ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΙΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΠΗΣ ΑΝΑΛΥΣΙΣ
“Καὶ αὐτός ἐστιν ἡ Κεφαλὴ τοῦ
Σώματος τῆς ἐκκλησίας!”
(Κολ. 1, 18).
Μέγα ερμηνευτικό σφάλμα να νομίζει κανείς πως αυτό το αρχικό
“και” είναι απλώς συνδετικό της προηγουμένης προτάσεως. Είναι όχι μόνο
εμφατικό, μα συγκριτικό, υπερθετικό και υπερυψωτικό συνάμα!
Πάνω απ’ όλα και από όλους, τους ηγέτες τους δεσποτοκρατικούς, τους μεγάλους
τίτλους τους εντυπωσιακούς μα απολύτως σχετικούς, τις θέσεις και τα αξιώματα τα
εξουσιαστικά, πάνω από όλα τα πρόσωπα τα ηγετικά, τις επίγειες αρχές και τις
ύψιστες “κεφαλές”, είναι ΑΥΤΟΣ, ο Θεάνθρωπος Δεσπότης Χριστός, η
Μόνη κατ’ ουσίαν, κατ’ αξίαν ΚΕΦΑΛΗ.
ΜΙΑ είναι η Κεφαλή!
ΕΝΑΣ ειν’ ο Κύριος.
ΜΙΑ ειν’ η Εκκλησία.
ΕΝΑ είναι το Σώμα Του.
ΜΙΑ και η Πίστις η Αληθινή.
ΕΝΑ ειν’ το Βάπτισμα.
ΜΙΑ και η Ομολογία.
ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.
ΜΙΑ η Ουσία
της Αγίας Τριάδος.
ΈΝΑΣ ο Σωτήρας Χριστός,
Ο Ενανθρωπήσας ΘΕΟΣ!
Ορατή και Αόρατη
Κεφαλή μας ΑΥΤΟΣ.
Η όλη έμφαση βρίσκεται στην
Αντωνυμία “Αυτός”. “Καὶ ΑΥΤΟΣ ἐστιν ἡ Κεφαλὴ
τοῦ Σώματος, τῆς ἐκκλησίας!” Μη μιλάτε για άλλες κεφαλές της Ορθοδοξίας. ΑΥΤΟΣ
αποκλειστικώς η Κεφαλή μας. Δεν είναι ο επίσκοπος ή ο Πατριάρχης. Αυτοί
είναι ανθρώπινες, συμβολικές, διοικητικές κεφαλές. Σχετικές πάντα
και υποκειμενικές. Κατά χάριν, μυστηριακές. Λειτουργικές.
Στην περίπτωση όμως, που μία
ιεραρχική, δεσποτοκρατική κεφαλή, κηρύσσει αίρεση απωλείας δημοσίως, όπως
την Παναίρεση του Οικουμενισμού, τότε αυτομάτως, ακαριαίως, αυτοστιγμή,
αποκόπτεται από την Θεία, Αγία Κεφαλή. Δεν ανήκει πλέον
στο Αληθινό, Διαχρονικό Σώμα του Χριστού. Έστω κι αν είναι αυτός Πατριάρχης, η
“υψίστη κεφαλή”. Έστω και εάν δεν έχει ακόμη Συνοδικώς καταδικασθεί. Κόβεται
από μόνος του από την Θεϊκή Κεφαλή.
Όσοι από την άλλη, για λόγους
Πίστεως αποκόβονται από αυτήν την αιρετική, ήδη αποκομμένη κεφαλή, εξ’
αιτίας της αιρέσεως την οποία αυτός κηρύττει “γυμνή τη κεφαλή”, τότε ΔΕΝ
αποκόβονται από τον Χριστό, την Θεϊκή Κεφαλή, αλλά από την επίγεια
κεφαλή, η οποία είναι ΗΔΗ αποκεφαλισμένη, αποκεκομμένη,
διακεκομμένη και πετσοκομμένη από τον Χριστό τον Ίδιο!
