Δυστυχώς! Κατάπιαν την αίρεση, αλλά πολεμούν το σχίσμα!

Οι “αντι-Οικουμενιστές” μεταθέτουν τον αγώνα, από την Παναίρεση στο σχίσμα, συμμαχούντες με τους αιρετικούς Οικουμενιστές της Μόσχας!

Ο ΣΕΒ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεολόγος Παντελής, Εφημέριος Ιερού Μητροπολιτικού ναού Εσταυρωμένου Χριστού

Ἐν Κυθήροις τῆ 11ῃ Ἰουνίου 2019

Ἀγαπητέ μου κ. Παναγιώτη Τελεβάντο,

                                                                              Χαῖρε ἐν Κυρίῳ!

  Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων καί Ποιμενάρχης μου κ. Σεραφείμ, ἀφοῦ ἔλαβε γνῶσιν προσφάτων σχολίων σας, πού ἀφοροῦν στίς θέσεις του ἐπί κανονικῶν-ἐκκλησιολογικῶν ζητημάτων (μέ κορυφαῖο τό φλέγον Οὐκρανικόν ζήτημα), δηλώνει σαφῶς καί ἀπεριφράστως τά ἀκόλουθα εἰς ἀποκατάστασιν τῆς ἀληθείας καί πρός ἀποφυγήν παρερμηνειῶν καί παρανοήσεων.

(Παραθέτω τό κείμενο τοῦ Σεβασμιωτάτου):

«1. Ὁμολογουμένως, τό Οὐκρανικόν πρόβλημα εἶναι τό μεῖζον καί ἀκανθῶδες κανονικόν ζήτημα, τό ὁποῖο συγκλονίζει καί συνταράσσει σήμερα τάς κατά τόπους Αὐτοκεφάλους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας καί ὅλον τόν Ὀρθόδοξον Χριστιανικόν κόσμον.

Εὐτόνως τό ἐπεσήμανα πολλάκις εἰς τάς Συνεδριάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς ὁποίας τυγχάνω μέλος κατά τήν ἐνεστῶσαν περίοδον, ἀλλά καί διά τῶν ἑορτίων Ποιμαντορικῶν μου Ἐγκυκλίων, καί ὄχι μόνο, ὅτι τό Οὐκρανικό ζήτημα εἶναι περίπλοκον καί πολυδαίδαλον, ὑπερβαῖνον ἴσως πᾶν προηγούμενον, ἀφοῦ ἡ Αὐτοκεφαλία ἐδόθη, καθ’ ὅν γνωστόν τρόπον ἐδόθη, καί εἰς οὕς ἐδόθη.

[σ.σ. "Π.Π.": Καὶ ὁ Οἰκουμενισμός, κ. Σεραφείμ, τί εἶναι δευτερεύον ζήτημα; Μιλᾶτε λὲς καὶ δὲν ὑπάρχει αἵρεση! Σκεφτήκατε ποτὲ ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους τοῦ Οὐκρανικοῦ εἶστε κι ἐσεῖς, ἀφοῦ δὲν πράξατε τίποτα τόσο καιρὸ ἐνάντια στὶς ἐνέργειες τῶν αἱρετικῶν οἰκουμενιστῶν, τοὺς ἀφήσατε ἀσύδοτους νὰ διασπείρουν τὴν αἵρεση, νὰ μολύνουν συνειδήσεις, νὰ ἐξελίσσονται σὲ αἱρεσιάρχες; Καὶ νὰ τώρα τὰ ἀποτελέσματα: τέκνο αὐτῶν ἀποτελεῖ τὸ οὐκρανικό! Πότε θὰ ἀναλάβετε τὶς εὐθῦνες σας ὡς ποιμένας;].

(Δέν θά ἀναπτύξω ἐδῶ τάς κανονικάς παραβάσεις καί τά κανονικά ἐπιχειρήματα, τά ὁποῖα ἀναπτύσσονται εἰς τό πρόσφατο ἑόρτιο κείμενό μου πρός τούς σεπτούς Προκαθημένους τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί ὅλους τούς Σεβασμιωτάτους καί Πανιερωτάτους Μητροπολίτας ὑπό τόν τίτλον «Πασχάλιος ἱκεσία»).

Ἡ καθ’ ὅν τρόπον ἐλύθη ἀκοινωνησία τῶν ἐν Οὐκρανίᾳ ὑφισταμένων δύο σχισματικῶν παρατάξεων καί τά παρεπόμενα αὐτῆς (ἀναθεματισμοί, καθαιρέσεις καί χειροτονίαι ὑπό καθῃρημένων) δέν παράγει κανονικά ἀποτελέσματα, ἐφ’ ὅσον ἄνευ συναινέσεως καί ἐν διαφωνίᾳ ἁπασῶν τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐλύθη, καί μέχρι στιγμῆς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἀπορρίπτει τό αἴτημα συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου διά τήν ἐξέτασιν τοῦ ἀνακύψαντος ὀξυτάτου Οὐκρανικοῦ προβλήματος, οὐδεμία δέ Αὐτοκέφαλος Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔχει ἐκκλησιαστικήν καί λειτουργικήν κοινωνίαν μετά τῆς «νέας Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας», ἐνῷ ὁ προσφάτως δοθείς Πατριαρχικός Τόμος Αὐτοκεφαλίας «τῆς νέας Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας» οὐδέ τόν «ἐπίτιμον Πατριάρχην Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας Φιλάρετον» καί τούς συν αὐτῷ «ἀποκατασταθέντας» σχισματικούς ἀνέπαυσε.

