Όταν οι «ειδήμονες» αποδεικνύονται «ερασιτέχνες»

Τὰ "ἄλλ’ ἀντ’ ἄλλων" μίας συνέντευξης γιὰ τὸ ἡμερολογιακό

Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

   Ἀκούσαμε ὅλοι τὴν συνέντευξη ποὺ ἔδωσε ὡς «εἰδικός» ὁ π. Σάββας σὲ ἑλληνικὸ ραδιοφωνικὸ σταθμὸ τῆς Αὐστραλίας καὶ διαβάσαμε τὴν πρώτη κριτικὴ ποὺ ἔκανε ἐπ’ αὐτοῦ ὁ κ. Π. Σημάτης στὸ ἱστολόγιο «Πατερικὴ Παράδοση». Ἀπ’ ὅλα αὐτὰ ἔγινε κατανοητὸ ὅτι ἡ συνέντευξη αὐτὴ ὄχι μόνο δὲν βοήθησε ἀλλὰ προκαλεῖ ἀκόμα μεγαλύτερη σύγχυση στὸ ποίμνιο, καὶ μάλιστα στὴν πιὸ κρίσιμη ὥρα. Θὰ ἐξηγήσω τὸ συμπερασμά μου αὐτὸ ἀφήνοντας ἀπ’ ἔξω αὐτὰ ποὺ σχολίασε ὁ κ. Σημάτης.

    Στὸ 19:36 λέει ὁ π. Σάββας, ὅτι «ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου ἤτανε τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔγινε τὸ 1924 ἀπὸ τὸν μασόνο Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη».

    Ἐδῶ, γιὰ μιὰ ἀκόμα φορά, καὶ ἐνῶ μὲ ἀναμφισβήτητες ἱστορικὲς ἀναφορὲς καὶ ἐπιστημονικὸ λόγο ἀποδείξαμε ὅτι αὐτὴ ἡ ἐκτίμηση τῶν τριῶν Ἁγιορειτῶν πατέρων εἶναι λανθασμένη ἱστορικά, ὁ π. Σάββας συνεχίζει νὰ τὴν ἐπικαλεῖται, μὴ θέλων νὰ διορθώσει τὰ προηγούμενα λάθη του/τους! Συνεχίζει δηλαδὴ νὰ ἐπικαλεῖται καθαρὰ μία παλαιοημερολογίτικη ἐπιχειρηματολογία, μιᾶς καὶ εἶναι πιὰ πασίγνωστο, ὅτι τὸ πρῶτο βῆμα (ἐφ’ ὅσον ἐπιμένει νὰ ὁμιλεῖ γιὰ πρῶτο βῆμα) ἔγινε ἐπισήμως τὸ 1902, 1904 καὶ κυρίως 1920 («Ἐγκύκλιος πρὸς τὰς ἀπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ») μὲ τὶς πατριαρχικές ἐγκυκλίους ποὺ εἰσάγουν στὴν Ἐκκλησία τὴν θεωρία τῶν κλάδων («ἀναδενδρᾶδες») καὶ ἀναγνωρίζουν ἐκκλησιαστικότητα στοὺς

αἱρετικούς. Αὐτὸ μάλιστα εἶναι συγκρινόμενο μὲ τὸ ἡμερολόγιο πολὺ σοβαρότερο θέμα μιᾶς καί, ἀφοῦ κατὰ τὰ λεγόμενα τοῦ π. Σάββα τὸ ἡμερολόγιο δὲν ἀποτελεῖ δογματικὸ θέμα, οἱ δύο ἐγκύκλιοι ἀποτελοῦν δογματικὸ θέμα καὶ μάλιστα σοβαρότατο. Γιατί τότε, δὲν τὶς ἀναφέρει ὁ π. Σάββας ὡς πρῶτο βῆμα, ἀφοῦ τὶς γνωρίζει; Εἶναι ξεκάθαρο, ὅτι θέλει νὰ ἐξάρει τὸν ρόλο τῆς ἀποφάσεως περὶ ἀλλαγῆς ἡμερολογίου, ποὺ δὲν εἶναι δογματικό θέμα, καὶ νὰ μειώσει τὰ προηγούμενα γεγονότα πού, παρόλο ποὺ ἀποτελοῦσαν δογματικὸ θέμα, δυστυχῶς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, δὲν ἔτυχαν ἀνάλογης ἀντίδρασης ἀπὸ τὸ τότε ποίμνιο, ὅπως γιὰ τὸ ἡμερολόγιο. Οὔτε οἱ Νεοημερολογίτες ἀντέδρασαν γι’ αὐτά, οὔτε οἱ Παλαιοημερολογίτες, οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε παραδέχτηκαν ὅτι ἔσχισαν τὴν Ἐκκλησία γιὰ ἀσήμαντη ἀφορμή, ἐνῶ ὑπῆρχε πράγματι σοβαρὴ αἰτία, ποὺ ἂν τὴν ἐπεσήμαναν, εἶναι σίγουρο ὅτι θὰ δρομολογοῦσαν κοινοὺς ἀγῶνες.

