ΥΠΕΚΦΥΓΗ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΗΜΕΡΙΔΑΣ ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ από την Μητρόπολη Πειραιώς, Ντετζιόρτζιο Λαυρέντιος

      Ἀνήμπορος νὰ ἀπαντήσει ὁ π. Παῦλος Δημητρακόπουλος

καὶ ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς, καταφεύγουν στὴν βολικὴ

λύση τῆς Ἡμερίδος!

   Τὸ «στρίβειν διὰ τοῦ ἀρραβῶνος» εἶναι ἡ εὔσχημη ἀλλὰ πονηρὴ μέθοδος ἀποφυγῆς μιᾶς ἀδηρίτου ὑποχρεώσεως∙ κι αὐτὴ τὴν μέθοδο ἐπέλεξε ὁ π. Παῦλος Δημητρακόπουλος νὰ μετέλθει, βλέποντας ὅτι δὲν μπορεῖ πλέον νὰ συμμαζέψει τὰ «ἀσυμμάζευτα», τὰ ὁποῖα ἐξαπέστειλε καθ’ ἅπασαν τὴν ἐκκλησιαστικὴν Ἐπικράτειαν. Καὶ αὐτὴ τὴν στρεψοδικία διέπραξε ὁ π. Παῦλος μὲ δισέλιδη ἐπιστολή, ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, βρίθουσα ἀποκαλυπτικότατων τοῦ ἤθους καὶ τοῦ ὕφους τῶν ποιμενόντων αὐτήν, μαργαριτῶν καὶ ἀντιφάσεων!...

Ὁ Ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς ―στὴν τελευταία ἀπάντησή του (δημοσιεύεται στὸ περιοδικὸ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος», τχ. 15-16) ἐπὶ τῆς κριτικῆς τοῦ π. Παύλου, τῆς ἐκ τοῦ Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ ἀνεπιφυλάκτως υἱοθετηθείσης, κατὰ τοῦ βιβλίου του γιὰ τὴν Ἀποτείχιση― ἔθετε δύο καίρια καὶ πολὺ συγκεκριμένα ἐρωτήματα: 

«1. Ποιά εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς ἁγ. Γραφῆς καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων, ἡ ὁποία συνηγορεῖ ―ἢ ἔστω ταιριάζει― μὲ τὴν δυνητικὴ ἑρμηνεία τοῦ Κανόνος; Μὲ ἄλλα λόγια πρὸς κατανόησι, ποῦ διδάσκεται εἰς τὴν ἁγ. Γραφὴ καὶ τοὺς ἁγ. Πατέρες ἡ παραμονὴ τῶν πιστῶν εἰς τοὺς αἱρετικοὺς ποιμένες, ἡ ἀναγνώρισίς των εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ, ἡ μνημόνευσίς των κ.λπ. μέχρι δηλαδὴ ἀποφάσεως τῆς Συνόδου;

»2. Ποῦ διδάσκεται στὴν ἁγ. Γραφὴ καὶ στοὺς ἁγ. Πατέρες ὅτι μὲ τὴν παραμονή μας εἰς τοὺς αἱρετικοὺς ποιμένες, μέχρις ἀποφάσεως τῆς Συνόδου, δὲν ταυτιζόμεθα μὲ τὴν πίστι των, δὲν συνοδοιποροῦμε μὲ τὴν αἵρεσι καὶ δὲν μολυνόμεθα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ αὐτὴ ἐπικοινωνία, ἔστω δηλαδὴ καὶ ἂν ἔχωμε ὀρθόδοξο φρόνημα;» 

Καὶ ἐν συνεχείᾳ διευκρινίζει ὁ ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς: 

«Οἱ ἀπαντήσεις σας αὐτές, πατέρες,... πρέπει νὰ ἀποτελοῦνται ἀπὸ λόγια τῆς ἁγ. Γραφῆς καὶ τῶν ἁγ. Πατέρων καὶ ὄχι δικές σας σκέψεις καὶ ἀπόψεις».

Ἀντὶ λοιπὸν τῶν ἐπὶ μακρὸν εὐλόγως ἀναμενομένων τεκμηριωμένων ἀπαντήσεων,
ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς καὶ τοῦ ἰδίου ―καὶ μάλιστα κατόπιν ὑπομνήσεως πρὸς αὐτοὺς ὅτι τελικῶς ὑποχρεοῦνται νὰ ἀπαντήσουν, διότι ὅσο καὶ ἂν κωλυσιεργοῦν ἡ ἐκκρεμότητα παραμένει: δὲν ξεχνιέται καὶ δὲν παραγράφεται!― ὁ π. Παῦλος ἀπαντᾶ δικολαβίστικα μὲ τὸ «ἄλλα λόγια ν’ ἀγαπιόμαστε», ὑποσχόμενος τὴν διενέργεια Ἡμερίδος γιὰ τὴν Ἀποτείχιση, ἐπικαλούμενος τὴν «βοήθεια τοῦ κοινοῦ» βαρέων ὀνομάτων καὶ ἀξιωμάτων!...