2.) Τόν παρελθόντα Ἰανουάριον ἦλθον, συνεδριαζούσης τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, τά Πατριαρχικά Γράμματα διά νά προωθηθοῦν μέσῳ τῆς Δ.Ι.Σ. εἰς τούς Σεβ. Μητροπολίτας, τούς διαποιμαίνοντας Ἱεράς Μητροπόλεις τῆς Βορείου Ἑλλάδος, τῶν καλουμένων «Νέων Χωρῶν», διά τῶν ὁποίων ἐκαλοῦντο οἱ ἐν θέματι Σεβ. Μητροπολῖται νά ἀναγνωρίσουν τόν νέον «Προκαθήμενον τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας», ἐνῷ ἡ Δ.Ι.Σ μέ Ἀπόφασίν της εἶχε παραπέμψει τό ὅλον συναχθέν ὑλικόν, τό ἀφορῶν εἰς τό προκῦψαν Οὐκρανικόν ζήτημα εἰς τάς ἁρμοδίας Συνοδικάς Ἐπιτροπάς (Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν ζητημάτων καί Διορθοδόξων καί Διεκκλησιαστικῶν Σχέσεων) διά νά εἰσηγηθοῦν ἁρμοδίως εἰς τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διά τήν λῆψιν Ἀποφάσεων.

  [σ.σ.: Ὅπως καὶ παραπάνω ὁ Κυθήρων κ. Σεραφείμ, πολὺ σωστά, ἐξανίσταται καὶ ἐλέγχει καὶ καταδικάζει ὡς ἀντικανονικὰ τὰ γενόμενα γιὰ τὴν ἀπόδοση Αὐτοκεφαλίας στὴ «νέα Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας». Ὅμως στρουθοκαμιλίζων δὲν βλέπει ὅτι αὐτὰ γίνονται ἀπὸ ἕνα αἱρετικὸ καὶ τὴν φατρία του (φατρία ποὺ συνεχῶς μεγαλώνει καὶ καταλαμβάνει τὴν Ἐκκλησία), ὁ ὁποῖος θεωρεῖ ὅτι ὡς «Πρῶτος» ἔχει δικαιώματα ποὺ τοῦ τὰ παραχωρεῖ ἡ …Παναίρεση. Μὲ τὴν ὁποίαν, ὅμως, παναίρεση, συμβαδίζει ὁ κ. Σεραφείμ, «κοινωνῶν τῷ ἀκοινωνήτῳ» Βαρθολομαίῳ καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ! Παρατηροῦμε ὅτι στὴν Δευτέρα παράγραφο τοῦ ἄρθρου του, ὁ κ. Σεραφείμ, αἰσθάνεται “καλυμμένος”, παρέχοντάς μας τὴν πληροφορία ὅτι ἡ Σύνοδος ἔχει «παραπέμψει …τό προκῦψαν Οὐκρανικόν ζήτημα εἰς τάς ἁρμοδίας Συνοδικάς Ἐπιτροπάς»! Νὰ ἐρωτήσουμε, λοιπόν, τὸν Σεβ/τον. Τὸ θέμα τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸ θέμα τῆς συμμετοχῆς μας στὸ Π.Σ.Ε., τὸ θέμα τῶν ἀποφάσεων στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο, σὲ ποιές Συνοδικὲς Ἐπιτροπές (ἔστω) ἔχει παραπεμφθεῖ; Καὶ ἂν τὸ μεῖζον, ἡ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ κι οἱ αἱρετικοί, ἔχουν ἀφεθεῖ ἀσύδοτοι νὰ λυμαίνονται τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν νομιμοποιηθεῖ, καὶ γι’ αὐτὲς δὲν διαμαρτύρεται ὁ κ. Σεραφείμ, τότε, πῶς αἰσθάνεται “καλυμμένος” καὶ ἀσχολεῖται μὲ τὸ ἐλάσσον, τὸ γέννημα τῆς Παναιρέσεως, δηλ. μὲ τὸ σχίσμα, ποὺ εἶναι θεραπεύσιμο (κατὰ τοὺς Πατέρες), ἐγκαταλείποντας ταυτόχρονα τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὰ χέρια τῶν αἱρετικῶν, ἀφοῦ διὰ τῆς μετ’ αὐτῶν κοινωνίας τοὺς ἔχει ἀναγνωρίσει;].

Καί ἐπειδή ἡ κίνησις αὐτή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μέ ἀνησύχησε, διότι οἱ Ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς τῶν Βορείων Ἐπαρχιῶν, παρά τήν πνευματικήν καί μόνον ἐξάρτησίν των ἀπό τό Σεπτόν Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, συναποτελοῦν μετά τῶν ὑπολοίπων Ἱεραρχῶν τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί συγκροτοῦν τό Ἱερόν Σῶμα τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συνημμένοι μετ’ Αὐτῆς ἀρρήκτως πνευματικῶς (ὅθεν λαμβάνουν τήν ἐκλογήν, τήν χειροτονίαν καί τήν ἐνθρόνισιν εἰς τήν Μητροπολιτικήν ἕδραν αὐτῶν) καί διοικητικῶς, μή διεπομένων ὑπό μορφήν τινα δυαρχίας, καί (ἡ Πατριαρχική αὐτή κίνησις) προκαταλαμβάνει, οὕτως εἰπεῖν, τήν ἀναμενομένην Ἀπόφασιν τῆς ἑνιαίας Σεπτῆς ἡμῶν Ἱεραρχίας, ἐθεώρησα φρόνιμον νά μή ἀνταποκριθῶ εἰς τήν φιλόφρονα πρόσκλησιν Σεβ/του Ἀδελφοῦ Ἀνατολικῆς Μακεδονίας νά συμμετάσχω εἰς τήν Ἱεράν Πανήγυριν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ἐπί τῷ φόβῳ μήπως μνημονευθῇ εἰς τά Δίπτυχα «ὁ Προκαθήμενος τῆς Αὐτοκεφάλου Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας», ὅπως αὐτό ἐγένετο εἰς ἑτέραν ἀκριτικήν Ἱ. Μητρόπολιν τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας.