      Ὅσο γιὰ τὴν Μασονία τοῦ Μελετίου Μεταξάκη, αὐτὴ ἀποτελεῖ μὲν ἀδιαμφισβήτητο γεγονός, μὲ τὴν μόνη διαφορά, ὅτι τότε ἐλάχιστοι τὴν γνώριζαν καὶ ἀσφαλῶς κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ τὴν ἀποδείξει, ὥστε νὰ συσπειρώσει τοὺς πιστοὺς ἐναντίον του, στηριζόμενος σὲ χειροπιαστὸ λόγο. Ἄρα εἶναι ἀστεῖος ἀναχρονισμὸς καὶ ἄστοχη αὐτὴ ἡ δικαιολογία τῶν Παλαιοημερολογιτῶν (ποὺ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ ἀναμασᾶ, οἰκειοποιεῖται καὶ παρουσιάζει ὁ π. Σάββας ὡς μεγάλο καὶ φοβερὸ ἐπιχείρημα). Οἱ πιστοὶ ποὺ ἀντέδρασαν, δὲν ἀντέδρασαν, ἐπειδὴ ὁ Μεταξάκης ἦταν Μασόνος. Ὁ συνεχὴς τονισμὸς τῆς (καταδικαστέας φυσικὰ ἀλλὰ ἄσχετης μὲ τὶς τότε ἐξελίξεις) ἰδιότητας αὐτῆς τοῦ Μεταξάκη γίνεται ξεκάθαρα γιὰ λόγους ἐπιρροῆς τοῦ ἀκροατῆ.

      Στὸ 21:04 λέει: «αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ ἡμερολογίου δημιούργησε σχίσμα στὴν Ἐκκλησία, δὲν ἦταν τὸ Παλαιό, τὸ Παλαιὸ ὑπῆρχε (σσ. ἄρα ἦταν τὸ Νέο ποὺ δημιούργησε τὸ σχίσμα)».

     Ἐδῶ ὁ π. Σάββας ἐναντιώνεται στὴν θέση τῆς Μίας Ἐκκλησίας (ὅλων δηλ. τῶν Πατριαρχείων καὶ τοπικῶν Ἐκκλησιῶν), οἱ ὁποῖες τότε ὡς Ὀρθόδοξες καὶ μὴ Οἰκουμενιστικές, γνωμοδότησαν στὴν πράξη ὅτι, ναὶ μὲν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ Πατριαρχεῖο ἐνήργησαν μεμονωμένως καὶ ἀντικανονικῶς, ἀλλὰ -γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τοῦ σχίσματος- ἀποδέχτηκαν αὐτὴν τὴν ἀλλαγή, ποὺ ὅπως καὶ ὁ π. Σάββας 4-5 φορὲς στὴ συνέντευξή του ἐπαναλαμβάνει, ἡ ἀλλαγὴ τῶν 13 ἡμερῶν δὲν ἅπτεται τοῦ δόγματος, δὲν εἶναι δογματικὸ θέμα! Ἄρα, ποιοί δὲν τὴν ἀποδέχτηκαν; Μόνο οἱ Παλαιοημερολογίτες! Καὶ ἀποκόπηκαν ΟΧΙ ΜΟΝΟ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες ποὺ εἶχαν κι αὐτὲς τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο!!!

