Πάλι τόλμησε ο γ. Σάββας Λαυριώτης, προς εντροπή των σιωπώντων και αυτοδικαιωτικώς συσκεπτομένων!

Επιστολή γ. Σάββα Λαυριώτη σε όσους διέκοψαν το Μνημόσυνο του Ρώσου Πατριάρχη και επισκόπων της Μολδαβίας

Πηγή: "Κατάνυξις"

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί ἐν Χριστῷ.
Ἐπληροφορήθημεν ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας στήν Σύνοδο πού ἔλαβε χώρα στίς 2-3 Φεβρουαρίου 2016 ψήφισε ὁμόφωνα ὅτι τά προπαρασκευαστικά ἔγγραφα στήν παρούσα μορφή τους γιά τήν ἁγία καί μεγάλη σύνοδο δέν παραβιάζουν τήν αὐθεντικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί δέν ἔρχονται σέ ἀντίθεση μέ τήν κανονική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Μέ ὅλη τήν ταπείνωση καί ἀγάπη καί μέ τόν ζήλον πρός τήν κοινή μας Ὀρθόδοξη Πίστη, εἴμαστε ἐνοχλημένοι ἀπό αὐτήν τήν ἀνακοίνωση τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἐπειδή τά προπαρασκευαστικά ἔγγραφα γιά τήν ἀγία καί μεγάλη σύνοδο, πού ὑπογράφηκαν ἀπό προκαθημένους
τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἔχουν πολλά δογματικά καί κανονικά λάθη. Ἤδη ὑπάρχουν σοβαρές κριτικές γιά αὐτά τά κείμενα ἀπό μεγάλες θεολογικές προσωπικότητες τῆς Ὀρθοδοξίας ὅπως εἶναι ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ Ἀθανάσιος, Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος, Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Συμεών, Πρωτοπρεσβύτερος καί καθηγητής θεολογίας Θεόδωρος Ζήσης, ὁ καθηγητής Θεολογίας στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι ἔγκριτοι θεολόγοι, καθηγητές, ἱερεῖς, μοναχοί καί ἁγιορείτες γέροντες.

