Η Πολιτική Διάσταση του Μαθήματος των Θρησκευτικών

Πανθρησκεία:

Το κύριο μήνυμα του νέου μαθήματος των θρησκευτικών

της Ράνιας Γάτου

20 Ιουνίου 2017

  Έντονες διαστάσεις αρχίζει να παίρνει η προσπάθεια της πολιτείας να χειραγωγήσει την εκκλησία στο μάθημα των θρησκευτικών. Στις 27 Ιουνίου ημέρα Τρίτη 2017, συνέρχεται η ιεραρχία της εκκλησίας της Ελλάδος με θέμα το μάθημα των θρησκευτικών. Ήδη με επιστημονικά έγκυρο τρόπο έχει αποκαλυφθεί ο σχετικιστικός χαρακτήρας του μαθήματος που οδηγεί στην αποδόμηση όχι μόνον της ορθοδοξίας, αλλά και κάθε μορφής θρησκείας αντικαθιστώντας τη προτεραιότητα του πνευματικού με υλιστικούς συναισθηματισμούς που κάνουν τα παιδιά ικανά να λειτουργούν μόνο σαν καταναλωτές στις αγορές.

     Όλα αυτά εξανάγκασαν τους γονείς να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να εκδώσουν μια έκκληση προς την εκκλησιαστική ιεραρχία της Ελλάδος.

     Κατόπιν αυτού έντονος παραμένει ο προβληματισμός για το αν τελικά και ποιος θα υποκύψει πρώτος σε αυτά τα πισώπλατα χτυπήματα εις βάρος της ανυπεράσπιστης νεολαίας. Ήδη μετά τη
δημοσιοποίηση στο διαδίκτυο των φακέλων και την έκδοση στις 19 Ιουνίου 2017 των δύο υπουργικών αποφάσεων για το πρόγραμμα σπουδών για όλες τις τάξεις του σχολείου οι υποψίες έχουν γίνει πλέον ορατή γραπτή πραγματικότητα. Οι γονείς συνασπίζονται πανελληνίως δημιουργώντας ένα τείχος προστασίας γύρω από τους μικρούς μαθητές απαγορεύοντας να χρησιμοποιηθεί από ενδοτικά στοιχεία το σχολείο σε όργανo μακιαβελικής μηδενιστικής προπαγάνδας. Η πανελλήνια έκκληση προς τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιερά σύνοδο φανερώνει τη βαρύτητα των μηνυμάτων και την κρισιμότητα των στιγμών.

Ο αγώνας προβλέπεται μακρύς και δεν πρόκειται να κλείσει με εκβιαστικές εκδόσεις υπουργικών αποφάσεων οι οποίες δήθεν εκπροσωπούν και τη συναίνεση της εκκλησίας. Η πανελλήνια διακήρυξη είναι ένα κείμενο ευρείας πνοής που αξίζει να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες και έχει ως εξής:

___________________________________

Πανελλήνια Έκκληση Γονέων για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

«Η χώρα βασανίζεται από μια ατέρμονη κρίση από την οποία έξοδος δεν φαίνεται. Η ψυχολογική και σωματική κούραση τσακίζει την καθημερινότητα μας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα παιδιά μας, θύματα και αυτά της ψυχολογικής κατάρρευσης, που προέρχεται από την αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και την αναζήτηση της μετανάστευσης, σαν λύση απελπισίας, αντί να βλέπουν στο σχολείο μια πυξίδα για το μέλλον τους και χώρο για αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής, μπερδεύονται σε ένα χάος ανθρώπινων θεωριών που το κεντρικό τους νόημα είναι ότι αλήθεια δεν υπάρχει. Θέλουν να μάθουν στο παιδί ότι όλα είναι σχετικά και ανθρώπινες κατασκευές. Άρα το μόνο νόημα της ζωής είναι το τίποτα. Τι νόημα λοιπόν έχει μέσα σε αυτό το νοητικό κλίμα η παρακολούθηση έστω και μιας ώρας ζωής υποχρεωτικής εκπαίδευσης;

Η επίθεση στο μάθημα των θρησκευτικών, όπως αποδεικνύεται με τη δημοσίευση στο διαδίκτυο του πλήρους περιεχομένου του φακέλου σπουδών (για όλες τις τάξεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), ύπουλα προσπαθεί να παρασύρει αθώες ανήλικες ψυχές μέσω της παιδοκολακείας σε συμμετοχή σε θεατρικά δρώμενα μέσα στην τάξη, όπου ο κάθε μαθητής θα φτιάχνει τη δική του αλήθεια βάσει της φαντασίας του. Αυτές οι μεθοδεύσεις το μόνο που θα καταφέρουν, είναι να οδηγήσουν στη δημιουργία εγωπαθών και ανερμάτιστων προσωπικοτήτων, για τις οποίες το κέντρο θα είναι το εγώ τους και όχι η κοινωνική αλληλεγγύη. Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ως τελεσιουργός του μυστηρίου της σωτηρίας μας δια του Σταυρού και της Αναστάσεως απουσιάζει και επανεμφανίζεται σαν ένας συνήθης ηθικοδιδάσκαλος που συμπαρατίθεται με κοσμικές και θρησκευτικές θυμοσοφίες του Μωάμεθ, του Βούδα, του Κομφουκίου και άλλων ηθικολόγων. Αυτό οδηγεί τελικά στη δημιουργία απνευμάτιστων ανθρωποτύπων που άλλοτε ιδεολογικοποιούν ή ηθικοποιούν συγχυτικά τα πάντα ανάλογα με τις συναισθηματικές ροπές και τις εξαρτήσεις τους. Είναι δηλαδή τα τελικά άριστα υποψήφια θύματα των διαφημίσεων και των κάθε λογής εξουσιαστών.

