Μέχρι τέλους ο Καλαβρύτων θα μας υπενθυμίζει τα Οικουμενιστικά "κατορθώματά" του!

       Τρισάγιο

ἀλλὰ  καὶ  ἔπαινοι  στον Οικουμενιστὴ Μητροπολίτη Σηλυβρίας Αιμιλιανό

Δὲν ἀρκέστηκε ὁ Καλαβρύτων στὸ "Τρισάγιο" γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ Σηλυβρίας Αἰμιλιανοῦ Τιμιάδη, ἀλλ' ἔπλεξε καὶ τὸ ἐγκώμιο ἑνὸς Οἰκουμενιστὴ Μητροπολίτη ποὺ εἶχε φέρει στὸ Αἴγιο γιὰ νὰ μᾶς εὐλογήσει καὶ ποιμάνει!

   Παραθέτουμε τὸ ρεπορτὰζ καὶ τὸ ἄρθρο τοῦ ἀείμνηστου καθηγητὴ Ἰωάννη Κορναράκη γιὰ τὸν Αἰμιλιανό.

Πηγή

     Τρισάγιο στον μακαριστό Σηλυβρίας Αιμιλιανό Τιμιάδη

Την Δευτέρα 22.02.2016 συμπληρώθηκαν οκτώ χρόνια από την εις Κύριον εκδημία του μακαριστού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σηλυβρίας κυρού Αιμιλιανού Τιμιάδη.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος μετέβη μαζί με συνεργάτες του κληρικούς και λαϊκούς στο Κοιμητήριο της πόλεως του Αιγίου, όπου και ετέλεσε επιμνημόσυνη δέηση διά την ανάπαυση της ψυχής του.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Σηλυβρίας κυρός Αιμιλιανός κατά την παραμονή του στην περιοχή μας διακρίθηκε δια τον ιεραποστολικό ζήλο του.
Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του μετέβαινε από χωριό σε χωριό ακούραστος πάντα, με νεανική φλόγα και δύναμη για να ιερουργήσει, να εξομολογήσει, να κηρύξει το Λόγο του Θεού, να παρηγορήσει και να συμβουλεύσει.
Ενδιαφερόταν για όλα τα θέματα της καθημερινής ζωής. Για την ανάπτυξη του τόπου, για το περιβάλλον, για το μοναχισμό, για τα κοινωνικά προβλήματα.
Ιδιαίτερα ανησυχούσε για το μέλλον της νεότητας και τα προβλήματά της.
Στο πρόσωπό του συναντήθηκαν η ευγένεια της ψυχής, η ακεραιότητα του χαρακτήρα και η ανεξαρτησία της γνώμης.
Όσοι ερχόμασταν σε επικοινωνία μαζί του μέναμε κατάπληκτοι από την πληρότητα της γνώσεώς του, το άσβεστο πατρικό ενδιαφέρον του για τον καθένα προσωπικά, για την ακριβή και εύστοχη κρίση του, τη λευκότητα της ψυχής του και την απροσμέτρητη καλωσύνη του.
Παράλληλα ο Σεβασμιώτατος τέλεσε τρισάγιο στον προκάτοχό του αοίδιμο Μητροπολίτη κυρό Γεώργιο και στους μακαριστούς γονείς του Νικολίτσα και Γεώργιο.
Όπως τόνισε ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε τόσο εκείνους που μας έφεραν στη ζωή, όσο και εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους και αναλώθηκαν διά την διακονία της Εκκλησίας._


_____________________________________________________________________________

Το  μεγαλείον  του  παραλόγου

«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ»  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ!

Του ομότιμου καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννου Κορναράκη

ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΘΕΝ προσφάτως «Εγκόλπιον Εορτολόγιον» (ημερολόγιον) του Έτους 2005 της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας αφιερώνεται στον Σεβ. Μητροπολίτη Σηλυβρίας (του Οικουμενικού Πατριαρχείου), κ. Αιμιλιανό (Τιμιάδη). Του μηνολογίου, του εν λόγω ημερολογίου, προτάσσεται τιμητική «ΑΦΙΕΡΩΣΙΣ» του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Αμβροσίου και Προλογικό σύντομο τιμητικό επίσης κείμενο του ίδιου με τίτλο· Το Εορτολόγιόν μας, ενώ ακολουθεί εκτενέστερο κείμενο, με τίτλο· «Σταθμοί και διαλογισμοί μέσα εις τον χρόνον», στο οποίο ο κ. Αιμιλιανός εκθέτει το ιστορικό οδοιπορικό της προσωπικής του ζωής, την αυτοβιογραφία του. Και το τελευταίο αυτό κείμενο κατακλείεται επίσης με έτερο σύντομο τιμητικό για τον κ. Αιμιλιανό κείμενο του κ. Αμβροσίου!

