Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση: «Ούπω γαρ ην Πνεύμα Άγιον, ότι Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη»

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019

«Ούπω γαρ ην Πνεύμα Άγιον, ότι Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη»

Εἶναι γνωστὴ ἡ θέση ποὺ ἀκόμα σὲ κάποιους ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους κηρύττεται ὅτι ὁ Πατὴρ ὁμιλεῖ (ἢ ἀπεκαλύφθη) στὴν Π. Διαθήκη, ὁ Υἱὸς στὴν Κ.Δ. καὶ μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ἐμφανίζεται στὴν Ἐκκλησία, ὅπου κυριαρχεῖ, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὑποσκελίζον, μάλιστα, κατὰ κάποιο τρόπο τὸν Υἱό, ἀπομονώνοντάς Τον στὸν οὐρανό! Ὅσοι διακινοῦν τέτοιες θέσεις, δὲν ἔχουν κατανοήσει ὅτι εὐνοοῦν τὴν κακόδοξη θεολογία τῶν Οἰκουμενιστῶν (ὅπως τοῦ βετεράνου αἱρετικοῦ μητρ. Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα), καὶ βέβαια τὴν καρκινωματώδη –ὡς πρὸς τὶς προϋποθέσεις της– κακοδοξία τῶν Δυτικῶν περὶ τοῦ filioque.

Ἀναλύοντας τὴ φράση «οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη» ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, βάζει τὰ πράγματα στὴ θέση τους. Παρουσιάζουμε μικρὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ δύο ἔργα του.

Ἐπεὶ οὖν οὐδέπω ἦν ὁ Χριστὸς σταυρωθείς, οὐδέπω ἦν καταλλαγὴ γενομένη· τῆς δὲ καταλλαγῆς μηδέπω γενομένης, εἰκότως οὐδὲ τὸ Πνεῦμα ἐπέμπετο, ὥστε καταλλαγῆς τεκμήριον τὸ Πνεῦμα ἀποσταλῆναι. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Χριστός φησι· Συμφέρει ὑμῖν, ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω· ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ἐκεῖνος οὐ μὴ ἔλθῃ· ἐὰν μὴ ἀπέλθω, καὶ καταλλάξω τὸν Πατέρα, φησίν, οὐ πέμπω ὑμῖν τὸν παράκλητον.

Εἴδετε διὰ πόσων ἀπεδείξαμεν ὑμῖν, ὅτι τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ σημεῖόν ἐστι τὸ μὴ εἶναι Πνεῦμα ἅγιον ἐν ἀνθρώποις;

(Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Εἰς τὴν Πεντηκοστήν, Ὁμιλία α΄).

«Ταῦτα δὲ ἔλεγε περὶ τοῦ Πνεύματος, φησίν, οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες. Οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ἅγιον. Πῶς οὖν οἱ προφῆται προεφήτευσαν, καὶ τὰ μυρία εἰργάσαντο θαύματα; Οἱ ἀπόστολοι μὲν γὰρ οὐ Πνεύματι ἐξέβαλον, ἀλλὰ τῇ παρ' αὐτοῦ ἐξουσίᾳ, ὡς αὐτός φησιν. Εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσι; Τοῦτο δὲ ἔλεγε, δηλῶν ὅτι οὐ πάντες Πνεύματι ἐξέβαλον πρὸ τοῦ σταυροῦ, ἀλλὰ τῇ παρ' αὐτοῦ ἐξουσίᾳ. Ὅτε γοῦν αὐτοὺς ἔμελλε πέμπειν, τότε ἔλεγε, Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· καὶ πάλιν, Ἦλθεν ἐπ' αὐτοὺς Πνεῦμα ἅγιον, καὶ τότε τὰ σημεῖα ἐποίουν.

βʹ. Ὅτε δὲ ἔπεμπεν αὐτούς, οὐκ εἶπεν, Ἔδωκεν αὐτοῖς Πνεῦμα ἅγιον· ἀλλ' Ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν, λέγων· Λεπροὺς καθαρίζετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε, νεκροὺς ἐγείρετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε. Ἐπὶ δὲ τῶν προφητῶν παρὰ πάντων ὡμολόγηται, ὅτι Πνεύματος ἁγίου δόσις ἦν, ἀλλ' ἦν αὕτη ἡ χάρις συσταλεῖσα καὶ ἀποστᾶσα, καὶ ἀπὸ τῆς γῆς ἀπολιποῦσα ἀπὸ τῆς ἡμέρας ἐκείνης, ἀφ' ἧς ἐῤῥήθη, Ἀφίεται ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. Καὶ πρὸ ἐκείνης δὲ ἀρχὴν ἐλάμβανεν αὕτη ἡ σπάνις. Οὐκ ἔτι γὰρ προφήτης παρ' αὐτοῖς ἦν, οὐδὲ ἐπώπτευεν αὐτῶν τὰ ἅγια ἡ χάρις. Ἐπεὶ οὖν ἀνέσταλτο μὲν τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ἔμελλε δὲ λοιπὸν ἐκχεῖσθαι δαψιλῶς· ταύτης δὲ τῆς διανομῆς ἀρχὴ μετὰ τὸν σταυρὸν ἐγίνετο, οὐ μόνον δαψιλείας, ἀλλὰ καὶ μειζόνων χαρισμάτων (καὶ γὰρ θαυμαστοτέρα ἦν ἡ δωρεά, ὡς ὅταν λέγῃ·

Οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε· καὶ πάλιν, Οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας, ἀλλ' ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας. Καὶ γὰρ οἱ παλαιοὶ καὶ αὐτοὶ μὲν πνεῦμα εἶχον, ἄλλοις δὲ οὐ παρεῖχον· οἱ δὲ ἀπόστολοι μυριάδας ἐνέπλησαν· ἐπειδὴ οὖν ταύτην ἔμελλον λαμβάνειν τὴν χάριν, οὔπω δὲ ἦν δοθεῖσα, διὰ τοῦτό φησιν· Οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ἅγιον. Ἐπεὶ οὖν περὶ ταύτης λέγων τῆς χάριτος ὁ εὐαγγελιστὴς ἔλεγεν· Οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα ἅγιον, τουτέστι, δοθέν, ἐπεὶ Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη, δόξαν καλῶν τὸν σταυρόν. Ἐπειδὴ γὰρ ἐχθροὶ ἦμεν καὶ ἡμαρτηκότες καὶ ὑστερούμενοι τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ, καὶ θεοστυγεῖς· ἡ δὲ χάρις καταλλαγῆς ἦν ἀπόδειξις· δῶρον δὲ οὐ τοῖς ἐχθροῖς, οὐδὲ τοῖς μισουμένοις, ἀλλὰ τοῖς φίλοις δίδοται, καὶ τοῖς εὐηρεστηκόσιν· ἔδει πρότερον προσενεχθῆναι τὴν ὑπὲρ ἡμῶν θυσίαν, καὶ τὴν ἔχθραν ἐν τῇ σαρκὶ καταλυθῆναι, καὶ γενέσθαι τοῦ Θεοῦ φίλους, καὶ τότε λαβεῖν τὴν δωρεάν. Εἰ γὰρ ἐπὶ τῆς ἐπαγγελίας τοῦτο γέγονε τῆς πρὸς Ἀβραάμ, πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ τῆς χάριτος. Καὶ τοῦτο δηλῶν ὁ Παῦλος ἔλεγεν· Εἰ γὰρ ἐκ νόμου κληρονόμοι, κεκένωται ἡ πίστις· ὁ γὰρ νόμος ὀργὴν κατεργάζεται. Ὃ δὲ λέγει, τοιοῦτόν ἐστιν· Ἐπηγγείλατο ὁ Θεὸς τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ δώσειν τὴν γῆν· ἀλλ' ἀνάξιοι ἦσαν τῆς ἐπαγγελίας οἱ ἔκγονοι, καὶ ἐξ οἰκείων οὐκ ἠδύναντο εὐαρεστῆσαι πόνων. Διὰ τοῦτο εἰσῆλθεν ἡ πίστις, πρᾶγμα εὔκολον, ἵνα τὴν χάριν ἐπισπάσηται, καὶ μὴ διαπέσωσιν αἱ ἐπαγγελίαι. Καὶ λέγει· Διὰ τοῦτο ἐκ πίστεως, ἵνα κατὰ χάριν, εἰς τὸ εἶναι βεβαίαν τὴν ἐπαγγελίαν. Διὰ τοῦτο Κατὰ χάριν, ἐπειδὴ ἐξ ἱδρώτων οὐκ ἴσχυσαν.

(Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ὑπόμνημα Εἰς τὸν ἅγιον Ἰωάννην τὸν Ἀπόστολον καὶ Εὐαγγελιστήν, Ὁμιλία ΝΑʹ).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

_________________

Αφιερώνεται στους αδελφούς που εξήλθαν της Βαβυλώνας του οικουμενισμού και της νέας εποχής και εις εκείνους που με αγνή προαίρεση διστάζουν να εξέλθουν, φοβούμενοι είτε τα σχίσματα είτε τις απειλές των επισκόπων και πνευματικών ταγών. (Πατήστε στην εικόνα του βιβλίου για να το κατεβάσετε)

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ Π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ

Ἡ Ἀντιμετώπισις τῆς Αἱρέσεως

τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

κατά τόν Ὅσιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη

Ἡ αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ξεκίνησε πρίν ἐνενήντα περίπου χρόνια. Σέ ὅλο αὐτό τό διάστημα παραδόξως ἀντί νά κατασταλῆ καί καταδικαστῆ, συνεχῶς ἐξαπλοῦται, σέ σημεῖο πού νά ἔχει ἀλλοιώση τό φρόνημα καί αὐτῶν τῶν συνειδητῶν Ὀρθοδόξων. Ἡ ἐξάπλωσις καί μή καταδίκη τῆς αἱρέσεως τῶν καιρῶν μας ἀποτελεῖ πρωτάκουστο καί πρωτοφανές γεγονός εἰς τήν διαχρονική ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Κάποιες προσπάθειες πού κατά καιρούς ἔγιναν διά τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τήν αἵρεσι, ὁδήγησαν σέ ἄλλες ἐκκλησιολογικές ἐκτροπές καί πλάνες, εἰς τρόπον ὥστε καί οἱ θέλοντες σήμερα νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό αὐτή νά προβληματίζωνται ὄχι διά τό ἀπό ποῦ νά φύγουν, ἀλλά διά τό ποῦ νά πᾶνε.

Ποία ἡ ἐπίπτωσις τῆς αἱρέσεως διά τήν Ἐκκλησία.

Ποία ἡ εὐθύνη ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων κληρικῶν καί λαϊκῶν.

Πῶς δέν θά λοξοδρομήσουμε οὔτε πρός τά ἀριστερά (συμμετοχή στήν αἵρεσι), οὔτε πρός τά δεξιά δημιουργία παρατάξεων καί σχισμάτων).

Ποιές τέλος οἱ συνέπειες τῆς ὁμολογίας εἰς τήν ἐποχή μας.

Ὅλα αὐτά ἐξετάζονται μέ βάση τήν διδασκαλία καί τήν ζωή τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»

23^ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 11-ΛΑΡΙΣΑ

ΤΗΛ καί FAX 2410284449

e-mail vorthodoxia@yahoo.gr

Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

ΒΙΟΣ - ΣΥΝΤΟΜΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

ΚΑΙ

ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Ἡ Πολυβάσανη ζωή τοῦ μεγάλου ὁσίου τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας μεταφρασμένη ἀπό τό ἀρχαῖο κείμενο.

Ἡ ἡγετική μορφή τοῦ Στουδίτου ὁσίου, στήν ἐποχή του καί ἡ ἐπίδρασίς του στά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ὁμολογία ἔργῳ καί λόγῳ, ἡ ὑπεράσπισις τῶν πατρώων παραδόσεων καί τό ἀνυποχώρητον περί τήν πίστιν.

Μία σύντομη διδασκαλία γιά τά σοβαρώτερα θέματα τῆς πίστεώς μας.

Ἡ ἀντιπαράθεσις ὅλων αὐτῶν τῶν στοιχείων στήν σημερινή κατάστασι τῆς ἐκκλησίας, πού δείχνουν καθαρά τήν ἐκ διαμέτρου ἀντίθετο γραμμή τῶν σημερινῶν ποιμένων τῆς ἐκκλησίας ἀπό τήν ζωή καί διδασκαλία τῶν ἁγίων μας.

Τέλος ἡ εἰκόνα τῶν σημερινῶν Οἰκουμενιστῶν ποιμένων τῆς ἐκκλησίας μέ τά ἴδια τά λόγια καί τά ἔργα τους, ἡ ὁποία δείχνει ἀνάγλυφα τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τούς ἁγίους καί τήν Ὀρθόδοξο παράδοσι καί τήν ταύτισί τους μέ τίς αἱρέσεις καί τούς αἱρετικούς.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΙΣ

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»

23^ηςΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 11-ΛΑΡΙΣΑ

ΤΗΛ καί FAX 2410284449

e-mail vorthodoxia@yahoo.gr

Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Σημάτη Παναγιώτη, θεολόγου

Ἡ στάση τῆς Ἐκκλησίας μας ἔναντι τῶν αἱρέσεων συνοψίζεται καί στηρίζεται στήν Ἐντολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην καί δευτέραν νουθεσία παραιτοῦ». Αὐτήν διαστρέφει καί καταργεῖ ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος.
Στό βιβλίο ἀποδεικνύεται πώς Ἁγ. Γραφή καί Πατέρες, σέ μιά θαυμαστή ἑνότητα πίστεως καί πνεύματος ἀκολουθοῦν τήν Ἐντολή τοῦ ἀπ. Παύλου γιά τήν στάση μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν.
Αὐτή τή στάση περιφρονεῖ ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος καί οἱ ὀπαδοί του, διαλεγόμενος καί συμπροσευχόμενος μέ αἱρετικούς καί ἑτερόθρησκους.