Διότι, ἐάν τοῦτο συνέβαινε, θά ἤμην ἐκτεθειμένος ἐνώπιον τῆς Ἀνωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς, ἡ ὁποία ἀνέβαλε τήν λῆψιν ἀποφάσεων διά τήν προσεχῆ τακτικήν Συνεδρίαν τοῦ Ὀκτωβρίου 2019.

[σ.σ.: Λυπούμαστε διὰ τὴν ἄκρως ὑποκριτικὴ τοποθέτηση τοῦ κ. Σεραφείμ. Μᾶς δηλώνει οὐσιαστικὰ ὅτι, ἐπειδὴ ἀσφαλῶς θέλει νὰ εἶναι “ἐντάξει” μὲ τὴν συνείδησή του καὶ τοὺς Ἱ. Κανόνες ποὺ ὑπαγορεύουν τὴν ἀκοινωνησία, δὲν παρέστη καὶ δὲν συλλειτούργησε μὲ συνεπισκόπους του, ὄχι γιατὶ εἶναι αἱρετικοὶ ἢ σχισματικοί, ἀλλὰ μόνο καὶ μόνο «ἐπί τῷ φόβῳ μήπως μνημονευθῇ εἰς τά Δίπτυχα «ὁ Προκαθήμενος τῆς Αὐτοκεφάλου Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας»!!! Ὥστε, κ. Σεραφείμ, ἡ πιθανότητα τῆς μνημονεύσεως σᾶς ἔκανε νὰ μὴν παρευρευθεῖτε. Ὄχι γιατὶ τὸ ἀδίκημα ἦταν τετελεσμένο, ὄχι γιατὶ οἱ ἀδικήσαντες παρέβησαν κάποια Ἐντολὴ ἢ Ἱ. Κανόνα, ὄχι γιατὶ οἱ ἀδικήσαντες ἦσαν καταδικασμένοι, ἀλλὰ ὑπὸ τὸν φόβο ὅτι μποροῦσαν νὰ ἀδικήσουν! Δηλ. κ. Σεραφείμ, τὸ γεγονὸς ὅτι παρόλη τὴν ἀπουσία σας, οἱ επίσκοποι τῆς Δυτικῆς καὶ Ἀνατολικῆς Μακεδονίας θὰ μνημονεύουν τὸν σχισματικὸ Ἐπιφάνιο καὶ ἐσεῖς –ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς λόγους σας– θὰ συλλειτουργεῖτε μαζί τους σὲ ἄλλες εὐκαιρίες (π.χ. στὴν συνεδριάσεις τῆς Ἱ. Συνόδου), σὰν νὰ μὴν συνέβη τίποτα, αὐτὸ δὲν σᾶς ἐνοχλεῖ! Καὶ αὐτὸ τὸ παρουσιαζετε στὸ ποίμνιο ὡς ὀρθόδοξη στάση! Τί νὰ πεῖ κανείς! Τί νὰ ἐξηγήσει καὶ τί νὰ παρατηρήσει, τὴν στιγμὴ ποὺ τὰ πράγματα εἶναι ἐξόφθαλμα καὶ αὐτονόητα! Θὰ τὸ σχολιάσουμε ὅμως, γιὰ νὰ καταλάβουν οἱ πιστοὶ τὴν ὑποκρισία καὶ προδοσία τῶν Ποιμένων.

Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ἔχετε δίκιο. Γιατί, ὅμως, κ. Σεραφείμ, δὲν κάνετε τὸ ἴδιο, ὄχι γιὰ τὴν πιθανότητα νὰ μνημονεύσουν σχισματικό, ἀλλὰ γιὰ τὴν πραγματικότητα ποὺ λέγεται Οἰκουμενισμός; Γιατί, κ. Σεραφείμ, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε (κατὰ τὴν λογική σας)  ΜΟΝΟ καὶ ΜΟΝΟ ἀπὸ τὸν φόβο ἀλλοιώσεως τῆς Πίστεως, νὰ παύσετε νὰ παρευρίσκεσθε στὰ συλλείτουργα μὲ συνεπισκόπους σας ποὺ κοινωνοῦν μὲ τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη, ἐσεῖς κοινωνεῖτε μαζί τους, καθόσον εἶναι ὄχι κατὰ πιθανότητα, ἀλλὰ κατὰ πραγματικότητα κοινωνοὶ τῶν Παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν; Γιατὶ δὲν παύετε νὰ παρευρίσκεσθε σὲ συλλείτουργα μὲ συνεπισκόπους σας ποὺ ἀνήκουν πραγματικὰ στὸ Π.Σ.Ε. τῶν αἱρέσεων; Γιατὶ δὲν παύετε νὰ συλλειτουργεῖτε μὲ συνεπισκόπους σας ποὺ ὄχι κατὰ πιθανότητα, ἀλλὰ πραγματικὰ ἀποδέχτηκαν τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο; Δὲν καταλαβαίνετε ὅτι ἐδῶ δὲν ἔχουμε ἁπλῶς φόβο σχίσματος, ἀλλὰ πραγματικὴ Παναίρεση, ἐνεργῆ, τετελεσμένη καὶ καταδικασμένη ἀπὸ «ἁγίους Πατέρας»!!! Ποιόν κοροϊδεύετε κ. Σεραφείμ; Νομίζετε ὅτι κοροϊδεύετε τοὺς ἀνθρώπους μόνο; Δὲν καταλαβαίνετε ὅτι ἔτσι κοροϊδεύετε καὶ τὸ Θεό;].