     Ἀλλὰ νὰ δοῦμε καὶ ἀπὸ μιὰ ἄλλη πλευρὰ τὸ θέμα. Πῶς δημιούργησε σχίσμα ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου, ἀφοῦ οἱ πιστοὶ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη κατὰ γενικὴ ὁμολογία ὀρθῶς ἀντέδρασαν (μέχρι τὴν σύσταση ἰδίας «ἐκκλησίας») καὶ ἡ ἀποτείχιση τῶν πιστῶν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη (γιατὶ μὲ τὴν σύσταση ἰδίας «ἐκκλησίας» καὶ διαλύθηκε ἡ ἀποτείχιση καὶ τότε δημιουργήθηκε σχίσμα) μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ σωστή, ἐπειδὴ ἔγινε γιὰ λόγους ἐκκλησιαστικῆς δικαιοσύνης, καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν ἀποτελοῦσε ἀρχικὰ σχίσμα; Ἄρα εἶναι φανερὸ τί ἐννοεῖ ὁ π. Σάββας· ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δημιούργησε σχίσμα μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ διορθωμένου Ἰουλιανοῦ καὶ ὄχι τοῦ Γρηγοριανοῦ, ὅπως λέγεται, πρᾶγμα ποὺ ἀποτελεῖ ψεῦδος καὶ μάλιστα ὁλκῆς, διότι –ὅπως ἀναφέραμε– οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες κατ΄ οἰκονομία τὴν δέχθηκαν καὶ δὲν διεκόπη ἡ κοινωνία μεταξύ τους. Γιατί ἐκφράζεται ἔτσι ὁ ἐν λόγῳ μοναχός, ὥστε νὰ αἰωρεῖται ἡ κατηγορία, ὅτι οἱ τοῦ Νέου εἶναι σχισματικοί; Μὰ γιατὶ τελικὰ αὐτὸ ποὺ πιστεύει, αὐτὸ καὶ λέει.

     Στὸ 22:28 λέει γιὰ τὶς χειροτονίες τῶν 5 ἐπισκόπων τὸ 1935 καὶ μάλιστα γιὰ τοὺς Ματθαιϊκούς: «Δημιούργησε πρόβλημα καὶ μάλιστα μέσα στοὺς κόλπους τῶν ἀποτειχισμένων, τότε, γιὰ τὸ ἡμερολόγιο, ὁ ἐπίσκοπος Φλωρίνης ὁὁ εεε... (σ.σ. κάνει προσπάθεια ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ θυμηθεῖ τὸ ὄνομα του Χρυσοστόμου Καβουρίδη· μήπως γιατὶ θὰ ἔπρεπε νὰ πεῖ ἅγιος Χρυσόστομος;) –τώρα ἔχω κολλήσει τὸ μυαλό μου– ἔλεγε ὅτι ὑπάρχει χάρις στὸ Νέο ἡμερολόγιο, ἐνῶ ὁ Ματθαῖος ὁ Καρπαθάκης ἔλεγε ὅτι δὲν ὑπάρχει χάρις. Καὶ ἐκεῖ γίνεται τὸ πρῶτο σχίσμα μεταξὺ τῶν Παλαιοημερολογιτῶν... Ἀπό ’κει καὶ πέρα ποὺ δημιουργοῦνται οἱ παρατάξεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ἔχουμε πρόβλημα καὶ σὲ αὐτούς».

     Μάλιστα! Κατὰ τὸν εἰδικό, καὶ ἄλλοτε μὴ εἰδικό, σὲ τέτοια θέματα μοναχὸ Σάββα, ὅλοι ἔχουν πρόβλημα, καὶ ἀφοῦ ἀπέδωσε τὸ πρῶτο λάθος καὶ πρόβλημα στὸ Νέο, τώρα γιὰ νὰ κρατήσει τὶς ἰσορροπίες λέει κάτι καὶ γιὰ τὸ Παλαιό· ὅλοι ἔχουν Μυστήρια, καὶ Νέο καὶ Παλαιό, καὶ ὅλοι περιμένουν τὴν πρόταση τοῦ εἰδήμονα σὲ ἡμερολογιακὰ καὶ περὶ σχίσματος θέματα μοναχοῦ Σάββα γιὰ νὰ λυθεῖ «το πρόβλημα», ὁ ὁποῖος, τὸ τονίζω, ἰσχυρίζεται ὅτι ἔχει πρόβλημα καὶ μὲ τὸ Νέο καὶ μὲ τὸ Παλαιό (δικά του τὰ λόγια).

