Σκέψεις και προτάσεις προς αποτειχισμένους (με τα σχόλια)

Ἐπανάληψη ἀναρτήσεως μὲ τὴν ὑπενθύμιση στὸν π. Σταῦρο:

Εἶχε ἀρνηθεῖ νὰ ἀπαντήσει σὲ σχόλιό μας καὶ εἶχε ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ ἀπαντήσει ΜΟΝΟ, ὅταν ὁ π. Εὐθύμιος ἀπαντήσει. Ἰδού, ὁ π. Εὐθύμιος ἔχει ἀπαντήσει ἐδῶ καὶ λίγους …μῆνες, ἀλλὰ ἀκόμα νὰ ἀπαντήσει ὁ π. Σταῦρος!

Παρέμβασις (σκέψεις καὶ προτάσεις) εἰς τὴν ἀπὸ 19/9/2018 ἐπιστολὴ τοῦ σεβαστοῦ καὶ ἀγωνιστοῦ ἱερέως  π. Σταύρου Βάϊου

Τοῦ  Ἱερομονάχου  Εὐθυμίου  Τρικαμηνᾶ

Ἔλαβα καθυστερημένα λόγῳ ἀπουσίας μου εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς τοῦ σεβαστοῦ καὶ ἀγαπητοῦ ἱερέως π. Σταύρου Βάϊου, τὸ ὁποῖο βέβαια ἀπευθύνετο πρὸς ἅπαντας τοὺς ἀποτειχισμένους ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατέρες καὶ ἀδελφούς, καὶ τὸ ὁποῖο, ὡς ἦτο φυσικό, ἐμελέτησα προσεκτικά. Ὡς ἐκ τούτου δοθείσης τῆς εὐκαιρίας θέλω νὰ καταθέσω κάποιες σκέψεις καὶ προτάσεις, οἱ ὁποῖες δύνανται ἴσως νὰ βοηθήσουν εἰς τὴν ἐπίλυσι τῶν δημιουργηθέντων προβλημάτων.

Κατ’ ἀρχὰς δὲν ὑπάρχει ἀντίρρησις ὅτι τὸ κείμενο αὐτὸ εἶναι πολὺ καλὸ καὶ βοηθᾶ ὅλους μας εἰς τὴν συνειδητοποίησι κάποιων πνευματικῶν πραγμάτων ποὺ ἀφοροῦν τὴν μεταξύ μας σχέσι καὶ τὴν συμπεριφορά μας. Βοηθάει στὴν ἀναγνώρισι τῶν λαθῶν μας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας κ.λπ. Εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖο ὅλοι μας εἴμεθα ἔνοχοι, διότι ὅλοι εἴμεθα ὑπὸ τὴν ἐπίρροια τῶν παθῶν καὶ δι’ αὐτὸ δὲν παραμένομε εἰς τὸ νὰ ἐκθέσωμε τὶς ἀπόψεις μας μὲ σωστὸ τρόπο, ἀλλὰ παρεκτρεπόμεθα σὲ χαρακτηρισμούς, ὑποτιμήσεις τῶν ἄλλων κ.λπ., ὅπως πολὺ σωστὰ περιέγραψε ὁ π. Σταῦρος.

Ἡ παρέμβασις ἡ ἰδική μου ἔγκειται σὲ δύο σημεῖα.

1) Εἶναι ἀρκετὴ ἡ διόρθωσις αὐτῶν τῶν λαθῶν καὶ σφαλμάτων καὶ ἡ μετάνοια δι’ ὅλα αὐτά, μὲ τὴν ὁποία καταλήγει στὴν ἐπιστολή του ὁ π. Σταῦρος, διὰ νὰ ὑπάρξη ταύτισι καὶ συμπόρευσι τῶν Ἀποτειχισμένων ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

2) Μήπως πρέπει νὰ ὑποχωρήσωμε καὶ στὶς θέσεις μας καὶ νὰ μετανοήσωμε, τρόπον τινὰ δι’ αὐτές, ἐπειδὴ αὐτὲς εἶναι τὸ ἀγκάθι καὶ ἡ αἰτία ὅλων τῶν προβλημάτων καὶ ἀπὸ αὐτὲς ξεκινοῦν καὶ οἱ διαπληκτισμοί, οἱ κακοὶ τρόποι συμπεριφορᾶς, ἐκφράσεων κ.λπ. καὶ εἶναι ἡ ἀφετηρία ὅλων τῶν ἀντιπαραθέσεων;