Αὐτό τό γεγονός συζητήσαμε μέ τόν ἐκλεκτόν Πρωτοπρεσβύτερον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας π. Θεολόγον Παντελῆν, καί ἐνδεχομένως ἀπό αὐτήν τήν συνομιλίαν κατέληξε εἰς τό συμπέρασμα ὅτι διέκοψα ἤ θά διακόψω τήν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν μέ τούς Ἀδελφούς Ἱεράρχας τῶν Νέων Χωρῶν, ὅπερ δέν εὐσταθεῖ καί δέν εἶναι εἰς τάς προθέσεις μου [σ.σ.: Τίς προθέσεις σας τὶς ἔχουμε καταλάβει ἐδῶ καὶ καιρό. Πάνω ἀπὸ ὅλα, ἡ παραμονὴ στὸν θρόνο· ὁ φόβος τῆς ἀπομονώσεως καὶ τοῦ κακοχαρακτηρισμοῦ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους· καὶ ὁ χαρακτηρισμός σας ἀπὸ τὸν Θεό;].

Ὡς προελέχθη, μετά τήν σχετικήν ἐξονυχιστικήν βάσανον, καί λαμβανομένων ὑπ’ ὄψιν τῶν σχετικῶν Ἀποφάσεων τῶν λοιπῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τό Ἱερόν Σῶμα τῆς Σεπτῆς ἡμῶν Ἱεραρχίας ἐμφρόνως καί μετά πολλῆς συννοίας καί φόβου Θεοῦ θά λάβῃ τήν ἱστορικήν καί κρίσιμον διά τήν ἁγίαν ἑνότητα καί τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι κοινωνίαν καί συμπόρευσιν πασῶν τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, καί

3.) Εἰς τήν ἐν θέματι ἱστοσελίδα ἀναφέρεται ὅτι ἡ ταπεινότης μου κατεφέρθη μέ σκληρόν καί αὐστηρόν τρόπον κατά τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τοῦ Α. Π. Θεσσαλονίκης, διότι ἀπετειχίσθη ἐκ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου αὐτοῦ. Ὁμολογῶ ὅτι μέ ἐξέπληξε ἡ εἴδησις αὐτή διότι οὐδέποτε συνέβη τοιοῦτόν τι παρ’ ἐμοῦ. Καί ἐξηγοῦμαι:

Ὁ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης ὑπῆρξε ἕνας ἐκ τῶν πλέον σεβαστῶν μοι Καθηγητῶν τοῦ Α.Π.Θ. κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1970. Τιμῶν τό Ὀρθόδοξον αὐτοῦ φρόνημα καί τήν θεολογικήν αὐτοῦ συγκρότησιν ὑπέγραψα τήν συνταχθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ καί τῆς Συνάξεως Ὀρθοδόξων Κληρικῶν, Μοναχῶν καί Λαϊκῶν ἐν ἔτει 2008 Ὁμολογίαν Πίστεως. Συμμετέσχον ἐν τῷ μεταξύ εἰς Ὀρθόδοξα Συνέδρια-Ἡμερίδας κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης. Πάντοτε ὑπῆρχε καί ὑπάρχει ὁ σεβασμός καί ἡ τιμή μου πρός τό πρόσωπον τοῦ σεβαστοῦ μου Καθηγητοῦ καί ἀπό πλευρᾶς του ἡ ἐκτίμησις καί ἡ ἀγάπη πρός τόν ἄλλοτε φοιτητήν του καί νῦν Ἐπίσκοπον.

Ὁ π. Θεόδωρος, πρίν λάβῃ τήν ἀπόφασιν τῆς ἀποτειχίσεώς του ἔκαμε εἰδικό ταξίδι ἀπό τήν συμπρωτεύουσαν διά νά μέ συναντήσῃ εἰς τό ἐν Ἀθήναις κατάλυμά μου, ὅπερ καί ἐγένετο. Ἤκουσα ἐν βαθείᾳ συστολῇ καί μετά μεγάλης προσοχῆς τόν σεβάσμιο Γέροντα καί μετά ταῦτα μέ πολύ σεβασμό καί τήν προσήκουσα τιμή ἀπήντησα συνοπτικῶς ὡς ἑξῆς: Συμφώνησα μέ τήν ὕπαρξιν καί τήν καταλυτικήν δρᾶσιν τῆς δεινῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία συνιστᾷ μίαν φοβεράν σύγχρονον μάστιγα.

[σ.σ.: Δὲν διστάζετε νὰ τὴν χαρακτηρίζετε «δεινὴ παναίρεση», καὶ ὅμως νὰ κοινωνεῖτε μὲ τοὺς παναιρετικοὺς συνεπισκόπους σας; Ἔτσι ἔκαναν οἱ Ἅγιοι, πάτερ; Καὶ πῶς αὔριο θὰ λειτουργήσετε; Μὲ ποιά ἑνότητα; Ἐν κοινωνίᾳ καὶ μὲ αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἐν οὐρανοῖς Ἁγίους μαζί; Γίνεται αὐτό; Ἀλλὰ ὅπως εἴπατε παραπάνω, καὶ ἐνῶ ἐδῶ τὴν ὀνομάζετε Παναίρεση, δὲν τὴν θεωρεῖται ὑψίστης σημασίας, ὅπως τὸ σχίσμα!].