     Γιατὶ λέει ὁ π. Σάββας στὸ 24:09: «θὰ ἔπρεπε μία σύνοδος νὰ ἔρθει νὰ καλέσει τοὺς Παλαιοημερολογῖτες νὰ καλέσει ὅλα τὰ Πατριαρχεῖα, ἔτσι ὥστε νὰ λύσουμε αὐτὸ τὸ πρόβλημα».

      Ὁ π. Σάββας δὲν μιλάει οὔτε γιὰ μετάνοια τῶν σχισματικῶν (πῶς νὰ τὸ πεῖ, ἀφοῦ προηγουμένως εἶπε ἐμμέσως πλὴν σαφῶς ότι ὅλοι καὶ Νέο καὶ Παλαιὸ εἶναι σχισματικοί) οὔτε μὲ ποιά ἰδιότητα θὰ καλεστοῦν οἱ Παλαιοημερολογῖτες στὴν σύνοδο (σὰν ξεχωριστὲς ἐκκλησίες, σὰν διαφορετικὲς παρατάξεις, σὰν παρασυναγωγές, ὡς οἱ μόνοι «γνήσιοι ὀρθόδοξοι»;), οὔτε ποιός θὰ συγκαλέσει τὴν σύνοδο, ἀφοῦ τὰ πατριαρχεῖα σήμερα βρίσκονται στὴν δίνη τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ σίγουρα δὲν θὰ θελήσουν νὰ ἀποφασίσουν ὀρθόδοξα.

      Στὸ 29:00 παρατηρεῖ ὀρθὰ ὁ συνομιλητὴς μὲ τὸ ὄνομα Γιάννης, προσπαθώντας νὰ καταλάβει τί τελικὰ ἐννοεῖ ὁ π. Σάββας:

     «Ἐγὼ προσωπικά ἔχω φθάσει στὸ συμπέρασμα, ὅτι δὲν ὑπάρχει ὀρθόδοξο καὶ μὴ ὀρθόδοξο ἡμερολόγιο... μπορεῖ νὰ ἦταν καρπὸς μασονικῆς ἐπινόησης, ἀλλὰ ἂν δὲν ὑπῆρχαν φανατικοὶ χριστιανοί, αὐτοὶ οἱ πέντε ἐπίσκοποι ποὺ τὸ θεωροῦσαν ὡς δογματικὸ θέμα... Ἀλλὰ τὰ Πατριαρχεῖα τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου εἶναι σὲ πλήρη κοινωνία μὲ τὶς Ἐκκλησίες τοῦ Νέου... οἱ Χριστιανοὶ ἀκολουθοῦσαν πάντα τὰ ἡμερολόγια τῆς ἐποχῆς ποὺ ζοῦσαν... Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε νὰ μείνουμε πιστοί, νὰ κρατοῦμε τὶς παραδόσεις... καὶ ὅπως εἶπα πρίν, τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο δὲν ἐμφανίστηκε στοὺς Χριστιανούς γιὰ τοὺς τρεῖς πρώτους αἰῶνες, λοιπόν, ἐὰν αὐτὸ ἰσχύει, τότε πρέπει καὶ ἐμεῖς οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ νὰ κρατοῦμε τὸ ἰουδαϊκό καὶ ὄχι τὸ Ἰουλιανό».

     Καὶ ἀντὶ νὰ ἐπαινέσει τὴν ὀρθόδοξη γνώμη τοῦ λαϊκοῦ συνομιλητή του Γιάννη, νὰ τί ἀπαντάει ὁ «εἰδήμων» καὶ «ἑνωτικός» μοναχὸς Σάββας:

      «Δὲν εἶναι ἔτσι ἀκριβῶς τὰ πράγματα, τὸ θέμα εἶναι μὲ τὴν ἀλλαγὴ αὐτὴν τοῦ ἡμερολογίου, ὅπως εἶπα προηγουμένως δὲν εἴμαστε ἡμερολάτρες, δὲν κοιτάζουμε ἡμερολόγιο, ὅμως στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ οἱ Πατέρες θέσπισαν τὸ Πασχάλιο νὰ γιορτάζετε μὲ κάποιο τρόπο. Σύμφωνα μὲ τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο θέσπισαν τὸ αἰώνιο Πασχάλιο».

