Σύναξις Άρχαγγέλου Γαβριήλ, Στεφάνου Σαββαΐτου
     Ὁ διωγμὸς τῶν ὀρθοδόξων μοναχῶν ἐντὸς τοῦ Ἁγ. Ὄρους πλέον κλιμακώνεται. Ἐχθὲς ἔλαβε χώρα στὴν Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας ἡ -ἐρήμην- δίκη τοῦ ὁμολογητοῦ μοναχοῦ Σάββα.
    Ἐρήμην διότι, ἐνῶ ἀπαιτεῖτο ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ ἐν λόγῳ μοναχοῦ κοντὰ στὸν ἀσθενοῦντα πατέρα του (ἔχοντος καρκῖνο τελικοῦ σταδίου), οἱ διοικοῦντες, καίτοι ἐγνώριζαν τὸ πρόβλημα, ἐπροχώρησαν ἐσπευσμένα στὴν ἐν ἀπουσίᾳ τοῦ κατηγορουμένου δίκη-καταδίκη του.
     Ὡς ἀφορμὴ τῆς δίκης ἦταν ἡ κοινοποιηθεῖσα ἐπιστολὴ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου (Χανίων Κρήτης), πρὸς τὴν Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας, τὴν Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους καθὼς καὶ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία, συκοφαντικῶς, ἐκατηγορεῖτο ὁ γέρων Σάββας γιὰ πρόκληση «ταραχῆς» στὸ ποίμνιο τῆς ἐν λόγῳ μητροπόλεως.
  Τὸ ὀρθόδοξο πεπαρρησιασμένο κήρυγμα ἑνὸς ἁγιορείτου μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος στοιχῶντας στὸ διαχρονικὸ ἀξίωμα, τὸ ὁποῖο ἐκφράζεται χαρακτηριστικὰ διὰ τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου ἤτοι: «ἔργον δὲ μοναχοῦ μηδὲ τὸ τυχὸν ἀνέχεσθαι καινοτομεῖσθαι τὸ εὐαγγέλιον» (PG 99, 1049), ἐνόχλησε τοὺς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποίοι καὶ «ἐτάχυναν εἰς τὸ διῶξαι».
   Ἡ σύναξη τῆς Μονῆς προχώρησε ἔτσι στὴν ἐπιβολὴ τῆς ποινῆς τῆς ἔκπτωσης ἐκ τοῦ ἀξιώματος τοῦ προϊσταμένου, δηλαδὴ στὴν ἐκβολὴ τοῦ πατρὸς Σάββα ἐκ τῆς Γεροντίας τῆς Μονῆς. 
   Χαρακτηριστικὴ ἐπίσης εἶναι ἡ ἄρνηση, τόσο τῆς Μονῆς ὅσο καὶ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, καὶ τοῦτο κατὰ πλήρη παράβαση τῶν ἁρμοδίων ἄρθρων τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στὸ αἴτημα τοῦ γέροντος Σάββα ἀποστολῆς τοῦ φακέλου μὲ τὸ ἔγγραφο κατηγορητήριο καὶ τὴν ἐπίσης ἔγγραφη καὶ ἐνυπόγραφη (ἐκ τῶν μελῶν τῆς συνάξεως) καταδίκης του.
   Καθηκόντως ἐνημερώνουμε τὸ πιστὸ Λαὸ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς νέες αὐτὲς ἐξελίξεις καὶ ἀναμένουμε τὶς ἀπαντήσεις ἐκ τῆς Μονῆς καθὼς καὶ ἐκ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος.
Ἁγιορεῖτες Πατέρες