Ἀναφερθείς δέ εἰς τόν 15^ον Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐτόνισα τάς ἀκριβεῖς προϋποθέσεις ἐφαρμογῆς τοῦ Κανόνος αὐτοῦ. Προϋποθέτει ὁ Ἐπίσκοπος ἤ Μητροπολίτης τοῦ συγκεκριμένου Πρεσβυτέρου ἤ Διακόνου (δέν ἀφορᾶ ὁ ἱερός αὐτός Κανών τόν Ἀρχιεπίσκοπον ἄλλης Τοπικῆς Ἐκκλησίας, τόν Οἰκουμ. Πατριάρχην ἤ ἄλλον τινα Πατριάρχην, παρά μόνον τόν οἰκεῖον  Ἐπίσκοπον, εἰς τόν ὁποῖον ἀνήκει κανονικῶς ὁ Κληρικός), προϋποθέτει, λοιπόν, «ὁ Ἐπίσκοπος ἤ Μητροπολίτης νά κηρύσσῃ  αἵρεσιν κατεγνωσμένην ὑπό Πατέρων καί Συνόδων ἐπ’ Ἐκκλησίαις, δημοσίᾳ καί γυμνῇ  τῇ κεφαλῇ».

Ἄν, δηλαδή μία αἵρεσις καταδικασμένη ὑπό Ἁγίων Πατέρων καί Ἱερῶν Συνόδων (καί μάλιστα Οἰκουμενικῶν), ὅπως π.χ. εἶναι αἱ αἱρέσεις τοῦ Ἀρείου, τοῦ Μακεδονίου  καί τοῦ Νεστορίου, τάς ὁποίας κατεδίκασαν ἀντιστοίχως ἡ Α΄, Β΄ καί Γ΄ Οἰκουμ. Σύνοδος, κηρύσσεται «ἐπ’ Ἐκκλησίαις, δημοσίᾳ καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ἀπό τόν Ἐπίσκοπον ἤ Μητροπολίτην αὐτοῦ, Κληρικός, Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος δύναται ὑπ’ αὐτούς τούς αὐστηρούς ὅρους νά διακόψῃ τήν μνημόνευσιν τοῦ Ἐπισκόπου ἤ Μητροπολίτου αὐτοῦ ἄχρι καιροῦ (χωρίς νά μνημονεύση ἄλλον ἀντ’ αὐτοῦ) ἀναμένων τήν διά τόν ἐκτραπέντα Συνοδικήν Διαγνώμην.

[σ.σ.: Δυστυχῶς τολμᾶ ὁ κ. Σεραφείμ, καὶ μετὰ τὶς τότε διευκρινίσεις τοῦ σεβαστοῦ του καθηγητοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, ποὺ τοῦ δίδαξε τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸ θέμα (φαίνεται «σεβαστό» τὸν ἀποκαλεῖ μόνο γιὰ τοὺς τύπους, ἀφοῦ δὲν σέβεται τὴν ἀλήθεια ποὺ ἐδῶ ἐκφέρει), τολμᾶ ὁ κ. Σεραφεὶμ νὰ διαστρέφει τὸν λόγο Κυρίου, τὶς Ἐντολές Του. Διότι ὁ Κύριος ἀπὸ τὴν Π.Δ. ἐντέλλεται τὴν ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν, καὶ δὴ τῶν Ποιμένων, ἀπὸ τοὺς κακόδοξους, οἱ δὲ Ἅγιοι ὁμοίως. Σφάλλει ἐσκεμμένα καὶ συνειδητὰ ὁ κ. Σεραφείμ, ὅταν διατείνεται (σὰν νὰ μὴ ἔχει γραφεῖ τίποτα σχετικὸ τὰ τελευταῖα δέκα χρόνια) ὅτι γιὰ νὰ γίνει ἀποτείχιση πρέπει ἡ αἵρεση νὰ εἶναι καταδικασμένη ὑπό Ἁγίων Πατέρων καί Ἱερῶν Συνόδων, καὶ ἐννοεῖ ἐδῶ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν ἔχει καταδικαστεῖ! Ἀποκρύπτει ὅμως ὅτι ΠΡΙΝ καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο ὁ Νεστόριος (γιὰ νὰ φέρουμε ἕνα μόνο παράδειγμα), οἱ πιστοὶ ΔΙΕΚΟΨΑΝ τὴν κοινωνία μὲ αὐτόν, κι ὄχι μετὰ τὴν καταδίκη του ἀπὸ Σύνοδο! Τὸ ἴδιο καὶ ὁ ἅγιοι Μάξιμος, Γρ. Παλαμᾶς κ.λπ. Κρίμα, κ. Σεραφείμ!].

Ὁ διακεκριμένος ἄριστος Κανονολόγος τοῦ 20^οῦ αἰῶνος καί πολύ σεβαστός εἰς ἐμέ ἀείμνηστος Ἀρχιμ. π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος (†1989) ὑποστηρίζει ὅτι ὁ ἐν θέματι 15^ος Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἔχει δυνητικόν καί ὄχι ὑποχρεωτικόν χαρακτῆρα. Δύναται, δηλαδή, ὁ Πρεσβύτερος, ἤ ὁ Διάκονος νά διακόψῃ τό μνημόσυνον τοῦ κατά τά ὡς ἄνω ἐκτραπέντος οἰκείου Ἐπισκόπου ἤ Μητροπολίτου, χωρίς νά εἶναι ἀπολύτως ὑποχρεωμένος νά τό πράξῃ.