Ο αναγνώστης των τιμητικών, υπέρ του κ. Αιμιλιανού κειμένων, του κ. Αμβροσίου, εντυπωσιάζεται, για την επιπολαιότητα με την οποίαν οι τιμές αυτές αποδίδονται, απορεί και προβληματίζεται, κυρίως για το ύφος των τιμητικών χαρακτηρισμών και τίτλων. Ο τιμώμενος από τον κ. Αμβρόσιο κ. Αιμιλιανός κατακοσμείται με ουρανομήκεις τιμητικές προσαγορεύσεις, που ανυψώνουν το πρόσωπο του υπεράνω του ύψους μεγάλων αγίων Ιεραρχών της Ορθοδοξίας μας!

Έτσι ο Σεβ. κ. Αιμιλιανός, κατά τον κ. Αμβρόσιο, είναι:

–Καύχημα της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας.

–Καύχημα και κόσμημα της Ιεράς Μητροπόλεως του.

–Υψηλόν Πνευματικόν Ανάστημα και Άγιος Γέροντας.

–Εκείνος ο οποίος υπηρέτησεν επί τεσσαράκοντα –40– έτη στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών προσφέροντας «Λόγον Ορθόδοξον».

–Εκείνος «ο οποίος διεξήλθεν αγωνιζόμενος πνευματικά και αγιογραφικά προς τα υπόλοιπα χριστιανικά δόγματα και λοιπά θρησκεύματα».

–Μεγάλη μορφή–Αστήρ της Εκκλησίας πολύφωτος!!!

–Πνευματικόν Κεφαλαίον και κόσμημα της Ορθοδοξίας.

–Φάρος τηλαυγής του ποιμνίου της Ι. Μητροπόλεως του.

–Άσβεστος κανδήλα της Εκκλησιαστικής Αλήθειας!!!

* * *

Από τους τιμητικούς αυτούς χαρακτηρισμούς και τίτλους προκύπτει ότι ο Σεβ. κ. Αιμιλιανός είναι, κατά τον κ. Αμβρόσιο, σπανία περίπτωση αγίου και φωτισμένου ταγού της Ορθοδοξίας, μάρτυρας της Αληθείας της Ορθοδόξου Πίστεως και ακάματος αγωνιστής, επί τεσσαράκοντα έτη, προσφοράς ορθοδόξου λόγου στο χώρο των οικουμενιστικών διαλόγων.

Ήδη όμως η πληθώρα των τιμητικών χαρακτηρισμών αλλά και η άκρατος τάση του κ. Αμβροσίου για την προέκταση του λόγου του στην υπερβολή και στο απόλυτο, προϊδεάζουν, ακόμα και τον απληροφόρητο σχετικώς, μέχρι τώρα, αναγνώστη για ένα εξωπραγματικό καλλωπισμό του τιμωμένου προσώπου. Όντως η υπερβολικώς ορθοδόξως εξωραϊσμένη εικόνα του κ. Αιμιλιανού μοιάζει, στο φόντο των επιπόλαιων χαρακτηρισμών, πλαστή και μη πραγματική και άρα ψευδής!!

* * *

Αλλά η κατασκευή της πλαστής και ψευδούς αυτής εικόνας του κ. Αιμιλιανού, που ο κ. Αμβρόσιος χαλκεύει, αποβαίνει ασφαλώς εις βάρος μεν της επισκοπικής του αξιοπιστίας, δίνει δε αφορμή να παρουσιασθεί πλέον και δημοσίως η πραγματική «ορθόδοξη» εικόνα του κ. Αιμιλιανού!