Ἂν ὑπονοῆ ὁ π. Σταῦρος καὶ τὴν μετάνοια ὡς πρὸς τὶς θέσεις μας,

τότε ἐγείρεται τὸ πρόβλημα, ποῖοι πρέπει νὰ μετανοήσουν, ὥστε νὰ ὑπάρξη σύγκλισις καὶ ταύτισις ἀπόψεων καὶ θέσεων.

Μήπως νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ὅτι τὸ Ἡμερολόγιο οὔτε θέμα Πίστεως εἶναι, οὔτε Παραδόσεως, οὔτε στὴν Ἁγία Γραφὴ ὑπάρχει κάτι τὸ ὁποῖο νὰ ἀναφέρεται εἰς αὐτό, οὔτε κάποιος ἱερὸς Κανόνας ἀναφέρει κάτι, ἔστω καὶ ἀκροθιγῶς, οὔτε κάποιος Ἅγιος ἐδίδαξε κάτι παρόμοιο, οὔτε τέλος πάντων στὴν διαχρονικὴ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξε συμφωνία στὴν ἀποδοχὴ ἑνὸς ἡμερολογίου;

Μήπως πρέπει πάλι νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ πού, ἀντιθέτως, θεωροῦν τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο θέμα Πίστεως, Παραδόσεως ἱερᾶς καὶ ἀμετακινήτου, βασικὸ θέμα προκειμένου νὰ ἔχουν μὲ κάποιον ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία, τὸ θεωροῦν θέμα σωτηρίας, τὸ ἔχουν ἱεροποιήσει (ἴσως καὶ εἰδωλοποιήσει), θεωροῦν ὅτι, ἂν δὲν ἀκολουθῆς τὸ Π.Η. ἀλλὰ τὸ Ν.Η., εἶσαι μέσα στὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔστω κι ἂν ἔχης ἀποτειχιστῆ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καί, τέλος πάντων, πρέπει νὰ γίνη ἀγώνας προκειμένου νὰ ἐπανέλθουμε στὸ Π.Η.;

Μήπως, ἐπίσης, πρέπει νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι δηλώνουν καὶ πιστεύουν ὅτι τὰ μυστήρια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἄκυρα, καὶ αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἀποτειχίστηκαν, δέχονται ἀδιακρίτως τοὺς εὑρισκομένους εἰς τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοὺς μεταδίδουν τὴν θεία Κοινωνία κ.λπ., καὶ δι’ αὐτὸ ἔχουν κάνει μία, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, μεσοβέζικη Ἀποτείχιση, ἡ ὁποία βέβαια ἀρέσει στοὺς Ἀντιοικουμενιστές, ἴσως καὶ στοὺς Οἰκουμενιστές, καὶ δι’ αὐτὸ δὲν διώκονται, οὔτε καθαιροῦνται ἀπὸ αὐτούς κ.λπ.;

Μήπως τέλος πρέπει νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν μέσα στὴν Ἀποτείχισι ὡς ἀρχηγοὶ καὶ πρωτοστάτες, μὲ ἀξιώσεις οἱ ἄλλοι νὰ τοὺς ἀκολουθοῦν  ἀδιαμαρτύρητα, νὰ ἀποφασίζουν μόνοι των διὰ τὸ δέον γενέσθαι σὲ κάθε περίπτωσι καὶ πρόβλημα, νὰ ἔρχωνται ὡς ἀρχηγοὶ σὲ ἐπικοινωνία μὲ Ἀποτειχισμένους καὶ Ἀντιοικουμενιστὲς ἄλλων χωρῶν (Ρωσίας, Ρουμανίας κ.λπ.), νὰ συνεργάζωνται καὶ νὰ συμφωνοῦν μαζί των ἐν ἀγνοίᾳ τῶν ὑπολοίπων καὶ χωρὶς κατ’ οὐσίαν συμφωνία καὶ ἐξουσιοδότησι ἀπὸ τὴν σύναξι τῶν Ἀποτειχισμένων καὶ τρόπον τινά, νὰ θεωροῦν ὅτι ἡ Ἀποτείχισι ἀρχίζει καὶ τελειώνει σὲ αὐτοὺς καὶ σὲ ὅσους συμφωνοῦν μαζί τους;

