Ενημέρωση για τον Οικουμενιστή "άγιο" Χρυσόστομο Σμύρνης (γ΄ μέρος)

               Ἀπόσπασμα ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ γιὰ τὸν Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης καὶ ἀπὸ τὸ κεφάλαιο:

Ἡ πίστις τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης καὶ τὰ αἱρετικά του φρονήματα

 (Σελ. 232-233)

Ο Σμύρνης συμπεριλαμβάνεται στο
βιβλίο με τους επιφανείς Μασώνους

   Σ' αὐτήν τήν ἑνότητα συνοψίζουμε τά στοιχεῖα τά ὁποῖα καταθέσαμε καί ἔχουν σχέσι μέ τήν πίστι τοῦ Χρυσοστόμου Καλαφάτη:

          1. Στά πρώτα χρόνια τῆς ἐκκλησιαστικῆς του σταδιοδρομίας ἡ πίστις του ἦτο ὀρθόδοξος καί ἔκανε ἀγῶνες ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, συνέγραψε δέ ὡς ἀρχιδιάκονος τό δίτομο ἔργο «Περί Ἐκκλησίας» καί τήν πραγματεία

«Περί τοῦ οἴκου καί τοῦ τάφου τῆς Παναγίας ἐν Ἐφέσῳ», τά ὁποῖα εἶναι ὀρθόδοξα καί ἄψογα ἀπό θεολογικῆς πλευρᾶς κατά κοινήν ὁμολογία.

2. Ἀμέσως μόλις ἔγινε ἱερεύς καί πρωτοσύγκελλος ἄλλαξε στάσι στά θέματα τῆς Πίστεως καί στίς σχέσεις μέ τούς αἱρετικούς, γίνεται ἐνδοτικός καί κῆρυξ τῆς ἑνώσεως τῶν «ἐκκλησιῶν» μέ μόνο κριτήριο τήν «ἀγάπη».

3. Ἐπίστευε ἀπροκάλυπτα στήν προτεσταντική «θεωρία τῶν κλάδων» καί ἀναιροῦσε ἔτσι τήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς τῆς μόνης καί Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

4. Ἐπίστευε ὅτι οἱ ἀγγλικανοί, οἱ προτεστάντες καί οἱ ἐπισκοπιανοί τῆς Ἀμερικῆς ἔχουν ἔγκυρα μυστήρια καί εἶναι καθ’ ὅλα ὀρθόδοξοι.

5. Συμπροσηύχετο μέ τούς αἱρετικούς καί ἐκφωνοῦσε λόγους στίς τελετές των.

6. Ἦταν ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος ἀπό Ὀρθοδόξου πλευρᾶς, ὁ ὁποῖος, μετά τήν Ἅλωσι προσῆλθε στόν Πάπα, δουλικῷ τῷ τρόπῳ, ἐκλιπαρώντας γιά βοήθεια καί ἀναγνωρίζοντάς τον ὡς τήν ὑπάτην ἐκκλησιαστική ἀρχή!

7. Ἔθετε μέσα του σέ πρώτη θέσι τήν πίστι καί τήν λατρεία στήν πατρίδα καί σέ δεύτερη θέσι τήν Πίστι στόν Χριστό. Εἶχε ὑποτάξει τήν ἀρχιερωσύνη του στήν πατρίδα, σύμφωνα μέ τά ἴδια του τά λόγια, καί ἐνεργοῦσε ἀναλόγως.

8. Εἶχε ἕναν ξέφρενο πατριωτισμό, ὁ ὁποῖος τόν ὡδηγοῦσε νά συμβιβάζεται στά θέματα τῆς Πίστεως καί νά προδίδη τήν πίστι του προκειμένου νά βοηθήση τήν πατρίδα.

9. Εἶχε ὡς πρότυπο τόν δυτικό χριστιανισμό καί ἐπιθυμοῦσε σφόδρα ἡ Ἐκκλησία νά ἐκσυγχρονισθῆ σύμφωνα μέ τίς ἀπαιτήσεις καί θεωρίες τῆς ἐπιστήμης.

10. Ἀπεχθάνετο τόν Μοναχισμό καί ἐδίδασκε τήν προσήλωσι στό κάλλος τοῦ σώματος, τό ὁποῖον δίδουν οἱ αἰσθήσεις.

11. Εἶχε κοσμικές ἀντι λήψεις καί χρησιμοποιοῦσε ἐκφράσεις εἰδωλολατρικές καί λέξεις ὑβριστικές.

12. Γενικῶς ὑπῆρχε στόν Χρυσόστομο μία σύγχυσις στήν Πίστι καί σαφής ἀπόκλισις καί διαστροφή ὡς πρός τήν Ὀρθόδοξο Πίστι καί Παράδοσι καί τό μόνο στό ὁποῖο ἦτο ξεκάθαρος καί ἀπόλυτος ἦτο ἡ πίστις καί ἡ ἀφοσίωσίς του στήν πατρίδα.

13. Τό ὅραμά του ἦταν ἡ ἕνωσι ὅλων τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν καί ἐξίσωνε τόν Χριστό, ὡς διδάσκαλο, μέ τόν Μωάμεθ ἤ τόν Βούδδα.

Σύμφωνα μέ ὅλα τά ἀνωτέρω ἐάν κάποιος ἔπρεπε νά τόν «ἁγιοποιήση» θά ἔπρεπε νά τό κάνη ἡ πατρίδα, διά τήν ὁποίαν ὄντως ὑπέστη τά πάντα καί ἐθυσιάσθη, καί ὄχι ἡ Ἐκκλησία, στήν ὁποίαν ἔκανε μᾶλλον κακό μέ τά αἱρετικά του φρονήματα παρά καλό, δηλαδή θά ἔπρεπε νά τόν «ἁγιοποιήση» ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων καί ὄχι ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐάν φυσικά αὐτή ἐπιθυμεῖ νά λέγεται καί νά εἶναι Ὀρθόδοξος.

              Α΄ μέρος: Ἐδῶ.

              Β΄ μέρος: Ἐδῶ.