     Ἐδῶ φαίνεται, ἐκτὸς τὸ ὅτι ἀλλάζει τὸ θέμα ὁ π. Σάββας, καὶ ἡ παλαιοημερολογίτικη ἀντίληψη προσέγγισης καὶ ἐξήγησης τοῦ θέματος ποὺ τὸν διακατέχει. Ἂν τὸ θέμα εἶναι τὸ Πασχάλιο (ποὺ εἶναι, καὶ ὁ ἴδιος ὁμολογεῖ ὅτι ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ ὅρισε Πασχάλιο κι ὄχι ἡμερολόγιο!) τότε γιατί μιλάει γιὰ ἡμερολόγια; Γιατί δὲν καταδικάζει τὰ σχίσματα τῶν Γ.Ο.Χ., ἀφοῦ τὸ Πασχάλιο δἐν ἄλλαξε (μαζί γιορτάζουμε μὲ τοὺς τοῦ Παλαιοῦ τὸ Πάσχα); Γιατί δὲν ἐπαινεῖ τὰ λόγια τοῦ συνομιλητοῦ του, ἀλλὰ λέει, ὅτι δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι τὰ πράγματα;

     Ἀντὶ αὐτοῦ ὁ π. Σάββας συνεχίζει νὰ λέει ἄλλα ἀντ’ ἄλλων καὶ καταλήγει πάντα στὸ γνωστὸ γοχικὸ ἐπιχείρημα, ὅτι ὅλα ξεκίνησαν μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου, παρόλο ποὺ αὐτὸ δὲν εἶναι, καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν ἴδιο, δογματικὸ θέμα. Καὶ ἐπιμένει νὰ χαρακτηρίζει ὡς ἕνα κάποιο «λάθος» (36:30) τὴν σύσταση ἰδίων συνόδων, ἰδίου θυσιαστηρίου καὶ ἰδίας Ἐκκλησίας, ἐνῶ οἱ Ἱ. Κανόνες τὸ ὀνομάζουν ὄχι λάθος, ἀλλὰ ξεκάθαρα σχίσμα. Καὶ θέτει τὰ πάντα πάλι ὑπὸ τὴν κρίση μίας μελλοντικῆς συνόδου. Ἄρα γιὰ τὸν π. Σάββα ἄν, ἀνεξαρτήτως τοῦ πόσο ὀρθόδοξος εἶμαι, ἱδρύσω δική μου Ἐκκλησία, θέσω δικό μου θυσιαστήριο, χειροτονήσω δικούς μου ἐπισκόπους, δὲν δημιουργῶ σχίσμα! Καὶ ἄρα κακῶς τὸ ὀνόμασαν ἔτσι οἱ Ἱ. Κανόνες, ἀφοῦ ἡ ἵδρυση ἄλλης Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ μόνο πρόβλημα καὶ θέμα μελλοντικῆς συνόδου. (Νὰ ἐπαναλάβουμε ἐδῶ ὅτι ἡ στάση ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν, ἔδειξε ὅτι πεποίθησή τους εἶναι ὅτι πρόκειται γιὰ σχίσμα).

     Ὁ π. Σάββας στὸ 38:52, ἀπαντώντας στὸν συνομιλητή του Γιάννη, ποὺ τοῦ ἐπισημαίνει ὅτι: «ὁ ἀπόστ. Παῦλος λέγει νὰ κρατοῦμε τὶς παραδόσεις. Μία παράδοση ἦταν καὶ τὸ ἑβραϊκὸ ἡμερολόγιο ποὺ ἀκολουθοῦσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι. Γιατί ἔπειτα, ὅμως οἱ Ἅγιοι Πατέρες δὲν ἀκολουθοῦσαν κι αὐτοὶ τὸ ἑβραϊκὸ ἀλλὰ τὸ Ἰουλιανό;» ἀπαντᾶ τὰ ἑξῆς ἀλλοπρόσαλλα:

