Η Πόλις Εάλω- Εκκωφαντική σιωπή της Επισήμου Εκκλησίας

Η Επίσημη εγκαθίδρυση ουδετερόθρησκου και οδουτεροεθνούς Κράτους, υπό των, Ορθοδοξοφικών και εθνοφοβικών προβατόσχημων λυκοποιμένων

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος

Τα προηγούμενα άρθρα μου, ήχησαν εις επήκοον όλων, ως προφητικά, κατόπιν της οψιγενούς και επισυμβάσας δυσμενούς εξελίξεως, υπό του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και δη επί κυβερνήσεως, πλέον της πολύφερνης Νέας Δημοκρατίας, η οποία ενστερνίστηκε ευθαρσώς και γηθοσύνως, την  πρόταση της Ανεξάρτητης Αρχής Προσωπικών δεδομένων, περί της καθολικής απαλοιφής του θρησκεύματος και της Ιθαγενείας από τα σχολικά πιστοποιητικά, διπλώματα και εν γένει έγγραφα και βεβαιώσεις.

Η απόφαση, αυτή, συνιστά μία βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του έθνους μας, ισχυρός κόλαφος προς την Συνταγματική νομιμότητα ενώ εις τον αντίποδα συνιστά εγκατάσταση ανοικτής πλέον θύρας, και ουχί απλώς κερκόπορτας προς την επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση, του πολυπολιτισμού και της εγκαθίδρυσης της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Πλέον, η κυβέρνηση στεντορείως και ουχί απλώς ακροποδητί συμβάλλει εις τον να παρατηρήσουμε ότι όχι μόνον η πόλις αλίσκεται βαθμηδόν, αλλά η Πόλις Εάλω.

Καθίσταται ιταμή πρόκληση, το Υπουργείο να συντάσσεται, στερούμενο νομικής επιχειρηματολογίας με μία απλή γνωμοδότηση μη νομικώς δεσμευτικού χαρακτήρα την ίδια ώρα την οποία αρνείται κατηγορηματικά να συμμορφωθεί ως όφειλε με τις έκπαγλες αποφάσεις της Ολομελείας του Σ.τ.Ε (ΣτΕ  Ολ 660/2018 και ΣτΕ Ολ 926/2018), αναφορικώς με τα ακυρωθέντα σχολικά βιβλία των θρησκευτικών, δια τα οποία, κωφεύει και εθελοτυφλεί, καίτοι έχει την υποχρέωση δυνάμει της παραγράφου 5 του άρθρου 95 του Συντάγματος.

Είναι λοιπόν πρόδηλο ότι το περιεχόμενο της διατάξεως αυτής αναφέρει ρητώς :

« Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται με τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως Νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για την διασφάλιση της συμμόρφωσης της διοικήσεως»

Εν ολίγοις λοιπόν, αντί να συμμορφωθεί με τις δικαστικές αποφάσεις οι οποίες καθίστανται απολύτως δεσμευτικές δια την διοίκηση και είναι εξαναγκαστικού χαρακτήρα, άμεσα εκτελεστές, τουναντίον ευθυγραμμίζεται, μετά φανών και λαμπάδων, παράνομα με την « γραμμή» του προκατόχου της, Υπουργού Παιδείας, επί Σύριζα, του κ. Φίλη και εν συνεχεία κ. Γαβρόγλου, ενώ την ίδια στιγμή, σπεύδει, άνευ ετέρου τινός, να ενστερνιστεί μία απλή μη δεσμευτική νομικά γνωμοδότηση, η οποία δεν θεσπίζει κανόνα δικαίου, από της Ανεξάρτητης Αρχής προσωπικών δεδομένων.

Η νομική τοιαύτη αστοχία, η παράνομη αυτή στάση της κυβερνήσεως καθίσταται πρόδηλη και πέμπει πολιτικής φύσεως μηνύματα, σαφώς αρνητικά δια το μέλλον του τόπου μας, διότι οι αναθεωρητές και οι διαπρύσιοι θιασώτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων, πλήττουν αταλάντευτα και βαθμηδόν τον πυρήνα της εθνικής μας συνειδήσεως τα θεμελιώδη και ουσιώδη συστατικά στοιχεία της ταυτότητάς μας, μολονότι η Συνταγματική έννομη Τάξη τα προστατεύει.

Ζούμε πρωτοφανείς επιθέσεις και οι φωνές αντιδράσεων καθίστανται «θεσμικώς»  μεμονωμένες, υπό την έννοια ότι η Εκκλησία, ως επίσημος φορέας στρουθοκαμηλίζει, τηρώντας αιδήμονα σιωπή αντί να κλυδωνίσει την βάση του κλήρου αλλά και του ποιμνίου, απευθυνόμενη συντεταγμένα, εις τους γρηγορούντες πολίτες της κοινωνίας ίνα αφυπνισθούν και να δράσουν οργανωμένα.

Ως εκ τούτου λοιπόν, η δρομολόγηση αυτών των εξελίξεων, υπό το πρόσχημα και τον εύγλωττο νομικό μανδύα, δημιουργεί  την απατηλή πεποίθηση, στον λαό, ότι οι σημαίνουσες δήθεν προσωπικότητες, έλαβαν μία απόφαση με νομικό στοχασμό προς προάσπιση των προσωπικών δεδομένων, μην αναλογιζόμενοι, ότι τούτο συνιστά μόνον το επιφαινόμενο, διότι κατ’  ουσία υποκρύπτεται, ο μαινόμενος πόλεμος κατά της Ορθοδοξίας και εν γένει των δομικών στοιχείων της εθνικής μας ιδιοπροσωπίας.

Σας υπενθυμίζω, από τούτο εδώ το βήμα, παρέθετα τις επονείδιστες τροποποιήσεις του νέου ποινικού κώδικα, περί της αποποινικοποιήσεως της κακόβουλης βλασφημίας του θεού, της καθύβρισης θρησκεύματος και της περιυβρίσεως των νεκρών, με ποικιλότροπες και παντοδαπές κοινωνικό- πολιτικές προεκτάσεις, καθώς βαίνουμε αφεύκτως, εκόντες- άκοντες, ως έθνος- κράτος, σε κινούμενη άμμο, ένεκεν του κεκαλυμμένου εποικισμό, ο οποίος συντελείται, επί καθημερινής βάσεως, ένεκεν της ανέλεγκτης, αναρίθμητης και αθρόας προσελεύσεως των μεταναστών, με ό,τι επαχθείς γεωστρατηγικές συνέπειες, τούτο συμβαίνει.

Άρα η αλληλουχία των συμβάντων, είναι δεδομένη, ποινικός κώδιξ, ανεξάρτητη αρχή δεδομένων, μη εφαρμογή αποφάσεων, κατασυκοφάντηση προς την Ορθόδοξη παράδοση, υποστήριξη του Ισλάμ και όλων των άλλων θρησκειών.

Όλα αυτά τεκταίνονται, ενώ εμείς καθεύδουμε τον νήδυμο ύπνο, χάσκοντες και προσδοκώντες, από την παρούσα κυβέρνηση της αποκατάσταση του εθνικού μας κύρους, τον σεβασμό προς την ιερά μνήμη των προγόνων μας, και την περιποίηση τιμών προς την Ορθόδοξη παράδοσή μας, αντί αυτών, βιώνουμε την  καταφρόνηση και την απαξία.

Το ίδιο το Σύνταγμά μας, το οποίο συνιστά τον καταστατικό χάρτη της πατρίδας μας και είμεθα εξ αυτού υποχρεωμένοι, να το τηρούμε απαρεγκλίτως, ήτοι στην παράγραφο 2 του άρθρου 120, αναφέρει ρητώς περί της υποχρεώσεως να είμεθα αφοσιωμένοι εις την Πατρίδα και την Δημοκρατία και ωσαύτως να ομνύουμε πίστη εις προς το Σύνταγμα και τους Νόμους οι οποίο συμφωνούν, με αυτό.

Με  κράτιστο λοιπόν γνώμονα, την προμετωπίδα του Συντάγματός μας, η οποία αναφέρει « Εις το Όνομα της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος», όπερ και τούτο σημαίνει ότι ανέκαθεν το Σύνταγμα της Πατρίδας μας ήτο ακραιφνώς Χριστιανικό, υποδηλώνοντας τα θέμεθλα του πολιτισμού μας, τις διαχρονικές αργόσυρτες συνιστώσες του, οι οποίες έχουν ποτίσει γενεές, με τον νάμα της ζώσης ορθοδόξου Παραδόσεως, έθνος και Εκκλησία, εν μία κεραία, βαίνουν συναλλήλως και αλληλοπεριχωρούνται  συγκροτώντας ένα αρμονικό αμάλγαμα το οποίο αναδεικνύει την ταυτότητα μας ως λαό εις την πορεία του έθνους  μας.