Ἐκτός ἀπό αὐτές τίς φωνές ὑπάρχει καί ἡ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας, πού ἀποσύρει τό ἄρθρο «οἱ σχέσεις Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τόν ὑπόλοιπο Χριστιανικό Κόσμο» ἀλλά καί ἄλλα ἄρθρα μέσα σέ αὐτά τά κείμενα. Οἱ μοναχοί τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀνησυχοῦν γιά αὐτά τά ἔγγραφα καί πολλοί θά διακόψουν τό μνημόσυνο καί τήν κοινωνία μέ τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, σέ περίπτωση πού αὐτά τά ἔγγραφα θά ἐπισημοποιηθοῦν στήν Ἁγία καί μεγάλη Σύνοδο. Ὅπως γνωρίζετε τό Ἅγιον Ὄρος διέκοψε τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος ἔκανε τήν λεγομένη ἄρση τῶν ἀναθεμάτων μέ τήν Παπική παρασυναγωγή. Οἱ Μοναχοί τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἴτε εἶναι ἀπό κελλιά εἴτε ἀπό Μοναστήρια ἤ Σκήτες, ἀνησυχοῦν καί μόνο μέ τήν ἰδέα μίας μεγάλης καί ἁγίας πανορθοδόξου Συνόδου. Ἐν πρώτοις ἐπειδή αὐτός ὁ ὅρος Ἁγία καί μεγάλη Σύνοδο δέν ὑπάρχει στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, ἀλλά ἔχουμε μόνον τοπικές καί Οἰκουμενικές Συνόδους. Αὐτή τήν ἁγία καί μεγάλη σύνοδο, τήν τοποθετούν πάνω ἀπό τό Εὐαγγέλιον καί τούς Ἁγίους Πατέρες, τίς Οἰκουμενικές καί τοπικές Συνόδους, καί τό συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἡ ἀξία τοῦ συνοδικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας πού ἐκεί ὑπάρχουν ὄλα τά ἀναθέματα γιά τούς αἰρετικούς ὄλων τῶν αἰώνων εἶναι διαχρονική γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Μία Σύνοδος πού δέν ἀναγνωρίζει τήν σύνοδο τοῦ Ἁγίου Φωτίου τοῦ Μεγάλου, καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, (σύνοδος γιά τήν ἔριδα τῶν ἡσυχαστῶν) ὡς Οἰκουμενικές καί δέν ἀναγνωρίζουν τίς ἐγκυκλίους τῶν ἀνατολικῶν Πατριαρχῶν ἐναντίον τῶν Παπικῶν καί τῶν Προτεσταντῶν μέχρι τόν 19 αἰώνα, δέν μπορεῖ νά ἔχει τήν ἀξίωση αὐθεντίας στά θέματα τῆς Πίστεως, ὅπως φιλοδοξεῖ αὐτή ἡ σύνοδος. Γνωρίζουμε στήν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ὑπῆρχαν πολλές ληστρικές Σύνοδοι, πού εἶχαν τήν ἀξίωση νά εἶναι ἀνώτατοι κριτές καί αὐθεντίες στά θέματα πίστεως. Μέ ἄλλα λόγια θέλουν νά ἐφαρμόσουν στήν Ἐκκλησία, ἕνα καινούργιο σύστημα, μεταπατερικό μέ παπική προέλευση, πού ὁ Πάπας ἀντικαθίσταται ἀπό τήν λεγομένη πανορθόδοξο σύνοδο, προστάζοντας exkathedra στήν Ἐκκλησία, χωρίς νά διαλέγεται μέ τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅποιος δέν θά συμφωνεῖ μέ αὐτούς θά εἶναι αὐτόματα καταδικασμένος μέ ἀφορισμό, καθαίρεση καί ἀποκλεισμό ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἡ «Ἐκκλησία» δηλαδή, προσδιορίζεται κατ’ αὐτούς ὡς μία ὁμάδα ἐπισκόπων καί πατριαρχῶν πού ἐν τῇ ἑνότητι αὐτῶν ἔχουν τό ἀλάθητο τοῦ Πάπα. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἀντί νά ὑπάρχει καθολικότητα, θέλουμε μία σύνοδο μέ μαγικές ἰδιότητες, πού μόνον ἐπειδή ὀνομάζεται μεγάλη καί ἁγία, αὐτομάτως θεωρεῖται καί ἀλάθητη, καθώς καί ὁ πάπας τῆς Ρώμης. Κάθε τοπική ἤ Οἰκουμενική Σύνοδο, εἶναι Ὀρθόδοξη καί κατανοεῖται ἀπό τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μόνον ἐάν εἶναι ἑπόμενη τῶν προγενεστέρων ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί τοπικῶν Συνόδων.

Σέ ἄλλο ἄρθρο ἀπό τά προπαρασκευαστικά ἔγγραφα, γίνεται λόγος γιά τήν παρουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στό ΠΣΕ. Ἡ Παρουσία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία ὡς μέλος στό λεγόμενο ΠΣΕ εἶναι ἀπαράδεκτη γιά μᾶς, ἐπειδή ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κατατάσσετε καί θεωρεῖται ὡς μία ἀπό τίς πολλές ὁμάδες τῶν προτεσταντῶν τοῦ ΠΣΕ. Ἀλλά στήν πραγματικότητα μᾶς θεωροῦν κατώτερη ἐκκλησία ἀπό τίς διάφορες προτεσταντικές ὁμολογίες (ἐκκλησίες γιά αὐτούς) ἐπειδή δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε καί νά δεχθοῦμε τούς ὁμοφυλοφιλικούς γάμους, καί τίς χειροτονίες τῶν γυναικῶν.

Σέ ἄλλο ἄρθρο γίνεται ἀναφορά γιά τούς μικτούς γάμους. Αὐτοί οἱ γάμοι δέν εἶναι ἀποδεκτοί ἀπό τήν Ἐκκλησία, οἱ κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων εἶναι ξεκάθαροι. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει ἕνωσις σέ κάτι πού δέν ἑνώνεται. Ἄντρας καί γυναίκα πρέπει νά εἶναι Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι. Τό θεμέλιο τοῦ γάμου εἶναι ἡ κοινή πίστη στήν Ἀλήθεια πού διαδίδεται καί στίς ἑπόμενες γενεές.