Όπως ο ίδιος σημειώνει στην αυτοβιογραφία του, ο Πατριάρχης Αθηναγόρας (ο μέγιστος των οικουμενιστών), τον επέλεξε και τον στράτευσε ως ορθόδοξο εκπρόσωπο στο Π.Σ.Ε. λόγω, μεταξύ άλλων προσόντων, και της «οικουμενικής του συνειδήσεως» (σ. 36), δηλ. των οικουμενιστικών του φρονημάτων, τα οποία ο κ. Αιμιλιανός απέκτησε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ευρώπη. Εκεί του «εδημιουργήθη μια ευρύτητα αντιλήψεως δια τον Χριστιανισμόν», όπως ο ίδιος ομολογεί (σ. 40). Εξάλλου η ευρύτητα αυτή, πού σημαίνει πέρασμα του κ. Αιμιλιανού στον οικουμενισμό, βεβαιώθηκε στην πορεία της θητείας του στο Π.Σ.Ε. με όσα καταγράφονται στην ιστορία της οικουμενιστικής του δραστηριότητος, ως κάτωθι:

1. Το έτος 1960 συστήθηκε στις ΗΠΑ Αμερικανικό ίδρυμα, με το όνομα «Ναός της κατανόησης, Ιnc», ως ένα είδος Συνδέσμου των ενωμένων θρησκειών. Ο ορθόδοξος Μητροπολίτης Αιμιλιανός έγινε μέλος της «Διεθνούς Επιτροπής του Ναού». Ανέλαβε δηλ. διαθρησκειακή δράση στα πλαίσια των στόχων του εν λόγω ιδρύματος, το οποίο, στη δεύτερη διάσκεψη ηγετών διαφόρων θρησκειών (Γενεύη, 1970) ετέλεσε υπερομολογιακή λειτουργία και προσευχή, κατά την οποία ήσαν παρόντες και ορθόδοξοι αντιπρόσωποι. Κατά τον π. Γ. Μεταλληνό, οι ηγέτες των θρησκειών, που έλαβαν μέρος στη λειτουργία αυτή, εκλήθησαν «να συνυπάρξουν στη λατρεία του ίδιου Θεού». «Πρόκειται όμως, για πιστή εφαρμογή της μασονικής μεθόδου της υπερβάσεως κάθε ιδεολογίας και πίστεως, για να επιτευχθεί η ενότητα, και μάλιστα υπό τον άρχοντα του κόσμου τούτου»!

Αν όμως ο κ. Αιμιλιανός υπηρέτησε επί σαράντα χρόνια στο Π.Σ.Ε., στο χώρο αυτό, δεν «διεξήλθεν αγωνιζόμενος πνευματικά και αγιογραφικά προς τα υπόλοιπα χριστιανικά δόγματα και λοιπά θρησκεύματα», όπως ψευδώς ισχυρίζεται ο κ. Αμβρόσιος. Ως μέλος της «Διεθνούς επιτροπής του Ναού», υπηρέτησε πιστά τα οικουμενιστικά οράματα του οικουμενιστού Πατριάρχου Αθηναγόρα, ο οποίος τον εστράτευσε για την πραγμάτωση των οραμάτων του αυτών.

2.  Ο χαρακτηρισμός του κ. Αμβροσίου, περί του κ. Αιμιλιανού, ως «θεολογικής κορυφής της Ανατολικής Εκκλησίας» διαψεύδεται από τον ίδιο τον τιμώμενο. Αν έχει κάποια θεολογία ο κ. Αιμιλιανός, αυτή εναρμονίζεται με τά οικουμενιστικά οράματα της κοινωνικής διαθρησκειακής συνυπάρξεως και άρα τελικά δεν είναι καν θεολογία!

