Ο δεσποτισμός των οικουμενιστών

Ο δεσποτισμός

των οικουμενιστών

                                        

Αδαμάντιος Τσακίρογλου, κλασσικός φιλόλογος, ιστορικός

     Όταν μετά την γαλλική επανάσταση και μετά το αποτυχημένο σύνταγμα της συνταγματικής μοναρχίας το διευθυντήριο ανεκάλυψε, ότι η κατάσταση στην Γαλλία δεν ήταν η επιθυμητή, εξουσιοδότησε τον Ροβεσπιέρο με το,κατά τα ρωμαϊκά πρότυπα, αξίωμα του δικτάτορα. 

    Αυτός εγκαινίασε την περίοδο της τρομοκρατίας και εφάρμοσε τότε εις το όνομα της ελευθερίας και των αρχών της επανάστασης τον, όπως τον ονόμασε, «δεσποτισμό της ελευθερίας», ο οποίος κατήργησε την πολυπόθητη ελευθερία του γαλλικού λαού, ονόμασε τον κάθε αντιφρονούντα εχθρό και αυτό έγινε αφορμή να χάσουνμέσα σε ένα χρόνο την ζωή 40.000 συμπολιτες του, στενοί του φίλοι και στο τέλος να χάσει και την δική του.Έτσι άνοιξε τον δρόμο για την κατάργηση της δημοκρατίας και την ανάδειξη του «νέου Καρόλου του Μεγάλου», του αυτοκράτορος Ναπολέοντος.

     Συγκρίνοντας την συμπεριφορά και τις δηλώσεις των οικουμενιστών, και κατά κύριον λόγον των οικουμενιστών Αρχιερέων και Ιερέων φυσικά μετά των αυλικών τους, με την συμπεριφορά του Ροβεσπιέρου μπορούμε να μιλήσουμε σήμερα για έναν νέο δεσποτισμό, τον δεσποτισμό των οικουμενιστών. Έχοντας παρερμηνεύσει κύρια μηνύματα του Ευαγγελίου, έχοντας εκκοσμικεύσει και ιδεολογικοποιήσει χριστιανικές αξίες και διδασκαλίες και ενδεδυμένοι τον διαφανή χιτώνα ενός εκσυχρονισμού προσπαθούν να επιβάλουν ένα νεοταξικό μόρφωμα κοινωνικού, πανθρησκειακού περιεχομένου καταργώντας ή παραβλέπωντας τους Ιερούς Κανόνες, παραμορφώνοντας τους λόγους και τα έργα των Αγίων και διαστρεβλώνοντας τον ρόλο της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

    Όπως ο Ροβεσπιέρος φορούν δύο προσωπεία. Στους «Έξω», τουτέστιν στους κάθε είδους αλλόδοξους, αιρετικούς, στους άδικους και ισχυρούς δυνάστες αυτού του κόσμου, στους υβριστές και αρνητές του Θεού και της Εκκλησίας Του εμφανίζονται γεμάτοι αγάπη, μιλούν για την σπουδαιότητα των ομοιοτήτων και όχι των διαφορών, οργανώνουν εκδηλώσεις πρωτάκουστης εφευρετικότητας, προωθούν μηνύματα όπως ειρήνη, σεβασμός της ετερότητας, θρησκευτική διαφοροποίηση, δικαίωμα έκφρασης και ελευθερίας του λόγου, ανακαλύπτουν αντί για την μία και στενή πολλές οδούς, οι οποίες υποτίθεται οδηγούν στον Θεό και στην σωτηρία του ανθρώπου.
   

   Όσον αφορά όμως τους «Μέσα», τουτέστιν τους ομόθρησκους και αδελφούς τους Ορθόδοξους, απειλούν και καταδικάζουν αυστηρότατα, όποιον τολμήσει να τους αμφισβητήσει, διαπομπεύουν όποιον δικαιωματικά τους αντιμιλήσει και τον στολίζουν με κοσμητικά επίθετα «απείρου κάλλους» που θα ζήλευε κάθε δημαγωγός και κάθε γραφικός θαμώνας καφενείου. Παράλληλα ως μέτοχοι της σύγχρονης επιστημονικής έπαρσης και ξεχνόντες, ότι ο Θεός έκρυψε την σοφία του από τους σοφούς και την έδειξε σε νήπια, μεταλλάσουν το διδακτορικό σε δικτατορικό,  αυτοανακηρύτονται σε θεολογικές αυθεντίες, καταργούν τον μακαρισμό των πτωχών τω πνεύματι, υπερβαίνουν τους Άγιους Πατέρες και απειλούν ως δεύτερη Ιερά Εξέταση, όλους όσους σταθούν εμπόδιο στην προσπάθεια τους αυτή, με τις ύψιστες εκκλησιαστικές ποινές.
     

