Ενημέρωση για τον Οικουμενιστή "άγιο" Χρυσόστομο Σμύρνης (β΄μέρος)

               Ἀπόσπασμα ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ γιὰ τὸν Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομο Σμύρνης καὶ ἀπὸ τὸ κεφάλαιο:

Σύντομος Βιογραφία τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου Σμύρνης

           1. Ἡ ἐθνικὴ καὶ πατριωτικὴ δρᾶσις τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης.

2. Τὸ τέλος τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης

(Σελ. 43, 118-120)

Ο Σμύρνης συμπεριλαμβάνεται στο
βιβλίο με τους επιφανείς Μασώνους

  Κλείνοντας τήν ἑνότητα αὐτή, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στήν βιογραφία τοῦ Χρυσοστόμου Καλαφάτη, μητροπολίτου Σμύρνης, κάνουμε μία σύντομη ἀπαρίθμησι τῶν στοιχείων, τά ὁποῖα προκύπτουν ἀπό τούς βιογράφους του.

1. Ὁ Χρυσόστομος εἶχε ἀνεπτυγμένα τά πατριωτικά του αἰσθήματα σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε νά μήν βλέπη τίποτε ἄλλο πέρα ἀπό αὐτά.

2. Εἶχε τελείως ὑποτονικά καί ἀνύπαρκτα τά πνευματικά του ἐνδιαφέροντα.

3. Κατηύθυνε τόν ἀγῶνα διά τήν ἀπελευθέρωσι τῆς Μακεδονίας καί τόν ἀγώνα τῆς Μικρασιατικῆς Ἀμύνης.

4. Ἡ Ἑλληνική Κυβέρνησις συνηργάζετο μαζί του ζητώντας του ὑπομνήματα διά διάφορα ἐθνικά θέματα.

5. Οἱ Τοῦρκοι, οἱ Βούλγαροι, οἱ Σέρβοι τόν ἐμισοῦσαν θανάσιμα διά τήν πατριωτική του δρᾶσι.

6. Ἐκλιπαροῦσε μέχρι τέλους ὅλους τούς αἱρετικούς τῆς Δύσεως, παπικούς καί προτεστάντες προκειμένου νά βοηθήσουν στόν ἀγῶνα, θυσιάζοντας ἔτσι τήν Ὀρθοδοξία στόν βωμό τῆς πατρίδος.

7. Εἶχε ὑποτάξει τήν ἀρχιερωσύνη του στήν ἰδέα καί στόν σκοπό τῆς πατρίδος.

8. Οἱ Τοῦρκοι τόν ἐμισοῦσαν καί τόν ἐφόνευσαν ἀποκλειστικά καί μόνον διά τήν πατριωτική του δρᾶσι.

9. Ὅταν τόν συνέλαβαν οἱ Τοῦρκοι δέν τοῦ ἐζήτησαν νά ἀρνηθῆ τήν πίστι του, ὅπως συνέβαινε μέ ὅλους τούς Νεομάρτυρες Ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι ἐθανατώθησαν ἀπό τούς Τούρκους.

10. Δέν ἔκανε καμμία ἐνέργεια διά νά μεταφερθῆ καί σωθῆ στήν Ἑλλάδα ὁ λαός τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί εἰδικά ὁ ἄμαχος πληθυσμός . ἀπεναντίας ἐπολέμησε κάθε τέτοια προσπάθεια, εἰς τρόπον ὥστε νά γίνη ἔμμεσα ὑπαίτιος καί συνένοχος τῆς φοβερᾶς αὐτῆς σφαγῆς. Δηλαδή συνήργησε, ὥστε οἱ Τοῦρκοι νά εὕρουν ἄφθονο ἀνθρώπινο ὑλικό εἰσβάλλοντας στήν Σμύρνη, γιά νά ἱκανοποιήσουν τά πάσης φύσεως βάρβαρα ἔνστικτά τους.

11. Ἤλπιζε μέχρι καί τήν τελευταία στιγμή ὅτι κάτι θά ἐγένετο καί δέν θά ἔπεφτε ἡ Σμύρνη στούς Τούρκους.

12. Τό μαρτύριό του ἦτο καταναγκαστικό καί ὄχι ἑκούσιο, ὅπως συνέβαινε σέ ὅλους τούς Μάρτυρας καί Νεομάρτυρας, καί ἐθυσιάστηκε ἀποκλειστικά καί μόνον χάριν τῆς φιλοπατρίας του. Οὐδέν στοιχεῖο ὑπάρχει, τό ὁποῖο νά συνηγορῆ ὑπέρ τῆς θυσίας του χάριν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας.

Καί μόνον αὐτά τά στοιχεῖα, τά ὁποῖα κατετέθησαν, θά ἦσαν ἱκανά νά καταδείξουν τήν ἔλλειψι ἁγιότητος, τήν ὁποίαν τοῦ ἀπέδωσε ἡ Ἱερά Σύνοδος τό 1992. Ὑπάρχουν ὅμως καί πολλά ἄλλα, ὅπως τά αἱρετικά του φρονήματα, ἡ σχέσις του μέ τήν Μασονία καί ἄλλα στά ὁποῖα θά ἀναφερθοῦμε ἐν συνεχείᾳ.

Ὅλα αὐτά βέβαια μειώνουν τήν προσωπικότητα τοῦ Χρυσοστόμου . δέν εἴχαμε ὅμως καμμίαν πρόθεσι νά ἀμαυρώσουμε τή μνήμη του καί δέν θά εἴχαμε ἀσχοληθῆ μὲ τὸ πρόσωπό του, φέρνοντας στό φῶς ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα, ἐάν δέν ὑπῆρχε αὐτή ἡ ἐπαίσχυντη καί σκοτεινή ὡς πρός τόν σκοπό της «ἁγιοποίησις» ἐκ μέρους τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τό 1992. Ἡ συνέχεια θά καταδείξη ὅτι ὁ Χρυσόστομος Καλαφάτης πολύ ἀπέχει, ὄχι τοῦ νά εἶναι Ἅγιος, ἀλλά νά εἶναι καί ἁπλός Ὀρθόδοξος Χριστιανός, ἐφ’ ὅσον θά παρουσιάσουμε τά αἱρετικά του φρονήματα, τίς σχέσεις του μέ τούς αἱρετικούς καί τούς μασόνους κλπ., διά τά ὁποῖα, ἄν δέν μετενόησε, ἔστω καί στό τέλος τῆς ζωῆς του, εἶναι ἀμφίβολο ἄν ἐσώθη.