Να επισκεφτούν τους Επίσκοπους και να απαιτήσουν να εκφράσουν στην Σύνοδο την θέληση του Λαού του Θεού!

    

     Μέσα στὸ μῆνα Νοέμβριο θὰ συνέλθει (ἂν ...συνέλθει) ἡ Ιεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ νὰ ἐξετάσει καὶ τὸ θέμα τῶν ἀποφάσεων τῆς Κολυμπαρίου Συνοδου τῆς Κρήτης. Δημοσιεύουμε μιὰ καταγραφή (ἀποτίμηση), ὅσων ἐκεῖ ἔλαβαν χώρα, ὥστε νὰ συνειδητοποιήσουμε ἀκόμα περισσότερο (ἔχοντας τὴν χρονικὴ ἀπόσταση ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ γεγονότα, ἀλλὰ καὶ γνωρίζοντας τὰ ἐπακολουθήσαντα) τί ἔγινε στὴν Σύνοδο αὐτή.

    Κι ἴσως θὰ ἦταν χρήσιμο  –χρησιμότατο–  ὡς ἀπαίτηση τῶν ἐσχάτων καιρῶν ποὺ ζοῦμε

  ὅσοι πιστοὶ ἐνδιαφέρονται ἐμπράκτως γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Πίστεως, ὅσοι ἔχουν ἀληθινὰ ἀγανακτήσει ἀπὸ τὶς προδοτικὲς ἐνέργειες τῶν Ποιμένων καὶ δὲν ἔχουν νικηθεῖ ἀπὸ τὸν οἰκουμενιστικὸ ἰὸ τοῦ "ὠχαδελφισμοῦ" καὶ τῆς ἀδιαφορίας,

    νὰ  ἐπισκεφθοῦν  κατὰ ὁμάδες μὲ σεβασμό, εἰρηνικὰ ἀλλὰ καὶ δυναμικὰ  τοὺς Ἐπισκόπους τους,  νὰ τοὺς παρουσιάσουν καὶ ἐξηγήσουν γιὰ τὶς προδοτικὲς ἀποφάσεις τῆς Κρήτης καὶ νὰ παρακαλέσουν, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀπαιτήσουν νὰ ἐκφράσουν οἱ Ἐπίσκοποί τους στὴν Σύνοδο (ὅπως ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ) τὴν θέληση τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐκπρόσωποί του, κι ὄχι τὴ δική τους θέληση!

   Νὰ θυμίσουμε ὅτι κατὰ τὸν Φλωρόφσκυ (ποὺ ὅταν τοὺς συμφέρει τὸν χρησιμοποιοῦν ὡς μεγάλο θεολόγο) «μόνον  ο  επίσκοπος  έχει  λάβει  πλήρη  εξουσίαν  και  εξουσιοδότησιν  δια  να  ομιλή  εν  ονόματι  του  ποιμνίου  του, …και  ο  λαός  έχει  δικαίωμα  και  καθήκον  να  μαρτυρεί,  να  συναινεί  και  να  αρνείται  την  συναίνεσή  του,  στην  αναζήτηση  της  πλήρους  ομοφωνίας…». Κατὰ δὲ ἱερὸ Χρυσόστομο  «οι  λαϊκοί  δέονται  ημών.  Ημείς  δε  πάλιν  δι’  αυτούς  εσμέν.  Ομοίως  αλλήλων  χρήζομεν…Ουδείς  γαρ  αρκεί  καθ’  εαυτόν  τι  πράξαι…».

"Πατερική Παράδοση"

     Η  “Σύνοδος η Μεγάλη και Αγία”  έλαβε τέλος (17/26-6-2016). Ο Οικουμενισμός εθριάμβευσε, πέτυχε αυτό που χρόνια προσπαθούσε, κατοχυρώνοντάς τον συνοδικά και με τη βούλα.

   Η σατανική αυτή παναίρεση του Οικουμενισμού κατάφερε ό,τι δεν πέτυχε ο Άρειος και ο μονοφυσιτισμός (π. Αθ. Μυτιληναίος). Θριάμβευσε με τις υπογραφές Ορθοδόξων δεσποτάδων! Επικυρώθηκαν και επισφραγίστηκαν όλα σχεδόν τα προσυνοδικά κείμενα, εκτός ελαχιστοτάτων αλλαγών.