Ἡ παρέμβασίς μας λοιπόν εἰς τὴν ἐπιστολὴ τοῦ π. Σταύρου ἔγκειται εἰς τὸ ὅτι πρέπει, ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ διευκρινισθῆ ἂν πρέπη νὰ μετανοήσωμε μόνο ὡς πρὸς τὴν συμπεριφορά μας, τὶς ἐκφράσεις μας, τὸν ἐγωϊσμό μας κ.λπ., ἢ πρέπει νὰ μετανοήσωμε καὶ ὡς πρὸς τὶς θέσεις μας, ἀφ’ ἑτέρου δὲ πρέπει νὰ δηλωθῆ ἡ ὁδὸς ἡ ὁποία πρέπει νὰ ἀκολουθηθῆ, ὥστε νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ συμφωνία καὶ νὰ ἐπέλθη ἡ ὁμόνοια. Διότι ὅλα ὅσα ἀναφέρει στὴν ἐπιστολή του ὁ σεβαστὸς π. Σταῦρος εἶναι θεωρητικὰ καὶ προσωπικά, καὶ πρέπει νὰ διευκρινισθοῦν καὶ οἱ πρακτικὲς πλευρές, ὥστε αὐτὰ νὰ ὑλοποιηθοῦν.

Ἐμεῖς ἔχουμε προτείνει πάλι καὶ πολλάκις ὅτι ἡ λύσι τῶν προβλημάτων θὰ ὑπάρξη μόνο μὲ μιὰ σύναξι τῶν Ἀποτειχισμένων κληρικῶν καὶ μοναχῶν, εἰς τὴν ὁποία θὰ συζητηθοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ προβλήματα καὶ θὰ δοθοῦν λύσεις μὲ ἀποφάσεις κατὰ πλειοψηφία καὶ ὄχι κατὰ ἀρχηγία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πνευματικὴ ὁδὸς ἡ ταπεινὴ καὶ κυρίως Πατερική. Δυστυχῶς ὅμως ἡ πνευματική, ταπεινὴ καὶ Πατερικὴ αὐτὴ ὁδὸς μέχρι σήμερα πολεμεῖται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀποτειχισμένους, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ εἶναι ἀρχηγοὶ καὶ οἱ ἄλλοι νὰ ὑπάρχουν γύρω των δίκην ἠλεκτρονίων πρὸς πυρῆνα.

Τὸ χειρότερο ὅλων νομίζω εἶναι ἡ ἀντικατάστασις αὐτῆς τῆς συνάξεως καὶ Συνόδου τῶν Ἀποτειχισμένων μὲ δυτικῆς προελεύσεως ἡμερίδες καὶ εἰσηγήσεις, εἰς τὶς ὁποῖες ἐκθέτουμε ἁπλῶς τὶς ἀπόψεις μας, μὲ διάθεσι μάλιστα ἀποδοχῆς των, σὰν νὰ προῆλθαν ἀπὸ τὴν ἐπιφοίτησι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χωρὶς βέβαια νὰ δίδουμε λύσι σὲ κανένα πρόβλημα, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ τὰ περιπλέκωμε.

Τέλος ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ τοῦ π. Σταύρου πέραν τῆς πνευματικῆς ὠφελείας της, εἶναι χρήσιμη καὶ ἀναγκαία, διότι δίδει τὴν εὐκαιρία νὰ συνειδητοποιηθοῦν βασικὰ θέματα καὶ προβλήματα τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ νομίζω ὅτι πρέπει εἰς τὸ σημεῖο αὐτό, νὰ ἀκουστοῦν καὶ οἱ ἀπόψεις ὅλων τῶν πατέρων, ἐφ’ ὅσον πιστεύουν ὅτι ἀγαποῦν τὴν ἑνότητα καὶ τὴν μεταξύ μας ὁμόνοια.