     «Ὅπως ἄλλαξαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες κι ἄλλες Παραδόσεις, ἄλλαξαν καὶ τὸ ἡμερολόγιο·: «Μὴν μπλέκεις τὸ ἡμερολόγιο μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ τότε ἀκολουθοῦσαν ἄλλα ἡμερολόγια, ἀλλὰ οἱ ἅγ. Πατέρες σύμφωνα μὲ τὴν προσταγή, μὲ τὴν διαταγὴ τοῦ Ἁγ. Πνεύματος τὸ 325 στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο θέσπισαν τὸ Πάσχα νὰ γιορτάζεται μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, γιὰ κάποιους λόγους, γιὰ νὰ μὴν συμπέπτει μὲ τοὺς Ἑβραίους... Αὐτὴ εἶναι ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔτσι θέσπισαν οἱ ἅγ. Πατέρες, αὐτὴν πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε».

     Μὰ αὐτό, π. Σάββα, σοῦ εἶπε προηγουμένως ὁ ἄνθρωπος καὶ ἐσὺ ἀφοῦ τοῦ ἀπάντησες «ὅτι δὲν εἶναι ἀκριβῶς ἔτσι τὰ πράγματα»· ἀφοῦ τοῦ εἶπες ὅτι τὸ ἡμερολόγιο δὲν εἶναι Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, «μὴν μπλέκεις τὰ πράγματα», ἀφοῦ εἶπες ὅτι οἱ Παραδόσεις ἀλλάζουν, ἀφοῦ τοῦ εἶπες ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες δὲν ἄλλαξαν τὸ Πασχάλιο, ἀλλὰ τελικὰ τό …ἄλλαξαν(!) καὶ ὥρισαν κάτι διαφορετικὸ ἀπ’ αὐτὸ τῶν Ἀποστόλων (ἄρα δὲν εἶναι αἰώνιες), καὶ ἀφοῦ τὸ πῆγες ἀπὸ ΄δῶ, τὸ πῆγες ἀπ’ ἐκεῖ, τελικὰ κατέληξες …ἀμήχανα ὅτι Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μόνο τὸ Πασχάλιο κι ὄχι τὸ Ἡμερολόγιο!!! Δηλαδὴ ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ σὲ ρώτησε ὁ συνομιλητής σου, στὸν ὁποῖο εἶχες ἀρχικὰ πεῖ ὅτι «δὲν εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα»! Ἔλεος, πάτερ μου! Ἔτσι ὅπως ἔμπλεξες τὰ πράγματα, πῶς περιμένεις νὰ σὲ ἀκούσουν οἱ Γ.Ο.Χ (οἱ ὁποῖοι καὶ αὐτοὶ σίγουρα ἀπὸ τὴν πλευρά τους θὰ μένουν ἄφωνοι) ποὺ θεωροῦν τὸ ἡμερολογιακὸ θέμα ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ πῶς ἐσὺ στηρίζεις τὴν στάση τους, ὅταν ὑποτίθεται δὲν συμφωνεῖς μαζί της;

    Καὶ στὸ 40:49 λέει πάλι: «τὸ ἡμερολόγιο δὲν εἶναι σωτηριολογικὸ θέμα, ἁπλῶς ἔχει γίνει, ἔχουν θεσπίσει πάλι οἱ Πατέρες στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ Πασχάλιο, θέλησαν μὲ αὐτὴν τὴν κίνηση ὁ Μελέτιος Μεταξάκης νὰ ἀλλάξουν τὸ Πασχάλιο, νὰ δημιουργήσει θέμα στὴν Ἐκκλησία, δηλ. ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου (μετὰ δὲν ἀκούγεται καθαρά) δηλαδὴ πέτυχαν».