   Σε όλη την πορεία των 70 χρόνων προετοιμασίας κυριάρχησε η “Φαναριώτικη πολιτική”, και για να πετύχουν τα σχέδιά τους στην Σύνοδο της Κρήτης, ο κανονισμός της σύγκλησης και λειτουργίας καταπατήθηκε διότι:

  α) Η Σύνοδος ξεκίνησε τις εργασίες κατά παράβαση του κανονισμού Οργάνωσης και Λειτουργίας (αρθρο 1) που υπέγραψαν οι Προκαθήμενοι στην Σύναξη του Ιανουαρίου του 2016 στο Σαμπεζύ που έλεγε: «Συγκαλείτε υπό της Α.Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου, συμφρονούντων και των Μακαριοτάτων Προκαθημένων πασών των υπό των πάντων ανεγνωρισμένων κατά τόπους Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών». Εδώ όμως τέσσερες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες διαφώνησαν αιτιολογημένα και ζήτησαν την αναβολή της. Επομένως παραβιάστηκε ο κανονισμός. Και αντί της αναβολής ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έστειλε αυστηρό και απειλητικό μήνυμα στους μη συμμετέχοντες λέγοντας: «Όσοι δεν αποδέχθησαν τας αποφάσεις των Συνόδων, απομονώθηκαν και μετατράπηκαν σε αιρέσεις».

  β) Ξεκίνησε τις εργασίες η Σύνοδος χωρίς προηγουμένως να επικυρωθούν οι Συνοδικοί Όροι και Κανόνες όλων των προγενέστερων Οικουμενικών Συνόδων, ώστε να είναι και αυτοί συνέχεια των προγενέστερων. Αυτή ήταν πάγια τακτική που τηρούνταν από τους αγίους Πατέρες διακηρύττοντας έτσι ότι αποδέχονταν όσα προηγούμενες Οικουμενικές Σύνοδοι δογμάτισαν και προτίθενται να συνεχίσουν το έργο εκείνων.

  γ) Κατά την μεγάλη αυτή ημέρα της Δεσποτικής εορτής της Αγίας Πεντηκοστής συμμετείχαν και συμπροσευχήθηκαν στον όρθρο και τη Θεία Λειτουργία αιρετικοί –Παπικοί, Προτεστάντες,

Μονοφυσίτες–  ενέργεια που, όπως είναι γνωστό, απαγορεύεται από τους Θείους και Ιερούς Κανόνες.

  δ) Σ’ αυτή τη Σύνοδο ήταν προσκεκλημένοι και συμμετείχαν ως επίσημες αντιπροσωπείες αιρετικών κοινοτήτων και ομολογιών –Παπικοί, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες ...– πρωτοφανής καινοτομία, ξένη προς την Συνοδική μας παράδοση. Και πριν η Σύνοδος αποφανθεί περί της εκκλησιαστικότητας αυτών των αιρετικών κοινοτήτων και ομολογιών, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στην εναρκτήριο ομιλία του, τους προσφώνησε ως «Εκπρόσωπους αδελφών εκκλησιών», δημιουργώντας τετελεσμένα γεγονότα.

  ε) Για πρώτη φορά σε Σύνοδο συμμετείχαν και γυναίκες. Ήταν προσωπική επιλογή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, που το είχε προτείνει στην Σύναξη των Ορθοδόξων Προκαθημένων τον Ιανουάριο στο Σαμπεζύ της Ελβετίας.

Ο Πατριάρχης έκανε “τυχαία” επιλογή γυναικών στέλνοντας επιστολές με τις οποίες κατά παράδοξο τρόπο τις καλούσε να παρακολουθήσουν την Σύνοδο, με την φράση: «Έχετε επιλεγεί για να συμμετάσχετε στη θέση των συμβούλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου».