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ π. Σταύρου

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ

(π. Σταύρος Βάιος) (Ἐδῶ)

11 σχόλια:

1.      

Ανώνυμος 3/10/18, 3:33 μ.μ.

ΠΑΤΕΡΑ ΕΥΘΥΜΙΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΑΣ ! ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΑΣ ΑΠΟΔΕΙΞΑΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΤΑΤΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ ΜΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΕΣΘΕ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ ! ΜΕ ΕΝ'ΧΡΙΣΤΩ ΑΓΑΠΗ Ο (ΠΑΤΗΡ-ΦΩΤΙΟΣ ΤΖΟΥΡΑΣ)

2.     

Ανώνυμος3/10/18, 7:18 μ.μ.

Πάτερ Φώτιε είναι μεγάλη μας χαρά να σας ακούμε! Την ευχή σας τίμιε πάτερ!Μην μας ξεχνάτε στην προσευχή σας!

3.     

Ευάγγελος 3/10/18, 7:34 μ.μ.

Μήπως πρέπει να μετανοήσουν και αυτοί που λένε ότι οι αιρετικοί οικουμενιστές είναι εκτός Εκκλησίας και για αυτό δεν έχουν Μυστήρια αλλά κατ' οικονομία (ενώ η ακρίβεια είναι η σίγουρη οδός Σωτηρίας) δεχόμαστε τα ανύπαρκτα Μυστήριά τους;

1.                          

Ανώνυμος  3/10/18, 7:41 μ.μ.

Εξηγείστε μας ποιοί το λένε αυτό κ. Ευάγγελε. Γιατί τέτοια κατηγορία αποτειχισμένων δεν γνωρίζουμε.

2.                         

Ανώνυμος  3/10/18, 8:48 μ.μ.

Οι "οικονομιστές" προφανώς που δέχονται κατ' οικονομία τα υποτιθέμενα έγκυρα "Μυστήρια" των αιρετικών οικουμενιστών...

4.     

Ανώνυμος  3/10/18, 8:37 μ.μ.

Ὀρθοδοξότατος, περιεκτικότατος.... Μἀλιστα αὐτός εἶναι ὁ π. Εὐθύμιος... Με λίγα ἀλλά τόσο πλούσια λόγια, μᾶς δίνει τό νόημα, καί τόν στόχο... Εὔχου, π. Εὐθύμιε, νά γίνει αὐτό πράξη: ἡ ὀμόνοια τῶν ἀποτειχισθέντων πρός ἀφανισμό τῶν ἐχθρών των....
Μᾶς δίνετε τό στίγμα καθημερινά, ἀλλά ἐμείς ἔχουμε κλείσει τά μάτια κ΄τ'αὐτιά μας...

5.     

Ανώνυμος  3/10/18, 8:56 μ.μ.

Πρόσκληση σ' ενότητα και εμμονή στο ημερολόγιο σαν απαραίτητο δήθεν όρο προς ενότητα, δεν ταιριάζουν. Ούτε γίνεται από την μία να ζητάμε ενότητα αλλά από την άλλη να μην εξομολογούμε ή να μην κοινωνουμε εκείνον που θεωρεί τον παλαιοημερολογιτισμό λάθος μέγα. Ή να μην έχουμε πνευματική κοινωνία με κάποιον που θεωρεί τον τάδε κανόνα δυνητικό ή υποχρεωτικό. ΠΟΥ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΑΥΤΈΣ ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΈΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΏΝ ΣΥΝΌΔΩΝ;
Όποιος θέλει αληθινή ενότητα, την επιδιώκει με βάση την Αγία Γραφή και την δογματική διδαχή των αγίων οικουμενικών συνόδων. Τα υπόλοιπα είναι ανθρώπινες παραδόσεις που άλλαζαν συνεχώς μέσα στους αιώνες.
Το πνεύμα του παλαιοημερολογιτισμού είναι πλάνη καθαρή και ο διάβολος χαιρεται που μ' αυτό το εργαλείο καταφέρνει να χωρίζει χριστιανούς αδελφούς. Δεν διδάσκονται οι αποτειχισμένοι παλαιοημερολογίτες (όχι οι εκ των ΓΟΧ) από το πόσες παρατάξεις έγιναν οι ΓΟΧ; 16 είναι προς το παρόν.
Όταν η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας τότε και μόνο τότε είμαστε ενωμένοι εν Χριστώ. Η ενότητα εν τη πίστη δεν είναι η ενότητα εν ημερολογίω. Αλλά η ενότητα εν Χριστώ.
Δυστυχώς οι επιμένοντες σε ημέρες και τύπους κάνουν ακουσίως ζημιά στην αποτείχιση.
Όσο για τα πάθη μας, αυτά ΄ΌΛΟΙ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΛΥΠΗΘΕΙ ΠΟΥ ΜΕ ΑΥΤΑ ΖΗΜΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΏΝΑ.

