Κάποιοι ηγούμενοι επί αγίου Θεόδωρου του Στουδίτου,
δεν είχαν μεν προσχωρήσει στην αίρεση, αλλά, ενώ παρέμεναν στα Μοναστήρια τους,
όμως μνημόνευαν τους αιρετικούς! Παρά ταύτα ενόμιζον, ότι πράττουν έργον
θεάρεστον και διακριτικόν! Προς αυτούς έγραψε ο Όσιος Πατήρ:
«Και τώρα δέξαι μου, τιμιώτατε πάτερ,
ομιλούντα πιο ελεύθερα. Δέν τυγχάνει εκτός ευθύνης, το να συλληφθής, δηλαδή από
ανθρώπους τού βασιλέως και να παραμείνης παρά ταύτα ελεύθερος... Εάν η
οσιότης σου ουδέν έπαθε εκ των ανωτέρω (των βασάνων δηλαδή που υπεβάλοντο οι
πιστοί), μετά τήν σύλληψιν, συγχώρα με, αλλά επλανήθης αδελφέ. Και μή μου δικαιολογήσαι,
πως διατηρείς ασφαλείς τας εκκλησίας και τάς άγιογραφίας των ναών, ως καί τό
μνημόσυνον του πατριάρχου. Τα παρόμοια και άλλοι πεπτωκότες φλυαρούσιν.
Τα ανωτέρω δεν δύνανται να διατηρηθούν,
εκτός, εάν εγένετο προδοσία της ορθοδόξου ομολογίας. Διότι σε παρακαλώ, ποια η
ωφέλεια, όταν εμείς που λεγόμεθα και είμεθα ναός του Θεού, έχουμε καταστραφή
(δια της μη ομολογίας), με το να περιποιούμεθα άψυχους ναούς;...
Αλλοίμονον, άλλοι να αποθνήσκουν, άλλοι να
εξωρίζονται, άλλοι να μαστιγώνονται, άλλοι να φυλακίζωνται, άλλους να
φιλοξενούν τα όρη, αι ερημίαι, οι βράχοι και τα σπήλαια, και εμείς διαμένοντες
στα σπίτια μας να νομίζωμεν, ότι θα παραμείνωμεν αβλαβείς. Ουδόλως...».
Ταύτα είπα από αγάπη προς σε και ως
υπενθύμισιν, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες είναι άξιοι τιμωρίας...».
Πηγή: "orthodox-voice"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.