  Αποδέκτες της πρόσκλησης ήταν η ηγουμένη της Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής των Χανίων μοναχή Θεοξένη –γνωστή στους εκκλησιαστικούς κύκλους για τα θέματα θρησκευτικού ενδιαφέροντος– και η κ. Ελισάβετ Προδρόμου, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Τάφ της Βοστώνης (δεν είναι Θεολόγος) με πλούσιο επιστημονικό βιογραφικό διακρινόμενη ως επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Διεθνών Σχέσεων..., επισκέπτης καθηγητής στην έδρα Επίλυσης Κρίσεων..., συνεργάτης του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών (CES) του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, προεδρεύουσα στην ομάδα μελέτης Ανατολικής Μεσογείου και Ευρώπης. Το και σπουδαιότερο, συμμετέχει σε αρμόδιες κυβερνητικές επιτροπές χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ: από το 2004-2012 αντιπρόεδρος της επιτροπής Διεθνών θρησκευτικών Ελευθεριών της αμερικανικής Βουλής, αναβαθμισθείσα το 2011 σε μέλος της αρμόδιας ομάδας εργασίας του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών με αντικείμενο «θρησκεία και Εξωτερική Πολιτική». Θεωρείται ειδήμων σε θέματα ανατολικής Μεσογείου και Ν/Ανατολικής Ευρώπης. Συνεργάστηκε ως σύμβουλος στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ, το υπουργείο Άμυνας, την αμυντική Υπηρεσία Πληροφοριών (DIA), την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών (CIA), το ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ, υπουργεία και ΜΚΟ διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών. Χαρακτηρίζεται ως ανώτατη διπλωμάτης (Senior Diplomat).

  Εκ των πραγμάτων αντιλαμβάνεται κανείς το Status της κ. Προδρόμου εντός του πλέγματος ισχύος των ΗΠΑ, ιδιαιτέρως με τις υπηρεσίες ασφαλείας, αυτού που αποκαλούμε ως “βαθύ κράτος” (Ύποπτο και αξιοπερίεργο το ενδιαφέρον των Αμερικανών για την Ορθοδοξία).

   Μήπως η Ρωσική Εκκλησία γνώριζε όλο αυτό το παρασκήνιο γι’ αυτό δήλωσε “παραιτημένη”; Ο Μητροπολίτης Βλαδιβοστόκ Βενιαμίν είχε δηλώσει: «... Αμερικανοί ειδικοί βοήθησαν ακόμα και στην προετοιμασία όσον αφορά το γεγονός στην Κρήτη ...».

 Είχαμε και από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων γυναίκα ως μέλος της Συνοδικής αποστολής την Wafa Goussous, καθηγήτρια Φιλοσοφίας (όχι Θεολογίας) καταγόμενη από την Ιορδανία, η οποία και δήλωσε: «Είναι η σημαντικότερη στιγμή της ζωής μου. Οι Ορθόδοξες γυναίκες είναι εδώ» (εφ. ΒΗΜΑ). « Αυτό αποτελεί μια σημαντική αρχή ...».

  Γυναίκα δημοσιογράφος είχε το ρόλο συντονιστή των μέσων ενημέρωσης αφήνοντας άναυδα τα “άγια” μέλη της Συνόδου (Περισσότερα θα αναφέρουμε πιο κάτω).

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ

  Σπαταλήθηκαν τόσα χρήματα για την πραγματοποίηση της περιβόητης “Ορθόδοξης Συνόδου” καθώς και πλήθος άλλες ενέργειες που ήταν ξένες και βλαπτικές προς το πνεύμα της Ορθοδοξίας.

   Δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, σκληρά και πιεστικά τόσο, ώστε οι δημοσιογράφοι, όχι μόνο, να μη μπορούν να παρακολουθήσουν τις εργασίες αλλ’ ούτε και να πλησιάσουν το χώρο.

  Οι οδηγοί αυτοκινήτων έπρεπε να έχουν ειδική άδεια και μετά από εξονυχιστικό έλεγχο (αριθμοί, σασί κ.α.) να τους επιτραπεί η κυκλοφορία. Ελικόπτερα, υποβρύχια, ελεύθεροι σκοπευτές, βατραχάνθρωποι, φουσκωτά, ασφαλίτες είχαν επιστρατευτεί για την ασφάλεια των προκαθημένων (κυρίως αμερικανικής προέλευσης).