6.     

Melani Monaxi 3/10/18, 11:18 μ.μ.

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ!ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΝΥΣΟΥΜΕ.ΕΙΘΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΕΥΟΔΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΘΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΗΜΕΡΕΣ.ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΑΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΑΣ ΕΥΘΥΜΙΕ.

7.     

vas019 27/1/19, 8:39 π.μ.

Να πω βασικά ότι είμαι από καιρό προαιρετικά αποτειχισμένος του εξωτερικού..
Όμως η θέση μου, χωρίς ποτέ μου να έχω διαβάσει ποτέ ούτε σελίδα του π.Ευθύμιου, αλλά απλά κριτικές, γνώμες τρίτων διφορούμενες, προσωπική επιπολαιότητα και αδιαφορία, φόβο του εκτός εκκλησίας καθώς και το τότε εκδοθέν της Μ. Πειραιώς, είχα σχηματίσει την ευμετάβλητη μεν πεποίθηση του προαιρετικού του θέματος..και μάλιστα καλύτερα όταν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο η στον φανερό πλέον αντίχριστο ή μαζικό διωγμό..Αυτό συμβούλεψα μάλιστα και άνθρωπο: "Άστο για την ώρα σε έμπειρους ασκητές την στάση διαμαρτυρίας" ..
Την καινούργια μόλις χρονιά , ούτε μήνα άρχισα να ασχολούμαι με το θέμα εντατικά , μετά των φώτων..Έχω μείνει με το στόμα ανοικτό , δεν έχω ξανασυναντήσει θεολογικό ή θεολογούμενο θέμα με τέτοια ευρύτητα, πληρότητα και ακρίβεια κάλυψης και παράλληλης κυριολεκτικά καταστροφής οποιασδήποτε κριτικής ή προσπάθειας αντίθετης θέσης..Δεν ξέρω αν είναι τα τεχνικά μέσα της εποχής μας και η εύκολη πρόσβαση σε πληροφορίες κτλ, αλλά σε πνευματικές επιθέσεις αγίων Πατέρων έναντι αιρετικών και διαστρεβλωτές, τέτοια συντριπτική περίπτωση δεν έχω συναντήσει. Δεν είμαι βαλτός από άνθρωπο, δεν έχω μιλήσει ή αλληλογραφήσει ποτέ προσωπικά με τον π.Ευθύμιο, δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για άλλες θέσεις του, δεν θέλω να δράσω σαν κόλακας, ούτε να τον ρίξω, αλλά να καταθέσω αυτό που βιώνω τις τελευταίες ημέρες που εντρύφησα στο έργο του, και καταλαβαίνω πολλά περισσότερα γενικώς..