Το να είσαι αρχιερατική κεφαλή και
να είσαι ο ίδιος αποκομμένος από την Θεϊκή Κεφαλή, και την ίδια
στιγμή να κατηγορείς όσους κόβονται από σένα ως “αποκομμένους από
την Κεφαλή”, ως “εκτός Σώματος Χριστού” και εκτός της Κιβωτού”, αυτό είναι:
* θεολογική Σχιζοφρένεια,
* Εκκκησιολογική Παράνοια και
* φοβερή θεομπαιξία!
Η αίρεση είναι πνευματικός
αποκεφαλισμός. Εκούσιος δογματικός
διαμελισμός. Εκκλησιολογικός
αυτοχειριασμός. Μυστηριακός μερισμός. Σχισματοποιός διαχωρισμός.
Κατακρεουργικός τεμαχισμός. Κατεδικασμένος κατακερματισμός. Αυτόβουλος
απαγχονισμός. Θάνατος πνευματικός, θάνατος ο δεύτερος και κολαστικός.
Η αίρεση είναι απόλυτη
αποξένωση από τον Θεό και οριστική αποκοπή από την
χάρη του Αγίου Πνεύματος. Δεν υπάρχει σοβαρότερο και τραγικότερο γεγονός από
αυτό. Η αίρεση, όταν είναι αμετανόητη και συνειδητή, αυτόχρημα ισοδυναμεί με
την ασυγχώρητη αμαρτία της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος!
Δεν υπάρχει χειρότερο και ανατριχιαστικότερο αμάρτημα από αυτό! Η αίρεση
είναι έργο των σκοταδιστών, έργο άκαρπο του αρχηγού του σκότους! Έργο πονηρό,
εκ του πονηρού.
Εφ’ όσον οι οποιοιδήποτε αιρετικοί,
έστω εκκλησιαστικές κεφαλές κι αν είν’ αυτοί, είναι αποκομμένοι από τον
Χριστό ως Θεϊκή Κεφαλή, τότε αυτομάτως τίθεται το ερώτημα:
– “Επιτρέπεται εμείς οι υπόλοιποι
πιστοί να κοινωνούμε με αυτούς τους εκουσίως αποκεφαλισθέντες ή μήπως
υποχρεούμαστε να καταστούμε άμεσα Αποτειχισθέντες;”
Το θέμα αυτό το απαντά και το λύνει
οριστικά, η Αγία Γραφή:
“ΜΗ συγκοινωνεῖτε τοῖς
ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε!” (Εφεσ. 5, 11).
Απλά και ξάστερα! ΜΗ συγκοινωνείτε. ΜΗΝ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΚΑΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Και δεν λέγει απλώς ΜΗΝ κοινωνείτε, αλλά ΜΗ ΣΥΝ-κοινωνείτε. Η απλή κοινωνία
επιδέχεται την ανθρώπινη επικοινωνία. Η συγκοινωνία όμως εμπεριέχει τον
διαπροσωπικό συγχρωτισμό, τον πνευματικό συνταυτισμό και την δογματική,
λειτουργική αλληλοπεριχώρηση. ΜΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ.
Θέλετε και άλλη αυστηρή
προειδοποίηση και απαγόρευση Θεϊκή;
“Πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν
τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεὸν οὐκ ἔχει· ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ,
οὗτος καὶ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸν ἔχει. 10 εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ
ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ
χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε· 11 ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις
αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.” (Β΄ Ιωάν. 9-11).
1) Το πρώτο “περίεργο” είναι ότι η
απαγόρευση αυτή προέρχεται από τον Μαθητή και Κήρυκα της Αγάπης! Αυτός ο
Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο Επιστήθιος και Ηγαπημένος Μαθητής, ΠΟΤΕ
δεν θυσίασε την Αλήθεια, χάριν της αγάπης. ΠΟΤΕ δεν
τοποθέτησε την εντολή της αγάπης, ανωτέρα και υπερτέρα της Αληθείας!
2) Το δεύτερο και αρχικό του Χωρίου
αυτού, είναι το “ΠΑΣ”. Ακούστε: ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ!
