτρωτισμό) θα χρησιμοποιεί διεθνώς την ονομασία «Εκκλησία της Μακεδονίας» καθώς στα εκκλησιαστικά δεν υπάρχει προβλεπόμενο erga omnes! Κατά δεύτερον, θα συζητηθεί και η λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, η οποία φαίνεται αθώα, αλλά συμφώνως με πληροφορίας θα χρησιμοποιηθεί και για να εκπαιδεύει κληρικούς της «Βόρειας Μακεδονίας»!

      Ζ. Μετά τα όσα συνέβησαν στην «Σύνοδο του Περγάμου» στο Κολυμβάρι οι Ιεράρχες οφείλουν να αποστείλουν ένα μήνυμα προς τον Πατριάρχη. Πρώτον, ότι δεν δύναται να αποφασίζει ο Σεβ. Περγάμου και ο Σεβ. Γαλλίας εκ μέρους όλης της Ορθοδοξίας και της Θεολογίας. Δεύτερον, ότι δεν θα γίνουν πιόνια των εξουσιαστικών ερίδων μεταξύ Φαναρίου και Μόσχας. Τρίτον, δεν πρέπει να ξανασυμβεί να έλθει η Εκκλησία εις το χείλος του σχίσματος. Η απουσία τους θα είναι το καλύτερον μήνυμα, καθώς με την παρουσία τους δεν θα επιτύχουν τίποτε.

Το άριστο θα ήταν οι Επίσκοποι, της Τοπικής Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, φυσικά εκτός των της Βορείου Ελλάδος, να μεταβούν εκεί. Άπαντες ως ένα σώμα, να μετονομάσουν την «Σύναξη» σε «Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας» τους και κατόπιν ως κυρίαρχο σώμα να λάβουν αποφάσεις, εν Πνεύματι Αγίω, με πρώτη αυτή της τακτής συγκροτήσεως Συνόδου, για αποφάσεις και για εκλογές Επισκόπων. Ιδού στάδιον αρετής και δυνάμεως.

Προειδοποιούμε τους Ιεράρχες ότι οι Φαναριώτες μεταχειρίζονται πολλούς τρόπους δια να τους πείσουν επικαλούμενοι άλλοτε την ανυπόστατη εξουσία του Πατριάρχη, άλλοτε το φιλότιμο για το «μαρτυρικό» Φανάρι των εκατομμυρίων…, άλλοτε την διαβολή «θα υπακούσετε τον Ο.Τ.;» και άλλοτε τους φακέλους… Εμείς ζητούμε οι Ιεράρχες να μην υποκύπτουν εις ουδένα αλλά να σκεφτούν σοβαρώς τις συνέπειες και την ευθύνη που φέρουν και να πράξουν κατά συνείδηση.

Από τα λόγια σου θα σε κρίνω ώ άνθρωπε.

   Κατά το 1996 εξελέγη ο κ. Σπυρίδων ως Αρχιεπίσκοπος Αµερικης, οπότε δήλωσε κάτι το φοβερό. Ότι δηλαδή θα αρχιεπισκοπεύει,

«“ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ” αφοσίωσιν τυφλήν και πιστότητα απεριόριστον και ευγνωµοσύνην ΔΙΑ ΒΙΟΥ» προς τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.
Το κακό έπρεπε εκεί να σταματήσει. Αλλά τότε από το στόμα του κ. Βαρθολομαίου ακούσθηκε τροµερή άποψη-απάντηση, ότι,«Εάν Ιεράρχης τις έχει πάντα τα λοιπά τάλαντα, πάντα τα λοιπά προσόντα, πάσας τας λοιπάς αρετάς, αφοσίωσιν δε τυφλήν και πιστότητα απεριόριστον και ευγνωµοσύνην δια βίου µή έχη, ουδέν εστι, ουδέν ωφελείται, αλλά γένονε χαλκός ηχών η κύµβαλον αλαλάζον».

     Δηλαδή, όλες οι αρετές είναι άχρηστες σε κάποιον Ιεράρχη, εάν δεν έχει «τυφλή υπακοή» «δια βίου» και «άνευ όρων» προς τον Πατριάρχη! Εάν αυτό δεν είναι βαρύτατο ατόπηµα, τότε τι είναι;

Οι Επίσκοποί της Ορθόδοξης Εκκλησίας οφείλουν να διαθέτουν Πατερικές απόψεις και σθεναρή βούληση, ως εκπρόσωποι του Τριαδικού Θεού και κανενός ετέρου.

Ορθόδοξος Τύπος φ. 2224/10.08.2018

Πηγή