[σ.σ.: Σεβαστὸς ὁ π. Ἐπιφάνιος, ἀλλὰ ὄχι ἀλάνθαστος! Καὶ ποιός εἶναι ἀλάνθαστος γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους; Τὸ ξέρετε: ἡ «συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων» (consensus patrum)! Καὶ τόσες φορὲς ἀποδείξαμε ὅτι ἐδῶ ὁ π. Ἐπιφάνιος ἔκανε λάθος, γιατὶ ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ μας Παράδοση ποὺ ἄλλα διδάσκει! Χωρὶς ἀναίρεση, λοιπόν, τῆς ἁγιοπατερικῆς μας αὐτῆς Παραδόσεως, ὁ κ. Σεραφείμ, καταφεύγει στὴν γνώμη ἑνὸς συγχρόνου ἀρχιμανδρίτου –πάλι «σεβαστοῦ» εἰς αὐτόν– καὶ ἀγνοεῖ τὶς γνῶμες τῶν Ἁγίων ἢ ἄλλων Κανονολόγων. Μάταιο, βέβαια, νὰ ξαναναφέρουμε ἐδῶ τὶς σχετικὲς ἀποδείξεις! Τὸ τραγικὸ ὅμως ποὺ διαφαίνεται ἐδῶ γιὰ ἕναν ἀποκαλούμενο «εὐσεβῆ» ἐπίσκοπο, εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι, ἀντὶ νὰ ἀνατρέξει στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ νὰ ἀναφέρει ἔστω καὶ ἕναν ἅγιο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ νὰ στηρίξει τὴν ἐπιχειρηματολογία του, περιορίζεται σὲ ἕναν σεβαστὸ μὲν κληρικό, ποὺ ἡ Ἐκκλησία δὲν τὸν ἔχει ἀνακηρύξει Ἅγιο. Αὐτοὶ εἶναι οἱ σημερινοὶ Ἐπίσκοποι. Τοὺς ἁγίους δὲν τοὺς ἀναφέρουν, διότι τότε θὰ ἔπρεπε νὰ τοὺς ὑπακούσουν. Νά, λοιπόν, ἡ τρομερὴ εὐθύνη καὶ ὑπαιτιότητά σας, κ. Σεραφείμ, γιὰ τὶς ὀδυνηρὲς ἐκκλησιαστικὲς ἐξελίξεις].

Ὁ ὑποδειγματικός οὗτος καί ἀκέραιος Κληρικός, ὁ σύγχρονος αὐτός Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ π. Ἐπιφάνιος, παρ’ ὅτι ἐβίωσε καί ἐκεῖνος τούς ἰσχυρούς κλυδωνισμούς τοῦ Ἱεροῦ Σκάφους τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας ὑπό τοῦ φοβεροῦ θηρίου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, κατά τόν πολύκροτον 20^όν αἰῶνα, διό καί κατά τήν 10ετίαν τοῦ 1960 ἀπηύθυνε τήν πεπαρρησιασμένην καί μνημειώδη ἐκείνην ἐπιστολήν αὐτοῦ πρός τόν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν, ὅπως τό αὐτό ἔπραξε καί ὁ σήμερον ἐν ἁγίοις συναριθμούμενος Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ἀλησμόνητος π. Ἐπιφάνιος, οὐδέποτε ἐπέλεξε τήν λύσιν τῆς «ἀποτειχίσεως» ἀλλ’ ἐντετειχισμένος στερρῶς ἐντός τοῦ ἀπορθήτου τείχους τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἐμάχετο κραταιῶς μέχρις ἐσχάτης ἀναπνοῆς εἰς τούς ἐκκλησιαστικούς προμαχῶνας, διό καί «λίαν εὔφρανε τούς Ὀρθοδόξους καί κατῄσχυνε τούς κακοδόξους».

[σ.σ.: Καὶ πάλι διαστρέφει τὰ πράγματα ὁ “εὐσεβὴς” κ. Σεραφείμ! α) Δείχνει ἐμμέσως, ὅτι ὅσοι ἀποτειχίζονται εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας! Ἐνῶ αὐτός, ὡς μέλος τοῦ Π.Σ.Ε. καὶ  ὡς “κοινωνῶν τοῖς ἀκοινωνήτοις”, εἶναι «ἐντετειχισμένος στερρῶς ἐντός τοῦ ἀπορθήτου τείχους τῆς Ἁγίας τοῦ  Χριστοῦ Ἐκκλησίας»!!! Ὥστε πάτερ μου, ὅποιος ἐφαρμόζει, ἔστω δυνητικῶς, τὴν διακοπὴ μνημοσύνου, δὲν εἶναι «ἐντετειχισμένος στερρῶς ἐντός τοῦ ἀπορθήτου τείχους τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας»; β) Ξεχνᾶ ὅτι ὁ π. Παΐσιος προχώρησε σὲ διακοπὴ μνημοσύνου, ὅπως καὶ ὁ μακαριστὸς Καντιώτης καὶ ὁ Ἐλευθερουπόλεως ποὺ διέκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη γιὰ ἕνα ἄρθρο ἐφημερίδας!!! Αὐτοί, ποῦ ἦταν; Μέσα ἢ ἔξω; 

Αὐτό τό δυνητικόν καί ὄχι τό ἀπαραιτήτως ὑποχρεωτικόν τοῦ χαρακτῆρος τοῦ 15^ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου προέβαλα ταπεινῶς εἰς τόν σεβαστόν μοι Καθηγητήν π. Θεόδωρον, μέ σεμνότητα καί εὐλάβειαν πρός τό προσωπόν του, καί οὐδέποτε κατέκρινα τόν πολυταλαντοῦχον αὐτόν Κληρικόν τῆς Ἐκκλησίας μας διά τήν γενομένην ἐπιλογήν του.

Δέν πρόκειται περί ἀλαζόνος, ὑπερφιάλου καί ἀποστάτου Κληρικοῦ, ἀλλά περί ἑνός κατηρτισμένου Θεολογικῶς καί Ἁγιοπατερικῶς Κληρικοῦ, τόν ὁποῖον πιστεύω ὅτι ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν θά ἐπισκιάζῃ διαψιλῶς «ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρᾳ» «ὡς φωτίζουσα αὐτόν καί ὑετίζουσα φλόξ».

Καί διά νά ἐπανέλθω εἰς τήν ἁγίαν μορφήν τοῦ π. Ἐπιφανίου θεωρῶ ἐπωφελές νά προθέσω καί τά ἑξῆς εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ ἐνθέου αὐτοῦ Λειτουργοῦ.

Παρ’ ὅτι οὐδέποτε «ἀπετειχίσθη», ἐν τούτοις ἡ ἁγία βιοτή καί πολιτεία του τόν περιεθρίγκωνε καί τόν διεφύλασσε ἀλώβητον ἀπό παντός μολυσμοῦ, προερχομένου ἐξ αἱρετικῆς κοινωνίας καί ἐκ τῆς λύμης τῶν σχισμάτων καί τῶν αἱρέσεων. Ἡ Θεία Χάρις εἶχε κατασκευάσει ἕνα ἀόρατον τεῖχος ἱεροκανονικῆς αὐτοπροστασίας καί αὐτοαμύνης περί αὐτόν.

[σ.σ.: Μὰ τότε, πάτερ, ὅπως πολλάκις ἐγράφη, ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦταν στὰ σπάργανα. Οἱ συμπροσευχὲς κυρίως κρυφές. Ἡ ἐνημέρωση ἐλλιπέστατη. Οἱ κακόδοξες δηλώσεις, ἦσαν μόνο δηλώσεις καὶ προθέσεις. Δὲν εἴχαμε τίποτα Συνοδικό. Ἐνῶ σήμερα ἔχουμε τὸ Μπάλαμαντ, τὸ Σαμπεζύ, τὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, τὸ Πουσάν, συμπροσευχές, ἡμι-συλλείτουργα· καὶ τὸ ἀποκορύφωμα: τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο. Μπορεῖτε νὰ ἐπικαλεῖσθε τὸν π. Ἐπιφάνιο τοῦ 1990 καὶ νὰ προεξοφλεῖτε ὅτι σήμερα θὰ ἔκανε τὸ ἴδιο; Μπορεῖτε νὰ μᾶς διαβεβαιώσετε ὅτι σήμερα ὁ π. Ἐπιφάνιος δὲν θὰ ἔφευγε τρέχοντας ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές; Ἐφ’ ὅσον δὲν μπορεῖτε (ἐκτὸς ἂν εἶστε καρδιογνώστης/παντογνώστης) πῶς τολμᾶτε νὰ ἀποπροσανατολίζετε τὸν κόσμο, πῶς τολμᾶτε νὰ ἐπικαλεῖσθε κάτι ποὺ δὲν μπορεῖτε νὰ ἀποδείξετε, μιλώντας παράλληλα χωρὶς νὰ συνειδητοποιεῖτε τί σημαίνει αὐτό γιὰ ἐσᾶς, γιὰ Παναίρεση καὶ μάστιγα;].

Θά ἀναφέρω ἕνα ὀξύτατο ἐκκλησιαστικό κανονικό πρόβλημα, τό ὁποῖο ἐπί 40 περίπου ἔτη ἐταλάνισε τήν Ἑλλαδικήν μας Ἐκκλησία καί τό ὁποῖο ἐκεῖνος ἀντιμετώπισε σοφῶς καί ἐμφρόνως ἐπί 15ετίαν. Πρόκειται διά τό σοβαρό ἐκκλησιαστικό ζήτημα τῆς ἄνευ δίκης καί καταδίκης, ἄνευ ἀκροάσεως καί ἀπολογίας ἐκπτώσεως καί ἀπομακρύνσεως ἐκ τῶν Μητροπολιτικῶν θρόνων αὐτῶν, ἐν καιρῷ δικτατορίας, 12 τιμίων καί ἀκατηγορήτων Μητροπολιτῶν, κατά τό β΄ ἥμισυ τοῦ 20^οῦ αἰῶνος.

Ὁ π. Ἐπιφάνιος ἀπό πρώτης στιγμῆς ἐπεσήμανε καί ἐστηλίτευσε τήν ἀντικανονικότητα τοῦ ἐγχειρήματος καί τήν ἀντικανονικήν ἐκλογήν, χειροτονίαν καί ἐνθρόνισιν τῶν ἀντικανονικῶς καταλαβόντων τούς θρόνους τῶν καταφώρως ἀδικηθέντων Μητροπολιτῶν αὐτῶν. Τούς ἐθεώρει, καί δικαίως, ὡς τούς κανονικούς Μητροπολίτας καί τούς ἀντικαταστάτας αὐτῶν ὡς μοιχεπιβάτας, κατά τούς Ἱερούς Κανόνας.

Οὐδέποτε καί οὐδένα ἐξ αὐτῶν τῶν ἀντικανονικῶν Μητροπολιτῶν προσεφώνησε μέ τόν ἀλλότριον εἰς αὐτούς τίτλον. Οὐδένα ἐδέχθη εἰς τό Ἱερόν Ἡσυχαστήριόν του, τῆς Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος, μέ τόν μή ἀνήκοντα εἰς αὐτόν τίτλον καί φυσικῶς οὐδέποτε ἐψάλη ἡ φήμη  μοιχεπιβάτου εἰς τήν Ἱ. Μονήν του. 

Τελειώνω μέ τό περιστατικόν ἑνός ἐκ τῶν 12 ἀντικανονικῶν Μητροπολιτῶν, ἱκανοῦ καί ταλαντούχου κατά τά ἄλλα Κληρικοῦ, ὁ ὁποῖος τόν ἐπισκέφθη εἰς τήν ἐν Ἀθήναις (Μακεδονίας 24) κατοικίαν του, ὀλίγας ἡμέρας πρό τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας του. 