   Και γεννιέται το ερώτημα: Από ποιους και γιατί κινδύνευαν; Ο καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται. Μόνο οι ένοχοι φοβούνται. Μήπως κάπως έτσι ένιωθαν; Έπαψαν πλέον οι “άγιοι” να εμπιστεύονται το Άγιο Πνεύμα;

  Την οπτικοακουστική κάλυψη της εκδήλωσης είχε αναλάβει εταιρεία με αμερικανό εντολέα.

  Δεν γνωρίζουμε αν ήταν τυχαίο ή λόγοι σκοπιμότητας επέβαλλαν την καθυστέρηση της ροής της πληροφόρησης, και την ασάφεια και παρερμηνεία των κειμένων.

  Στο επίκεντρο των πλάνων ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Η πληροφόρηση δίνονταν με το σταγονόμετρο και κατ’ επιλογή. Δημοσιογράφος έγραφε: «Δεν πήραμε είδηση του τί γίνονταν λίγο έξω από τα Χανιά. Οι συνεχείς απαγορεύσεις στην μετακίνηση και οι υπερβολικοί περιορισμοί σε συγκεκριμένες διαδρομές μας εκνεύρισαν. Κάποιοι από μας νομίζαμε πως γίνεται Συνέδριο της Λέσχης Μπίλντεμπερκ» (ΕΩΚ).

  Για να κάνει κάποιος δημοσιογράφος αίτηση διαπίστευσης έπρεπε να την συμπληρώσει στα αγγλικά ή στα ρωσικά. Στα ελληνικά δεν επιτρέπονταν, λες και βρίσκονταν σε ξένο κράτος και

όχι στην Ελλάδα!

  Το σκηνικό της Συνάθροισης ήταν σχεδόν το ίδιο που είχαν στήσει και σκηνοθετήσει οι Παπικοί, την Β ́ Βατικάνεια Σύνοδο. Υπήρξαν εκτός του κανονικού θεολογικού πνεύματος και παρατηρητές από διάφορες αιρετικές δοξασίες. Αυτό ήταν πρωτόγνωρο για την Ορθόδοξο Εκκλησία.

  Η πολυτελής διαβίωση με τα πλούσια εδέσματα ήταν εμφανής και μαρτυρούσε δαπάνη πακτωλού χρημάτων σε μια εποχή βαθειάς οικονομικής κρίσης. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Κύπρου Χρυσόστομος απολάμβαναν τη χλιδάτη άνεση των πανάκριβων ξενοδοχείων, ακολουθώντας την... Ευαγγελική λιτότητα και εγκράτεια (sic).

  Υπήρχαν και ώρες ψυχαγωγίας που αντικαθιστούσαν τις απαραίτητες ώρες προσευχής. Εκδήλωση όπως για τον Μίκη Θεοδωράκη, δημοτικοί και παραδοσιακοί χοροί, όλα στα περιθώριο της συνάθροισης για να μην πλήττουν.

  Οι ανίερες Πατριαρχικές φιλοφρονήσεις, τα θεατρινίστικα χιούμορ, και τα αστειάκια έπαιρναν και έδιναν.

 Αντίθετα στο κέντρο τύπου –εκατοντάδες μέτρα μακριά, με τους εκατοντάδες δημοσιογράφους– επικρατούσαν άθλιες συνθήκες. Κάτω από μια τέντα στρατιωτικού τύπου, λόγω της μεγάλης ζέστης, της ανυπόφορης σκόνης και της έλλειψης καθαριότητας ο χώρος ήταν απαίσιος.

  Η υπεύθυνη Τύπου, εκκλησιαστική συντάκτρια –όπως δήλωσε– ήταν μια κομψή αλλά ακατάλληλα ενδεδυμένη. Δεν ήταν η πρέπουσα εικόνα να στέκεται με παντελόνι κ.ά. μπροστά στους προκαθημένους, για τους οποίους εργάζονταν και να απαντά με υπεροπτικό ύφος στους συναδέλφους της δημοσιογράφους.

ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

  Η προσπάθεια που κατέβαλαν να φιλοτεχνήσουν μια... μαγική εικόνα ενότητας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου δεν ευδοκίμησε, καθώς οι διαρροές μιλούσαν για διαφωνίες μεταξύ των μελών Εκκλησιών.