Ο κ. Αιμιλιανός, ως αφορμή ή αιτία της απορρίψεως των δογματικών όρων της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, εκ μέρους των αντιχαλκηδονίων, φέρει επιχείρημα όχι θεολογικό άλλα κοινωνικό. Σημειώνει στο αυτοβιογραφικό του· «Όταν έλαβε χωράν η Δ' Οικουμενική Σύνοδος, εις την Χαλκηδόνα το 453, οι τότε ΚΟΠΤΑΙ ενόμισαν ότι είχαν να κάνουν με μίαν Σύνοδον συσταθείσαν από Βυζαντινούς, οι οποίοι δυστυχώς τότε τους καταπίεζαν. Μέσα εις την ψυχήν των υπήρχεν ιερά αγανάκτησις, επειδή αυτοί ήσαν υποτελείς και οι άλλοι κυρίαρχοι. Είπαν, λοιπόν, το "όχι" των εις τας αποφάσεις και της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, επειδή επεθύμουν να εύρουν ένα έρεισμα» (σ. 46)!!!

3. Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Αρχιμ. π. Σπ. Μπιλάλης, στο βιβλίο του· Ορθοδοξία και Παπισμός (τόμ. Β', 368-371), ο κ. Αιμιλιανός απεδείχθη περιφρονητής και πολέμιος δύο βασικών Αποστολικών Κανόνων· του ΜΕ'· «Επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω. ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς, ενέργησαι τι καθαιρείσθω» και του ΞΕ' «Ει τις κληρικός ή λαϊκός εισέλθει εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών προσεύξασθαι και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω». Επειδή, όπως φρονεί, δεν συμβιβάζονται οι κανόνες αυτοί με την εποχήν μας, χρήζουν κάποιας μεταρρυθμίσεως, εφόσον περιορίζουν τους πιστούς «εις επιφυλακτικότητα μετά άλλων μη χριστιανών και μη ορθοδόξων»!

4. Ο κ. Αιμιλιανός φαίνεται να εμφορείται από αντιπαραδοσιακό πνεύμα και δεν είναι δυνατόν για κανένα πραγματικό πιστό να είναι· «καύχημα Ορθοδοξίας». Ομιλεί περιφρονητικώς και με έντονη απέχθεια για δύο βασικούς στύλους της ορθοδόξου Παραδόσεως: το Άγιον Όρος  και τον Ορθόδοξο λαό!!

    Α. Αποδίδει την αποτυχία της ενωτικής προσπάθειας με τους αντιχαλκηδονίους στο Άγιον Όρος, επειδή εκυκλοφόρησε· «ένα βιβλίον ογκώδες, με το οποίον προσεπάθησε και κατώρθωσε ν' ανατρέψη από την αρχήν μέχρι τέλους, με βεβιασμένα επιχειρήματα, τας εργασίας του Συνεδρίου και των Διαλόγων. Το Άγιον Όρος είπε· «Όχι» αυτοί (οι προχαλκηδόνιοι) είναι αιρετικοί, είναι Μονοφυσίτες, είναι Νεστοριανοί». Και διερωτάται ο κ. Αιμιλιανός· (η «κορυφή της Ορθοδοξίας»!!). «Πώς δύναται η Ορθοδοξία να προχώρηση με αυτόν τον τρόπον, όταν έχωμε αντιδραστικούς, οι οποίοι κινούμενοι από μονόχνωτα κίνητρα, ασεβούν προς την πλειονότητα των Ορθοδόξων; (...). Αυτοί λοιπόν οι μεμονωμένοι Αγιορείτες αγνοώντας όλους τους αγώνας, όλην την κοπιώδη προσπάθειαν έρχονται και τα γκρεμίζουν όλα! Έτσι εναυάγησεν η προσπάθεια» (σ. 47) της ενώσεως των αντιχαλκηδονίων με τους ορθοδόξους!!!

    Β. Ο κ. Αιμιλιανός δεν βρίσκει τον ορθόδοξο λαό επιδεκτικό συγκρητιστικών-διαθρησκειακών ανοιγμάτων, γι' αυτό τον κακοχαρακτηρίζει. «Ο λαός μας είναι δεκτικός; (εννοεί τέτοιων ανοιγμάτων). Ο λαός μας είναι δύσκολος. Είναι λαός, ο οποίος, δυστυχώς, δεν αφήνει εύκολα χώρον εντός του να εισέλθει η χάρις του Θεού, ο Λόγος του Θεού» (σ. 55). Είναι φανερό ότι ως Χάριν και Λόγον του θεού εννοεί ο κ. Αιμιλιανός, το διαχριστιανικό και διαθρησκειακό-συγκρητιστικό πνεύμα. Οπωσδήποτε, όμως, ο απόλυτος τρόπος με τον οποίο αποδοκιμάζεται συλλήβδην ο ορθόδοξος λαός, αποκαλύπτει το αντορθόδοξο και οικουμενιστικό πνεύμα του κ. Αιμιλιανού!