Μηδενός εξαιρουμένου! Οποιοσδήποτε! Και λαϊκός, και επίσκοπος,
και Αρχιεπίσκοπος, ακόμη και Πατριάρχης! Οποιοσδήποτε! Όσο
υψηλά ιστάμενος και εάν είναι. Ακόμη και αυτή η ίδια η Οικουμενική Κεφαλή της
Ορθοδοξίας να είναι! ΑΠΑΝΤΕΣ υπόκεινται σε αυτό το “ΠΑΣ”.
3) “Πᾶς ὁ παραβαίνων
καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ”. Τί λέγει; Ο παραβαίνων! Ο παραβάτης, η
παράβαση. Εδώ θυμούμαστε την άκρως αποκαλυπτική και καταδικαστική Ρήση του
Αγίου Γέροντος Παϊσίου κατά των Οικουμενιστικών Διαλόγων και των Πρωτεργατών
αυτών, των ενόχων αιρετικών ιεραρχών:
"Με τους Διαλόγους της αγάπης, ΦΕΥΓΕΙ
(φυγαδεύεται και χάνεται οριστικά) η ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ και μένει η ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ!"
ΙΔΟΥ πως αποκαλεί ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο: α) ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΗ
της (Αγιοπατερικής) ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ και β) ΠΑΡΑΒΑΤΗ!
Βαρύ πράγμα αυτό, και όντως αληθινό!
4) "Πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν
τῇ διδαχῇ". ΠΟΙΑ διδαχή; Την Διδαχή του Χριστού, την Διδαχή των
Αποστόλων. Την Διδαχή των Αγίων Πατέρων. Την Διδαχή της Αγίας Ορθοδόξου ημών
Πίστεως. Και ΠΟΙΑ είναι η Διδαχή αυτή;
ΜΗ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ. ΜΗΝ κοινωνείτε με
ακοινωνήτους διότι γίνεσθε και εσείς αυτομάτως ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ! Δεν σας κάνει ακοινωνήτους κάποια
“Συνοδική καταδίκη”, αλλά η οποιασδήποτε μορφής Κοινωνία με
Οποιονδήποτε αιρετικό επίσκοπο. Αυτοστιγμή. “Αιρετικός” και
συνεπώς “Αναθεματισμένος”, σύμφωνα με την ομόφωνη καταδίκη των
Αγίων Πατέρων, δεν είναι μόνο αυτός που κηρύσσει αίρεση, αλλά και αυτός που συνευδοκεί
και κοινωνεί μαζί τους! (Όρος της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου).
5) Και τι θα συμβεί όταν κάποιος
παραβεί την Διδαχή των Αποστόλων. ΠΑΛΙ ας προσέξουμε τι λέγει,
όχι ο γράφων, μα Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, η Αγία η Γραφή. “Όποιος,
λέγει, παραβεί και δεν παραμείνει πιστός στην Διδαχή του Χριστού…. Θεὸν
οὐκ ἔχει!” ΦΟΒΕΡΟΣ ο λόγος! ΟΥΚ έχει Θεόν! Είναι ΑΘΕΟΣ!
Και ας είναι “Χριστιανός Ορθόδοξος”. Ας είναι και δεσπότης ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ! Είναι
ΑΘΕΟΣ!!! Όχι μόνο πλανεμένος, όχι μόνο αιρετικός, αλλά τελείως ΑΘΕΟΣ!
ΑΠΙΣΤΟΣ και…. δεν το λέγω εγώ, ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ το λέγει: “Αντίχριστος!”
Ναι, ναι. “ΟΥΤΟΣ εστίν ο Αντίχριστος!” (Α’ Ιωάν. 2, 22).
6) Και προχωρεί παραπέρα ο
Ευαγγελιστής της αγάπης:
“Εἴ τις ἔρχεται πρὸς
ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν,
καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε!”
Παρατηρούμε πάλι αυτό το “οποιοσδήποτε”.