  Υπήρχαν εντάσεις στις εργασίες και αρκετές φορές αναγκάστηκε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος να υψώση τον τόνο της φωνής του για να μπορέσει να επαναφέρει στην τάξη τους προκαθημένους, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που απειλούσαν να αποχωρήσουν, τη στιγμή μάλιστα που απουσίαζαν τέσσερες Εκκλησίες (Αντιόχειας, Ρωσίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας). Όλα αυτά κρύφτηκαν επιμελώς.

  Μια σφοδρή αντιπαράθεση –από πληροφορίες– πίσω από τις τηλεοπτικές κάμερες, είχαμε μεταξύ του Μητροπολίτη Ναυπάκτου –από πλευράς Ελλαδικής Εκκλησίας– και του “Θεολόγου αξιολογητή” Μητροπολίτη Περγάμου Ιωαν. Ζηζιούλα, που αφορούσε την τροποποίηση που ζητούσε η Ελληνική Εκκλησία στην «Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο».

  Εκεί διασταύρωσαν τα ξίφη τους για τον τρόπο προσφώνησης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. «Είναι ή δεν είναι Εκκλησία ο παπισμός;», αναρωτήθηκαν σε ατμόσφαιρα έντασης οι συμμετέχουσες Ορθόδοξες Εκκλησίες και Πατριαρχεία. Ο Ναυπάκτου απευθυνόμενος προς τον Περγάμου Ζηζιούλα, φέρεται να είπε: «Αλλοιώνεται τη Θεολογία της Εκκλησίας...». Ο πρώτος που προσέτρεξε να υπερασπιστεί τον Περγάμου ήταν το πατριαρχικό “κολαούζο” ο Περιστερίου Χρυσόστομος. Ζήτησε μάλιστα και την απόρριψη της τροπολογίας της Ελληνικής Εκκλησίας παρ’ ότι ήταν απόφαση Συνοδική –ο ίδιος Συνοδικός– που έλεγε: «Η ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος... μελέτησε διεξοδικά τις προτάσεις της διαρκούς Συνόδου, μίαν προς μίαν, και με πνεύμα ομοψυχίας υπευθυνότητας και σοβαρότητας, με ομοφωνία στα περισσότερα σημεία και με απόλυτη πλειοψηφία σε άλλα έκανε τις διορθώσεις των τεθέντων κειμένων και όπου χρειάσθηκε έκανε και προσθήκες, ώστε αυτές να είναι τελικές αποφάσεις της Εκκλησίας μας για τα κείμενα αυτά.

   Οι διορθώσεις και οι προσθήκες που είναι ουσιαστικές θα κατατεθούν στην Πανορθόδοξο Γραμματεία... Και θα υποστηριχθούν από τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών... κ. Ιερώνυμο για να βελτιωθούν τα είδη επεξεργασθέντα κείμενα...».

  Και ποιο ήταν το επίμαχο σημείο που ξεσήκωσε τέτοια θύελλα στη Σύνοδο; Η Ελλαδική αντιπροσωπία ζήτησε τη διόρθωση του προσυνοδικού κειμένου ώστε να αποκαλούνται «Χριστιανικές Κοινότητες και Ομολογίες» και όχι «ετερόδοξες εκκλησίες». Ο Κύπρου Χρυσόστομος, ο οποίος πρωτοστατούσε στο να ονομάζονται οι αιρετικοί «ετερόδοξες εκκλησίες» (δηλαδή, έτερες ως προς το περιεχόμενο της πίστης, αλλά Εκκλησίες!) επιτέθηκε με σφοδρότητα στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο κα με έντονο ύφος του είπε: «Δεν θα κρατήσετε αιχμάλωτη την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο».

  Την συζήτηση έκλεισε ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ο και αποκαλούμενος «Πατήρ Πατέρων, Ποιμήν Ποιμένων, Αρχιερεύς Αρχιερέων, Τρίτος και δέκατος των Αποστόλων και κριτής της Οικουμένης», επισημαίνοντας ότι τα μέλη της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου δεν είναι φοιτητές για να διδάσκονται Θεολογία αλλά υπάρχει ανάγκη να ασχοληθούμε με τα φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα (λες και η Μεγάλη Σύνοδος συνήλθε για να ασχοληθεί με την φιλανθρωπία).