Ἀναιδῶς καὶ ἀλαζονικῶς φερόμενος δὲ ὁ π. Παῦλος, δίκην εἰσαγγελέως ἐκτάκτου στρατοδικείου, ἐπιπλήττει τὸν ἱερομόναχο π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ ―μάλιστα παρόλο ποὺ τοῦ κάνει τὴν χάρη νὰ τὸν συμπεριλάβει ὡς εἰσηγητὴ εἰς αὐτήν!― ἀνοικείως καλώντας τον νὰ προσέλθει «μὲ ταπεινὸ φρόνημα, μὲ πνεῦμα μαθητείας καὶ ὄχι μὲ πνεῦμα ‘’παπικῆς ἀδιαλαξίας’’, διότι διαφορετικὰ κανένα ὄφελος δὲν πρόκειται, νὰ ἀποκομίσετε, ἀπὸ ὅσα θὰ λεχθοῦν κατ’ αὐτήν». Αὐθαιρέτως ὅμως ἐπιφυλάσσει εἰς ἑαυτὸν ―ἂν καὶ μακρὰν τοῦ ἱ. Εὐαγγελίου καὶ τὴς ἱ. Παραδόσεως καὶ τῆς ἁγιοΠατερικῆς Διδασκαλίας καὶ Πρακτικῆς ἔναντι τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν αἱρετικῶν εὑρισκόμενος― τὸν ρόλο τοῦ αὐθεντικοῦ ἑρμηνευτοῦ τῶν ἱ. Κανόνων, προδίδοντας ἔτσι μὲ σαφήνεια τὸ περιέχομενο καὶ τὸν χαρακτήρα τῆς ἐν λόγῳ σχεδιαζομένης Ἡμερίδος, ὡς ἐκ τῶν προτέρων καὶ οἰωνεὶ οὔσης καταδικαστικῆς τῆς Ἀποτειχίσεως. Ἐνῶ σχιζοφρενικῶς καὶ ὑποκριτικῶς δηλώνει ὅτι «ἡ κριτικὴ ‘’δὲν διεκδικεῖ κάποιο ἀλάθητο, οὔτε ἔχει τὴν ἀξίωση ὑποχρεωτικῆς παραδοχῆς τη’’, ἀλλὰ ἁπλῶς ἀποτελεῖ ‘’τὴν ἰδική μας συμβολὴ στὸ ἐν λόγῳ πρόβλημα’’». Τότε πῶς καὶ γιατί τελεσιδικεῖ τὴν ἀπόρριψη τοῦ ιε΄ Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου; Αὐτὴ τὴν ἐξίσωση ἐκλήθη νὰ λύσει διὰ τοῦ ἱ. Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἱ. Παραδόσεως καὶ τῶν ἁγ. Πατέρων ὁ π. Παῦλος, ἀλλὰ περιεχόμενος εἰς ἀδιέξοδο ἀρνεῖται, διότι μήτε τὸ ἱ. Εὐαγγέλιο καὶ ἡ ἱ. Παράδοση μηδὲ οἱ ἅγιοι Πατέρες συμφωνοῦν μαζί του!...

Δύο ἀκόμη σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς-περιβολιοῦ τοῦ π. Παύλου πρὸς τὸν ἱερομόναχο π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ χρήζουν σχολιασμοῦ, διότι ἀποτελοῦν καὶ τὴν πεμπτουσία τῶν καθεστωτικῶν καὶ θεσμικῶν «ἀντὶ-οἰκουμενιστῶν», ἡ ὁποία καὶ τοὺς ταυτίζει ἐν τέλει μὲ τοὺς οἰκουμενιστές:

1. «...εἶστε ὑπερ-βέβαιος, ὅτι ὀρθὰ ἑρμηνεύετε τὴν ἁγία Γραφή, τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ τοὺς ἁγίους Πατέρες στὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως...»: Ἡ διατύπωση «ὀρθὰ ἑρμηνεύεται» ἐμπεριέχει καὶ ἐξηγεῖ ὅλη τὴν κακοδοξία «ἀντὶ-οἰκουμενιστῶν» τε καὶ οἰκουμενιστῶν! Ἡ ἁγία Γραφὴ ἔχει ἑρμηνευτεῖ θεοπνεύστως ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες δὲν ἑρμηνεύονται ἀπὸ κανέναν, παρὰ μόνον ἀπὸ ὅλους μας πρέπει νὰ γίνεται ὑπακοὴ εἰς αὐτούς!!! Καὶ αὐτοὶ ποὺ ἀποτειχιζόμαστε μήτε τοὺς ἁγίους Πατέρες «ἑρμηνεύουμε» μηδὲ τὴν ἁγία Γραφὴ «ἐπανερμηνεύουμε» καὶ σὲ καμμία περίπτωση δὲν ἐφευρίσκουμε δική μας θεολογία καὶ θεωρία, ὅπως καὶ δὲν «δημιουργοῦμε» Σύνοδο, ἀλλὰ ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατρᾶσι λόγοις καὶ ἔργοις, αὐτὴ τὴν ὑπακοὴ κάνουμε∙ γι’ αὐτὴ τὴν ὑπακοὴ λοιδωρούμεθα∙ γι’ αὐτὴν τὴν ὑπακοὴ προπηλακιζόμεθα∙ γι’ αὐτὴ τὴν ὑπακοὴ ἐκδιωκόμεθα ἀπὸ τὴν περιώνυμη Σύναξη τῶν Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν!...

Ἡ ἐπανερμηνεία τῆς ἁγίας Γραφῆς καὶ ἡ ἑρμηνεία τῶν ἁγίων Πατέρων εἶναι οἱ νεωτερισμοὶ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ τὴν ἀναβίωση πάντων τῶν αἱρέσεων, ποὺ νεoπατερικῶς καὶ μεταπατερικῶς καλλιεργοῦνται στὶς ἁλωμένες πλέον ἀπὸ τὴν ἑωσφορικὴ Νέα Ἐποχὴ τοῦ Ἀντιχρίστου πανεπιστημιακὲς θεολογικὲς σχολές, ὅπου ―ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, μετρουμένων εἰς τὰ δάκτυλα τοῦ ἑνὸς χεριοῦ― ἔχουν ἐγκατασταθεῖ οἱ ἀντίχριστες δυνάμεις τοῦ διαχριστιανικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ διαθρησκειακοῦ Συγκρητισμοῦ. Καὶ ὅσο κέντρο τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καθίστανται οἱ θεολογικὲς σχολὲς καὶ οἱ πανεπιστημιακοὶ θεολόγοι-καθηγητὲς τόσο ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ θὰ βουλιάζει στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ θὰ ἀφανίζεται στὴν ἀπώλεια.

2. «...ἡ Ἱερὰ Μητρόπολή μας ἀποδεικνύει ἐν τῇ πράξει, ὅτι ἔχει κάθε διάθεση ‘’γιὰ περαιτέρω ἔρευνα καὶ μελέτη’’ τοῦ ἀμφιλεγομένου αὐτοῦ ζητήματος...»: Καὶ ἡ διατύπωση «γιὰ περαιτέρω ἔρευνα καὶ μελέτη» ἀποκαλύπτει φοβερὰ πράγματα. Διότι ὑπονοεῖ ὅτι ἡ ἑρμηνεία τοῦ ἱ. Εὐαγγελίου ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες, τὸ βίωμα τῆς ἱ. Παραδόσεως, ἡ ἁγιοΠατερικὴ Διδασκαλία καὶ Πρακτικὴ δὲν εἶναι ἀρκετὰ καὶ ἱκανὰ πνευματικὰ ἐφόδια τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν γιὰ νὰ διαφυλάξουν αὐθεντικὴ καὶ ἀνόθευτη τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ γιὰ νὰ διαφεντεύσουν τὴν ἐπὶ γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία Του καὶ ὅτι δὲν ἀρκεῖ ἡ πακοή μας εἰς αὐτά. Ἀντιθέτως εἰσάγουν τὸν νεωτερισμὸ τῆς «περαιτέρω ἔρευνας καὶ μελέτης», ὄχι μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀναζητήσεως στὰ νάματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας τῆς στάσεώς μας ἔναντι τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν αἱρετικῶν, ἀλλὰ μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἐπανερμηνείας τοῦ ἱ. Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἑρμηνείας τῶν ἁγίων Πατέρων, ὅπως εἰς τὸ ἀνωτέρω ἀναφέρθηκε!