Εάν κάποιος, εάν οποιοσδήποτε, μηδενός εξαιρουμένου, ακόμη και Πατριάρχης! “Εάν
δεν φέρει”. Εδώ το “φέρει” δεν σημαίνει μόνο “μεταφέρει” αλλά εάν δεν ασπάζεται!
Και πως θα μάθουμε εάν ασπάζεται την Ορθοδοξία ή όχι; Μας το
λέγει το ΑΜΕΣΩΣ προηγούμενο Χωρίο, διότι η Γραφή ερμηνεύει την Γραφή: “Βλέπετε
ἑαυτούς!” (Β’ Ιωάν. 8).
Εδώ το “βλέπετε” δεν
σημαίνει απλά το συνηθισμένο “να προσέχετε τον εαυτό σας” αλλά το “βλέπετε”
σημαίνει ΕΞΕΤΑΖΕΤΕ, ερευνάτε! Έχουμε καθήκον ιερό να
ερευνούμε το Πιστεύω του αλλουνού, ιδίως του ιερέως και πρωτίστως του
πνευματικού! Το λέγουν οι Πατέρες. Το λέγει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος και
το υπογραμμίζει: “Να εξετάζετε καλά ακόμη και το πιστεύω του πνευματικού σας
και εάν αυτός δεν φέρει αυτή την Διδαχή, ΑΠΟΠΕΜΠΕΣΘΑΙ! Αποπομπή σημαίνει εκδίωξη,
καταδίωξη και άμεση ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, αυτοστιγμή. Απομάκρυνση
οριστική. Να τους παρατήσουμε στο έλεος του Θεού. Αυτοί
πρώτοι παράτησαν την Αλήθεια.
7) “ΜΗ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς
οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε!”
Εδώ το “Οικίαν” συμπεριλαμβάνει όχι
μόνο τον Οίκο τον ιδιωτικό, αλλά και τον Οίκο τον Λατρευτικό. Την
Οικία Λατρείας. Η φράση “ΜΗΝ τους δέχεστε” σημαίνει ΜΗΝ
τους επιτρέπετε να μπούνε ακόμη και στον Οίκο του Θεού. Υπάρχουν αγαπητοί μου,
υπάρχουν παραδείγματα στην Εκκλησιαστική μας Ιστορία, όπου Ορθόδοξοι Πιστοί,
όχι μόνο δεν επέτρεψαν αιρετικούς ποιμένες να μπούνε στο Ναό, αλλά και τους
έδιωξαν έξω κακήν-κακώς, διά της βίας. ΔΕΝ είμαστε υπέρ της βίας. Αλλ΄ εάν και
όταν χρειαστεί, “όπου δεν πίπτει ο λόγος, πίπτει η ράβδος!”
Πως το εννοώ; “ΡΑΠΙΣΟΝ
βλασφημούντα, ίνα η χειρ σου αγιάση!” = βροντοφωνάζει ο Άγιος Ιωάννης ο
Χρυσόστομος. Κάποιες μάλιστα γυναίκες, Άγίασαν ολοτελώς, όταν πέταξαν έξω
κακήν-κακώς από τον Ναό αιρετικούς επισκόπους! Για να μάθουν οι κύριοι αυτοί
πως δεν είναι κτήμα τους οι Ναοί, δεν τους ανήκουν οι εκκλησίες!
Στην περίπτωση όμως πανδημίας και
πανδεσποτίας της Παναιρέσεως, αδειάζουμε τους Οίκους, τους χαρίζουμε τα
“ντουβάρια” και κρατούν αυτοί τους οίκους, εμείς τον Ένοικον! Τον Χριστό! Έτσι
άδεισαν και οι πιστοί τον Ναό της του Θεού Σοφίας ερημωμένο καταθλιπτικά, όταν
πάτησε Παπικό πόδι ξαφνικά και συλλειτούργησε με τους πουλημένους ορθοδόξους
αρχιερείς το 1452. Και ένα μόνο χρόνο μετά, είδαμε συνέπειες τις τρομακτικές…
Και βλέπουμε τις σημερινές συνέπειες τις τραγικές…
8) “Καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε· ὁ
γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς”.
Όπως ξαναείπαμε, το “χαίρειν” εδώ
δεν εννοεί την απλή “καλημέρα” αλλά την ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Την
συγκοινωνία. Την Λειτουργική, την Μυστηριακή Κοινωνία. Γιατί όμως; Ο
“γαρ”, διότι αυτός που διατηρεί κοινωνία με αιρετικούς, (συν)κοινωνεί με τα
έργα τους τα πονηρά, τα σκοτεινά, τα αιρετικά και είναι συνεπώς ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ
για προώθηση και επέκταση της Παναιρέσεως!
Κοινωνώντας με αιρετικούς
επισκόπους, ο κάθε πιστός αυτομάτως τίθεται ΕΚΤΟΣ εκκλησίας, ΕΚΤΟΣ
Σώματος Χριστού! Επομένως, οι αληθινά Ορθόδοξοι Πιστοί, είναι υποχρεωμένοι,
(όχι έχουν την “δυνατότητα) να ΑΠΟΚΟΠΟΥΝ (να Αποτειχιστούν)
από αυτούς τους “Ψευδεπισκόπους και Λυκοποιμένες, τους Όφεις και
Σκορπιούς”, όπως ακριβώς τους αποκαλούν οι Άγιοι Πατέρες!
Μα, είναι ποτέ δυνατόν οι Άγιοι
Πατέρες να παρουσιάζουν ως “δυνητική” την συνύπαρξή μας με Φίδια φαρμακερά και
με σκορπιούς θανατηφόρους;; Εφ’ όσον αίρεση σημαίνει αποκοπή από την Θεία
Κεφαλή, η απομάκρυνση κια διακοπή κοινωνίας με αιρετικούς καθίσταται αυθύπαρκτα
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ. Δεν χωράει άλλη ερμηνεία διπλωματική, ορθολογιστική.
Απορώ πως το σκέφτονται έτσι
μερικοί… Σου λένε “αν θέλεις κι’ άν δύνασαι, αλλιώς κάθησε να σε φάνε”,
και μαζί σας στην κόλαση θα πάνε! Εσείς, εάν είσασταν Απόστολοι, αυτό θα
συμβουλεύατε στους πιστούς σας;;;; “Δυνητική” συνύπαρξη και κοινωνία με
αιρετικούς;;;Ή θα δίδατε αυστηρή εν Κυρίω Εντολή:
“ΦΕΥΓΕΤΕ τους όφεις, φεύγετε τα
είδωλα και τις καταστρεπτικές αιρέσεις”;;
Δεν είμαστε ‘μεις οι Αποτειχισθέντες
“εκτός Εκκλησίας”, ως Μυστικού και Οντολογικού Σώματος του Χριστού. Είμαστε
όμως ΕΚΤΟΣ “εκκλησίας” πονηρευομένων. Εκτός εκκλησίας
Οικουμενιστικής. Εκτός Παρασυναγωγής Πατριαρχικής και Βουλής ασεβών του
Βαρθολομαίου.
* Άλλο πράγμα “Σώμα Χριστού” και άλλο “Διοικητική
Περιφέρεια Οικουμενικού Πατριαρχείου”.
* Άλλο πράγμα Διαχρονικό “Σώμα Χριστού” και άλλο “Παγκόσμιο Συμβούλιο
Βλασφημιών”.
* Άλλο πράγμα αγάπη προς τους αιρετικούς, και ΆΛΛΟ κοινωνία
με αυτούς, συγκοινωνία και συνευδοκία. Ένα κι’ ένα κάνουν δύο κι’όχι τρία,
και όχι συγκοινωνία με τους ΕΧΘΡΟΥΣ του Θεού και της Παναγίας!
Όλα τα παναιρετικά δόγματα
αυτοαποκαλούνται “Χριστιανοί”, διπλωματικώ τω τρόπω. Ακόμη και αυτοί οι
Ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά αυτοπροσδιορίζονται ως “Χριστιανοί”. Υπάρχουν
“Χριστιανοί” Ομοφυλόφιλοι και Ιερόδουλες “Χριστιανές”. “Χριστιανοί παπαροκάδες”
και “Χριστιανοί” Σατανιστές. Τί λοιπόν;
Όλοι αυτοί οι πονηροί και σκοτεινοί,
όλοι οι Οικουμενιστές επίσκοποι οι αιρετικοί, αυτοαποκαλούνται “Ορθόδοξοι”
Χριστιανοί. “Ορθόδοξοι” εδώ, “Ορθόδοξοι” εκεί, “Ορθόδοξοι” και παραπέρα!
Μη σας φανεί περίεργο εάν ακόμη και αυτός ο ίδιος ο Αντίχριστος ως “Ορθόδοξος”
παρουσιασθεί.
“Δεν κάνουν τα ράσα τον παπά” ούτε
οι τίτλοι τον Πατριάρχη. Δεν κάνει η στολή τον αστυνομικό ούτε τον δικαστή η
εξέδρα. Ούτε πάλι κάνει τη γυναίκα η παντελονιά, ούτε τον άνδρα το σκουλαρίκι.
Κι αν τα συγχέουμε κάποτε αυτά, η απώλεια μας ανήκει…
Η Νέα “Εκκλησία” ειν’ εδώ! Δεσπόζει και όζει πολυήμερη…
Η Νέα Οικουμενιστική “Εκκλησία” καλά κρατεί, και εξωτερικώς κρατεί
ΟΛΑ τα χαρακτηριστικά της “εκκλησίας”.
Η Νέα “Εκκλησία” έχει επισήμως, οριστικώς αποκοπεί απο την Θεία Κεφαλή,
τον Χριστό, και εξ’ ανωτάτης κεφαλής κηρύττει, γυμνή τη κεφαλή, την αίρεση
δημοσίως. Και συνεχίζει να κοινωνεί με Οικουμενιστές.
Η Νέα “Εκκλησία” Αυτοκέφαλη κσι Αυτοαποκεφαλισμένη,
κατηγορεί όσους απομακρυνόμαστε εν Κυρίω απ’ αυτήν, ως “αποκομμένους από την
Κεφαλή” και “εκτός Σώματος Χριστού.” Μας κατηγορεί δηλαδή για κάτι που είναι
και έκανε Η ΙΔΙΑ. Έκοψαν οι ίδιοι την ουρά τους και την κεφαλή
τους και θεωρούν εμάς τους Αποτειχισθέντες “σχισματικούς και αποκεφαλισμένους…”
Ενώ, εμείς στην ουσία, εκ των
πραγμάτων αποδεδειγμένως, δεν κηρύξαμε ουδεμία αίρεση!
Δεν αναγνωρίσαμε “Παναγιότητα” στον
Πάπα,
Δεν δεχτήκαμε να είμαστε και να
παραμένουμε οργανικά μέλη, ισότιμα, ισόκυρα και συνουσιακά με το Εωσφορικό
Τέρας της Κολάσεως που λέγεται Παγκόσμιο Συμβούλιο Βλασφημιών.
Δεν αποδίδουμε σωτηριολογικές
διαστάσεις στα αιρετικά δόγματα και
Δεν αναβαπτίζουμε βλάσφημες θεωρίες
αδελφών εκκλησιών βαπτισματικών.
Δεν προβαίνουμε σε χειροτονίες και δεν
δημιουργούμε δικές μας Νέες Συνόδους παραταξιακές.
Αγαπητοί μου,
Ο Τίμιος Πρόδρομος και Βαπτιστής
Ιωάννης, δεν είναι μόνο ο “Μέγιστος των Προφητών” αλλ’ ο Μέγιστος πάντων των
Ανδρών και απάντων των ανθρώπων μετά την Παναγία. Η Θεοτόκος κατέχει τα
δευτερεία της Υπερθέου Τριάδος, ο Πρόδρομος ασφαλώς κατέχει τα Τριτεία!