     Τί πέτυχαν; Τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Πασχαλίου; Πότε ἔγινε αὐτὸ καὶ ἐμεῖς δὲν τὸ ξέρουμε; Ἐμεῖς γιορτάζουμε τὸ Πάσχα, ὅπως ἑορταζόταν καὶ ὅπως τὸ θέσπισαν οἱ Ἱ. Κανόνες, ἀνεξαρτήτως μὲ ποιό ἡμερολόγιο πᾶμε. Γιατὶ συνεχίζεις, πάτερ, νὰ μπερδεύεις, ὅποτε σὲ συμφέρει, τὸ Πασχάλιο μὲ τὸ ἡμερολόγιο;

     Μήπως γιατὶ στὸ 1.02.13 λές: «ἐμεῖς, λοιπόν... δὲν ἔχουμε σκοπὸ νὰ χτυπήσουμε τοὺς Παλαιοημερολογῖτες».

    Καὶ μὴν πεῖς, πάτερ, ὅτι δὲν τὸ ἐννοοῦσες ἔτσι, γιατὶ ὡς ἀποκορύφωση τῆς συγχύσεως ποὺ προκαλεῖς, ὁλοκληρώνεις στὸ 44:13 λέγοντας:

     «καὶ μάλιστα κάποιος μὲ ρώτησε, ἂν γινόταν μία ὀρθόδοξη σύνοδος καὶ ἀποφάσιζε, χωρὶς νὰ ἀλλάξουμε τὸ Πασχάλιο νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ Νέο ἡμερολόγιο, ἐσὺ τί θὰ ἔκανες; Καὶ εἶπα, ἂν ἦταν ὀρθόδοξη ἡ σύνοδος καὶ ἀποφάσιζε αὐτό, θὰ ἀκολουθοῦσα τὸ Νέο, δὲν εἴχα, δὲν ἔχουμε τέτοιο θέμα μὲ τὸ Νέο ἢ μὲ τὸ Παλιό».

     Μένει ἄφωνος ὁ ἀκροατής, καὶ τώρα ὁ ἀναγνώστης, μὲ τὴ «διδασκαλία» τοῦ π. Σάββα: Δὲν ξέρει ὁ μοναχὸς αὐτός, ὅτι ἐδῶ καὶ πάνω ἀπὸ 80 χρόνια κάνουμε ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ λὲς ὅτι θὰ ἄρχιζες νὰ κάνεις, ἂν τὸ ἀποφάσιζε κάποια Σύνοδος; Ὅτι δηλ. «ἀκολουθοῦμε τὸ Νέο ἡμερολόγιο» χωρὶς νὰ ἀλλάξουμε τὸ Πασχάλιο καὶ μάλιστα αὐτὸ τὸ πραγματοποιοῦμε μὲ τὴν συναίνεση- ἀναγνώριση τῶν ἄλλων Πατριαρχείων; Οἱ μόνοι ποὺ διαφωνοῦν εἶναι οἱ παρατάξεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ποὺ ἔχουν ἀποκοπεῖ ἀπὸ μόνοι τους κι ἔχουν ξεχωρίσει τὴ ζωή τους ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας; Ποιά εἰδικὴ ὀρθόδοξη σύνοδο ἐπιθυμεῖ ὁ π. Σάββας ποὺ θὰ ἀποφασίσει τὸ ἴδιο; Μήπως τὸ λέγει ἐπειδὴ γνωρίζει ὅτι μιὰ τέτοια σύνοδος δὲν πρόκειται νὰ συγκληθεῖ, ἀφοῦ μιὰ σημερινὴ Σύνοδο θὰ ἀποτελεῖται ἀπὸ Οἰκουμενιστές, ὅπως αὐτὴ τοῦ Κολυμπαρίου; Δὲν τοῦ ἀρκεῖ ἡ συναίνεση τῶν Πατριαρχείων τῆς δεκαετίας τοῦ 1920, ΤΟΤΕ ποὺ δὲν ἦσαν οἱ περισσότεροι Ἐπίσκοποι Οἰκουμενιστές;

    Καὶ στὴν παρατήρηση, πάλι, τοῦ Γιάννη, ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. δὲν ἀναγνωρίζουν τοὺς ἁγίους τοῦ Νέου, ὁ π. Σάββας ἀπαντάει μὲ τὴν βοήθεια τῆς δημοσιογράφου (1.08.28):

     «δυστυχῶς βλέπουμε, ὅτι στὸν χῶρο τοῦ Παλαιοῦ ὑπάρχουν παρὰ πολλοὶ φανατικοὶ ποὺ δὲν δέχονται ὅτι ὑπάρχουν μυστήρια στὸν Νέο γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ὑπάρχει ἁγιασμὸς καὶ δὲν δέχονται τοὺς ἁγίους... γι’ αὐτὸ κάνουμε ἔκκληση ἑνότητος ἔξω ἀπὸ τὶς παρατάξεις... καὶ ὅλοι μαζὶ θὰ πορευτοῦμε στὸν ἀντιοικουμενιστικὸ ἀγῶνα».