Καὶ ἀπὸ ποιούς; Ἀπὸ τοὺς καθεστωτικοὺς καὶ θεσμικοὺς στηλοβάτες, θιασῶτες καὶ παρατρεχαμένους τοῦ αὐθαίρετου καὶ αὐταρχικοῦ καὶ ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος τῆς Δεσποτοκρατίας, τοὺς «ἀντὶ-οἰκουμενιστὲς» τοῦ βολέματος, τῆς ἀπραξίας, τῆς ἀναμονῆς, τοῦ συμβιβασμοῦ, τῆς φυγομαχίας... Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀναπαράγουν τὸ καθεστὼς τῆς Δεσποτοκρατίας στὸν ἀντὶ-οἰκουμενιστικὸ χῶρο, τοῦ ὁποίου αὐθαιρέτως καὶ αὐτοκλήτως ἡγοῦνται χάριν τῶν βαρέων ὀνομάτων καὶ ἀξιωμάτων τους, ἀποβάλλοντας καὶ περιθωριοποιώντας ὅλους, ὅσοι τοῖς ἁγίοις πατρᾶσι πειθόμενοι ἀποτειχίζονται καὶ προβάλλουν καὶ ὑπεραμύνονται τῆς Ἀποτειχίσεως. Ἀλλὰ ἡ Δεσποτοκρατία εἶναι ποὺ γεννᾶ καὶ καλλιεργεῖ καὶ ὑποθάλπει πᾶσα αἵρεση καὶ κακοδοξία καὶ πᾶν σκάνδαλο ἠθικὸ καὶ οἰκονομικὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ Ἐκκλησία μας!...

Ὡστόσο, παρὰ τὴν οὐσιαστικὴ κατάργηση τοῦ ιε΄ Κανόνος τῆς ΑΒ Οἰκ. Συνόδου, παρὰ τὴν σταθερὴ ἀπαξίωση τοῦ ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου καὶ παρὰ τὸν προπηλακισμὸ τῶν Ἀποτειχισμένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐκ μέρους τοῦ π. Παύλου καὶ τοῦ Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ καὶ ἐκείνων ποὺ στιχοῦνται μαζί τους, οἱ Ἀποτειχισμένοι ἀποδεχόμεθα τὴν πρόκληση καὶ ἀπαντᾶμε θετικά.

Γνωρίζουμε ὅμως ὅτι καμμία Ἡμερίδα ἢ καὶ καμία Σύνοδος ἀκόμη, τοπικὴ ἢ οἰκουμενική, μήτε τὴν δικαιοδοσία μηδὲ τὸ κύρος ἔχουν μὲ νομικισμοὺς καὶ σχολαστικισμοὺς καὶ ὀρθολογισμοὺς νὰ ἀνατρέψουν τὸ ἱ. Εὐαγγέλιο, τὴν ἱ. Παράδοση, τὴν ἁγιοΠατερικὴ Διδασκαλία καὶ Πρακτική, τοὺς ἱ. Κανόνες!... Αὐτὲς οἱ «ἁρμοδιότητες» εἶναι αὐθαιρεσίες καὶ ἀνοσιουργήματα μόνον τοῦ Πάπα!!! Ἐκτὸς καὶ ἂν ζήλωσαν τὴν «δόξαν» αὐτοῦ...  Καὶ ὅποια ἀποφασίσει ἐναντίον τῆς Ἀποτειχίσεως, ληστρικὴ θὰ ἀναδειχθεῖ∙ ἐνῶ ὅποιος ἀπιβάλει τὴν κατάργηση τοῦ ιε΄ Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου ―τὸν ὁποῖον ἐπικύρωσαν ὅλες οἱ ἑπόμενες τοπικὲς καὶ οἰκουμενικὲς Σύνοδοι― ἐπικατάρατος θὰ εἶναι εἰς τοὺς αἰῶνας!!!

Καὶ εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ εἰς τὰ διαδικαστικὰ θέματα μιᾶς ἐνδεχομένης τέτοιας Ἡμερίδας, ἐκτὸς τῶν ὅρων καὶ τῶν προϋποθέσεων ποὺ εὐστόχως καὶ εὐλόγως θέτει ὁ ἱερομόναχος π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς, πρέπει νὰ προστεθεῖ καὶ ἡ ἰσότιμη συμμετοχὴ τῶν Ἀποτειχισμένων εἰς τὴν Ὀργανωτικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἡμερίδας καὶ εἰς τὴν διεξαγωγὴ τῶν ἐργασιῶν της, τὴν σύνταξη τῶν πορισμάτων της, τὴν ἔκδοση τῶν πρακτικῶν της κ.λπ.

Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο