Η εξομολόγηση του νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής για τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη
Oι παλαιοί
Άγιοι άραγε συμφωνούν;
Oι παλαιοί
Άγιοι άραγε συμφωνούν;
vasilinos.wordpress.com
Το να προσκυνάς, να ασπάζεσαι την δεξιάν,
να λαμβάνεις την ευχή του αιρεσιάρχη Πάπα, να προωθείς την αίρεση του
οικουμενισμού και στη συνέχεια όλο αυτό το πνεύμα να επενδύεται με την
δήθεν επικρότηση και την επιβράβευση ενός σύγχρονου αγιοποιημένου
Γέροντα, απλώς με ξεπερνά!
Διερωτώμαι: Άραγε οι παλαιοί ανθενωτικοί
άγιοι (Αγ. Μάρκος ο Ευγενικός, Μέγας Φώτιος, Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός, αγ.
Γρηγόριος ο Παλαμάς, το πλήθος των Αγιορειτών οσιομαρτύρων μοναχών που
ομολόγησαν και μαρτύρησαν επί Πατριάρχου Βέκκου κ.α.), συμφωνούν εκεί
πάνω με όλα αυτά; (αν φυσικά και ο σύγχρονος άγιος Γέροντας συμφωνεί, επικροτεί και δεν χρησιμοποιείται για
αλλότριους –της ορθοδοξίας και ορθοπραξίας- σκοπούς και αλλότρια
συμφέροντα…
Κάτι μου φαίνεται ότι δεν πηγαίνει καθόλου καλά.
«Τη των οσίων πληθυί γνώμη μία, υπέρ πατρώων δογμάτων τεθνηκέναι» (Από το Συναξάρι των επί Βέκκου μαρτυρησάντων Αγιορειτών Πατέρων).
Πηγή
Ο Άγιος Ι.Τσαλίκης δεν έχει δείξει το παραμικρό νομίζω που να υπονοεί έστω ότι συμφωνεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοιμηθείς το 1991 με τοπικό επίσκοπο τον Χρυσόστομο Α΄ (Βέργη), δεν υπήρχε υποψία παπικής αναγνωρίσεως ως ..αγιότατου επισκόπου ή άλλη γνωστή οικουμενιστική ασχήμια. Το ότι παρουσιάστηκε ο Άγιος για την υπογραφή του Επισκόπου και για να του μεταδώσει αληθινη συγκίνηση, είναι πρόνοια του Υψίστου, ευκαιρία επαναφοράς στην τάξη της ορθής πίστης και φρένο στις ασχήμιες. Μακάρι να τις καταλάβει μέσα στην συγκίνηση του και να ξεφύγει από τον πλανερό του δρόμο.
https://www.youtube.com/watch?v=DhRh2lda0P0
Η αληθινή αγάπη στους αλλόδοξους και αλλόθρησκους άλλωστε περνάει από την Αλήθεια. Μέσα από την ευγένεια, τον σεβασμό και την συνύπαρξη πρέπει παράλληλα να γίνεται εμφανές και να προβάλλεται ως σημαντικό η αμετακίνητη διαφοροποίηση στην Πίστη και ο Κίνδυνος της απώλειας των συνανθρώπων. Όπως λέει και Ιεράρχης της Κύπρου και δίδαξε και ο θεολόγος κ.Σωτηρόπουλος για την κατ' εξαίρεση σωτηρία αλλοθρήσκων, είναι διαφορετικό και μη οικουμενιστικό θέμα το ποιους, φαινομενικά εκτός Εκκλησίας, θα σώσει ο Θεός. Εκείνος είναι ο Αρχηγός και Κριτής και αποφασίζει ποιους, γιατί και πως θα ενώσει, έστω και την ύστατη ώρα, με την διαχρονική Εκκλησία Του και με τους αμέτρητους τρόπους Του. Είναι όμως άλλο να διδάσκουμε τους αιρετικούς και αλλόθρησκους ότι οπωσδήποτε θα σωθούν στις αιρέσεις και θρησκείες τους και να μείνουν όπως έχουν. Δεν σώζει κανέναν καμιά αίρεση και θρησκεία όπου ο κανόνας είναι ο ευρύς δρόμος στην απώλεια.