5. Το αυτοβιογραφικό κείμενο του κ. Αιμιλιανού κατακλείεται με το μικρό κεφάλαιο, πού φέρει τον τίτλο· ΤΟ  ΟΡΑΜΑ ΜΟΥ. Πρόκειται για την οικοδομή ενός Συνεδριακού Κέντρου στην περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Αιγιαλείας, η κατασκευή του οποίου βαίνει προς την ολοκλήρωση του. Το Κέντρο αυτό το οραματίζεται ο Σεβ. κ. Αιμιλιανός σαν «έναν χώρον εις τον οποίον θα ενώνωνται καρδίαι, θα γεφυρώνωνται χάσματα, θα μεταδίδεται η αγάπη του Χριστού, θα ετοιμάζεται μια καλύτερη κοινωνία... Οι κίνδυνοι της Εκκλησίας σήμερον δεν είναι εξωτερικοί (!!), είμεθα αγκιστρωμένοι εις τας θέσεις μας και έχομεν εξοικειωθεί με την ακινησίαν» (σ. 7).

Να υποθέσουμε ότι η εμπειρία της θητείας του κ. Αιμιλιανού στις διαθρησκειακές δραστηριότητες του «Ναού της κατανόησης», θα διαμορφώσει ανάλογα και το καταστατικό της λειτουργίας του οραματισθέντος Συνεδριακού Κέντρου; Θα αποκτήσει η Ιερά Μητρόπολη ένα συνεδριακό χώρο για τη γεφύρωση χασμάτων; Και ποιών χασμάτων; Οι φήμες από την περιοχή, πού κτίζεται το εν λόγω Κέντρο, μιλάνε για χώρο συγκρητιστικής-διαθρησκειακής δραστηριότητος!!

Οι φήμες αυτές πρέπει να έχουν κάποια πρόδηλη βάση, δηλ. το πρόβλημα της πηγής των χρημάτων, με τα οποία ο Σεβ. Αιμιλιανός επιχορηγεί, εδώ και χρόνια, φιλανθρωπικά ιδρύματα, κατασκηνώσεις κ.ά. και τώρα κτίζει ένα πολυδάπανο οικοδόμημα. Από το βιογραφικό του δεν προκύπτει ότι απεδύθη σε ωνάσειες οικονομικές δραστηριότητες. Είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι η πηγή των χρημάτων πρέπει να καθορίζει τους διαθρησκειακούς στόχους του Συνεδριακού Κέντρου, πού κτίζει ο κ. Αιμιλιανός!!

* * *

Κατόπιν των πιο πάνω στοιχείων, που βεβαιώνουν την στράτευση του κ. Αιμιλιανού στην πραγμάτωση οικουμενιστικών στόχων, ο φιλοξενών τον κ. Αιμιλιανό, μαζί με τα οράματα του, Σεβ. κ. Αμβρόσιος, αποδεικνύεται λίαν εκτεθειμένος απέναντι στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της Μητροπόλεως του. Η πρόσκληση του· «να εκμεταλλευθούν τα πνευματικά του τέκνα την παρουσία, στην Μητρόπολη του» «του Αγίου Γέροντος Μητροπολίτου Σηλυβρίας» (σ. 8), τα σκανδαλίζει, όσο και η γνωστή ανόσια ειρωνεία του προς το Άγιον Πνεύμα!

Απορούμε, εκπληττόμεθα αλλά και θλιβόμεθα για τη χαλαρή επισκοπική συνείδηση του κ. Αμβροσίου! Μήπως και ο ίδιος έχει ήδη «ωφεληθεί» από την «ακένωτον πηγήν διδαγμάτων» (σ. 6), οικουμενιστικής και διαθρησκειακής λογικής, του φιλοξενουμένου του Αγίου Γέροντος;  Κύριος οίδε!

      «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», φ. 1579, 7/1/2005, σ. 1,7