 Οι οικουμενιστές από το ευλογημένο αξίωμα του Επισκόπου παρήγαγαν δεσπότη-μονάρχη, από το έλλογο ποίμνιο θέλουν να παράγουν άβουλη αγέλη, από τον Έναν Ποιμένα Χριστό δημιούργησαν πολλούς ποιμένες με ράβδο σιδηρά για το ποίμνιο και βλαστό πόας για τους ξένους του ποιμνίου. Διδάσκουν έναν παραποιημένο Χριστό και μία παραποιημένη Εκκλησία χωρίς να έχουν το δικαίωμα, γιατί δεν τους ανήκουν, όπως τους προείπε ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ο οποίος εν αντιθέσει με αυτούς, αν και καθηγητής δυτικού πανεπιστημίου δεν ντράπηκε να ομολογήσει Χριστό σε έναν άθεο κόσμο και βασανίσθηκε για την πίστη του.

    Δεν είχα σκοπό να γράψω όλα αυτά και μάλιστα σε τέτοιο ύφος. Μέχρι όμως που μετά από ταπολλά υποτιμητικά σχόλια, τις απειλές και τις ειρωνίες εκ μέρους των οικουμενιστών διάβασα την εμετική συνέντευξη του Μεσσηνίας (εδώ) όπου γεμάτος πια εωσφορική και ενάντια σε πραγματικό επίσκοπο έπαρση, ο λεγόμενος επίσκοπος ονομάζει, όσους αντιτίθενται στην Σύνοδο Ναζί και αρία φυλή λέγοντας κατά λέξη:

   «..Μπορεί η Σύνοδος να υιοθετήσει τέτοιου είδους ναζιστικές πρακτικές με αποχρώσεις χριστιανικής ηθικής της “αρίας φυλής” ή τέτοιου είδους αποκλεισμούς, όταν ο Χριστός τονίζει ότι “πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν”»;

    Και ερωτώ:

Με ποιο δικαίωμα μας ονομάζει Ναζί ο Μεσσηνίας και οι συν αυτώ, ο οποίος συμπροσεύχεται με αυτούς που αγιοποίησαν μέλη των Ναζί;

Με ποιο δικαίωμα στιγματίζει ο Μεσσηνίας και οι συν αυτώ το τρισευλογημένο ράσο που φορεί με χαρακτηρισμούς σε ανθρώπους που δεν γνωρίζει και των οποίων η οικογένεια έδωσε αίμα για την απόκρουση και ήττα των πραγματικών Ναζί;

Ποια υποτιθέμενη επιστημονική και θεολογική δεοντολογία,της οποίας εικάζεται ο Μεσσηνίας, ότι είναι κάτοχος, επιτρέπει τέτοιους απάνθρωπους χαρακτηρισμούς;

Γιατί ξεχνάει ο Μεσσηνίας σε αυτές τις ποταπές δηλώσεις το κήρυγμα του περί δήθεν σεβασμού της ετερότητας και ελευθερίας έκφρασης ή ας κοιτάξουμε τις ομοιότητες και όχι τις διαφορές; Σε ποιο Άγιο Ευαγγέλιο και σε ποια πατερική διδασκαλία διδάχθηκε αυτός ο προβατόσχημος λύκος και οι συν αυτώ τέτοιους χαρακτηρισμούς;

Γιατί δεν καταδικάζουν με τον αυστηρότερο τρόπο οι συναδελφοί του Επίσκοποι μία τέτοια δήλωση, η οποία εμμέσως πλήν σαφώς πλήττει και αυτούς; Ξέχασαν μήπως ότι ο Θεός καθήλε δυνάστας από θρόνους και ύψωσε ταπεινούς;

Γιατί δεν προχωρεί σε διάλογο ο Μεσσηνίας και οι συν αυτώ, ως υποτιθέμενος ποιμήν, με το κατά την γνώμη του πλανεμένο και σκανδαλισμένο ποίμνιο του για να ακούσει και να ακουσθεί, όπως κάνει με τους μη Ορθόδοξους, παρά περιορίζεται σε ύβρεις αντιχριστιανικού περιεχομένου;

    Γιατί ξέρει ότι θεολογικά δεν έχει επιχειρήματα για την υποστήριξη της αιρετικής στάσης του, την οποία μάλιστα ανέδειξαν και συνάδελφοι του επίσκοποι. Αυτός είναι που θέλει σχίσματα για να προχωρήσει το σχέδιο του και προσπαθεί με τις δηλώσεις του να τα προκαλέσει. 

    Αλλά δεν έχει καταλάβει, ότι τα πρόβατα του ποιμνίου δεν ακούν άλλη φωνή, παρά αυτή του Ενός ποιμένος. Αυτοί είναι «οι πολυμαθείς, ανοιχτοί, δημοκρατικοί, ριζοσπαστικοί, αγαπώντες και ειρηνεύοντες“ οικουμενιστές. Ας κάτσουν και οι κάθε λογής αυλικοί τους να τους υποστηρίξουν και να τους ακολουθήσουν στον λαμπρό στίβο των «χριστιανικών» ύβρεων και των προσβολών.

    Ο αμαρτωλός μεν, εις το έλεος του Θεού πιστεύων δε, και συνειδητά και κάθετα μη Ναζί.

Αδαμάντιος Τσακίρογλου, κλασσικός φιλόλογος, ιστορικός

Πηγή: "Ἀκτίνες"