Γράφει στο ημερολόγιό του ότι 15 ετών παραπονέθηκε στον πατέρα του ιερέα γιατί έχει το όνομα Βιργίλιος, χωρίς να υπάρχει προστάτης Άγιός του.
Ο πατέρας του εξήγησε ότι ο Βιργίλιος ήταν σπουδαίος ποιητής
και εάν ήθελε μπορούσε να γίνει ο ίδιος Άγιος ώστε οι επόμενες γενιές
να έχουν Άγιο Βιργίλιο.
Εκείνος με χαρά πάει στο δωμάτιο του, έχοντας στόχο ζωής την Αγιότητα.
Το βράδυ όμως δε μπορεί να κοιμηθεί από την αγωνία να μάθει πώς γίνεται κάποιος Άγιος.
Ξυπνά τον πατέρα του και τον ρωτά.
Εκείνος μάλλον βιαστικά του απαντά:
"Να αγαπάς τους εχθρούς σου".
Φεύγει πάλι για το κρεβάτι του αλλά μετά από λίγο τον επισκέπτεται
ο πατέρας του γιατί ακούει αναφιλητά.
Τι έχεις παιδί μου;
Πατέρα δεν έχω εχθρό... άρα δεν μπορώ να γίνω Άγιος...
Και ο πατέρας απαντά:
Είσαι ακόμα μικρός... κάποιος εχθρός θα εμφανιστεί στην ζωή σου...
Δὲν περνάει πολὺς καιρὸς καί μπροστά στά μάτια του δολοφονοῦν τον πατέρα του, ἐνῶ αὐτός εἶναι μικρό παιδί!
Πέρασαν τά χρόνια. Τα φέρνει έτσι όντως η ζωή και στα 60 του χρόνια ανακαλύπτει
ποιός είναι ο δολοφόνος του πατέρα του.
Και τότε το θυμήθηκε τή σκηνή τῆς δολοφονίας καί πάλευε μέσα του, τήν δύσκολη πάλη νά συχωρέσει!
Να η ευκαιρία..
Να τον συγχωρέσει για να βαδίσει τα πρώτα σκαλιά της αγιότητας.
Εάν όλα τα παραπάνω μοιάζουν ως παραμύθι, δεν είναι.
Μάλλον σαν παραμύθι μοιάζει η δική μας προοπτική να βρούμε τη δύναμη
να συγχωρούμε φίλους και εχθρούς...
(Π. Ιωάννης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.