Ο π.Ευθύμιος στο θέμα της αποτείχησης, σαν αγωνιστής που βίωσε τις συνέπειες νωρίς (ήμουν έξω από το συνοδικό μέγαρο στις διαμαρτυρίες, η μόνη φορά που το έχω κάνει για πρόσωπο, χωρίς να έχω δει πριν ποτέ δια ζώσης) έχει ένα μοναδικό λόγιο χάρισμα που υπερκαλύπτει σε υπερθετικό βαθμό την θέση του με θαυμαστή ποικιλομορφία επιχειρημάτων, καθιστώντας κάθε σκέψη έστω κατάρριψης της θέσης του ως ανοησία στην καλύτερη περίπτωση, αν όχι πνευματική δαιμονοπληξία σε κάποιες άλλες προσπάθειες που παρακολουθήσαμε. Η οξύτητα και ακρίβεια του Πνεύματος αυτού δεν μπορεί να προέλθει από άνθρωπο, όσο και ικανός ή διαβασμένος να είναι, χωρίς δυνατό χάρισμα εκ των άνω, όσο και να προσπαθεί ο πάτερ επιμελώς να το αποκρύψει. Ας το φυλάξει σαν τον μεγαλύτερο θησαυρό στο σύμπαν, τόσο σημαντικό είναι αυτή την εσχατολογική εποχή.. Χωρίς υπερβολή, τέτοια τεκμηρίωση και ευρεία κάλυψη θέματος και τέτοια καθολική ισοπέδωση αντίθετων θέσεων δεν υπάρχει σε κανένα σύγγραμα Α.Πατέρων που έχει διασωθεί μέχρι την εποχή μας.
Είναι η απόλυτη ακρίβεια, ο ενδεδειγμένος τρόπος δράσης, για κάθε αιρετική εποχή και εκτροπή.
Η οικονομία συζητήσιμη μεν αλλά ο χρόνος πλέον λίγος και το αποχαυνωμένο και απληροφόρητο πλήθος πολύ..Η ώρα των καθωσπρέπει χριστιανών των δημοσίων σχέσεων κτλ τελειώνει..Η ώρα της μεγάλης θεϊκής εξέτασης και δοκιμασίας για την αιωνιότητα πλησιάζει..Η πύλη έγινε πλέον όχι απλά στενή αλλά χαραμάδα μόνο για πολύ ταπεινές νοητικά σκιές και πολύ γενναίες καρδιές..
Τι να τα κάνεις άραγε απαραιτήτως τα Μυστήρια σε λάθος συμμετοχή, λες και η ποσότητα της εξωτερικής συμμετοχής και όχι η ορθή πίστη, πράξη και ποιότητα της θεραπευμένης ψυχής σου θα μετρήσει..Εκκλησιαζόσουν χωρίς να ξέρεις που πνευματικά, με ποιον επίσκοπο, γιατί και πόσο, πως ακολουθούσες νοητικά και ψυχοπνευματικά την Θεία λειτουργία κτλ. Είναι φρικτός και απόλυτος Κριτής ο Θεός τελικά ...

Αλλιώς θα περιμέναμε να το σκεφτούμε με συνοδική απόφαση ακόμα και να κηρύττονταν ο αντίχριστος Θεός ή "χριστός" επί της γης μέσα στους ναούς επειδή δεν θα υπάρχει, και ούτε θα υπάρξει βέβαια συνοδική καταδικαστική απόφαση..

8.     

vas01927/1/19, 8:39 π.μ.

Δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτεί ο π.Ευθύμιος, να υποταχθεί. Δεν είναι θέμα ματαιοδοξίας η εγωισμού σε αυτή την περίπτωση αλλά στάση ευθύνης το λιγότερο έως και μυστικής εντολής του Χριστού, που δεν ομολογεί για ευνόητους λόγους.
Το επίτιμο πνευματικό πρωτείο σε κάθε περίπτωση δικαιωματικά του ανήκει για λόγους ασφαλείας και ύπουλης (ή αμφισβητούμενης στην καλύτερη) στάσης άλλων. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα..Πάντα ο νικητής είναι αρχηγός, δεν μπορεί ο ηττημένος να θέλει πρωτεία και ισοτιμίες...Συνεργασία με αποδοχή της ήττας..Αλλιώς πάει κόντρα στην Αλήθεια και τον Θεό. Είναι και πνευματικό το ζήτημα..Ποια σωτηρία; Δεν πα να είσαι 50 χρόνια δέσποτας σωστός..Σε τέτοια θέματα δεν έχει εγωισμούς, γιατί η κόλαση δεν κάνει εκκλησιαστικού και κοινωνικού τύπου προσωποληψίες..Μπορεί να αποτειχιστείς μεν , αλλά να γίνεις εγωιστικά εμπόδιο να σωθούν ψυχές και να στις ζητήσει ο Θεός..Και εκεί που περιμένεις στεφάνια και δόξες, να καταλήξεις στα βάθη των βάθρων, ω βάθη!!!Πόσοι χριστιανοί αιρέτισαν και ..χαιρέτησαν ή έφυγαν πάνω σε αδικία κτλ και προφανώς κολλάσθηκαν;
Στην προκειμένη περίπτωση πνευματικός πατριάρχης, στρατηγός, αυθεντία επί του θέματος είναι ο π.Ευθύμιος. Τελεία και παύλα. Καθαρά φαίνεται ότι είναι θέλημα Θεού. Όποιος δεν το βλέπει , είναι πνευματικών καταστάσεων τυφλός ή ύπουλος και άρα ανίκανος ή επικίνδυνος να συμμετέχει από θέση αξιωματούχου..
Το θεολογικό αυτό θέμα είναι λήξαν με συντριπτικότατη υπεροχή του υποχρεωτικού ως η αδιαμφισβήτητη ακρίβεια. Η εφαρμογή του η ο σχεδιασμός της επιβολής του σταδιακά , ίσως και πειραματικά και γεωγραφικά περιορισμένα σαν μοχλός πίεσης σε οικουμενιστές και λοιπούς , είναι συζητήσιμο..Συμβουλές ποιμαντικού ενδιαφέροντος και οικονομίας κυρίως μπορούν να προσφέρουν οι χαλαρότεροι ..Δεν γίνεται η τελειότης και η ακρίβεια της θέσης να υποταχθεί ή να δεχτεί ισοτιμία έστω σε όσους δεν αποδέχονται καν την αξία και ορθότητα της. Η ορθότερη στάση όσων θέλουν οικονομία είναι να αποδεκτούν την τελειότητα , να ομολογήσουν τα κωλύματα και προβλήματα της εφαρμογής στην σημερινή εποχή και να οργανώσουν το σχέδιο συντεταγμένης δράσης και ενημέρωσης. Πόσοι αγαθών προθέσεων αλλά δολίων πρακτικών θα χαθούν άραγε από την συμβολή τους στο πνευματικό δηλητήριο, Θεός είδεν..

9.     

vas01927/1/19, 9:05 π.μ.

Οι λέξεις οι σκληρές ενίοτε χρειάζονται , όχι από εμπάθεια η μίσος του πάτερ, αλλά για να αφυπνίσουν και τονίσουν την σοβαρότητα της ανέντιμης στάσης και των δολίων κινήσεων των αντιοικουμενιστών! Είτε από αγαπητική αφέλεια των ποιμνίων τους γίνανε βολική χρήση από τους σατανικούς νώες που καθοδηγούν τους οικουμενιστές είτε από άλλα εμπαθή κίνητρα..
Πόσο τυφλοί πρέπει να είναι κάποιοι για να μην αναγνωρίζουν ότι ελλείψει καλύτερων , τον ρόλο του Αγίου σε αυτή την περίπτωση τον έχει ο π.Ευθύμιος, γιατί το όνομα του σημαίνει Ευθύτητα, Αλήθεια και το περιεχόμενο του επίσης..Τόσο τυφλοί οι περισσότεροι χριστιανοί πια..
Τι θα λέτε μετά στον Θεό..δεν μας έστειλε Άγιο; Αν είσαι ταπεινός και προσευχηθείς και μελετήσεις θα τον ανακαλύψεις..και θα Τον ανακαλύψεις.. Αλλιώς θα προσπαθείς να κάνεις διπλωματία μεταξύ ψεύδους και αλήθειας και θα περιμένεις την αλήθεια να συμβιβαστεί με το ψέμα..Όχι το ψέμα σταματά και οι φορείς του λάθους ταπεινά ζητούν συμβιβαστική λύση κοινής ωφέλειας...Αρχηγιλίκι από χαμένους δεν γίνεται..γιατί υποκρύπτει σκοπιμότητες και ανασφάλεια..Άλλωστε ο π. Ευθύμιος σε σωστές στάσεις και ταπεινές και άδολες συγνώμες είμαι βέβαιος ότι θα επιδείξει άριστο πνεύμα ταπεινώσεως και συναινέσεως..