    Μὲ ὅλα αὐτὰ εἶναι ὁλοφάνερο, ὅτι ὁ π. Σάββας θέλοντας νὰ ἀποκρύψει τὴν ἐπιθυμία του συμπόρευσης μὲ τοὺς Γ.Ο.Χ., καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, θέλοντας νὰ μὴν προσβάλλει ἀνοιχτὰ τοὺς Γ.Ο.Χ. τὰ ἔκανε ἐπιεικῶς κατὰ τὸ λαϊκὸν «σαλάτα». Διότι λέγοντας (σωστά) ὅτι τὸ ἡμερολόγιο δὲν ἀποτελεῖ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καταρρίπτει τὴν γοχικὴ ἐπιχειρηματολογία περὶ ἡμερολογίου ὡς ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, ὁπότε κανονικὰ ἑνότητα θὰ ὑπάρξει ἂν αὐτοὶ μετανοήσουν καὶ ἐπιστρέψουν στὴν Ἐκκλησία πράγμα ποὺ δὲν προϋποθέτει expressis verbis ὁ π. Σάββας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, πῶς θὰ ἔχει ἑνότητα μὲ αὐτοὺς «τοὺς φανατικούς», ὅπως λέει, ἀφοῦ αὐτοὶ δὲν ἀναγνωρίζουν τοὺς ἁγίους τοῦ Νέου; Καὶ τὶ θέματα πρέπει νὰ θέσει ἡ μελλοντικὴ σύνοδος ποὺ ἐπιθυμεῖ, τὴν ἐγκυρότητα τῆς ἁγιότητας τῶν ἁγίων τοῦ Νέου, τὴν ἐγκυρότητα τοῦ νέου ἡμερολογίου, τὴν ἐγκυρότητα τῆς ἐκκλησιαστικότητας τῆς ἐκκλησίας τοῦ Νέου; Μὰ αὐτὰ ὑπάρχουν καὶ δὲν χωροῦν ἀμφισβητήσεως. Ἢ μήπως ἐπιθυμεῖ τὴν κατάργηση τῆς ὀνομασίας σχίσμα καὶ τὴν ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητας τῶν γοχικῶν παρατάξεων, ποὺ αὐτὸς θὰ ὑποστηρίξει, καὶ τῶν μυστηρίων τους; Καὶ γιατὶ νὰ φύγουν ἀπὸ τὶς παρατάξεις των Γ.Ο.Χ. οἱ πιστοί τους, ὅταν ὁ π. Σάββας ὑποστηρίζει, ὅτι καὶ μυστήρια καὶ χάριν ἔχουν, χωρὶς μάλιστα νὰ διώκονται καὶ ἔχοντας μάλιστα ἀναγνωριστεῖ ἀπὸ τὸ κράτος;

   Δυστυχῶς, γινόμαστε γιὰ μία ἀκόμα φορὰ μάρτυρες ἐκκλησιαστικοῦ λόγου ποὺ ἔχει ξεχάσει ὅτι τὸ Ναί πρέπει νὰ εἶναι Ναί καὶ τὸ Οὐ Οὐ. Ἑνὸς λόγου ποὺ ἀκολουθεῖ καὶ αὐτὸς μεμονωμένα ἰδίους σκοποὺς καὶ ζητάει καὶ αὐτὸς πρωτεῖα. Μόνο καλὸ στὸν ἀγῶνα δὲν κάνουν τέτοιες συνεντεύξεις, ἀντιθέτως σκανδαλίζουν, διαιροῦν καὶ ὑποστηρίζουν τὴν σύγχυση κατ’ ἐπιθυμία τῶν Οἰκουμενιστῶν.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου