Από ανταλλαγὴ σχολίων:
Ανώνυμος είπε...
Ποσο σκοτιζει τη διανοια ο
υπερμετρος ζηλος! Γραφονται ολοκληρα σεντονια με σοφιστιες για να μας
παρουσιασουν το ασπρο μαυρο. Αν ηταν υποχρεωτικος ο κανονας [και για την
ακριβεια η εξαιρεση του κανονα, γιατι περι αυτου προκειται] δεν θα επαινουσε
τους αποτειχιζομενους. Απλη λογικη, την οποια απωλεσαν προ πολλου οι
''υπερορθοδοξοι'' αντιοικουμενιστες.
28 Μαρτίου 2017
Χρύσα Πολίτη είπε...
Προς τον ανώνυμο: Συγγνώμη, από που προκύπτει η
συλλογιστική ότι οι αποτειχισμένοι επαινούνται επειδή ο ιερός κανόνας δεν είναι
υποχρεωτικός;; Η παρότρυνση για έπαινο προκύπτει όχι λόγω της δυνητικότητας του
κανόνα, αλλά λόγω της διαπιστωμένης από τους Πατέρες αδυναμίας των κληρικών να
τον εφαρμόσουν, εν αντιθέσει με το σταυρικό, θυσιαστικό φρόνημα εκείνων που
τον εφαρμόζουν, ώστε να διαφοροποιηθούν από τους λυκοποιμένες και από αυτούς
που δια της σιωπής τους συναινούν ή εν τοις πράγμασι συμπράττουν (δια της
κοινωνίας) έστω και αν λεκτικά ορθοδοξούν.
Εν ολίγοις επαινούνται αυτοί
που δε θα προδώσουν την πίστη και η αγιοπνευματική αυτή πράξη τους (δηλ.
αποτείχιση από τους αιρετικούς) δεν είναι αυτονόητη εν καιρώ αιρέσεως, όπως
αποδεικνύεται και σήμερα από τους υποστηρικτές της δυνητικότητας του κανόνα.
Να το θέσω και αλλιώς... Είναι δυνατόν το
Άγιον Πνεύμα, δια των Θεοφόρων Πατέρων, να θέσπισε έναν κανόνα κατά τον οποίο,
αυτοί που φρονούν ορθόδοξα, θα μπορούν να κοινωνούν με τους αιρετίζοντες, ενώ
οι τελευταίοι θα εκδιώκουν
τους αποτειχισμένους ένεκα της πίστεως και αυτό δεν
θα είναι προδοσία και σύνταξη με τους διώκτες των ομολογητών πατέρων;;; Δηλαδή
για εσάς δεν υπάρχει κάτι τραγικά προβληματικό σε αυτή την κατάσταση;;
Τί είμαστε, προτεστάντες;;; Ο
καθένας θα εφεύρει δικό του δρόμο αντίστασης αλλά θα συνεχίσουν αιρετικοί και
ορθόδοξοι να κοινωνούν μαζί εντός ενός ενιαίου εκκλησιαστικού πλαισίου;; Αυτό
θυμίζει μια τυπολογία θεωρίας των κλάδων ή ισότητας των δογμάτων που
υποδεικνύει την συνύπαρξη και κοινωνία αιρετικών και ορθοδόξων στον χώρο της
Εκκλησίας του Χριστού (μη γένοιτο!).
Ούτως ή άλλως δεν είναι μόνο ο εν λόγω
κανόνας ο οδοδείκτης μας περί του τρόπου προστασίας μας από και του αγώνος μας
εναντίον της εκάστοτε αίρεσης. Όλο το αγιογραφικό και αγιοπατερικό πνεύμα και
πρακτική δείχνουν προς αυτόν τον δρόμο. Ο καθένας ας πράξει βάσει της
προαίρεσής του λοιπόν, αλλά μην ψάχνουμε προφάσεις εν αμαρτίαις για να
αλλοιώσουμε την παραδεδεγμένη διαχρονική πατερική διδασκαλία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.