Εάν το παιδί μπολιαστεί με ένα τέτοιου είδους μηδενιστικό φρόνημα, γιατί να αγωνιστεί να χτίσει κάτι για την πατρίδα του ή και για την Ευρώπη ολόκληρη, αν όλα αυτά που ζούμε δεν είναι παρά παιχνίδια της φαντασίας μας; Η εικονική πραγματικότητα μπορεί να είναι καλή για παιχνίδια διασκέδασης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλλά εάν μεταφερθεί στον πραγματικό χώρο όλα μετατρέπονται σε χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου και μάλιστα εν ζωή. Εάν το σχολείο είναι όργανο αντικατήχησης στην αποδόμηση και στο τίποτα, τότε ο λόγος υπάρξεώς του παύει να υπάρχει.

Είναι απύθμενα ανόητο γονείς να θυσιάζουν όλο τους το είναι, για να μάθουν τα παιδιά τους λίγα γράμματα, σαν στήριγμα στη ζωής τους, όταν κάθε μορφής αξία πριονίζεται τόσο ριζικά μέσα στην απροστάτευτη παιδική ψυχή.

Με την παρούσα επιστολή μεταφέρουμε την έντονη διαμαρτυρία της γρηγορούσας συνείδησης του πληρώματος της Εκκλησίας στην Ιεραρχία και ζητούμε, έστω και εκ των υστέρων, να μη συναινέσει σε αυτό το ανοσιούργημα που προσπαθεί να επιβληθεί στα παιδιά μας με υπουργικές αποφάσεις και φακέλους μαθημάτων.

Το ελληνικό σύνταγμα θέτει όρια στην παρεμβατικότητα του κράτους και μάλιστα όταν θίγονται ανθρώπινα δικαιώματα. Ο σχετικισμός μπορεί να είναι μια θεωρία των αποδομιστών, μια ιδιαίτερη ερμηνεία του μεταμοντερνισμού, αλλά ούτε πλουραλιστικό, ούτε κριτικό, ούτε αντικειμενικό είναι να παρουσιάζεται ως η μόνη αλήθεια. Η επιβολή με υπουργικές αποφάσεις φιλοσοφικών δοξασιών, ως της μόνης νομικά επιτρεπτής στο δημόσιο εκπαιδευτικό χώρο αλήθειας, συνιστά φασισμό της χειρότερης μορφής. Οι ιεράρχες της Εκκλησίας μας καλούνται να μην υποκύψουν σε γελοίες ποσοστώσεις περί την ορθόδοξη πίστη, π.χ. 60% ορθοδοξία, 30% Ισλάμ, 10% βουδισμός και άλλα τινά φαιδρά. Ούτε να υποκύψουν στην αποδοχή του σχετικισμού ως της επίσημης φιλοσοφίας του νέου προγράμματος σπουδών για τα θρησκευτικά. Γιατί, αν και η ορθόδοξη πίστη είναι κάτι σχετικό μέσα σε ένα φαντασιακό συνονθύλευμα απόψεων, τι νόημα έχει να πάρουμε στα σοβαρά την έννοια της Εκκλησίας και τι νόημα έχει να συζητάμε περί σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, όταν αυτά είναι απλά ένα φαντασιώδες τίποτα. Το περίεργο είναι ότι όλοι αυτοί οι οπαδοί του πνευματικού σχετικισμού, όταν αναφέρονται στο χρήμα και στον υλισμό γίνονται απολυτοκράτες. Όταν μιλούν για οικονομικά, είτε αυτά λέγονται υποχρεώσεις έναντι των δανειστών ή υποχρεώσεις οικονομικές έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, εκεί δεν ισχύει ο σχετικισμός; Γιατί για το χρήμα ισχύει η απόλυτη και ανελέητη σπάθη του νόμου; Είναι τυχαία αυτή η αντεστραμμένη αντικατήχηση;

Ό,τι και να συμβεί οι γονείς και τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους στα σχολεία, που δεν κάνουν εκπτώσεις συνειδήσεως, δηλώνουν ότι θα αρνηθούν οποιαδήποτε ενεργητική ή παθητική συμμετοχή μέσα στις τάξεις σε αυτό το εκκολαπτόμενο έκτρωμα. Η ομόφωνη -ει δυνατόν- αρνητική ψήφος όλων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών θα αποδείξει ότι οι Έλληνες Ιεράρχες ξέρουν να ιεραρχούν το πνευματικό συμφέρον ενάμιση εκατομμυρίων ανηλίκων παιδιών που φοιτούν στα σχολεία πάνω από οποιεσδήποτε άλλες σκοπιμότητες με τις οποίες ο καίσαρας θέλει να διαιρέσει την Εκκλησία».

Μετά από αυτό κείμενο όλα δείχνουν ότι η δημοκρατία σε επίπεδο λαού και γονέων λειτουργεί και η μαχητικότητα είναι εντονότατη. Δηλώνεται απερίφραστα ότι δεν πρόκειται να γίνει ανεκτός κανένας εκ των άνω πολιτικάντικος καιροσκοπισμός, ούτε ανταλλαγές πνευματικών με υλικά κάτω από το τραπέζι εις βάρος της μαθητιώσας νεότητας.

Πηγή