Κατετρύχετο ὑπό τῆς δεινῆς ἀσθενείας του ὁ σεπτός Γέρων π. Ἐπιφάνιος καί ἐμπόνως ἐπανελάμβανε τόν ψαλμικόν στίχον: «Πτωχός καί ἀλγῶν εἰμί ἐγώ˙ ἡ σωτηρία σου ὁ Θεός ἀντιλάβοιτό μοι».

Οὕτως ὀδυνώμενος, εἶπε πρός τόν ἐπισκέπτην του: «Τιμῶ τήν Ἀρχιερωσύνην σου, ἀλλά δέν εἶσαι ὁ Μητροπολίτης (τάδε). Βιάσθηκες. Μέ ὁποιαδήποτε κατάστασι θά γινόσουν Ἐπίσκοπος. Ἄφησες τήν πόρτα καί μπῆκες ἀπό τήν καμινάδα.........». Ἔτσι περίπου τοῦ ὡμίλησε, ἀλλά τά ἰσχνά αὐτά λόγια ἦταν λόγια ἀγάπης καί συμπαθείας. Καί ἕνα ἔναυσμα ἀφυπνίσεως. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀρχιερεύς ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος βαθύτατα ηὐλαβεῖτο τόν π.Ἐπιφάνιον, συγκλονίσθηκε ἀπό αὐτά τά λόγια τοῦ Γέροντος.

Μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ Ἅγιος Γέροντας δέν παρεβίασε ποτέ τήν συνείδησί του σέ θέματα τηρήσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς κανονικῆς τάξεως, ἀλλά ἡ Θεία Χάρις τόν περιφρουροῦσε καί ἐτηροῦσε μέ βαθυτάτην εὐλάβειαν τόν Θεῖο Εὐαγγελικό Νόμο, τήν Δογματική καί Ἠθική Διδασκαλία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας καί γενικῶς τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Ποτέ, ὅμως, μά ποτέ δέν εἶχε ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν καί συμπροσευχήν μέ ἀκοινωνήτους καί αἱρετικούς. [σ.σ.: Ἀπορεῖ κανεὶς γιὰ τὸ ἄσχετο τῶν παραδειγμάτων. Ἀλλὰ ὅποιος δὲν ἔχει ἐπιχειρήματα, πρέπει κάτι νὰ πεῖ, γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴ συνείδησή του].

Ἄς ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τό φωτεινό παράδειγμά του καί ἄς τόν μιμηθοῦμε εἰς τάς χαλεπάς ἡμέρας μας. Ἀμήν.”                

Μετά τιμῆς καί εὐχῶν,

Πρωτ. π. Θεολόγος Παντελῆς

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ευχαριστούμε θερμά τον Σεβ. Κυθήρων Σεραφείμ για την αποστολή της επιστολής που παραθέσαμε στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση.

Είναι πολύ τιμητικό για το ιστολόγιό μας να δημοσιεύει επιστολές που στέλλει ο Ομολογητής Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ.

Ένας Ιεράρχης που λαμπρύνει το σώμα της εν Ελλάδι Ιεραρχίας και της Ορθοδοξίας εν γένει.

Σεμνός και ταπεινός, αδιάβλητος Ιεράρχης, με ακμαιότατο εκκλησιαστικό φρόνημα, δεν απουσιάζει ΠΟΤΕ από ΚΑΝΕΝΑ αγώνα της Εκκλησίας.

Κρατά στο ένα χέρι το Ευαγγέλιο και στο άλλο το Πηδάλιο και θεολογεί εναρμόνιο μέλος θεολογίας απολύτως συμβατό με την πίστη και την Παράδοση των Αγίων Πατέρων.

Ομολογητής αλλά πραύς, ευγενής και συνετός χωρίς πνεύμα δειλίας, ο Σεβασμιώτατος Κυθήρων καταθέτει τις θέσεις του θεσμικά με το εκκλησιαστικό ήθος και την ευγένεια ψυχής που τον διακρίνουν.

Στην αποκαλυπτική επιστολή που μας έστειλε διευκρινίζει και διαφωτίζει πολλά θέματα και αποδεικνύει ότι μαθήτευσε επιτυχώς παρά τους πόδας του σοφού και αγίου κληρικού και δεινού κανονολόγου Γέροντα Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου.

Ο π. Επιφάνιος κατόρθωσε να κρατήσει την αντιοικουμενιστική πορεία μακρυά από τον κίνδυνο δημιουργίας Σχίσματος, ενώ παράλληλα υπήρξε ατρόμητος Ομολογητής της πίστης μας.

Για δεκαετίες ηγείτο, από την προσφιλή του αφάνεια, του αντιοικουμενιστικού αγώνα και όλων των αγώνων της Εκκλησίας, με μετριοπάθεια και ακμαιότατο εκκλησιαστικό φρόνημα. Ενώ, όπως πολύ ορθά επισημάνθηκε από πολλούς, ο Γέροντας Επιφάνιος ήταν πίσω από την Αποτείχιση των τριών ηρωικών Μητροπολιτών (Φλωρίνης Αυγουστίνου, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιου και Παραμυθίας Παύλου) απέτρεψε παράλληλα, με την θεολογική του γραφίδα, την προσχώρηση στο Σχίσμα πολλών κληρικών, μοναχών και λαικών.

Η γενική παρουσία του Σεβ. Κυθήρων αποδεικνύει τον Μητροπολίτη της μικράς Μητροπόλεως ως ένα από τους πιο πιστούς μαθητές του Γέροντος Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου.

Λαμπρός Ιεράρχης!

 Πηγή