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, αν και
ανήκει στο χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, είναι ο άμεσος “Συνδετικός Κρίκος” με την
Καινή Διαθήκη που έκανε την μετάβαση, έδειξε την διάβαση, άνοιξε τον δρόμο και
στάθηκε ο ίδιος δρόμος πριν από την Οδό, δρόμος διαβάσεως προς την Αλήθεια και
τη Ζωή.
Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, δεν είναι
τούτο υπερβολή, στάθηκε στην Εκκλησιαστική Ιστορία ο Πρώτος που
απομακρύνθηκε, δηλαδή ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΗΚΕ από το κατεστημένο ιερατείο της
εποχής του! Είναι ο πρώτος που εναντιώθηκε και απομακρύνθηκε από την δική του “Ιερά
Σύνοδο”, όπως ΕΠΙΤΥΧΕΣΤΑΤΑ εδήλωσε ο κατά τα άλλα αγαπητός μου
π. Ιωήλ Κωνστάνταρος, εδώ:
http://www.impantokratoros.gr/apotomh-timiou-prodromou.el.aspx
Οι κανονικοί εκλεγμένοι Αρχιερείς
και Γραμματείς του Ανωτάτου Επισκοπικού Συνεδρίου, δηλαδή της “ιεράς” ΣΥΝΟΔΟΥ, σιώπησαν
ενόχως (όπως σιωπούν σήμερα) και ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να
ελέγξουν όπως ώφειλαν, την παρανομίαν του Ηρώδου. Από ΔΕΙΛΙΑ φοβήθηκαν
να πράξουν το ορθό, να επεμβούν, να καθαιρέσουν και να αφορίσουν. Ήξεραν
πως θα τους ζητηθεί “η κεφαλή επί πίνακι”. Και δεν ήταν με τίποτε
διατεθειμένοι να χάσουν τις πρωτοκαθεδρίες, όπως δεν είναι και σήμερα έτοιμοι
οι σύγρονοι ιερείς και αρχιερείς, ηγούμενοι και μοναχοί, πρωτοπρεσβύτεροι και
αρχιμανδρίτες, να χάσουν την θεσούλα τους, το μισθό τους και το δεσμό τους με
την δεσποτοκρατική τους κεφαλή. Κοκορεύονται και διατείνονται πως “ζούνε
για μία υπακοή!”
Καλύτερο και βολικότερο το βρίσκουν
να συνταχθούν με τους διώκτες μας και να αναγνωρίσουν την άδικη και ανυπόστατη
καθαίρεση, παρά να εναντιωθούν στην επί πάντων δεσπόζουσα και αείποτε αδέσποτη
Δεσποτοκρατία. Είναι ευκολώτερο για αυτούς να μας αποκαλούν “σχισματικούς”,
παρά συνειδητούς αγωνιστές Ορθοδόξους.
Αυτό είναι το τίμημα και το μαρτύριο
των Απομακρυνομένων από τους αιρετικούς ποιμένες: Ο διωγμός, ο αφορισμός
και η κεφαλή μας “επί πίνακι”. Ο κατατρεγμός, η κατασυκοφάντηση
και η διαβολή. Η περιθωριοποίηση, αποστασιοποίηση και η απομόνωση η κοινωνική.
Δεν αποτολμούμε με όλα αυτά τα παραπάνω να
συνυπολογίσουμε τους αναξίους εαυτούς μας με τον Μέγιστο Προδρομο, άπαγε της
βλασφημίας! Μπορεί να μην διατρέχουμε τον κίνδυνο του σαρκικού αποκεφαλισμού,
(αν και αυτό δεν είναι και πολύ μακρυά) όμως ο επικείμενος και επώδυνος διωγμός
που εμπειρευόμαστε, λογίζεται από τον Δωροθέτη Κύριό μας μία μικρή μορφή
μαρτυρίου για την κατάθεση μαρτυρίας της Αγιοπατερικής
Αληθείας και Ομολογίας.
ΤΙΜΙΕ ΠΡΟΔΡΟΜΕ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΑ ΤΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ, ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.