Κατά συνέπεια λοιπόν, στρέφουμε τα βέλη εξ οικείων, αν δεν καταφάσκουμε την Ορθοδοξία, τόσο θεσμικά, όσο και πολιτισμικά, δια της πνευματικής διαστάσεως της, ωσεί κιβωτός του γένους, η οποία διαφύλαξε τον ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, την γλώσσα, κατά την Τουρκοκρατία.

Η ορθοδοξία καθίσταται σμιλεμένη εις την ταυτότητά, τόσο ουσιαστικά όσο και συμβολικά αλλά και εν κατακλείδι και αμιγώς νομικά.

Ο Χριστιανικός Χαρακτήρας του Συντάγματος αναδύεται επίσης από τις διατάξεις των άρθρων 13, άρθρο 14 παρ. 3, άρθρο 16 παρ. 2,

Ειδικότερον η διάταξη του άρθρου 16 παρ. 2 του Συντάγματος αναφέρει περί της σκοπού της Παιδείας, ο οποίος συνίσταται, μεταξύ άλλων εις την καλλιέργεια της θρησκευτικής συνειδήσεως, η οποία κατά πλειοψηφία, καθότι είναι ιστορικώς άρρηκτα συνδεδεμένη με τους αγώνες του έθνους, είναι Χριστιανική Ορθόδοξη, εξ αυτού του λόγου εις το άρθρο 3 του Συντάγματος γίνεται ρητή μνεία περί επικρατούσης θρησκείας, ως θεμέλιο δια το Γένος μας,

Ωσαύτως, εις το ίδιο πνεύμα εντάσσονται και λοιπές διατάξεις, των άρθρων 30 παράγραφος 3 και 33 παράγραφος 2, οι οποίες προβλέπουν την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και τον τύπο αυτής.

Είναι δε ιδιαιτέρως σημαντικό ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ορκίζεται εις το όνομα της Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, όπως ρητώς αναγράφεται εις το προοίμιο του Συντάγματός μας, το αυτό πράττουν αντιστοίχως και οι βουλευτές σύμφωνα με το άρθρο 59 παρ. 1, απτό και αδιάσειστο γεγονός, το οποίο επιρρωνεύει έτι περαιτέρω τον Χριστιανικό χαρακτήρα του Συντάγματος.

Η διχοστασία, και η λυσσώδη επίθεση, παντοιοτρόπως με την μετέλευση υποχθονίων και υποδορίων μέσων, κατά της Ορθοδοξίας, υποκρύπτει τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας, την υποτίμηση της Ορθοδοξίας υπό το πρόσχημα του ουδετερόθρησκου Κράτους, το αυτό και με το έθνος, άρα Εκκλησία και έθνος υπό διωγμόν, υπό το πρόσχημα των ατομικών δικαιωμάτων και δήθεν τώρα των προσωπικών δεδομένων. Τα εργαλεία επιβολής των αποδομητικών εθνομηδενιστικών των σχεδίων είναι πάμπολλα και νομιμοφανή.

Υπό την ρητορική του ουδέτερου θρησκευτικά Κράτους, διατί άραγε αγκαλιάζουν οι «δικαιωματιστές»  μόνον τους Μουσουλμάνους, δια ποιο λόγο σέβονται τις συνήθειες και τις εορτές των Μουσουλμάνων και χαρακτηρίζουν τους Ορθοδόξους ως σκοταδιστές,  ασφαλώς και αναφανδόν δύο μέτρα και δύο σταθμά, τι τεκταίνεται άραγε παρασκηνιακά;

Ο εποικισμός της Πατρίδας μας, ενόψει της Παγκοσμιοποιήσεως, επιχειρεί να καταλύσει οιοδήποτε φραγμό αντίστασης και αφύπνισης της βοσκηματώδους μάζης, η οποία έχει εθιστεί εις την ανοχή των πάντων, βιώνοντας έναν ανίατο και επάρατο κοινωνικό μιθριδατισμό.

Μία κοινωνία, η οποία παρακολουθεί παθητικά, διανοητικά ευνουχισμένη, με απονεκρωμένα αντανακλαστικά το νομικοπολιτικό γίγνεσθαι αναμηρυκάζοντας χρεοκοπημένα συνθήματα περί Μαρξισμού και άλλα τέτοιας φύσεως βδελυρά φληναφήματα, σημαίνει ότι είμεθα, αμβλύωπες, προσκολλημένοι μυωπικά, προς τον εθνικό θάνατό μας.

Η λύσις, μελέτη, προσευχή και αντίσταση ! 

Πηγή