  Αυτή η παρέμβαση του Αλεξανδρείας Θεοδώρου Β ́ έγινε δεκτή με παρατεταμένα χειροκροτήματα. Τι κρίμα! Πόσο θλιβερό το επίπεδο των Επισκόπων!!!

  Από πληροφορίες, οι πιέσεις υπήρξαν μεγάλες, και τελικά επήλθε μια συμβιβαστική πρόταση που έκανε η Ελλαδική Εκκλησία διαφωνούντος του Ναυπάκτου Ιερωθέου: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία αποδέχεται την ιστορικήν ονομασίαν άλλων στερεοδόξων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών» (Ο Ναυπάκτου έβγαλε σχετική ανακοίνωση για αυτό το θέμα).

   Με αυτή την απόφαση κορυφώθηκε η καταπάτηση και διαστρέβλωση των Ιερών Κανόνων και Παρακαταθηκών, που υποτίθεται ότι όφειλαν να υπερασπίσουν οι συμμετέχοντες στη Κρήτη Σύνοδο επίσκοποι.

   Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, που είναι πιστός απόγονος της Φαναριώτικης διπλωματίας, συνεχάρη και τους δύο επισκόπους –Περγάμου και Ναυπάκτου– για την θεολογική τους κατάρτιση ονομάζοντάς τους “Μεγάλους Θεολόγους” και αμέσως έστρεψε την προσοχή σε ένα άλλο θέμα, φλέγον –διοικητικό βέβαια– για την Εκκλησία της Ελλάδας.

  Για να ευχαριστήσει τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και τη συνοδεία του για τις δογματικές υποχωρήσεις, προχώρησε σε μια χειρονομία “καλής θέλησης”, όσον αφορά τις λεγόμενες «Νέες Χώρες», κάτι που ικανοποίησε προσωρινά τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.

  Ο δεσπότης Δημητριάδος Ιγνάτιος, μέσα στην “μεγάλη χαρά” που είδε τα όνειρά του να πραγματώνονται, βιάστηκε να πει στους δημοσιογράφους για τη δέσμευση του Οικουμενικού Πατριάρχου, ότι σέβεται το καθεστώς των «Νέων Χωρών» και δεν πρόκειται να θέσει ζήτημα επιστροφής...

  Στο ίδιο ύφος ήταν και η διατύπωση του γραφείου τύπου του Αρχιεπισκόπου: «Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος... είναι απολύτως ικανοποιημένος από την σημερινή διαβεβαίωση που έδωσε ενώπιον όλων των μελών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας ο Παναγ. Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για το ζήτημα του σεβασμού του καθεστώτος των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών... Το όλο ζήτημα, χάρη στη γενναία παρέμβασή του, είναι πλέον ξεκάθαρο τοις πάσι».

  Επί τρεις ημέρες οι δημοσιογράφοι των ελληνικών Μ.Μ.Ε. ζητούσαν διευκρινήσεις επί του θέματος και οι εκπρόσωποι του Φαναρίου σιωπούσαν, δείχνοντας μάλιστα πολύ ενοχλημένοι για τις εσπευσμένες δηλώσεις της Ελληνικής Εκκλησίας.

  Κληρικός από τη Νέα Υόρκη ακούγοντας τις διάφορες ερμηνείες και γνωρίζοντας που κινείται το Πατριαρχείο είπε: «Δεν ήθελε και πολύ να γράψουν πως ο κ. Βαρθολομαίος παραχωρεί τις Νέες Χώρες στην Ελλαδική Εκκλησία. Πόσο λίγα γνωρίζουν για την Φαναριώτικη διπλωματία!».

  Μετά τις παρατεταμένες διαβουλεύσεις βγήκε ο Αρχιγραμματέας της Συνόδου του Φαναρίου και δήλωσε: «Οι Νέες Χώρες ανήκουν πνευματικά και κανονικά στην Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και επιτροπικώς διοικούνται από την Εκκλησία της Ελλάδας».