Ἀπό Ἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς, στό κείμενο ἐπικρατεῖ σύγχυση καί γίνεται φανερό ὅτι ἐπικρατεῖ ὡς ἐν ἐσόπτρῳ ἡ διδασκαλία τῆς Β΄ Βατικανείου Συνόδου, γιά τό θέμα τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή, ὅτι ὅλες οἱ Χριστιανικές ὁμολογίες βρίσκονται σέ μία ἀόρατη ἕνωση μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καί μέ κάποιο τρόπο «τό ἅγιον Πνεύμα, συμπληρώνει αὐτό πού λείπει σέ αὐτές τίς ὁμολογίες πού θεωροῦνται "ἐλλειμματικές ἐκκλησίες"». Ὅπως λοιπόν ὑποστηρίζουν, ὅλες οἱ χριστιανικές ὁμολογίες πού πιστεύουν στήν Ἁγία Τριάδα, καί στόν Ἰησοῦ Χριστόν ὡς ἐνσαρκωμένο Λόγο τοῦ Θεοῦ, εἶναι μέλη τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς και Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Χρησιμοποιοῦν ὡς ἐπιχείρημα τίς κατ’ οἰκονομία ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων, πού δεχόμαστε κάποιες ὁμάδες αἱρετικῶν στήν Ἐκκλησία μόνον μέ τό Χρίσμα ἤ μόνον μέ τήν ὁμολογία Πίστεως, μετατρέποντας τήν οἰκονομία σέ δόγμα καί ἀκρίβεια, καί συμπεραίνοντας (μεταπατερικά) ὅτι αὐτές οἱ αἱρετικές ὁμάδες πού προέρχονται εἶναι κανονικές Ἐκκλησίες. Στήν Ἐκκλησία ὅμως, ὅταν χρησιμοποιεῖται ἡ οἰκονομία δέν σημαίνει σέ καμμία περίπτωση πώς αὐτή ἀντικαθιστᾶ καθ’ ὅλα τήν ἀκρίβεια. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τίς αἱρέσεις. Οἱ αἱρέσεις εἶναι τά κλαδιά πού ἀποκόπηκαν ἀπό τήν Ἄμπελλο (Ἐκκλησία), πού ξεραίνονται καί τελικῶς καίγονται μέ τήν ἀποκοπή μέσω τῶν ἀναθεμάτων τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή ἡ νεοπατερική διδασκαλία εἶναι ἐκκλησιαστική αἵρεση καί πρέπει νά καταδικασθεῖ ἀπό ὀρθόδοξη Σύνοδο.

Αὐτά τά προπαρασκευαστικά ἔγγραφα γιά τήν Ἁγία καί μεγάλη Σύνοδο, δέν ἀλλάζουν τό πασχάλιο, οὔτε τό ἐκκλησιαστικό ἡμερολογιο, οὔτε τίς ὀρθόδοξες νηστεῖες, δέν ἀλλάζουν τίς ἱερές ἀκολουθίες, τήν διδασκαλία γιά τόν Μοναχισμό καί τήν παρθενία, ἀλλά ἀλλάζουν κάτι πιό σημαντικό ἀπό αὐτά. Ἀλλάζει ἡ ἴδια ἡ διδασκαλία, τό τί σημαίνει Ἐκκλησία. Διαφθείρουν τό Ἐκκλησιαστικό δόγμα, καί δέν ὑπάρχει τίποτε πιό σοβαρό καί ἐπικίνδυνο ἀπό αὐτό.

Ἀγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί, ἡ ἐνέργειά σας, νά διακόψετε τό μνημόσυνο τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρωσίας, καί τῶν ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Μολδαβίας εἶναι ἄξια ἐπαίνων. Ἐκπληρώνει τήν ἐντολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, πού μᾶς ἀναφέρει «καὶ ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ' ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω». (Γαλάτας α΄ 8). Δέν κάνατε τίποτε περισσότερο, ἀπό τό νά ἐφαρμόσετε τόν 15ο κανόνα τῆς πρωτοδευτέρας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας ἄχρι καιροῦ, ἕως νά ἀποφασισθεῖ σέ σύνοδο ἡ καταδίκη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παύοντας τό μνημόσυνον μόνον μέ τούς ἐπισκόπους πού δημόσια κηρύττουν τήν παναίρεση καί ἔχουν τό αὐτό φρόνημα. Καί τό Ἅγιον Ὄρος ὅμως, ἐφάρμοσε τό ἴδιον κατά καιρούς, διά νά προστατευθεῖ ἀπό τούς αἱρετικούς καί τίς αἱρέσεις.

Σᾶς παροτρύνουμε νά ἐντείνετε τόν πνευματικό σας ἀγώνα, ἔχοντας καρδιακό πόνο γιά τά τεκταινόμενα καί τήν μεγάλη ἀποστασία τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου ἀπό τό πραγματικό καί ἀληθινό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, πού δυστυχῶς μολύνει πατριάρχες, ἀρχιερεῖς, μοναχούς, ἱερεῖς, μέχρι καί ἀσκητές. Μέ τήν διακοπή μνημοσύνου, βάλατε τὸν δάκτυλο ἐπί τόν τύπον τῶν ἤλων, γιά νά στρέψετε τήν προσοχή τῶν ἁγίων ἐπισκόπων πρός ἐσᾶς καί ἐν τέλει νά συζητηθεῖ συνοδικῶς ἡ ἀπόσυρση τῶν μή ὀρθοδόξων κειμένων, καί τῶν ἀναθεματισμό ὅλων τῶν οἰκουμενιστικῶν καί αἱρετικῶν διδασκαλιῶν μέσα στά κείμενα τῆς πανορθοδόξου, πού μέ πονηρό τρόπο διατυπώνονται καί ἔτσι εἶναι δυσδιάκριτα ἀκόμα καί ἀπό θεολόγους.

Μέ τήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου δέν σημαίνει πώς ἀποκόβεσθε ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὅτι γίνεσθε σχισματικοί. Οὔτε ὅτι δέν ὑπακούετε σέ αὐτήν, ἀλλά ἀντιθέτως, τώρα βρίσκεσθε σέ τελεία ὑπακοή πρός τήν Μία Ἐκκλησία καί ἑπόμενοι τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, πού διέκοπταν τό μνημόσυνο Πατριαρχῶν καί Συνόδων, ὅταν αὐτές ἐδίδασκαν ἀλλότρια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἡ Χάρη τῆς ἱερωσύνης δέν ἀποχωρεῖ μαγικῷ τῷ τρόπῳ ἀπό αὐτούς πού ὁμολογοῦν ὀρθόδοξα, καί καμμία καθαίρεση δέν εἶναι ἔγκυρη ὅταν ἐσεῖς κατέχετε τήν ἀλήθεια.

Παρακαλοῦμε τούς ἅγιους ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας καί ἰδιαίτερα τόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ρωσσίας, νά ἀναιρέσουν ὅλα τά ἀνορθόδοξα κείμενα, καί νά ὁμολογοῦν Τόν Χριστό, γράφοντας δημόσια τίς θέσεις τους, ὅπως οἱ Μητροπολίτες τῆς Ἑλλάδος καί Κύπρου ἤδη ἔκαναν.

Μέ πολύ πόνο ψυχῆς, προσευχόμαστε ἔνδακρεις στόν Κύριόν μας Ἰησοῦ Χριστόν, πού γιά Αὐτόν ἤρθαμε στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, νά νικήσει πάλι ἡ Ὀρθοδοξία, καί νά καταισχυνθούν οἱ αἱρέσεις καί οἱ αἱρετικοί ἀπό ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους.

Μέ ἀγάπη ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γέρων Σάββας Λαυριώτης, Ἱερά Μονή Μέγιστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους

Γέρων Γαβριήλ,  Ιερό Κελλί  "Αγ. Χριστοδούλου"  Ιερά Μονή  Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους

Μοναχός Δαμιανός, Ιερά Μονή Χιλανδαρίου   fix:+302377-023754 - fax:+302377-023762