 Προς επιβεβαίωση της συγκεκριμένης δήλωσης ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μετά την αναχώρησή του από την Κρήτη, δεν κατευθύνθηκε στην Κωνσταντινούπολη, αλλά στη Μητρόπολη Βεροίας, η οποία ανήκει στις «Νέες Χώρες», κίνηση συμβολικής αλλά και ουσιαστικής έκφρασης των προθέσεων του Φαναρίου. Και από την άλλη ο Αρχιεπίσκοπος επισκέφθηκε μητρόπολη της Αλεξανδρούπολης, και συσκέφτηκε με όλους τους μητροπολίτες της Θράκης για να δείξει και αυτός ότι είναι εδώ!

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

  Όπως αποδείχθηκε, τα περισσότερα θέματα –περί νηστείας, περί του αυτονόμου, βίας, κωλυμάτων του γάμου, εγκληματικότητας, οικολογικής κρίσης, σχέσης χριστιανικής πίστης με την επιστήμη, πολέμου και προσφύγων, καταπαύσεις των πολεμικών συρράξεων στη Μέση Ανατολή, μηνύματος για τους νέους και έκκλησης στην παγκόσμια κοινότητα για την προστασία των ορθοδόξων και άλλων Χριστιανών– που ήρθαν προς συζήτηση στη Μεγάλη Σύνοδο στο Κολυμπάρι των Χανίων, αποτελούσαν απλώς τα προσχήματα για να προετοιμάσουν το έδαφος ώστε να πέσει στα μαλακά και να φανεί φυσιολογική η de facto αναγνώριση των χριστιανικών αιρέσεων που απαρτίζουν το λεγόμενο “Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών” και τον ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ως “ετερόδοξες εκκλησίες”.

  Αυτό, με τη λήξη των εργασιών της “Μεγάλης Συνόδου”, διακήρυξε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ιδιαίτερα καυχώμενος: «Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον υπήρξε πρωτοπόρος στο χώρο της Οικουμενικής Κίνησης». Αναφέρθηκε επίσης στην εγκύκλιο του 1920 –παναιρετική εγκύκλιος η οποία από πολλούς χαρακτηρίζεται ως ο καταστατικός χάρτης πάνω στον οποίο στηρίχθηκε αργότερα η ίδρυση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.)– τονίζοντας ότι «το Οικουμενικόν Πατριαρχείον υπήρξεν εκ των ιδρυτικών μελών του Π.Σ.Ε. εις το Άμστερνταμ...».

 Δυστυχώς, η Ορθόδοξος Εκκλησία, σε επίπεδο κορυφής, δεν εκπροσωπήθηκε από αναστήματα εμφορούμενα από το πνεύμα των Προφητών, των Αποστόλων και των Πατέρων. Στην “Μεγάλη Σύνοδο” δεν βρέθηκαν 2-3 Ιεράρχες με τόλμη, σθένος και παρρησία ώστε να σηκωθούν και να βροντοφωνάξουν το «Ουκ εξεστί σοι». Και αυτό γιατί είναι δέσμιοι στρεβλών αντιλήψεων, σκέπτονται και ενεργούν με όρους και προδιαγραφές κοσμικής και επικοινωνιακής “λογικής”, είναι νάνοι θεολογίας, ασήμαντες και φιλόδοξες προσωπικότητες.

   Το πανηγύρι τελείωσε! Τα φώτα έσβησαν! Το κακό έγινε! Ο Οικουμενισμός εθριάμβευσε. Πέσαμε στις καμουφλαρισμένες παγίδες της πανηράς αλώπεκος. Κι εκεί που ελπίζαμε, τώρα αισθανόμαστε εγκαταλειμμένοι από τους πατέρες μας, ορφανεμένοι και προδομένοι.

     Η ώρα των λόγων πέρασε. Ήρθε η ώρα της πράξης.

    «Πρέπει να προβούμε σε αποφασιστική ρήξη με τον Οικουμενισμό. Καμία κοινωνία με τους συνοδοιπόρους του. Ο δρόμος μας δεν είναι ο δικός τους. Πρέπει να το πούμε αυτό με αποφασιστικότητα και να το δείξουμε με τις πράξεις μας. Μια εποχή πραγματικής ομολογίας έρχεται για μας. Μια εποχή που ίσως παραμείνουμε μόνοι και διωκόμενοι...» (Αρχ/πος Συρακουσών Αβέρκιος προς τον Φιλάρετο Πρωθιεράρχη της Ρωσικής Εκκλησίας Διασποράς, 14-12-67).

Πηγή